Επέτειος
ψευδοκράτους με συνομιλίες
για δήθεν «Λύση»
.....
Θ. Μαλκίδης
Σε κάθε
άλλη περίπτωση η εισβολή στην Κύπρο
και η κατοχή της φασιστικής Τουρκίας, θα αποτελούσε
σημαντικό και κεντρικό θέμα στον Ελληνισμό, στους
διεθνείς οργανισμούς και στην συζήτηση
στο διεθνές σύστημα. Όχι υποκριτικά
όπως σήμερα, αλλά με όρους ουσίας και
πραγματικής κατάστασης. Όχι εξίσωσης
θύτη και θύματος.
Η ανακήρυξη
του ψευδοκράτους θα σήμαινε την έναρξη
της διαδικασίας εκδίωξης των
ιθυνόντων αυτής της απόφασης, δηλαδή
της Τουρκίας και των υποστηρικτών της
στην Κύπρο, και δεν θα υπήρχε ένα μόρφωμα
το οποίο έχει ανακηρυχθεί σε ισότιμο
συνομιλητή διεθνώς αναγνωρισμένων
θεσμών και εκπροσώπων τους. Οι συνομιλίες
πολλών με ψευδουπουργούς και μάλιστα
με δολοφόνους του Σολωμού, τι είναι άραγε;
Επαναπροσέγγιση, επανασύνδεση, καλή
θέληση, φιλία και συνεργασία, λύση;
Σε κάθε
άλλη προσπάθεια επίτευξης λύσης για
την Κύπρο, αυτή δεν θα ήταν μονόδρομος,
ή τελευταία ευκαιρία όπως παρουσιάζεται,
αλλά αποτέλεσμα εφαρμογής των ψηφισμάτων
διεθνών οργανισμών και των στοιχειωδών κανόνων διεθνούς δικαίου καθώς και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.. Εκεί θέλουμε να ανήκουμε ως
κράτη και ως πολίτες και όχι σε ζούγκλα στρατών και
παρακρατικών δολοφόνων
Εδώ υπάρχει ένας παραλογισμός. Ο
τουρκικός στρατός και φασισμός θέλει
να επιβάλλει μία «λύση» βασισμένη στη
βία και στην νομιμοποίηση προπαγάνδας.
Η πλειοψηφία υποταγμένη στη μειοψηφία
και μία «λύση» που δεν αναφέρεται με
όρους δικαίου στους εποίκους, στις
περιουσίες, στις επιστροφή των προσφύγων,
στους αγνοούμενους.
Ακόμη και το ζήτημα της
εθνικής συνείδησης τίθεται υπό
αμφισβήτηση και εξαφάνιση. Άραγε στο
νέο κράτος, που προτείνεται από τη «λύση»
θα επιτρέπεται η ελληνική σημαία;
Το ζήτημα
της Κύπρου είναι επίκαιρο, είναι ζωντανό
και δεν κουράζει κανένα, έστω και εάν
πολλοί μιλάνε και αναφέρονται με αυτούς
τους όρους. Η κούραση δεν ταιριάζει σε
ένα ζήτημα που είναι η αντανάκλαση της
αδικίας.
Η Ελλάδα
δεν είναι μικρή και ανίσχυρη, η Κύπρος
δεν είναι αδύναμη, όπως θέλουν να μας
παρουσιάσουν κάποιοι και κάποιες,
διαδίδοντας ψεύδη. Και εάν αυτοί
φοβούνται να αναλάβουν την ευθύνη που
τους έχει δώσει η ιστορία και κυρίως το
μέλλον της Κύπρου, ας καταφύγουν στο
λαό. Δεν είναι άδικο στην πατρίδα της
δημοκρατίας να μην γίνονται δημοψηφίσματα;
