Οι (απαραίτητες) προϋποθέσεις για τις σχέσεις με την κατοχική Τουρκία

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

Οι (απαραίτητες) προϋποθέσεις για τις σχέσεις  με την κατοχική Τουρκία

Συμφωνώ με τη διατύπωση πολλών Ελλήνων που παραμένουν ακόμη νοήμονες και εχέφρονες,  ότι δεν πρόκειται για  «ελληνοτουρκικό διάλογο», αλλά στην πραγματικότητα είναι οι  παράλογες, έξω από κάθε πολιτική γραμμή και διπλωματική τακτική,  διαπραγμάτευση και υποχώρηση στον τουρκικό επεκτατισμό . Συνεπώς η επίσκεψη  του προϊστάμενου  του πιο διεφθαρμένου κράτους της Ευρώπης, σύμφωνα με τη σχετική έκθεση του διεθνούς οργανισμού για την καταπολέμηση της διαφθοράς, αφορά τη συζήτηση εκ του σύνεγγυς  για τις  προϋποθέσεις για τις σχέσεις με τη γειτονική χώρα . Προϋποθέσεις οι οποίες αφορούν την πραγματική φιλία, την ειρηνική συνύπαρξη και βεβαίως έναν κόσμο δικαίου και όχι ζούγκλας…..  

Οι προϋποθέσεις αφορούν τα συμφέροντά μας σε γη, αέρα και θάλασσα, αφορούν την επιβίωση και τη συνέχειά μας ως έθνους, την ίδια στιγμή που όταν δεν υπάρχουν διαρροές για το περιεχόμενο και την ημερήσια διάταξη της επίσκεψης Ερντογάν, υπάρχουν οι ανακοινώσεις  από τους σύμμαχους μας οι οποίοι  βιάζονται (;)  να κλείσουν «εκκρεμότητες» στην περιοχή…..

Είναι παγκοίνως  γνωστό και χιλιοειπωμένο, πόσο μάλλον συνεχώς προβεβλημένο καθημερινώς σε δελτία ειδήσεων που αναπαράγουν τον  ιμπεριαλισμό της Άγκυρας, ότι η  Τουρκία έχει εδαφικές διεκδικήσεις, απειλεί με casus belli αν η Ελλάδα ασκήσει τα νόμιμα και κατοχυρωμένα από τις διεθνείς συνθήκες δικαιώματά της, ότι  ζητά αποστρατιωτικοποίηση του Αιγαίου και  θεωρεί τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης «τουρκική», ό τι έχει ως βασικό δόγμα τη «Γαλάζια Πατρίδα» και σύνορα  καρδιάς τη Θεσσαλονίκη!

Συνεπώς όλοι γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι ζητά με προκλητικό, με χυδαίο τρόπο και με θράσος η Τουρκία, ο Ερντογάν, οι συγκυβερνήτες του φασίστες Γκρίζοι Λύκοι  και η κουστωδία τους από τους Κεμαλικούς μέχρι τους παρακρατικούς,  ενάντια  στο Διεθνές Δίκαιο. Την ίδια στιγμή οφείλουμε απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό, πολλαπλώς εκφρασμένο και ανηλεώς υλοποιημένο, να αντιτάξουμε τις Ελληνικές απαιτήσεις, τις διεκδικήσεις  απέναντι στην Τουρκία.

Διεκδικήσεις οι οποίες πρέπει να είναι απέναντι στην  απομείωση της εθνικής μας κυριαρχίας και σε οποιαδήποτε συμφωνία που αφορούν υποχωρήσεις από εθνικές  θέσεις, τη στιγμή που οι   διεθνείς συνθήκες και το Δίκαιο της Θάλασσας,  αποδίδουν τα δικαιώματα της Ελλάδας και κατοχυρώνουν την εθνική ακεραιότητα.

Έτσι , μπροστά στην κατοχική Τουρκία, απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό, ο Ελληνισμός στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στις  ελληνικές αυτόχθονες κοινότητες, στη Διασπορά, απαιτούν από την Τουρκία τα εξής:

1.     Αναγνώριση της Γενοκτονίας ενός εκατομμυρίου Ελληνίδων και Ελλήνων της Μικράς Ασίας, Πόντου, Θράκης και Καππαδοκίας. Το παράδειγμα της μεταπολεμικής Γερμανίας είναι το πιο χαρακτηριστικό για το πως απαιτούμε να φερθεί ο ένοχος, ο θύτης, ο γενοκτόνος.

2.     Απόσυρση του Τουρκικού στρατού από την Κύπρο που  κατέχει παράνομα σχεδόν το μισό νησί.  Αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτος  από την Τουρκία, αποχώρηση των Τούρκων εποίκων από τα κατεχόμενα, απόδοση αποζημιώσεων για τις περιουσίες των Κυπρίων προσφύγων  και παροχή κάθε πληροφορίας για τους αγνοούμενους.

3.     Άρση του  casus belli, αφού με αυτό δεν μπορεί να υπάρξει καμία συζήτηση, καμία ειρηνική συνύπαρξη. Η απειλή της Τουρκίας για πόλεμο στο ενδεχόμενο να υλοποιηθεί το ελληνικό δικαίωμα για επέκταση των χωρικών υδάτων στα δώδεκα ναυτικά μίλια, δεν είναι  διεθνή νομιμότητα, αλλά Μεσαίωνας, ζούγκλα. Ο Ελληνισμός δεν μπορεί να κάνει  «διάλογο», ενώ η Τουρκία εκβιάζει με πόλεμο!

4.     Δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες, υπάρχουν μόνο νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που ανήκουν στην Ελλάδα ! Από τη Ζουράφα και τα Ίμια μέχρι το Καστελλόριζο!

5.     Οι μουσουλμάνοι της Θράκης, οι Πομάκοι, δεν είναι Τούρκοι. Είναι Έλληνες πολίτες, δεν αποτελούν τουρκική μειονότητα και τα ζητήματα που τους αφορούν είναι Ελληνικό εσωτερικό ζήτημα, όχι κάθε τουρκικού κρατικού και παρακρατικού φορέα.  

6.     Ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου που συνιστά λόγω ματαίωσης της συζήτησης για την  οριοθέτηση της ΑΟΖ και  της υφαλοκρηπίδας. Δεν μπορεί να ανακηρύσσεται παράνομη ΑΟΖ και η Τουρκία με παράνομες αξιώσεις να απαιτεί το παράλογο ως λογικό και το ελληνικό ως τουρκικό !

7.     Η Τουρκία είναι ο βασικός διακινητής μεταναστών, μεταμφιεσμένων σε πρόσφυγες στο Αιγαίο και τον Έβρο, την ίδια στιγμή που εισπράττει δισεκατομμύρια ευρώ από την Ε.Ε., άρα και την Ελλάδα, για να περιορίζει τις ροές,  που τις χρησιμοποιεί ως ένα εργαλείο ενάντια στην εθνική μας ασφάλεια!

8.     Η Ελλάδα  έχει αναγνωρίσει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, σε αντίθεση με την  Τουρκία , η οποία δεν αναγνωρίζει και τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά το επικαλείται συνεχώς για τη «Γαλάζια Πατρίδα»  !

9.      Προστασία του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της  Τενέδου, σεβασμός της  οικουμενικότητας του Πατριαρχείου, προστασία των μνημείων  και απόδοση των δικαιωμάτων των Ελληνόφωνων του Πόντου.  

Ο Ελληνισμός δεν έχει να συζητήσει κάτι με την κατοχική Τουρκία, ενόσω υφίσταται η σημερινή κατάσταση και βεβαίως δεν μπορεί  να  διαπραγματευτεί οτιδήποτε !  Ο Ελληνισμός απαιτεί αντίσταση στον τουρκικό επεκτατισμό, πλήρης άσκηση όλων των δικαιωμάτων του  και πλήρης εθνική κυριαρχία σε γη , αέρα και θάλασσα !