«Γεμάτος Ελλάδα»
Οι επικήδειοι της μητέρας και του πατέρα του Ήρωα υποσμηναγού Μάριου- Μιχαήλ Τουρούτσικα.
Η μητέρα του:
«Το παιδί μου έφυγε από κοντά μου τόσο νωρίς. Μάριε αγόρι μου, αστέρι της ψυχής μου, πάντα χαμογελαστός, ποτέ δεν με είχες στεναχωρήσει για ποτέ και για τίποτα.
Αξιοπρεπής και εργατικός, δοτικός σε όλους. Ήσουν ο γιος που θα ήθελε κάθε μάνα στην αγκαλιά της. Ο καλύτερος αδελφός για τα αδέρφια σου. Ο καλύτερος σύντροφος για την κοπέλα σου, τη Ζωή μας. Έγινες ο Ίκαρος της καρδίας μας, ο ήρωας που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε»
«Όλη η Ελλάδα φωνάζει αθάνατος. Για μένα ήσουν και θα είσαι το παιδί μου. Ο άγγελός μου που θαύμαζα. Και πόσο να ήξερες πόσο θα μου λείψεις. Και τέλος, δύο στίχους στον Μάριο, στον Στάθη και τους πιλότους που χάθηκαν: ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός. Καλό ταξίδι αγόρι μου γλυκό, καλό παράδεισο αστέρι και όσο θα αναπνέω δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Ο γιος μου ήταν ο υποσμηναγός Μάριος-Μιχαήλ, πέθανε υπέρ πατρίδος. Αθάνατος».
Ο επικήδειος του πατέρα:
«Πώς ένα άτομο εγωιστής και αθυρόστομος πολλές φορές και ίσως όχι δίκαιος μπόρεσε και γέννησε ένα παιδί σαν τον Μάριο;
Ως φαρμακοποιός με λίγες επιστημονικές γνώσεις πιστεύω ότι ήταν ένα λάθος από το RNA προς το DNA και το καλυτέρευσε, άλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω».
«Ο Μάριος σαν νέος άνθρωπος είχε καταφέρει να πετύχει κάτι πολύ δύσκολο που δεν γίνεται από τους περισσότερους από εμάς, να εκμηδενίσει το εγώ του. Το είχε σβήσει από το λεξιλόγιό του. Υπήρχε μόνο το εμείς».
«Δεν ήθελε να πηγαίνει ταξίδια στο εξωτερικό ίσως για να μην αποχωριστεί την πατρίδα. Πέρσι μόνο ζήτησε να πάμε στις ΗΠΑ για τον αδερφό του. Δεν συνέκρινε την Ελλάδα με καμία άλλη χώρα στον κόσμο. Μακάρι να τον μνημονεύει η πατρίδα κάπου-κάπου.
Ίσως έτσι να αναπαύεται καλύτερα η ψυχή του. Και όπως μου έλεγε όταν τον ρωτούσα για τον μισθό του, πατέρα η Ελλάδα δεν μου χρωστάει, εγώ χρωστάω στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι το χρέος του το ξεπλήρωσε. Το παρήγορο είναι ότι πέθανε όπως επιθυμούσε, γεμάτος Ελλάδα. Καλό σου ταξίδι αγάπη μου».
