ΕΚΕΙΝΟ που έπρεπε πριν από χρόνια να συγκροτηθεί και να ξεκινήσει τη λειτουργία του, ώστε ν’ αρχίσει έκτοτε να δουλεύει, να δοκιμάζεται η επάρκειά του, να διορθώνεται ενισχυόμενο διαρκώς και ν’ ακμάζει αναπτυσσόμενο, ως ανέκαθεν αυτονόητη πανεθνική ανάγκη και επιβεβλημένο πολιτειακό καθήκον των δύο κρατών του Ελληνισμού, ξεκίνησε επιτέλους στο Κλεινόν Άστυ. Αργοπορημένο μεν, εναρκτήριο δε, επίτευγμα Λευκωσίας και Αθηνών:
Η ΠΡΩΤΗ Διακυβερνητική Σύνοδος Ελλάδος – Κύπρου. Για να θεσμοθετήσουν την από ‘δω και πέρα Διακυβερνητική Συνεργασία των δύο κρατών, συνεδρίασαν πρώτα καθ’ υπουργείο και ύστερα στο Μέγαρο Μαξίμου, ως Ανώτατο Συμβούλιο, με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό του ελλα-δικού μας κράτους Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Πρόεδρο του κυπριακού μας κράτους Νίκο Χριστοδουλίδη, οι αμφοτέρωθεν Υπουργοί και Υφυπουργοί αρμόδιοι για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Άμυνας, Παιδείας, Υγείας, Ενεργείας, Προστασίας του Πολίτη, Πολιτισμού, Μετανάστευσης και Ασύλου, Ναυτιλίας, Πολιτικής Προστασίας και συντονισμού του κυβερνητικού έργου των δύο κρατών.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ τόσο πολύ σημαντικό αυτό το εναρκτήριο επίτευγμα, ώστε να μην επιτρέπεται στις οποιεσδήποτε – οποιωνδήποτε υποκειμενικές αδυναμίες, ή τις κατ’ αρμοδιότητα επιμέρους ανεπάρκειες, ολιγωρίες, αμέλειες και παραλείψεις των μελών των δύο κυβερνήσεων να το υπονομεύσουν, να το εξασθενήσουν ή να το… εξαϋλώσουν. Όπως – κακή ώρα – διέπραξαν οι παλαιότερα κυβερνήσαντες με το… μακαρισμένο Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου 1993-2001.
– Είναι τόσο πολύτιμο υπαρξιακό επίτευγμα και για τα δύο μας κράτη, ώστε η θεσμημένη του λειτουργία και η συνεχής εμβάθυνση και διεύρυνσή του, να το καταστήσουν πρώτιστη καθημερινή έγνοια και φροντίδα κάθε επόμενης κυβέρνησης στην Αθήνα και στη Λευκωσία.
– Και διαρκούς, από ‘δω και μπρος, αυστηρά εποικοδομητικής κι επωφελούς «χιαστί» κριτικής απ’ όλα τα κόμματα Κύπρου και Ελλάδος. Ώστε η κριτική των ελλα-δικών μας κομμάτων να στοχεύει καθηκόντως και τους εν Κύπρω κυβερνώντες όπως, ομοίως, και των κυπριακών μας κομμάτων προς τους εν Ελλάδι κυβερνώντες.
– Επίτευγμα το οποίο θα προσδώσει συν τω χρόνω στον εξοικειωνόμενο επί της Διακυβερνητικής λαό, ως εκατέρωθεν Εντολέα, την επιζητούμενη αύξηση της λαϊκής κυριαρχίας ώστε να απαιτεί, και από την Κύπρο και από την Ελλάδα, τη λογοδοσία των εν Αθήναις και εν Λευκωσία Εντολοδόχων, εκάστοτε κυβερνώντων, για κάθε πράξη ή παράλειψη για το παρόν και το μέλλον Ελλάδος και Κύπρου.
ΥΠΕΡΤΑΤΟ και διαρκές καθήκον αμφοτέρων των κυβερνήσεων, επιβεβλημένο από τις ζωτικές ανάγκες, τους υπαρκτούς φόβους και τα συμφέροντα των δύο κρατών, απέναντι πρώτα στην τουρκική απειλή και έναντι της πολύ επικίνδυνα ρέουσας ήδη στην περιοχή, από την Ουκρανία και τον Καύκασο ώς την φλεγόμενη και πάλι Μέση Ανατολή, πολεμικής αποσταθεροποίησης, επιβάλλει στον Ελληνισμό πρωτίστως την ανύσταχτη, διαρκή και αποφασιστική ενδυνάμωση της αντιστασιακής του υπόστασης:
– Ενίσχυση όλων ανεξαιρέτως και ισοσθενώς των εσωτερικών και εξωτερικών συντελεστών πανεθνικής ισχύος, με πρωτεύθυνες τις δύο κυβερνήσεις. Τις νυν και τις επόμενες.
ΕΥΘΥΝΗ, ως εκ τούτου, στο «μεγάλο κάδρο» της αρξάμενης Διακυβερνητικής Συνεργασίας Αθήνας και Λευκωσίας, πέρα από όσα επείγοντα, μικρά, επιμέρους, τρέχοντα ή και «επικοινωνιακά» συζήτησαν τώρα οι Μητσοτάκης – Χριστοδουλίδης και οι Υπουργοί τους στην 1η Διακυβερνητική Σύνοδο της Πέμπτης και Παρασκευής στην Αθήνα, αποτελεί:
ΩΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ και διαρκή προτεραιότητα, η παλλαϊκή ενότητα και ομογνωμία σε Ελλάδα και Κύπρο και Διασπορά. Με ευσυνείδητη, πάντοτε εργώδη, έμπρακτη επιμονή στην αποφυγή εμφυλίων διχασμών για να επιτυγχάνουν:
(α) Αποτελεσματικότερη επαύξηση της στρατιωτικής αποτρεπτικής ισχύος των δύο κρατών.
(β) Εμπέδωση κοινωνικής συνοχής και οικονομικής ανάπτυξης σε αμφότερα τα κράτη.
(γ) Ενδυνάμωση του αντιστασιακού φρονήματος του λαού σε Ελλάδα και Κύπρο.
(δ) Βέλτιστη αξιοποίηση των διακρατικών συμμαχιών και συνεργασιών με άλλα κράτη.
(ε) Οξυδερκέστερη δράση της διπλωματίας.
Με γνώμονα τους αειθαλείς κανόνες του πολιτικού ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις. Και την ευψυχία στην υπεράσπιση της ελευθερίας και της ασφάλειας των νησιών του Αιγαίου και την αποτελεσματική διεκδίκηση της απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από την Τουρκία εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΕΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ το όφελος που προκύπτει από τη μελέτη της Ιστορίας είναι να μαθαίνουμε από τα παθήματα του παρελθόντος, ώστε να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, η ιστορία των ελλαδο-κυπριακών σχέσεων από την αρχαιότητα μέχρι το ολέθριο 1974 και ώς τις μέρες μας, διδάσκει επαρκώς την ωφελιμότητα της Διακυβερνητικής Συνεργασίας που αποφάσισαν τώρα να θέσουν σε λειτουργία οι κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου. Από την ποιότητα του περιεχομένου της, την επιδεξιότητα και τις ικανότητες των συνεργαζομένων κυβερνήσεων θα φανεί πόσο και πότε θα προκόψει.
ΜΕΤΑ την Καταστροφή του 1974 και εξ αιτίας της, κάποια από τα ενταύθα Ηττημένα Μυαλά μας, μέσα στην κατανοητή τότε απόγνωσή τους, μεμψιμοιρούσαν αποφαινόμενοι περίπου ότι, «ενώ η Ιστορία μάς ευλόγησε, η Γεωγραφία μάς καταράστηκε»!
Λάθος, βεβαίως. Ανιστόρητο και αγεωγράφητο.
Το απέδειξε από το 450 π.Χρ. με τις αρχαίες τριήρεις του ο Αθηναίος στρατηγός Κίμων ο Μιλτιάδου, που «Και Νεκρός Ενίκα» μέχρι και το Κίτιον.
Η Γεωγραφία προίκισε τον Ελληνισμό να είναι γηγενής και αυτόχθων στην Κύπρο, εδώ στο κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου.
«Στην καρδιά του πελάγου στον σταυρό του ορίζοντα», όπως στιχούργησε, μετά το ’74 και εξ αιτίας του, στο «Είμαστε Έλληνές» του, ο αείμνηστος ποιητής μας Μιχάλης Πασιαρδής. Και ως «κραυγή και οιμωγή» βεβαίωνε ότι «αγρυπνούμε σ’ αυτή τη γωνιά, στ’ άκρο πέλαγο, στη μικρή μας πατρίδα επάνω». Επειδή ήξερε από την Ιστορία ότι «δεν είναι η πρώτη σας φορά που μας πουλήσατε, το ‘χετε ξανακάνει χρόνια πριν σ’ άλλους αιώνες, όταν μας ξεπουλούσατε στους Πέρσες»…
ΣΥΝΑΥΤΟΥΡΓΟΣ τώρα, Νοέμβριο 2023, στη συγκρότηση επιτέλους της Διακυβερνητικής Ελλάδος – Κύπρου είναι ο Πρόεδρος Ν. Χριστοδουλίδης. Δεν στερείται ιστορικών γνώσεων. Θήτευσε καθ’ ύλην πανεπιστημιακός. Και μάλιστα ένα από τα συγγράμματά του αναφέρεται ευθέως σε μία πρόσφατη περίοδο της Ιστορίας, στην κατά τον Μιχ. Πασιαρδή «καρδιά του πελάγου» μας: Πριν από δέκα χρόνια κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρης των Αθηνών το 263 σελίδων βιβλίο του με τίτλο «Οι σχέσεις Αθηνών-Λευκωσίας και το Κυπριακό 1977-1988». Συνεπώς, δεν είναι ούτε αδαής μήτε και ανυποψίαστος ο ΠτΔ. Και, επομένως, φέρει πολύ μεγαλύτερες ευθύνες για την επιδέξια ευόδωση του επιτεύγματος της Διακυβερνητικής.
του Λάζαρου Μαύρου
