Κατά τον λαογράφο Ν. Γ. Πολίτη, οι τρεις συνεχείς γιορτές της πρώτης εβδομάδας του Δεκεμβρίου (4-6 του μηνός) καλούνται περιληπτικώς «Νικολοβάρβαρα» και θεωρούνται ως οι ημέρες από τις οποίες αρχίζει να γίνεται δριμύς ο χειμώνας.
Βέβαια το κάθε μέρος είχε και την δική του παράδοση: Σίφνος: “Τ’ Αγιονικολοβάρβαρα, ή βρέχει ή χιονίζει”. Υπάρχουν όμως και αντίθετες δοξασίες, ότι τότε μπορεί να επικρατεί και καλοκαιρία: “Τα Νικολοβάρβαρα κι οι τοίχοι βράζουν” (Χίος)»
Όπως και να χει οι μέρες αυτές θεωρούνται δύσκολες αν όχι απαγορευτικές για τους θαλασσινούς.
Ορίστε και μερικές ακόμα παραδοσιακές λαϊκές παροιμίες που υπάρχουν για τα Νικολοβάρβαρα:
• “Νικολίτσι, Βαρβαρίτσι, Σάββα τ’ ήθελες στη μέση;”
• “Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει κι ο χειμώνας!”
• “Τ’ άη-Νικολοβάρβαρα κι οι τοίχοι αποξυλώσανε!”
• “Νικολίτσα, Βαρβαρίτσα μπρος οπίσω ο χειμώνας.”
• “Τ’ άη Νικολοβάρβαρα κάνει νερά και χιόνια!”
• “Αγιά Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απλοήθη: Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρτε και στο μύλο τι Άγιο Νικόλας έρχεται τα χιόνια φορτωμένος!”
• “Η Αγιά Βαρβάρα γέννησε κι ο Άη-Σάββας το εδέχθη κι ο Άη-Νικόλας έτρεξε να πάει να το βαφτίσει” (το χιόνι)
• “Τα Νικολοβάρβαρα κατεβασιές και χιόνια, μπουράσκες και τελώνια!”
• “Τα Νικολοβάρβαρα σιμά στο σταύλο!”
