ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1974 ΣΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΠΡΟ!!!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ...
Κεχρεές Κορινθίας, 13 Ιουλίου 1974. Το αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ λίγο πριν αποπλεύσει για Κύπρο μεταφέροντας προσωπικό αναπλήρωσης (νέους) και παντός είδους υλικό της ΕΛΔΥΚ με προβλεπόμενη ώρα κατάπλου στην Αμμόχωστο την 07:00 της 17/7/1974.
Το καράβι έφτασε στο προορισμό του χωρίς να έχει ειδοποιηθεί για το πραξικόπημα. Η συνέχεια γνωστή.
Αυτό το αρχαίο δίδυμο πυροβόλο Bofors των 40 mm που βλέπουμε στον πυργίσκο πάνω από τον καταπέλτη, επανδρωμένο με άνδρες της ΕΛΔΥΚ, τσάκισε με 900 βολές τον τουρκοκυπριακό θύλακα της Πάφου στις 21-7-1974, όταν ο θαλασσόλυκος Πλωτάρχης Λευτέρης Χανδρινός ο ξεχασμένος ήρωας, έδρασε <<χωρίς σαφείς διαταγές>>.
Το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, οι τούρκικες ορδές προχωρούσαν ακάθεκτες, το καράβι βρισκόταν 40 ν.μ. από την Πάφο, στο δυτικό άκρο της Κύπρου.
Τότε ο καπετάν Λευτέρης και ο άλλος ξεχασμένος ήρωας διοικητής των ΕΛΔΙΚάριων αντισυνταγματάρχης Πεζικού Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, αποφάσισαν να γυρίσουν και να αποβιβάσουν στη Πάφο τους ΕΛΔΥΚάριους οι οποίοι το ζητούσαν επίμονα.
Στο φρούριο της Πάφου είχαν οχυρωθεί 2 τάγματα τουρκοκύπριων με τούρκους αξιωματικούς, με άριστο οπλισμό που περίμεναν τις τούρκικες ορδές από τη Κερύνεια για να δημιουργήσουν θύλακα υποστήριξης για επίθεση προς νότο.
Μετά το βομβαρδισμό από το Ελληνικό πλοίο και την επίθεση των ΕΛΔΥΚάριων με <<αέρα>> οι επιζώντες τούρκοι παραδόθηκαν με όλο τους τον εξοπλισμό.
Η δράση του Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ ο ηρωισμός του πληρώματος και των ΕΛΔΥΚάριων που επέβαιναν σ’ αυτό, η άριστη ναυτοσύνη του Καπετάν Λευτέρη, η μελετημένη από αυτόν <<αόρατη>> διαφυγή του πλοίου από την Κύπρο που το κυνηγούσε αλλού ο μισός τούρκικος στόλος και η μισή αεροπορία τους ενώ αυτό είχε βάλει ρότα όχι για Ρόδο αλλά για ....... Λιβύη με σιγή ασυρμάτου, η σύγχυση και ο πανικός που προκάλεσε στον εχθρό και είχε σαν αποτέλεσμα να βυθίσουν μόνοι τους ένα δικό τους αντιτορπιλικό και να προκαλέσουν σοβαρές ζημιές σε δύο άλλα (που οι τούρκοι αεροπόροι τα πέρασαν για Ελληνικά) είναι σημαντικά γεγονότα που πέρασαν στα <<ψιλά>> της Ελληνικής ιστορίας, αλλά <<ξεχάστηκαν>> σκόπιμα.
Σε ένα σοβαρό κράτος θα ήταν μάθημα για τη νεολαία στα σχολεία και ο Χανδρινός θα γινόταν ναύαρχος και αρχηγός του Ναυτικού. Ποιο Ελληνόπουλο ξέρει σήμερα το <<Λέσβος>> και τον Λευτέρη Χανδρινό ?
Εφόσον ένα στρατιωτικό φέρι μπωτ, με 2-3 κανονάκια έκανε τόση ζημιά στον εχθρό, τι θα γινόταν στην Κύπρο αν είχαν σπεύσει δύο έστω Ελληνικά αντιτορπιλικά ? Το αποτέλεσμα όμως ήταν ένα και μόνο.
Η Πάφος έμεινε στα Ελληνικά χέρια εξ αιτίας γενναίων, του άξιου Ελευθέριου Χανδρινού, των ναυτών του ΛΕΣΒΟΣ και των ΕΛΔΥΚάριων που προτίμησαν αντί να πάνε με ασφάλεια στο Πειραιά, να γυρίσουν πίσω και να πολεμήσουν και μάλιστα <<χωρίς άνωθεν διαταγή>>.
Τώρα το πώς φέρθηκε το <<Δημόσιο>> στους Χανδρινό και Σταυρουλόπουλο, είναι άλλη μεγάλη πονεμένη ιστορία. Δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα. Όλοι το καταλαβαίνουμε. .
Γιώργος Παπαδογιάννης
