Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, παιδιά της Ελλάδας έφτασαν σ’ ένα από τα κυριότερα κέντρα υποδοχής προσφύγων, την Κέρκυρα.
Κατατρεγμένοι κι εξαθλιωμένοι, αφού περάσουν απ’ το λοιμοκαθαρτήριο στο νησάκι Βίδο (απέναντι από τα Μουράγια και το σπίτι όπου ο Διον. Σολωμός έγραψε τους Ελεύθερους Πολιορκημένους), θα βρουν καταφύγιο στο Παλαιό Φρούριο, σε αποθήκες, ακόμη και στο δημοτικό θέατρο.
Στο Παλαιό Φρούριο όπου εγκαταστάθηκαν 6-8 χιλ. πρόσφυγες, με 350 ορφανά ελληνικής και αρμενικής καταγωγής, συνεχίστηκε η κακή τους μοίρα.
Τον Αύγουστο του 1923 το πολεμικό ναυτικό του Μουσολίνι στην προσπάθειά του να καταλάβει την Κέρκυρα, βομβάρδισε το Παλαιό Φρούριο σκοτώνοντας 13 πρόσφυγες και τραυματίζοντας άλλους 35.
Σε κάθε βόλτα στο Π. Φρούριο, τα κίτρινα άνθη της πικραλίδας και τα ευωδιαστά μοβ της άγριας μέντας, μου θυμίζουν αυτούς τους άγνωστους πρόσφυγες του 22 (που τάφηκαν απ’ τους Ιταλούς σε λάκκο στις παρυφές του Φρουρίου), καθώς και τους δικούς μου πρόσφυγες παππούδες απ’ την αγαπημένη γη της Μικρασίας🥀
