Συμπληρώνονται φέτος 15 χρόνια από το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Μνημονεύοντας το Τάσσο Παπαδόπουλο η σκέψη μας τρέχει στο ιστορικό ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο δημοψήφισμα του 2004. Ο λαός πήρε στα χέρια του την δύναμη που του έδωσε η διεξαγωγή δημοψηφίσματος και με τη ψήφο του διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία (Κ.Δ.).
Με το ΟΧΙ του 76% του λαού συνεχίζεται η αντίσταση στα σχέδια της Τουρκίας και όσων την θωπεύουν διαχρονικά και ματαίως προσπαθούν να την νομιμοποιήσουν στο κατεχόμενο τμήμα της Κ.Δ. και να καταστήσουν για χάρη της ως εκλιπούσα την Κ.Δ.
Η απουσία του Τάσσου Παπαδόπουλου είναι αισθητή και διαπιστώνεται καθημερινά από την κατολίσθηση του Κυπριακού. Η Κ.Δ. έχει υποστεί σοβαρότατα υπαρξιακά προβλήματα από της παραχωρήσεις και υποχωρήσεις των διαδόχων του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Ο Τάσσος καλούσε τον κυπριακό λαό να απαντήσει με ένα ηχηρό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, διακηρύσσοντας: «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο και δεν παραδώσω κοινότητα, χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών, έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της».
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος διαφύλασσε την Κ.Δ. και την κυριαρχία της ως κόρη οφθαλμού. Δεν δέχτηκε στο προεδρικό μέγαρο τον Τζακ Στρο, ΥΠΕΞ της Βρετανίας, επειδή αυτός επισκέφθηκε την κατεχόμενη περιοχή επισήμως, εξισώνοντας έτσι την κατοχική διοίκηση με την Κ.Δ.
Οι διάδοχοι του κατήργησαν αυτή την τακτική, για να δείξουν καλή θέληση έναντι της Τουρκίας. Στην ουσία υποβίβασαν την Κ.Δ., αφού με τις υποχωρήσεις τους αποδέχονται, ότι η ΔΔΟ δεν θα αποτελεί μετεξέλιξη της Κ.Δ., αλλά θα αποτελείται από δύο ίσα κρατίδια και η κυριαρχία της θα προέρχεται από τους ‘Ελληνες και τους Τούρκους.
Υποβίβασαν δηλαδή την Κ.Δ. σε συνιστώσα πολιτεία ενός νέου κράτους. Αναγνώρισαν στο Τουρκικό κρατίδιο μορφή κυριαρχίας, δικαίωμα εκδόσεως εσωτερικής υπηκοότητας και διεθνή προσωπικότητα, εφόσον θα μπορεί να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες. Αυτά περιέχονται στις συγκλίσεις, που αποτελούν σημαία για όσους βιάζονται να αποδεχτούμε λύση τουρκικών προδιαγραφών.
Αλλά και στην πράξη η Κ.Δ. υποβιβάσθηκε ή θεωρήθηκε εκλιπούσα, αφού στις διεθνείς, όπως τις ονόμασαν, διασκέψεις για λύση του Κυπριακού συμμετέχουν οι εγγυήτριες δυνάμεις και οι δυο κοινότητες της Κύπρου.
Είναι απαράδεκτο σε διεθνή διάσκεψη για το μέλλον της Κ.Δ. να απουσιάζει η κυρίαρχη Κ.Δ. και να μετέχουν οι δυο κοινότητες μόνο. Και ο ΠτΔ να απουσιάζει, αλλά να παρίσταται ως εκπρόσωπος της ελληνικής κοινότητας. Από τις διεθνείς διασκέψεις η Κ.Δ. απουσίαζε ως εκλιπούσα και διαμορφώνονταν ήδη τα δύο συνιστώντα κράτη.
Κάποιοι θα πουν αυτά είναι λεπτομέρειες χωρίς ουσία. Αντίθετα είναι σημαντικές πολιτικές πράξεις με πολλήν ουσία. Και αυτή η απαράδεκτη τακτική δεν θα ακολουθείτο, αν ζούσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που τόνισε ότι δεν θα παρέδιδε κοινότητα.
Οι διάδοχοι του όμως δεν ακολούθησαν αυτή την τακτική, είτε από αφέλεια, είτε επειδή ήδη είχαν συμφιλιωθεί με τις πρόνοιες του σχεδίου Ανάν, που ο ένας προσπάθησε με φανατισμό να το επιβάλει και ό άλλος αναγκάστηκε από τους πατριώτες του ΑΚΕΛ να «ψηφίσει ΟΧΙ για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ».
Κάποιοι θα πουν ότι ο Τάσσος είναι ο Πρόεδρος που υπέγραψε το κείμενο της 8ης Ιουλίου, αποδεχόμενος τη ΔΔΟ. Ναι, αλλά ο Τάσσος δίπλα στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου είχε την επιστολή Καμπάρι, που διασφάλιζε το «σωστό περιεχόμενο» σε συμφωνία για ΔΔΟ. Για τούτο και η ΄Αγκυρα δεν άφησε να προχωρήσει η διαδικασία της συμφωνίας.
Ο Τάσσος ήταν πολύ μεθοδικός στη διαδικασία και πολύ λεπτολόγος στις διατυπώσεις. Για τούτο άδικα λοιδορήθηκε και πολλοί ειρωνεύονται το σωστό περιεχόμενο μιας ΔΔΟ.
Αυτές τις μέρες και όλα αυτά τα χρόνια που η Τουρκία μας δείχνει και καθημερινά επιβεβαιώνει τις προθέσεις και τους στόχους της για ολόκληρη την Κύπρο, νιώθουμε πόσο μας λείπει ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Ένας ηγέτης που με τα χαρακτηριστικά και τις ικανότητές τους, αλλά και με την μεθοδική προσέγγιση του Κυπριακού, μας έκαμνε να νιώθουμε ασφάλεια για τις εξελίξεις.
Αιωνία η μνήμη του Τάσσου Παπαδόπουλου. Και ευχή να επικρατήσει η φιλοπατρία, η αποφασιστικότητα και το θάρρος του να υπερασπιστεί «το δίκαιο, την Ιστορία και την αξιοπρέπεια» του κυπριακού λαού.
Του ΠΕΤΡΟΥ Θ. ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ
