Όλοι αυτοί που τόσα χρόνια ζουν μέσα στη φοβία ενός υποτιθέμενου Casus Belli εκ μέρους της Τουρκίας το οποίο δικαιολογεί μια πρωτοφανή αδράνεια στο διπλωματικό επίπεδο, θα υποστούν την πραγματικότητα ενός νέου Casus Belli. Αυτή τη φορά δεν αφορά αποκλειστικά στην Ελλάδα για να μπορέσουν να μην δράσουν δίχως να φανεί η προπαγάνδα τους. Τα δεδομένα είναι εξ ορισμού πιο σύνθετα και εμπλέκονται περισσότεροι παίκτες όπου η έννοια της συμμαχίας έχει ένα πραγματικό νόημα. Το θέμα των γεωτρήσεων στα σύνορα των ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ πήρε επιτέλους διεθνείς διαστάσεις και η πραγματικότητά του απορρίπτει όλες τις κατηγορίες για έλλειψη δυναμικής και αποτελεσματικότητας της ΑΟΖ. Αφού η τελευταία είναι τόσο ασήμαντη όπως νομίζουν μερικοί ειδήμονες, γιατί προκαλεί τόσο ενδιαφέρον; Βέβαια οι ίδιοι μπορεί να προσπαθήσουν να μην προχωρήσουμε σε αυτήν την οδό, αλλά μάταια, διότι είναι και θέμα αξιοπρέπειας. Η ΑΟΖ της Κύπρου έχει γίνει αποδεκτή επί του πρακτέου από τρεις χώρες: την Αίγυπτο (2003), τον Λίβανο (2007) και το Ισραήλ (2010). Με ποιο δικαίωμα παρουσιάζεται η Τουρκία έτοιμη να προκαλέσει τους πάντες σε αυτήν την περιοχή, η οποία δεν την αφορά καν ως ΑΟΖ; Απλώς έχει συνηθίσει να λέει πολλά και να ακούγεται. Με αυτόν τον τρόπο έχει ενισχύσει την απραξία σε διπλωματικό επίπεδο. Μόνο που τώρα το θέμα της γεώτρησης δεν είναι πια τεχνητό για κανέναν ακόμα και για αυτούς που δεν το υποστηρίζουν. Επιπλέον δεν πρόκειται για μια συζήτηση κυρίων. Τα οικονομικά συμφέρονται είναι ξεκάθαρα σε όλους. Κατά συνέπεια, σε αυτή την περίπτωση θα φανεί χωρίς δυσκολίες ποιος έχει πραγματικά την ικανότητα να υποστηρίξει τα λεγόμενά του σε διακρατικό επίπεδο. Η Κύπρος ανήκει σε ευρωπαϊκό πλαίσιο όπως και η Ελλάδα βέβαια. Η ΑΟΖ της έχει αναγνωρισθεί από τρεις χώρες οι οποίες δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατά συνέπεια μιλούμε για τριάντα χώρες. Επιπλέον οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν τη συνήθεια να ενοχλούν τα οικονομικά συμφέρονται των εταιριών τους. Θα δούμε λοιπόν κατά πόσο η υλοποίηση του νέου Casus Belli της Τουρκίας είναι εφικτή. Μπορεί ο πολεμικός στόλος της να περιφέρεται στην Ανατολική Μεσόγειο και μάλιστα καλά κάνει. Αφήνει παντελώς αδιάφορους. Ανήκει αποκλειστικά στο πλαίσιο της προπαγάνδα της, την οποία κανείς δεν υπολογίζει ουσιαστικά σε διεθνές επίπεδο. Έχει σημασία λοιπόν η θέση μας και η τοποθέτησή μας σε αυτό το θέμα, το οποίο ανήκει στο Διεθνές Δίκαιο και στο Δίκαιο της Θάλασσας, όλες οι άλλες δικαιολογίες είναι άχρηστες. Ας παρέχουμε επιτέλους έργο στη Μεσόγειο.
