Ακόμη και οι νεκροί αισθάνονται και γνωρίζουν τα καλά έργα που επιτελούνται υπέρ αυτών. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να αμφιβάλλουν γι’ αυτό. Μια καλή πράξη διαδίδεται αστραπιαία στον ουράνιο κόσμο, σαν ηλεκτρικό ρεύμα.
Κάποτε ένας αυτοκρατορικός υπάλληλος, ο Μαγιστριανός, εστάλη από τον αυτοκράτορα σε μια σημαντική αποστολή. Καθ’ οδόν, ο Μαγιστριανός είδε να κείτεται καταγής νεκρός και τελείως γυμνός ένας φτωχός άνθρωπος. Ο αξιωματούχος τον λυπήθηκε, έβγαλε το πουκάμισό του, έντυσε τον νεκρό και τον ενταφίασε με τιμή. Μετά από λίγο, ο Μαγιστριανός είχε ένα φοβερό ατύχημα: έπεσε από το άλογό του και έσπασε το πόδι του, και παρέμεινε κλινήρης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επειδή η υγεία του επιδεινώθηκε, συγκεντρώθηκαν γύρω του αρκετοί γιατροί και αποφάσισαν ότι έπρεπε να ακρωτηριάσουν το πόδι του.
Εκείνο το βράδυ ο Μαγιστριανός δεν μπορούσε να κοιμηθεί, μόνον έκλαιγε και θρηνούσε. Ξαφνικά τα μεσάνυχτα ένας άνδρας εμφανίστηκε στο δωμάτιό του και τον ρώτησε: «Γιατί κλαις;». Ο Μαγιστριανός εξήγησε τη δεινή κατάστασή του και τότε ο άγνωστος άνδρας πήρε το μολυσμένο πόδι του, το έτριψε και αυτό θεραπεύτηκε.
«Για όνομα του Θεού, πες μου-ποιος είσαι;» ρώτησε ο Μαγιστριανός. Ο άγνωστος άνδρας απάντησε: «Κοίταξέ με, και δες, δεν είναι αυτό το πουκάμισό σου; Είμαι εκείνος που είδες γυμνό και νεκρό και έντυσες με αυτό το πουκάμισο. Ιδού λοιπόν, για την καλή σου πράξη ο Θεός με έστειλε να σε θεραπεύσω. Ευχαρίστησε τον Θεό!»
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Σεπτέμβριος), Εκδ. Αθως
