O Τούρκος διανοούμενος και συγγραφέας, μαζί τον εκδότη Ραγκίπ Ζαράκολου και το Θ. Μαλκίδη του βιβλίου στην ελληνική και αγγλική γλώσσα για την Γενοκτονία των Ελλήνων, γράφει σε άρθρο του σήμερα:
Το 1908 υπήρξε μια απάτη για τους αρχαίους λαούς της
Ανατολής. Τα λόγια περί Συνταγματικών μεταρρυθμίσεων υπήρξαν κούφιες
υποσχέσεις. Το κυριότερο θέμα στην ημερήσια διάταξη των Νεότουρκων υπήρξε η εθνοκάθαρση. Οι πράξεις των Νεότουρκων, ιδιαίτερα στην
περιοχή της Μακεδονίας, πριν από το 1908 είναι τα τεκμήρια αυτής
της άποψης. Τα απομνημονεύματα του Μπεκίρ Φικρί από τα
Γρεβενά και του Χαλίλ Κουτ, θείου του Ενβέρ, είναι άκρως αποκαλυπτικά .Από ίδιες σκέψεις διακατεχόταν και ο Ταλαάτ και μεταξύ αυτών ο οργανωτής και υπαίτιος τηςΓενοκτονίας ο Δρ. Ναζίμ που τα ομολογεί ανοικτά σε συνέντευξη
που έδωσε στην Σμύρνη τον Αύγουστο του 1908, όπου καθορίζει και το χρονοδιάγραμμα του αφανισμού
των αρχαίων λαών της Ανατολής. Τελικά τα γεγονότα εξελίχθηκαν στην γραμμή που ανέφερε ο Δρ. Ναζίμ στην συνέντευξη αυτή και η Οθωμανική
γεωγραφία θα μετατραπεί σε μια λίμνη αίματος για όλους τους αρχαίους λαούς που
αφανίστηκαν εκτός από τους Τούρκους-Μουσουλμάνους.
Το Υπόμνημα που έχουν υποβάλει οι Ρωμιοί
Βουλευτές της Οθωμανικής Βουλής το 1910 εκτός από την απογοήτευση που
δηλώνει ρίχνει και το προσωπείο της εξουσίας των Νεότουρκων, λέγοντας:
Δυστυχώς, αμέσως μετά από την ανακήρυξη του
Συντάγματος, συνέβησαν άπειρα γεγονότα που πηγάζουν από την μη αδελφική στάση
προς τις άλλες εθνότητες της Αυτοκρατορίας, απογοητεύουν συνέχεια τους Ρωμιούς
…
Το Υπόμνημα αυτό που απαριθμεί σε καθημερινή βάση τις
ζημιές που έχουν υποστεί οι Χριστιανικές εθνότητες καταλήγει όσων αφορά τα
παθήματα της Ελληνικής Κοινότητας αναφέροντας τα εξής: .. … Όλες αυτές οι συμπεριφορές, παγιώνουν στην εθνική
συνείδηση των Ρωμιών ότι ο Ρωμαίικος λαός εκλαμβάνεται ως ένα σκλαβωμένο έθνος, ποιο εθνοτικό στοιχείο θα υποβιβαστεί είναι ζήτημα της εσωτερικής πολιτικής
της Κυβέρνησης, όπως στην περίπτωση ενός καθεστώτος απολυταρχίας , αυτή η
πολιτική συνεχίζει να δημιουργεί ανασφάλεια στον Ρωμαίικο λαό και εμποδίζει την
εθνική του πρόοδο. Παρουσιάζεται η τάση της χρησιμοποίησης του Συνταγματικού
όρου «Οθωμανικό Έθνος» για τον εθνοντικό εκτουρκισμό των Ρωμιών
Δεν είναι αναγκαίο να πούμε ότι ως Οθωμανικό
Έθνος εννοείται μόνο το Τουρκικό για τους Νεότουρκους.
Ιδιαίτερα μετά από το συνέδριο της Θεσσαλονίκης τον
Οκτώβριο του 1911 όπου με τις αποφάσεις που λήφθηκαν από το Σωματείο της
Ένωσης και Προόδου τα καταπιεστικά μέτρα κατά των μη Τουρκικών και
Μουσουλμανικών στοιχειών έλαβαν διαστάσεις συστηματι9κής επίσημης
πολιτικής . Οι αποφάσεις που λήφθηκαν είναι υποδειγματικές. Είναι αποφάσεις που
αποτελούν την αρχή του τέλους των αρχαίων αυτοχθόνων λαών στην γεωγραφία της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η ύπαρξη της Αυτοκρατορίας εξαρτάται από το Σωματείο
των Νεότουρκων και την εξουδετέρωση οποιασδήποτε αντιπολίτευσης
Είναι δε αντιληπτό ως αντιπολίτευση οι
χριστιανοί που αρνούνται να αφομοιωθούν και αντιστέκονται.
Τα όσα θα συμβούν τα είχε προβλέψει πριν από
χρόνια ο Πρίγκιπας Σαμπαχαττίν στο Ενωτικό Συνέδριο της
Ένωσης και Προόδου το 1907 αναφέροντας :
"Αν και απορρίπτεται η ανάμιξη των ξένων κρατών στα εσωτερικά μας, δεν
εγκρίνουμε την υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων χωρίς την επέμβαση των ξένων δυνάμεων.
Εμείς μπορέσαμε να προστατεύσουμε τους Χριστιανικούς λαούς που ζουν μαζί μας
μόνο επειδή είχαμε τον φόβο από τις ξένες χώρες . Αν δεν φοβόμασταν τις ξένες
χώρες, θα είχαμε σφάξει ειδικά τους Αρμενίους, μέχρι το τελευταίο Αρμένιο...”
Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσθέσουμε στα λόγια του Σαμπαχαττίν ; Στο Χαμιτικό πρόγραμμα της ένωσης και σωτηρίας οι
Χριστιανοί δεν είχαν συμπεριληφθεί στο Ουμέτ, δηλαδή στο ιερό λαό και η
σωτηρία για αυτούς είχε εξαφανιστεί αιώνια . Στο περιβάλλον του Πολέμου,
επειδή είχε εξαφανιστεί ο φόβος της Ευρώπης και με την ενθάρρυνση της
Γερμανίας πραγματοποιήθηκε η Γενοκτονία του 1915 με αποτέλεσμα να
εξαφανιστεί μέσα στο αίμα η γεωγραφική παρουσία των αρχαίων
αυτοχθόνων λαών της Ανατολής
Να μην ξεχάσουμε την κοινή συνείδηση της Ανθρωπότητας και να μην την
αφήσουμε να ξεχαστεί.
Σαίτ Τσετίνογλου
