Θεοφάνης Μαλκίδης
Ο
αγώνας έχει αποτέλεσμα:Μία ακόμη
αναγνώριση της Γενοκτονίας στις ΗΠΑ
Η είδηση από τις ΗΠΑ και από την πολιτεία της Ιντιάνα, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και της θέσπισης της 19ης Μαίου ως ημέρα μνήμης, αποτελεί άλλη μία νίκη στην μεγάλη, δύσκολη και αγωνιώδη προσπάθεια για τη δικαίωση των προγόνων μας. Έρχεται η αναγνώριση αυτή μετά αντίστοιχες και άλλων πολιτειών των ΗΠΑ, εθνικών και ομοσπονδιακών κοινοβουλίων, διεθνών οργανισμών και ακαδημαικών ενώσεων και λίγες μέρες μετά από την επέτειο της υιοθέτησης από τον ΟΗΕ της Σύμβασης για την Πρόληψη και την Καταστολή της Γενοκτονίας. Της Σύμβασης και της έννοιας της Γενοκτονίας της οποίας ο εμπνευστής Ραφαήλ Λέμκιν, πρότεινε έχοντας ως εικόνα τη μαζική δολοφονία Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων.
Η
αναγνώρισης της Γενοκτονίας από την
πολιτεία της Ιντιάνα, δια της υπογραφής
και του σχετικού ψηφίσματος του κυβερνήτη,
έχει από πίσω του μία πολύχρονη και
ανιδιοτελή προσπάθεια, συνεχή αγώνα
και σοβαρό έργο από Έλληνες και
Φιλέλληνες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό,
οι οποίοι γνωρίζουν ότι:
- Η δικαιοσύνη και η αλήθεια θριαμβεύουν. Όσα χρόνια και εάν περάσουν, παρά την προπαγάνδα και το ψεύδος, τα εμπόδια και τις δοκιμασίες, το φως νικά το σκοτάδι, η αλήθεια τη λήθη και το ψεύδος.
- Μπορεί η Τουρκία να ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια, ευρώ, λίρες και άλλα νομίσματα για να παραχαραχθεί και για να αλλοιωθεί η ιστορία, ο φασισμός, ο εθνικισμός και το μαζικό έγκλημα, η πραγματικότητα όμως είναι τόσο ισχυρή που δεν μπορεί κρυφτεί. Και είναι σίγουρο ότι έρχονται και άλλες αποκαλύψεις για το παρελθόν του φασιστικού καθεστώτος, που συνεχίζει να δολοφονεί. Από τα παλιά εγκλήματα στη Σαμψούντα, στις Σαράντα Εκκλησιές, στο Αιδίνιο, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και την Τένεδο, έχει περάσει στο Ντιγιάρμπακιρ και το Κομπάνι.
- Παρά τα εμπόδια από το “κράτος” της Ελλάδας που αφενός αρνείται να θέσει το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διμερείς και διεθνείς συναντήσεις- τελευταίο κρούσμα οι θλιβερές εικόνες των Ελλαδικών θεσμικών σε Άγκυρα και Αθήνα- και αφετέρου βάζει συνεχώς εμπόδια για το ζήτημα- το “αντιρατσιστικό” νομοσχέδιο είναι η αντανάκλαση της απογοήτευσης- η νικηφόρα προσπάθεια συνεχίζεται και (θα) έχει σημαντικά αποτελέσματα.
Οι Έλληνες
και οι Φιλέλληνες που αγωνίζονται, που
αγωνιούν και που προσπαθούν χωρίς καμία
βοήθεια για την αναγνώριση
της Γενοκτονίας,- αλήθεια πόσα θα
μπορούσαν να πετύχουν εάν είχαν το
κράτος μαζί τους, όπως το έχουν οι
Αρμένιοι;- γνωρίζουν ότι
έχουν μαζί τους το ισχυρότερο μέσο. Αυτό
που μόνο όσοι λογίζουν τα πάντα με τους
αριθμούς και τη ψυχρή λογική, δεν μπορούν
να καταλάβουν, δεν μπορούν να κατανοήσουν,
να αντιληφθούν. Η αναγνώριση της
Γενοκτονίας θα έλθει γιατί έχουμε μαζί
μας την ατέλειωτη συντροφιά των δικών
μας ανθρώπων, των προγόνων μας, τις
ψυχές των εκατομμυρίων θυμάτων της
Γενοκτονίας. Η αναγνώριση θα έλθει γιατί
έχουμε μαζί μας τις ψυχές των αντρών
που πέθαναν στα τάγματα εργασίας και
τις πορείες θανάτου, των γυναικών που
δολοφονήθηκαν αφού ταπεινώθηκαν και
βιάσθηκαν, των παιδιών που έχασαν τη
ζωή τους πριν καλά -καλά τη γνωρίσουν,
τις ψυχές των αγνοουμένων, των
εξισλαμισμένων, των παππούδων και των
γιαγιάδων μας, από την Τραπεζούντα και
την Αδριανούπολη, μέχρι τη Σμύρνη και
τη Σηλύβρια. Για αυτό και θα νικήσουμε!
Το
ψήφισμα βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://nebula.wsimg.com/4a3d56468aa811c1db5a075e6660d278?AccessKeyId=EBBA268165F999AA394B&disposition=0&alloworigin=1
Θ. Μαλκίδης
Ελληνισμός και Τουρκία
Η εικόνα που αντίκρυζε κάποιος τόσο στο αεροδρόμιο της Αθήνας, όσο και στο κέντρο της πόλης, τις προηγούμενες ημέρες, όπου η χώρα περίμενε με κομμένη την ανάσα την άφιξη του Νταβούτογλου, θύμιζε τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη στο βιβλίο του για τη Σαμοθράκη, όπου εκεί εξηγούσε την μία και μοναδική κατάσταση που ζούσαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες στην περίοδο της οθωμανικής κατοχής: Από την μία ο πασάς και από την άλλη οι ραγιάδες. Μία οθωμανική περίοδο εμπλουτισμένη με κεμαλικό φασισμό, που παρεπιπτόντως εσχάτως ονομάστηκε από τους εγχώριους θεσμικούς “εθνική κληρονομιά” (!). Έτσι οι δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού επί ελληνικού εδάφους απλώς επιβεβαίωσαν για ακόμη μία φορά την πολιτική της Τουρκίας για το Αιγαίο, την Κύπρο, για την ελληνική Θράκη, δηλαδή για τον Ελληνισμό και από την άλλη τη θλίψη που νοιώθει κανείς για τη χώρα που νίκησε αμέτρητες φορές το φασισμό.
Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα η τουρκική πρακτική για τον Ελληνισμό έχει περάσει κάθε διπλωματική και πολιτική οδό και κινείται σε παρακρατικές και τρομοκρατικές λεωφόρους. Και αυτό εμφανίζεται από την Κομοτηνή μέχρι το Κόμπανι. Η επίσκεψη βεβαίως του Νταβούτογλου έδωσε την ευκαιρία σε όσους είχαν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για τον τουρκικό ρόλο, να κατανοήσουν και στην πράξη ότι οι δομές του τουρκικού μηχανισμού, κράτος, στρατός, παρακράτος, λειτουργούν σε πλήρη αρμονία και καθολική συνεργασία, έχοντας σαν στόχους όχι μόνο μέσα στην τουρκική επικράτεια, αλλά και εκτός.
Και αυτές οι διαπιστώσεις αποτελούν την αρχή μόνο ενός μεγάλου παγόβουνου που το λιώσιμό του θα αποκαλύψει και άλλες πράξεις που αναιρούν τις διακηρύξεις για ειρηνική συμβίωση και συνεργασία και προετοιμάζουν ένταση και διαρκή κρίση.
Η Τουρκία προσπαθεί εδώ και χρόνια να αμφισβητήσει την ύπαρξη και άλλων συνιστωσών μέσα στους κόλπους των μουσουλμάνων στη Θράκη, τόσο θρησκευτικά όσο και εθνοτικά. Για αυτήν υπάρχουν μόνο σουνίτες και μόνο Τούρκοι. Μάλιστα με καθημερινές ενέργειές της προσπαθεί να επιβάλλει αυτήν την ρατσιστική πραγματικότητα. Επίσης αμφισβητεί τα αυτονόητα ελληνικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ενώ προβάλλει ως μοναδική λύση στην Κύπρο, την παραμονή του φασιστικού κατοχικού στρατού, των εποίκων και της συνέχειας του απαρτχαιντ.
Παρά τις ωραιοποιήσεις και τη γελοιοποίηση του αποκαλούμενου “πολιτικού προσωπικού” στην Ελλάδα, η συνεχής τουρκική υπονόμευση και αμφισβήτηση με κάθε μέσο της ελληνικής κυριαρχίας στην ελληνική Θράκη, στο Αιγαίο και την Κύπρο, είναι η (σκληρή) πραγματικότητα. Ο τουρκικός φασισμός, όποιον μανδύα και εάν χρησιμοποιεί, αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική. Ελπίζουμε ότι αυτό θα γίνει, επιτέλους, αντιληπτό.
Παρακολουθείστε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στο STAR και στους δημοσιογράφους Μ. Διόγο και Ν. Αρμένη, για την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού στην Ελλάδα.
Διαβάστε επίσης το άρθρο του συγγραφέα Παναγιώτη Κόνιαρη για το ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή του Κουρδιστάν και έναντι του Ελληνισμού
Παναγιώτης Κόνιαρης, συγγραφέας του βιβλίου Ο εκλεκτικισμός της ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας ως προς την οθωμανική κληροδοσία, Αθήνα Γόρδιος, 2012
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Το Κομπανί σαν Μεσολόγγι Κουρδικό και σαν νέα ορίζουσα και σημείο ισσοροπείας για την Μ. Ανατολή.
Καμία αντίσταση δεν πάει χαμένη. Αναγκάζει το σύνολο των τοπικών ενόπλων συνομιλητών να αναβαθμίσουν τον ανεπιθύμητο συνομιλητή σε βάρος άλλων δεσμεύσεων. Αναγκάζει τις ΗΠΑ μέσα σε μέρες να υπολογίζουν περισσότερο τους Κούρδους , να ανατιμήσουν το κόστος που χρεώνουν στην Τουρκία έναντι της «πρωτοβουλίας κινήσεων»,να αποδεχθούν την συνεργασία του ΔΚΚ με το ΡΚΚ στο Κιρκούκ, να ενισχύσουν αεροπορικώς το YPG, να στοχαστούν στην Καντονοποίηση της Μ.Ανατολής και στην Γυναικεία φύση κατά τις απόψεις του Αμπντουλάχ Οτζαλάν.
Ομοίως η Άνγκυρα βλέπει τις προεργασίες στις εκλογές στην Ούρφα και τα LOGISTICS στο Ρεινχιανλί να επιστρέφουν εντόκως .Τα δε σύνορα Ρενέ-Πικώ να ενδιαφέρουν την ίδια περισσότερο παρά τους Δυτικούς εμπνευστές.
Είναι πολύ εθνοκρατική για να ανταποκριθεί σε παρατεταμένους Αυτοκρατορικούς πειραματισμούς. Η Ηγεμονία της Δημιουργικής καταστροφής απαιτεί κατανάλωση αποθεμάτων ηγεμονίας επιτοπίως.
Α. Αν ο λόγος του Ομπάμπα στην Κωνσταντινούπολη σηματοδοτεί απόσυρση, χαμηλό κόστος, απορύθμιση κρατών και Μωσσαϊκό φιλοδυτικών υποκειμένων (π.χ. Κατάρ,Ντουμπίι, πιέσεις για Φιλελεύθερα κοινωνικά ανοίγματα στη Σαουδική Αραβία κ.α. )τότε ο λεγόμενος νεοοθωμανισμός πέραν της αντικεμαλικής συμβολικής ή μιάς Ανδρεοπαπανδρεϊκής διερεύνηησης των περιθωρίων των Αμερικανοσιωνιστικών ανοχών απέναντι στο Ιράν είναι αγώνας δρόμου να εντοπιστεί η όλη διαδικασία σε κρατικά-γεωγραφικά όρια όπου η μεσολάβηση της συνέχειας των Οθωμανών θα ήταν αναγκαία.
Ανάλογες ελπίδες έτρεφαν για νέα εντολή στην 5 η Γαλλική Δημοκρατία.
Όμως το Εξωγήινο και υπερβατικό στοιχείο που επιβάλει η φύση του Σαουδαραβικού μορφώματος σε Σουνιτικές ομάδες και η αναγκαιότητα για τις ΗΠΑ ανάδειξης μεγάλων απειλών χαμηλού κόστους προς πάσαν κατεύθηνση.
Ενός χώρου που θα αναδεικνύει αενάως Ιμπεριαλιστικά Πασπαρτού, όπως Αλ Κάιντα,(μετά Ζαρκάουι) ΙΚ, Αλ Χορασάν κ.ο.κ.
Β. Αν θυμηθούμε το τι έγινε στην Γενεύη 2 και γιατί δεν συνεχίστηκε η διαδικασία.Εδώ το σκηνικό δεν έστελνε την Συριακή κυβέρνηση στα κράτη παρίες. Υπήρξε Γαλλοτουρκική υπονόμευση της αμερικανορωσσικής προσέγγισης ?
Μιά επιθετικότητα που καταγγέλεται ήδη για συμμετοχή στην πυροδότηση της έναρξης του εμφυλίου.
Είναι η κολοβομένη ως προς την αποικιακή της προίκα Γαλλία τόσο επισφαλής ως προς την συγκρατημένη στα διεθνή Γερμανία ,ώστε να αποτελέι παράγοντα πλέων υπερβάλοντος Ατλ;αντικού Ιμπεριαλισμού ακόμη και από τους Νοσταλγούς του Νέου Αμερικανικού Αιώνος στην Αμερικανική διοίκηση?
Μπορεί το Αμρικανικό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα να βολευτεί με βομβαρδισμούς εκ του μακρώθεν και οι στερημένοι επιδόματος ανεργίας έφεδροι με αποστολές τύπου «αδελφών του ελέους» στην Δ. Αφρική και η Γαλλία να θέλει εντολή στην Συρία? Δεν αρκεί η αναδιάρθρωση του Ελληνικού Δημοσίου?
Γ. Της προβοκατόρικης χημικής επίθεσης στην Α. Γκούθα, όταν ο Ομπάμπα αδειάζοντας Πετρέους και Χ. Κλίντον αρνήτο πόλεμο ενάντια στην Συρία και στη συνέχεια την εξώθηση της .κλασικής Αλ Κάιντα (μέτωπο Αλ Νούσρα) κατά της λοιπής αντιπολίτευσης από Γαλλία και Τουρκία ώστε να εκβιαστεί επέμβαση.
Δ.Την ενθάρρυνση του ΙΚ κατά Γάλλων -Μετώπου Αλ Νούσρα και Ιράν-Σιιτοκρατούμενης Βαγδάτης με την επίθεση στην Μοσσούλη.
Τώρα που η Ιρανική ψυχραιμία ακύρωσε τον συλλογικό (ΗΠΑ ,Τουρκία, Σ. Αραβία, Γαλλία κ.τ.λ.) εκβιασμό της κατάληψης της Μοσσούλης που θα αποτελούσε και ένα συμβιβασμό μεταξύ τους .
Τώρα που εκατομμύρια Ομαγιατζί Σουνίτες στην Α. Συρία και ΒΔ. Ιράκ είναι αποκομμένοι από κρατική υποδομή και προσόδους από πρώην υπηκόους.Εγκλωβιζμένοι σε έναν επιβαλλόμενο «ριζοσπαστισμό» .Καί αν ο Άσαντ άντεξε και δεν εμπλούτισε το μίγμα-λύση ενός Ιμπεριαλισμού με ξένα κόλλυβα και το Ριάντ κάνει πάντα τα χρυσά αυγά, ποιος πληρώνει τον βαρκάρη? (με πουρπουάρ ?)
Πού έκανε και προεκλογική εκστρατεία ως Σουνίτης Χαλίφης ,ταυτόχρονα με την επέλαση πρός Μοσούλη μεταθέτοντας φράξιες και μετοχές προς τον ευρύτερο χώρο-σύμπλοκο που χαρακτηρίζεται ως ΙΚ.
ΣΥΣΤΡΟΦΕΣ ΒΛΟΓΩ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗΣ
Στο εσωτερικό παράληλα του Τουρκικού σχηματισμού έχουμε μεταλάξεις.
1.Νέα ΜΙΤ από Ερντογάν ,προικοδοτούμενη με νέους Κορουκτσού ,Ασιρέτ (φυλές) Ολόκληρες που φιλοδοξούν άμεσες σχέσεις με το Ερμπίλ, ελέω Ερντογάν, παραβιάζοντας το σχετικό μονοπώλιο του ΜΗΡ ,που αποστείρωνε οικονομικές ενδοκουρδικές οσμώσεις.
Αλλά και παρακάμπτοντας ως φιλοΑΚΡ την άμεση επιτήρηση των Κορουκτσού από την Jandarma ,το θεμέλειο της κυριαρχίας του Τουρκικού κράτους στην περιοχή. Αυτή οδεύει σε «πολιτικοποίηση» .
Παλιά πρακτικά ίσχειε ότι Κεμαλική Jandarma vs Police, ευπρόσβλητης στον κοινωνικό περίγυρο.. Τώρα Police -Gulen Βατοί στόχοι. Όπως αύριο η Jandarma στο Κουρδικό κίνημα.
2.Ο στρατός ξηράς μεταξύ ΡΚΚ και ΜΙΤ
Στελεχομένος από τον Ερντογάν με περισσότερη οικειότητα από τα άλλα όπλα. Εκεί η αντικεμαλική εκκαθάριση υπήρξε λιγότερο φανατική απ' ότι στα άλλα όπλα. Παρείδε και προβοκατόρικες υποδείξεις του Ντογού Περιντσέκ για το Κεμαλικό ποιόν των κρινομένων. Η αντικεμαλική έξαρση αφορούσε Ναυτικό και Αεροπορία κυρίως .Αυτό γιατί έτσι αποστείρωνε το σύστημα εξουσίας από άμεσες διεθνής διασυνδέσεις
3. Οι αμερικάνικες επιρροές στην αστυνομία μέσω της Αδελφότητας του Φεντουλάχ Γκιουλέν είναι αποκλειστικής χρήσης για χρήση εντός της Τουρκίας. Στούς άλλους κλάδους οι Αμερικανοισραηλινές επιρροές είναι αλληλοτροφοδοτούμενες με έντονο άρωμα Σαμπατιτζί.
4'Η προσωπική υποδομή του Ερντογάν στο Κουρδιστάν δεν συζητείτε. Φευγαλαία η είδηση περί πολιτικοποίησης της Τζανταρμά.Τα ερείσματά του σε Μπαζαρνί,Ασιρέτ και Ταρικάτ ,ειδικά στην Ούρφα λόγω Κομπανί, σταθερά.
Ομοίως και η ΜΙΤ του Τζαφερί Χακάν Φιντάν προσπάθησε και επιμένει να κρατά σχέσεις με Αζερί-Ιράν. Καταδιωκόμενα πράγματα μέχρι να το πάρουν απόφαση Αμερικανοί και Ισραήλ. .
4.. Ο Ελεύθερος. Συριακός Στρατός, αρχική επιλογή του Ερντογάν, λόγο Μουσουλμανικής αδελφότητας Αιγύπτου. Σύγκρουση με Κατάρ , Σαουδάραβες, που κριτήριο έχουν το υπερβατικό και αμερικανόφιλο ,άρα απομαζικοποιημένο και απολήτικο (κυρίως μακριά από εκλογές) προφίλ της Αλ Κάιντα. Εξού και η χρηματοδότηση Σίσι στην Αιγυπτο. Το Κατάρ αρχικά υποχώρησε στον Ερντογάν ,στην συνέχεια έδειωξε τους συνεργάτες του Μόρσι που κατέφυγαν στον λεγάμενο.
5.Το Βασικό πρόβλημα ότι η Αδελφότητα στην Αίγυπτο πήρε μέρος σε εκλογές. Οτιδήποτε Δυτικό (?) δεν το αντέχει το Βασίλειο..
Όπως και το Ισραήλ δεν αντέχει Ειρήνη και προσγείωση -επικοινωνία με την Μ. Ανατολή. Όπως και οι ΗΠΑ την ανάδυση της «Βαθιάς» Αμερικής των Μεσοδυτικών Πολητειών. Αν η 11/9 ήταν συνολική διαχείρησηση, επί Μπούς η εγκαινιασθήσα στην Κωταντινούπολη «Αραβική Άνοιξη» θέλει έναν συνολικό επίλογο. Η Μωζαίκωση της περιοχής και ο εμπλουτισμός της με φιλελεύθερες και Ατλαντικές νησίδες -επιτηρητές χαμηλού κόστους,θα «έπειθε» και θα υποθήκευε στην ακριβή συνένεση Ισραήλ και Σαουδαράβων.
Η επίμονη αντεπίθεση των Ουαχαμπιτών στην Σουνητική περίμετρο (φτωχούς και έκπτωτους Σουνίτες στην Α.Συρία και το ΒΔ. Ιράκ) αποκρούει την πρόταση επιστρέφοντας την λυπητερή στην Κωσταντινούπολη.2 χρόνια πρίν ο Γιαλτσίν Κιουτσούκ έθετε όρο για μία υποΊμπεριαλιστική εμπλοκή κατά παράβαση της Κεμαλικής αποστείρωσης ,το Βεληνεκές έως την Βασόρα και όχι ως το Ντιγιαρμπεκίρ.
Μήπως η παλίρροια του εψηφισμένου Σουλτανισμού επιστρέφει ως Άμποτη αναζωογόνησης του Μωσαϊκού ,του εθνοϊστορικού και γεωοικονομικού πλούτου της περιοχής. Όπου οι πόλεις αναδεικνείονται βαλβίδες αναγκαστικής συνύπαρξης -συνδιαλαγής. Η Μοσούλη και η Μαλάτεια έχουνι να ζηλέψουν την Κομπανέ σαν πλούτο συνύπαρκξης και Δημοκρατίας.. Η αντιΆσαν αντιπολίτευση από το κοινωνικό γίγνεσθαι του Σαουδαραβικού βασιλείου τι?
6.Ιράν-Βαγδάτη {Σιιτική}}-ΆσαντΤαλαμπανί.Με προσβάσεις σε Χακάν Φιντάν {ΜΙΤ},Τζαφερί αυτός,Αζέρικες διασυνδέσεις ΑΚΠ και ελπίδες σε Αλεβ΄'ι ΨΗΠ ,Κούρδους Κιζιλμπάς,Σιίτες Τουρκμένους.
7Τα ερείσματα της 'Ρωσσίας, σε Ταρτούς-Βαγδάτη -Ιράν. Οικονομική επένδυση σε Ερντογάν, άνοιγμα αλληλεγγύης σε ΡΚΚ και Τσερκέζους της Συρίας.
6.ο Άσαντ τους άφησε περιθώριο? Για να αποσαρθρώσει την Μουσουλμανική αδελφότητα της Συρίας ,κλάδο ιστορικά της Αιγυπτιακής, και να διαχειριστεί ως απονομιμοποιημένους σαν Σύρους συνεργάτες ξένων Τζιχαντιστών ,την αντιπολιίτευση στους Σουνιτικούς θυλάκους.
Ο Ερντογάν απομακρύνει την θορυβώδη ποικιλία του Τζιχαντίζοντος Ιμπεριαλισμού και ξεδιαλέγει δικιές του φράξιες χρησιμοποιώντας και το πλεονέκτημα των συνόρων.Τότε στο Ρεινχιανλί έχουμε και δυναμική αντίδραση του ΙΚ. Χωρίς όμως ανοιχτές αντεγκλήσεις.
Οι ΗΠΑαπομακρύνονται από το Ιρακ για λόγους οικονομίας. Όμως τον Ζαρκάουί τον εξόντωσαν επιμελώς ,ο Μπαγκντατί τους ξέφυγε από το Γκουαντανάμο για να μεγαλουργήσει στην Μοσούλη.
7Αμερικανικός εκβιασμός και διαπραγμάτευση με το Ιράν και την Σιιτοκρατούμενη Βαγδάτη. Αυτό όλοι οι φίλοι το περίμεναν 10 μέρες πρίν,μεκρυφή ελπίδα να πρτύχει και να γίνει βάση μιάς μεταξύ τους ρύθμησης. Γιά τούτο και η έκπληξη για την ομηρία του προσωπικού του Τουρκικού προξενείου στην Τουρκία. Ας εκβιάσουμε και τους Κούρδους για να χειραγωγήσουμε την θέση τους στο Συριακό κ.ο.κ. Έχει και ο δημοκρατικός Σουλτάνος το δικό του Σόου γιά τις εκλογές.
Περνώντας οι μέρες το σχέδιο έμενε μετέωρο και η οργάνωση των αμερικανικών επιρροών στους Σουνίτες επέστρεφε στον άξονα της Σαουδικής Αραβίας .
Η Τουρκία στην οργάνωση των επιρροών της με Μπαζαρνί, Σουνίτες του Ιράκ, Τουρκμένους ας έχει λιγότερες απαιτήσεις. Μπορεί να είμαστε όλοι μαζί μέχρι την Μοσσούλη αλλά δεν θα μας πάει σέρνοντας ΄στην Δαμασκό. Και δεν ξέρουμε τι γίνεται τότε. Σίγουρα όμως πληρώνουμε και οι Γερμανοί είναι συγκρατημένοι, γεωπολιτικά και οικονομικά.
Ο Νακσμπαντί στρατός, ο Μπαθιστής Ντουρί κ.α. και οι συμφωνίες με Μπαζαρνί ας πάνε πίσω, από τον ΙΣΣΛ. Οι δε Τουρκμένοι Σιίτες ειδικά, ας υποχρεωθούν στους Κούρδους για να σωθούν. Και άς λυσσούν οι Κεμαλικοί που ο ένοικος της Προεδρίας αδιαφορεί για την Τουρκικότητα εμπρός στην Σουνιτικότητα.
Μέχρι τον Τσαλαμπί θυμήθηκαν αλλά ο Μαλίκι (και η Τεχεράνη ) Βούδας ψυχραιμίας. Και η διαδοχή σιιτική υπόθεση. Το Ιραν στηρίζει PUK και τα 4, διαφορετικά σε κάθε κομμάτι του Κουρδιστάν, Gerilla του ΠΚΚ μαθαίνουν να κυκλοφορούν στα πεδινά σαν τους ισλαμιστές καμπόυδες της ασφάλτου και όχι σαν τους διπλωματικά κοιλιόδουλους του KDP.
8. Ιστορικά ο ανθρωπισμός της Γερμανικής συνέχειας αντιβαίνει στις παραδόσεις των λαών ,επιβαρύνει χωρίς να βοηθά αναλόγως σε διεθνές status.
Η Μεσοποταμιοκεντρική αξιοπρέπεια ,η οργάνωση της κοινωνίας στον Τρίτο πεδίο , η παραγωγή πολιτικής και αξιών επιτοπίως που δίδαξε ο Αμπτουλάχ Οτζαλάν έδωσε άλλη απάντηση και σήμερα αποδίδει καρπούς.
Όπως οι Μπουτσάκ και άλλες Ασιρέτ προσπάθησαν να διατηρήσουν την εσωτερική τους συνοχή πορευόμενοι εντός της Τουρκικής κυριαρχιας έτσι και οι Έλληνες πίστεψαν ότι μπορούν να διατηρήσουν κάποια ταυτότητα χωρίς την αξιοπρέπεια που επιβάλει η ιστορική μνήμη απέναντι στην Καρολίγεια Δύση.
Οι Έλληνες, κατ΄αναλογία, οι Μπουτσάκ των Βαλκανίων,σήμερα, έχουν να διδάξουν τις αποτυχίες τους.
Δεν μπορούν να διδαχθούν όμως φοβούμενοι μην προδώσουν τα Κλέη της Δυτικής κατάρτισής τους από όπου υποχρεωτικά οφείλουν να περάσουν οι απαίδευτοι της Ανατολής και όπου υποχρεωτικά θα κομιστεί για να συντεθεί οποιαδήποτε Ελληνική δυναμική. Πιεζόμενη από τον απαραίτητο νεοοθωμανισμό.
ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΗ ΕΘΝΟΓΡΑΦΙΑ
1Πρόσφατα ο Αμπτουλάχ Οτζαλάν από το Ίμρανλι συνέδεσε τον Κούρδικο χορό με τον Ποντιακό και τον Ζείμπέκικο. Η ζώσα Παράδοση της Μ. Ασίας και της Ανατολής επιστρέφει στην Πολιτική ζωή. Προεκλογικά σε ένα συγκινητικό άρθρο το Φιράτ ΝΑ αντιδιέστειλε την Κεμαλική εκμετάλευση της παράδοσης των Ζείμπέκηδων σαν φορκλόρ του «πολέμου της Ανεξαρτησίας» με την δραματική πραγματικότητα της κατασστολής της αντίστασης τους και εξόντωσης των Εφέδων τους. Αυτή έφτασε μέχρι την καταστροφή των μνημάτων τους. Στο βιβλίο του Κοροβίνη αναφέρεται η καταστροφή και η υποταγή λίγο μετά την Ελληνική επανάσταση. αναφέρεται όμως και ο Τσάκιρντζης σαν μεταγενέστερος αντάρτης Εφέ με Μοντέρνο ντύσιμο.
Η προσφυγική μνήμη συνέδεε σαφώς την παράδοση ανταρσίας της Ανατολής με το κοινωνικό βάθος της παρουσίας των Χριστιανών. Η απαγορευμένη για πρόσφυγες νεωτερικότητα του Τσάκιρτζι υπενθυμίζει ότι μέχρι τον «συνωστισμό» προηγήθηκαν καν πολλές απαγορεύσεις .Όπως από την Χούντα προσφυγικών σωματείων και κατάσχεση των βιβλιοθηκών τους. Ευτυχώς η ιστορία δεν εγκλωβίζεται σε κρατικοδίαιτο ιδεολογικό σκηνικό.
2 Σε προεκλογικό άνοιγμα στο Χατάυ το Φιράτ ΝΑ αναφερόταν στα 2 εκ. Άραβες Αλεβί της περιοχής Υπάρχουν και Γιουρούκοι Αλεβίτες εκεί.Υπάρχουν και Σουνί Άραβες εκεί όπως υπάρχουν και σε Σιρνάκ ,Ούρφα, Μάρντιν κ.α. Κι ας ψηφίζουν πολλοί Ερντγάν λόγω της Αράβησας εκ Σιρνάκ συζήγου του.
3. .Στις εκλογές στο Μπίνγκιολ υπήρξε προσέγγιση στους Ρομά που εργάζονται σε Αγάδες κάτω από πολλαπλές καταπιέσεις. Και ευρύτερα η προσέγγιση τους είναι κρίσιμη γιατί και πάνω τους στηρίζονται αποικιοκρατικές δομές ενσωμάτωσης Ασιρέτ (Φυλών). Το Φιράτ αναφέρθηκε σε 5 εκ. Τσιγγάνους.
Μόνο το διεθνές Κίνημα των Ρομά δίνει στοιχεία για 6-7 εκ. Υπάρχουν και οι Αφρικανικής προέλευσης και συνύπαρξη σε ταξική βάση με Κούρδους κ.α. Υπάρχει και κάπου στην Αττάλεια ομάδα Αφρικανών, Ελληνόφωνων Τουρκοκρητικών.
4.Στόν Πόντο η απομόνωση και ο έλενχος του Κράτους έχει ένταση και διάρκεια. Στό Καράντενιζ η οικολογία μόνο δίνει μια Ρωγμή στην Τουρκική κυριαρχία. Λαζοί-Τσάνοι ,Γεωργιανοί και Χεμσινλί προχωρούν στο Γλωσσικό .Όμως και στον ακαδημαίκό ακτιβισμό ακόμα των Αμερικανικών αrea studieς οι Ελληνόφωνοι αγνοούνται ενώ «ταυτότητες» Αναχώματα (Τσεπνί,γεωγραφικά Λαζοί ) γίνονται ανεκτά.
Αφήνεται το πλεονέκτημα στην Τουρκία προς ώρας.
5.Μετά την εκλογική επικράτηση στο Ντέρσιμ ,όπου το Κουρδικό κίνημα πλέον αναδεικνύει δημιουργικά την Αλεβίτικη ταυτότητα αλλά και την ύπαρξη κρυπτοαρμενίων σε επαφή και με τους Αριστερούς της Ανατολίας, έρχεται η ώρα να τεθεί επί του πεδίου η προσέγγηση στο Ευρύτερο Ντέρσιμ. Τμήματα του με Αλεβίτικο κυρίως πληθυσμό αποτέλεσαν τμήματα των νομών Έρζιντσαν,Σιβάς,Έλαζιζ,Μπίνγκιολ.
Επίσης σε Μαλάτυα,Μαράς ,Αντίγιαμάν,Αντέπ μέρη δοκιμασμένα από τα αντιΑλεβί (αντικουρδικά) προγκρόμ του 1979 η Κόντρα μέχρι τώρα ήταν με το Κεμαλικό CHP που κυριαρχούσε στα Αστικά κέντρα των νομών αυτών. ..Εσχάτως με τον Ερντογάν που ειδικά εκεί δέχεται ταυτότητες.
Η Ούρφα είναι μία άλλη περίπτωση γιατί εκεί ειδικά το κράτος είναι ενιαίο απέναντι στην προσπάθεια των Κούρδων να στηρίξουν το Καντόνι της Κομπανέ στην Συριακή πλευρά.
Στην Κωνσταντινούπολη όμως το CHP πόλωσε και με προβοκάτσιες την αντιπαράθεση για την Αλεβίτικη ψήφο.Το 10% του BDP στην Πόλη και το 7,5 % στην Σμύρνη ήταν μια απάντηση.
Μαναβική Γενετική
Προσπαθώντας πάνω σε μια θεωρητική προσέγγιση του Οθωμανικού σχηματισμού
σαν πυραμίδα ιεραρχικής διαστρωμάτωσης αλληλουποβλεπόμενων άρα αναφομοίωτων υποστρωμάτων, επανερχόμαστε με ερανίσματα τεκμηρίωσης από όσα απλόχερα προσφέρει η αποδομητική επιμόλυνση του υπολοίπου Μικράς Ασίας από την Κουρδική αποδέσμευση.
Μεγάλη συζήτηση ενέσκυψε περί μανάβηδων και Μαναβικής. Ήδη στις αρχές του 90 ο τότε ΑΓΕΕΘΑ Ντογάν Γκιουρές ,επιχηρηματολογώντας στις εισβολές της Τουρκίας στο Ν. Κουρδιστάν ως υπεράσπηση των ομογενών Τουρκμένων δήλωνε ότι και εγώ Τουρκμένος είμαι ,για να δεχθεί την κριτική της Κουρδικής Οζκιούρ Πολίτικα ότι εσύ Μανάβ είσε ,από τους Ρωμιούς της Βηθυνίας που υποδέχτηκαν και συμβίωσαν με την άσημη τότε φυλή των Οθωμανών και που αν και η Κεμαλική «εθνογραφία» κατά πάγια εντολή αποδίδει σε κάποια κεντροασιατικά ρίζα ετοιμολογώντας και το Μανάβ από το αρχαιοτουρκικό Μαναπ φυσικά ,η όλη προφορική παράσοση , η πέρτινη λαική αρχιτεκτονική ,η αντιδιαστολή από νομαδικές ομάδες,κ.ο.κ. μαρτυρούν ότι έχουμε μία πολύ συγκεκριμένη ομάδα ,διασπαρμένη και διακριτή εγκλωβισμένη στον πρώτο πυρήνα του Οθωμανικού κράτους.
Σε Κοτσάελι,Ιζμίτ, Προύσα έως Εσκίσεχίρ και αλλού.Η Σακάρυα που αυτοπροβάλεται σαν η τελευταία Οθωμανική πόλη για την πολυσυλεκτικότητα της στηρίζει σε αυτήν την συνιστόσα την αίσθηη της εντοπιότητας.
Σε ιστοσελίδα του ιδρύματος Σαμπαντζί η αναφορά σε αυτούς συνοδεύεται από φωτογραφικό υλικό που τους συνδέει με την αντίστοιχη περιπέτεια της κληρονομιάς των Ζεϊμπέκηδων.
Σε αυτή την περίπτωση προβάλονται μονοσήμαντα οι παραδοσιακά ενδεδυμένοι Τσέτες του Κεμάλ απομονώνοντας μια ευρύτατη ενδυνατολογική ,μουσική ,εθνογραφική ,κοινωνική (Τσακιρτζής) παρακαταθήκη ντόπιων ομάδων της Δυτικής Μικρασίας με κοινές ρίζες και συνάφειες με τους Μικρασιάτες Έλληνες (βλ. Κοροβίνης Θ., οι Ζεϊμπέκοι) .Αγνοούμε όμως τι ακριβώς βρήκαμε απέναντι μας μετά την καταστολή των εξεγέρσεων στα 1833,1874,1905.Μια αντίστοιχη κατασκευή με τα τάγματα Χαμιντιιέ στους Κούρδους.
Προηγούμενες προσέγγίσεις ήταν από τον Κλεάνθη Σκαλιέρη το 1921 στην κορύφωση της Μικρασιατικής εκστρατίας ,όταν με μόνη την προεργασία του περιοδικού Ξενοφάνης επιχηρήθηκε να «διαβαστεί» το εθνολογικά άγνωστο βασικά έδαφος .
Η φτώχια και οι αδιαφορία για τις άλλες εθνότητες της ανατολής και τις σχέσεις τους με τους Μικρασιάτες Έλληνες κατατρέχει την έρευνα και την λογοτεχνία μας επισφραγίζοντς μια αίσθηση ξενικότητας που καλιέργησε πάντα το Αθηναίκό ,συντεταγμένα ακοινόνητο μη κράτος Αυτή η διάσταση είναι χαρακτηριστικά λογοκριμένη από τις επίσημες προσεγγίσεις αμφίπλευρα.
Χαρακτηριστικά η σχετική έρευνα του Τσαρούχη είναι το από αποσιωποιημένο έργο του.
Η Κεμαλική προσέγγηση της απομόνωσης.
Η αποστείρωση από τον έξω κόσμο καθώτι ο Τούρκος μόνο τον Τούρκο έχει φίλο,επέβαλε ώστε οι όποιες εθνογραφικές και τοπικές διαφορές να κουκουλώνονται κάτω από κάποια διακτυνιζόμενη γεωγραφικά φυλή με την απαραίτητη Κεντροασιατική αναφορά .
Έτσι λοιπόν οι Αμουτζά της Α. Θράκης κ.α. ομάδες Σιμαβί των Βαλκανίων αποδίδονται σαν εξορία από την Ανατολία αποκλειστικά, ώστε να αποσιωποιηθεί η ύπαρξη εγκλωβισμένου και εξισλαμισμένου χριστιανικού πλυθισμού υπο μια ερχόμενη ηγεσία στην δομή της Ασιρέτ.
Ομοίως στον Πόντο οι Τσεπνί με τις Περσικές -Κιζιλμπασλίδικες αναφορές τους χρησιμοποιούνται κατά περίπτωση ώστε μέσω της απόδοσης σε αυτούς των Ποντιακών ενδυμασιών κτλ να συμπεριλαμβάνονται και οι Πόντιοι , ακόμα και στην Έλλάδας!σε έναν νεόφυτο στον ιστορικό Πόντο Τουρκικό λαό 5 εκατομυρίων.Που εξηγεί τα ανεξήγητα.
Μήπως και οι Ταβαλή ,οι εξισλαμισμένοι της σφαγής της Χίου κάπου απομονομένοι περιμένουν?
Σε αυτόν τον Κεμαλικό καμβά εκτυλίχθηκε και η Ακαδημαικοποίηση της ιδεολογίας του θανάτου με την αδρά επιδότηση «εδρών» αυτού του Τουρκικού «πολιτισμού» ανά τον κόσμο, που σήμερα στεγάζουν τα απαξιωμένα στην Τουρκία ακαδημαϊκά ορφανά του Κεμάλ .Προνομιακά σε σχέση με το περιοδεύων απολυμένο «δυναμικό» από το Ίδρυμα Τουρκικής Γλώσας στο εσωτερικό.
Σίγουρα πολλά μπορούμε να προσφέρουμε στην ανάκτηση της ιστορικής μνήμης των λαών της Μ. Ασίας. Όχι κατ' ανάγκη πολιτικά. Η ετοιμολογία των τοπωνυμίων που επανακάμπτουν ανάστροφα κατά στρώματα, όπως εσφάγησαν και αντικαταστάθηκαν. Οι πράξεις της Γενοκτονίας προδίδουν οι ίδιες .Βλ. Βικιπέδια 'οπου και χάρτες με περιοχές Ελληνικών ,Αρμενικών, Κουρδικών κα τοπωνυμίων.Με νησίδες Ελληνικών ακόμα και κοντά στην Μαλάτεια.
Οθωμανισμός αμφίδρομος.
Παρακολουθώντας το χαοτικό τηλεοπτικό τοπίο της Τουρκίας πέραν του εξωραίσμού της οικογενειακής ζωής ,της οικειότητας προς την θάλασσα, του Ντιζάιν των αστυνομικών τμημάτων, της ισχύος των παραδόσεων στους αστικούς κύκλους, ης παιδαγωγίας των κοσμικών αρχών απέναντι στις φυλετικές παραδόσεις (των Κούρδων),με έκπληξη συναντά κάποιος σε πρωινάδικα, ταξιδιωτικά στην Ρούμελη, επισκέψεις σε χωριά και μαχαλάδες την άνεση της συνύπαρξης Μουχατζίρηδων, ομογενών και αλλογενών της Βαλκανικής ,καθώς και των γλωσσών αυτών με κάθε είδους τζαμιά, ,ιμαρέτ και τεκάδες.
Εκ παραλλήλου βιώνει την στενοκαρδία για αμοιβαία ανοχή έστω αναφορών σε έθνος, κράτος , Ρωμιοσύνη, οικολογία, αρχαιότητα , ακόμα και σε κύκλους όσων υπερασπίζονται τα αυτονόητα της συνέχειας ,της κληρονομιάς και της μαρτυρίας αυτού του λαού.
Και όμως το αδιέξοδο των ιδεολογικών συνθέσεων, η προγραμματική ανικανότητα του κράτους να υπηρετήσει το λαό ή το έθνος ή το Γένος ή την κοινωνία ή οτιδήποτε μη μεταπρατικό σε συνδιασμό με την επικαιροποίηση του Αυτοκρατορικού διακυβεύματος στην σύγκρουση Οθωμανικής δομής κυριαρχίας και άνοιξης των λαών της Ανατολής μας φέρνουν μπροστά στην πρόκληση της επι-κοινωνίας με την ιστορία μας ,ως κληρονομιά ,προσφορά και δημιουργία. Επιλογή ζωής.
Το ότι η μεταφορά περιστατικών γίνεται έτσι ώστε να απομένει η αίσθηση της αδυναμίας απέναντι στην Νεοοθωμανική ηγεμονία σημαίνει ότι είμαστε ακόμα επίφοβοι στα πραγματικά διακυβεύματα της αναπαραγωγής εσωτερικά της οθωμανικής δομής.
Αν λοιπόν στο πρόσφατο παρελθόν αναπτυσσόταν βιβλιογραφία που έδινε (Γερμανικές κυρίως) συστάσεις για ύπαρξη 58 εθνοτήτων στην Τουρκία ,αλλά σε δοσολογία νησίδων που αποφόρτιζαν την ένταση,τώρα σε επίπεδο πρωθυπουργού στην Μανίσα δικυρρησόταν αλλά δεν προβάλλοταν ότι είμαστε Τούρκοι,Κούρδοι,Λαζ,Αρναούτ.κα .Μία Χώρα ,μία σημαία .Προβάλλονταν όμως μια άλλη αποστροφή περί σκανδάλων και συγκρούσεων με το ισλαμικό αντίστοιχο της σαιεντολογίας.
Στην Μανίσα λοιπόν κοντά στην Σμύρνη, το κάστρο του Κεμαλισμού. Ομοίως οι αναφορές σε Θράκη ,Θεσσαλονίκη ,Κόσσοβο μπορούν ερμηνευτούν ως προσπάθεια μέσω της ψηφοθηρίας στους Βαλκανικής προέλευσης «αλύτρωτους » αλλά και μειονοτικούς ταυτόχρονα να υπερφαλαγγιστούν οι Κεμαλικές υποδομές γύρω από Θράκη , Κύπρο και αλλού που αφορούν την άμεση επαφή με τους εχθρούς αλλά κυρίως τους θεωρούμενους ομογενείς που ως τέτοιοι δεν μπορεί να ζούν υπό άλλη εξουσία αποτελώντας κακό παράδειγμα επιλογής. . Εχουμε ήδη συνέπειες σε Θράκη και Κύπρο όπου το Κεμαλικό Μονολιθικό σύστημα που δικαίωνε νομοτελιακά τον Νεοκλή Σαρρή δίνει τη θέση του σε ένα φωταγωγούμενο σαδιακά Μωσαϊκό και ένα ταραγμένο κοινωνικό αρχιπέλαγος που πρόλαυε και αυτός να γευτεί .
Αυτή η διάσταση της γεωγραφικής κατανομής επιρροών (κάστρα) είναι κάτι κανούργιο ,μια εγγύηση ποικιλίας. Χαρακτηριστικά όταν οι του ΑΡ προκλήθηκαν από τους καθ' ύλην αρμόδιους του εξ Εγκίν ορμώμενου Ντογού Περιντσέκ να στείλουν στη Συλυβρία πολλούς ονομαστικά καταγκελόμενους συνωμότες από τον στρατό Ξηράς αδιαφόρησαν παγερά. Σε Ναυτικό και αεροπορία αλλά και Αστυνομία (Γκιουλέν) έχουν λόγο όμιλοι, ΗΠΑ Ισραήλ κα. Όμως σε Στρατό και Στρατοχωροφυλακή πέζεται οι Ανατολία, οι Ισλαμικές τίγρεις των περιοχών που αγγίζουν το Κουρδιστάν
,το εξωτερικό εμπόριο ,οι σχέσεις με το Ιράν (Χακάν Φιντάν) και η επιτόπια υποστήριξη τους (ασιρέτ).Φυσικά έρχεται πολύ κοντά στο ΡΚΚ.Που δεν προβοκάρεται και τώρα στοχοποιεί την αποκλειστικότητα του ΜΗΡ στις Τουρκικές επιχηρήσεις του Νότιου Κουρδιστάν .Αντανακλαστικά κεμαλικής αυτοσυντήρησης.
Όποιος θέλει ν κάνει κάτι,κάθε μέρα που ξημερώνει οθεός κάτι θα βρεί να κάνει. Αρκεί να μην προτείνεις στο κράτος συμπεριλλήψιμα , αλλά να επιβάλεις κόστος. Αποεπένδηση ψυχολογική.
Σε κάθε περίπτωση και Ελληνισμός μπορεί να καλλιεργηθεί σε άλλους Μπαχτσέδες και η Ορθοδοξία να προσφερθεί όπου ζητείται. Από Τανζανία έως Γουατεμάλα.
