Τα απόνερα της "Συμφωνίας" τους....

 

Έδεσσα: Άγνωστοι έσπασαν τις προτομές των ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα και την απελευθέρωση της Μακεδονίας, προκαλώντας θλίψη και οργή.

Εικόνες ντροπής αποτελούν οι βανδαλισμένες προτομές των Μακεδονομάχων Καπετάν Άγρα και Αντώνη Μίγκα, τόσο στο Πάρκο Καταρρακτών όσο και στο μνημείο του χώρου όπου μαρτύρησαν οι ήρωες, κοντά στον οικισμό της Καρυδιάς στην Έδεσσα.

Τα σημερινά απόνερα της Συμφωνίας τους περί πώλησης της Μακεδονίας στους κατσαπλιαδες βορείως μας, Συμφωνία που όλοι την υπέγραψαν και όλοι την τηρούν.....

Ο Σαράντης Αγαπηνός, γνωστός με το ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας , πρωταγωνιστής του βιβλίου “Τά Μυστικά τοῦ Βάλτου” της Πηνελόπης Δέλτα, γεννήθηκε το 1880 στο Ναύπλιο, ωστόσο εγγράφηκε από τον πατέρα του στα μητρώα αρρένων των Γαργαλιάνων Μεσσηνίας από όπου καταγόταν.

 

Εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου και αποφοίτησε το 1901 ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού.
Τον Σεπτέμβριο του 1906 έφθασε στην Λίμνη- Βάλτο των Γιαννιτσών με το ανταρτικό σώμα του, αποτελούμενο από 20 άνδρες.

Πρωτοστατεί στις συμπλοκές με τους κομιτατζήδες στην τουρκοκρατούμενη τότε Μακεδονία μας.

Σε μια από τις συμπλοκές, τραυματίζεται στον ώμο και στο χέρι και καταφεύγει στο Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης για να τον περιθάλψουν

Η είσοδος στο Προξενείο γινόταν μέσα από μια μυστική κρύπτη από το Ιερό της εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Λίγες ημέρες μετά επιστρέφει και πάλι στην Λίμνη των Γιαννιτσών και συνεχίζει τον αγώνα. Το υγρό περιβάλλον της λίμνης και τα κουνούπια του προκαλούν πυρετούς και ελονοσία.

Τέλη Φεβρουαρίου του 1907, ο Καπετάν Άγρας, με εντολή του Προξενείου, αναχώρησε από την Λίμνη και μετακινήθηκε στην Νάουσα αναλαμβάνοντας την αρχηγία της περιοχής

Στις 5 Ιουνίου 1907 ο Βούλγαρος Βοεβόδας Ιβάν Ζλάταν, διωγμένος από αρχηγός των Βουλγαροκομητατζήδων,  εκμεταλλεύτηκε το ήθος και την τιμιότητα του Άγρα και τον κάλεσε να συμφιλιωθούνε.

Ο Σαράντης  έκανε  ένα και μοναδικό μοιραίο λάθος: Πίστεψε ότι μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη με τους Βουλγάρους. 

Μάταια φίλοι και συνεργάτες προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι Βούλγαρος φονιάς και φίλος δεν γίνεται. Συμφώνησε και πήγε να τους συναντή­σει έξω από τη Νάουσα στην δασωμένη θέση «Γκαβρά Καμίν» στις 3 Ιουνίου του 1907.

Όταν οι Βούλγαροι βεβαιώθηκαν ότι ήταν πράγματι ανυπεράσπιστος, χύμηξαν επάνω του. Τον άρπαξαν και τον έδεσαν μαζί με το πιστό του πρωτοπαλίκαρο, τον Αντώνη Μίγγα. 

Σέρνοντάς τους ξυπόλητους από χωριό σε χωριό, όπου ήταν δικοί τους, τους υπέβαλλαν σε εξευτελισμούς και μαρτύρια.

4 μέρες μετά, τους κρεμάνε σε μια καρυδιά ανάμεσα σε δυο χωριά, στο χωριό Τέτοβο που σήμερα φέρει το όνομα Καρυδιά, και στο χωριό Βλάντοβο όπου και κηδεύτηκαν τα σώματά τους, στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, χωριό που τώρα φέρει το δοξασμένο όνομα Άγρας.