Επιστολή της οικογένειας Κατσίφα στον Πρωθυπουργό της Ελληνικής Δημοκρατίας .
Βουλιαράτες, Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018
Κύριε Πρωθυπουργέ,
γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στο χωριό Βουλιαράτες της Δρόπολης. Μαζί με τους συμπατριώτες μας βιώσαμε την καταπίεση και τους διωγμούς που υπέστη η Εθνική Ελληνική Μειονότητα από το απολυταρχικό καθεστώς, που επικρατούσε στην Αλβανία μέχρι το 1990. Εδώ γεννήθηκε ο γιος μας ο Κωνσταντίνος όπως και οι τρεις κόρες μας.
Με την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, η οικογένειά μας, όπως και όλοι οι συμπατριώτες μας, αναζητήσαμε στην Ελλάδα την ελευθερία και την αξιοπρέπεια που μας στέρησαν. Μαζί με την αγάπη, την παρηγοριά και τη στήριξη που βρήκαμε στα αδέρφια μας, ήρθαμε αντιμέτωποι και με την απόρριψη, την αδιαφορία και την ταλαιπωρία της γραφειοκρατίας του Ελληνικού Κράτους. Καταστάσεις που μας πλήγωσαν αλλά δεν απελπιστήκαμε. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες μεγαλώσαμε τα παιδιά μας, εμφυσώντας τους παράλληλα τις αρχές και αξίες που επιβάλλει η πίστη μας, ο τόπος, οι παραδόσεις και η ιστορία μας, χωρίς ποτέ να ξεχνάμε το πατρικό μας και την υποχρέωση που έχουμε για την ιδιαίτερη μας πατρίδα.Για τον μοναχογιό μας τον Κωνσταντίνο όσοι τον γνώρισαν απ την Κρήτη έως την Δρόπολη , όλο το χωρίο, έχουν να πουν μια καλή κουβέντα. Δεν ήταν μόνο η βαθιά αγάπη για την πατρίδα του που τον χαρακτήριζε, ήταν ένα παιδί που βοηθούσε όποιον έβλεπε ότι χρειάζεται την βοήθειά του χωρίς να κοιτάζει αν είναι πλούσιος ή φτωχός, Έλληνας ή Αλβανός. Δεν άνηκε ποτέ σε καμία οργάνωση ή κόμμα αλλά πάλευε για τα δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού ολομόναχος, όπως πρόσταζε η συνείδηση του.
Ο γιος μας Κωνσταντίνος Κατσίφας, όπως γνωρίζετε, εκτελέστηκε από άνδρες των ειδικών δυνάμεων της αλβανικής αστυνομίας στο χωρίο μας, στις 28 Οκτωβρίου του 2018, την μέρα που περίμενε με ενθουσιασμό να γιορτάσει και να τιμήσει την μνήμη των πεσόντων του Έπους του 40 μαζί με όλους τους συμπατριώτες του.
Δεν υπάρχει σε αυτό τον κόσμο τίποτα πιο οδυνηρό από το να ενταφιάζεις το παιδί σου. Η ζωή μας κατακρημνίστηκε. Μαζεύουμε κάθε μέρα τα κομμάτια μας και προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι. Κάθε μέρα μας βασανίζουν τα «γιατί», κάθε μέρα αναζητούμε απαντήσεις.Ο Κωνσταντίνος μας δεν έφυγε από κάποια ασθένεια ή κάποιο ατύχημα αλλά θυσιάστηκε για το δικό του πιστεύω, για το άδικο που τον έπνιγε. Αυτό το άδικο που πνίγει όλους τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου. Ο γιος μας δεν ήθελε να σκοτώσει κανέναν. Ο γιος μας δεν πυροβόλησε ποτέ κατά των δολοφόνων του. Αντίθετα, οι δολοφόνοι του δεν έδρασαν σαν αστυνομικοί αλλά ως στυγνοί εκτελεστές χωρίς να τηρήσουν τις προβλεπόμενες απ’ το νόμο διαδικασίες. Αν είχε κάνει κάτι μεμπτό θα μπορούσε να είχε συλληφθεί και να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη όχι να εκτελεστεί εν’ ψυχρώ. Ενώ ο γιος μας ήταν σκοτωμένος, άνδρες της αλβανικής αστυνομίας εισέβαλλαν στο σπίτι μας. Μας απείλησαν, μας προσέβαλλαν, μας ανέκριναν βίαια, μας χτύπησαν. Ο γιος μας σκοτώθηκε το μεσημέρι και εμείς ενημερωθήκαμε από τα ΜΜΕ το βράδυ.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
ο Κωνσταντίνος μας δεν θα γυρίσει ξανά στο κατώφλι του σπιτιού μας αλλά δεν έφυγε ποτέ. Είναι εδώ, όχι για να δημιουργεί εντάσεις αλλά για να υπερασπίζεται το δίκιο και την αξιοπρέπεια. Είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει την υποχρέωση που έχουμε απέναντι στην πατρίδα.
Αποφασίσαμε να σας γράψουμε για δύο λόγους:
1) Για να ζητήσουμε τη βοήθεια σας να διαλευκανθούν οι συνθήκες της δολοφονίας του παιδιού μας και να αποκατασταθεί η μνήμη του
Σε εμάς μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί καμία νομική δυνατότητα για την διαλεύκανση της υπόθεσης. Δεν μας επέτρεψαν να ορίσουμε ιατροδικαστή. Επί 10 ημέρες κρατούσαν όμηρο την σορό του παιδιού μας χωρίς επίσημη δικαιολογία. Ακόμα, δεν έχουμε λάβει κανένα χαρτί στα χέρια μας ώστε να μπορούμε να κινηθούμε νομικά. Ζητάμε από εσάς να φροντίσετε ώστε να λάμψει η αλήθεια για τα γεγονότα που οδήγησαν στην δολοφονία του γιου μας και για όσα ακολούθησαν με την προσβολή της μνήμης του και της αξιοπρέπειάς μας. Να κάνετε όλες τις ενέργειες που μπορείτε ώστε να συλληφθούν οι δολοφόνοι του.
Σαν να μην έφτανε ο πόνος, σαν να μην έφτανε η βία και η τρομοκρατία από την αλβανική πλευρά, είχαμε να διαχειριστούμε τις προσβολές, την οργή και την αγανάκτηση από τις δηλώσεις δημοσίων προσώπων της πατρίδας μας και μερίδας των ΜΜΕ. Και αν αυτά τα προσπεράσουμε, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι η Ελληνική Αστυνομία χρησιμοποίησε την ίδια ακριβώς μέθοδο που χρησιμοποιούσε η Sigurimi κατά των Ελλήνων την εποχή της δικτατορίας, για να σκοτώσει τον χαρακτήρα του παιδιού μας. Ζητάμε από εσάς, να διερευνηθεί η στάση της Ελληνικής Αστυνομίας που ενώ έπρεπε να ερευνήσει την δολοφονία, καθώς ήταν και Έλληνας πολίτης, όχι μόνο δεν το έκανε αλλά προχώρησε σε ψευδείς και παράνομες διαρροές στον τύπο της χώρας, οι οποίες δημιούργησαν μία αναληθή εικόνα για την προσωπικότητα του παιδιού μας.2) Για να ζητήσουμε την παρέμβαση σας για την προάσπιση των δικαίων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού
Τον Κωνσταντίνο μας δεν τον έπνιγε μόνο η ασφυξία του αλβανικού κράτους αλλά και η αδιαφορία της μητέρας πατρίδας για όσα περνάμε στον τόπο μας. Το αλβανικό κράτος δεν λειτουργεί δημοκρατικά απέναντι στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα, αφού δεν σέβεται τα δικαιώματα μας.
Συνεχείς είναι οι διώξεις κατά του Ελληνισμού με διάφορες μεθόδους, όπως οι αρπαγές περιουσιών, ο εκφοβισμός, οι διώξεις κατά του πολιτισμού μας και της πίστης μας. Απόδειξη όλων αυτών είναι η στάση του αλβανικού κράτους απέναντι σε όλους όσους θέλησαν να μας συμπαρασταθούν στην απώλειά μας και να βρεθούν στην κηδεία και στο μνημόσυνο του παιδιού μας. Χαρακτήρισαν επικίνδυνους όσους κρατούσαν ελληνική σημαία. Σε εκατοντάδες ανθρώπους απαγορεύτηκε η είσοδος στην Αλβανία. Δεκάδες οδηγήθηκαν για ανάκριση στα κρατητήρια γιατί θέλησαν να είναι κοντά μας στις θρησκευτικές τελετές στη μνήμη του γιου μας.
Απ΄ την ημέρα της δολοφονίας έχουν γεμίσει τα χωριά μας με κρυφούς και φανερούς αστυνομικούς για να σπείρουν τον φόβο στον κόσμο μας. Τι θέλουν να πετύχουν; Ποιος ο σκοπός όλων αυτών;
Όσο αυτά συνεχίζονται, τόσο μεγαλώνει και η καχυποψία ανάμεσα στους λαούς. Στα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής του, το παλικάρι μας κοίταξε το θάνατο κατάματα και φώναξε «Ζήτω η Ελλάδα», «Ζήτω η Ελευθερία».
Αυτά του τα συνθήματα τα άκουσαν τα αδέρφια μας σε όλη την Ελλάδα, από την Κρήτη μέχρι τη Φλώρινα και την Αλεξανδρούπολη, τα άκουσαν τα αδέρφια μας στην Κύπρο αλλά και οι Έλληνες του εξωτερικού. Τα γράμματα που λαμβάνουμε καθημερινά μας πλημμυρίζουν από συγκίνηση και περηφάνια. Ο Κώστας μας είναι εδώ όπως σας αναφέραμε παραπάνω, όχι για να δημιουργήσει εντάσεις αλλά για να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία και τις εξουσίες. Οι δύο λαοί όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν αλλά τους ενώνουν πολλά.
Η θυσία του παιδιού μας επιβάλει να υπενθυμίζουμε αυτό το χρέος μέχρι να τον συναντήσουμε ξανά.
Γιάννης Κατσίφας
Βασιλεία Κατσίφα
