του Γιώργου Καλλινίκου από τον Φιλελεύθερο
Αυτή η στήλη το υπέδειξε πλειστάκις. Θα το επαναλάβει. Οι ηγέτες (όσοι θέλουν να το παίζουν έτσι τουλάχιστον) δεν είναι ανάγκη να αναμένει κάποιος να δει πώς θα συμπεριφερθούν στα μεγάλα και τα δύσκολα για να τους καταλάβει. Από τα μικρά της καθημερινότητας, μια χαρά μπορεί να κριθούν. Δυστυχώς, στον ενάμιση χρόνο θητείας του, ο Νίκος Χριστοδουλίδης έδωσε αρκετά δείγματα γραφής. Όλα απογοητευτικά. Χθες και προχθές, όμως, ήρθε να επικυρώσει το απογοητευτικό συμπέρασμα.
Στο Προεδρικό, χθες, λάμβανε χώρα μια σύσκεψη, η οποία αφορούσε το μεγαλύτερο από πλευράς κόστους (σχεδόν 2 δισ. ευρώ στο σύνολό του) έργο από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας και μακράν, το σοβαρότερο από πλευράς γεωπολιτικής σημασίας. Με συμμετοχή των υπουργών Ενέργειας Ελλάδας και Κύπρου, του υπουργού Οικονομικών, εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΑΔΜΗΕ και της κατασκευάστριας εταιρείας NEXANS, της Νομικής Υπηρεσίας αλλά και υπό το άγρυπνο μάτι των ΗΠΑ.
Και όμως, ο Νίκος Χριστοδουλίδης έφυγε από αυτή τη σύσκεψη για να πάει σε… παρουσίαση βιβλίου! Το θέμα του βιβλίου είναι πολύ ευαίσθητο και πονεμένο, αφού αφορά την ιστορία των ασυνόδευτων Κυπριόπουλων τα οποία φιλοξενήθηκαν στην Ελλάδα μετά την τουρκική εισβολή. Εντούτοις, μπροστά στη βαρύτητα της σύσκεψης για την ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου-Κρήτης και την σπουδαιότητα του εν λόγω έργου, η ζυγαριά αναμφίβολα γέρνει προς το δεύτερο.
Η επιλογή του Προέδρου δείχνει ξεκάθαρα έναν πολιτικό, που στο μυαλό του η σοβαρότητα των θεμάτων κρίνεται με παράλογο τρόπο. Κι αυτό, βεβαίως, είναι πολύ επικίνδυνο για τους πολιτικούς. Όταν ένας Πρόεδρος εγκαταλείπει μια μέγιστης σημασίας σύσκεψη, που άπτεται εθνικών συμφερόντων, για να παραστεί σε μια παρουσίαση βιβλίου, όπου θα προβεί σε μια ακόμη κοινωνική παρουσία προς ενίσχυση των δημοσίων σχέσεών του, τότε ο… ηγέτης αποδεικνύεται πολύ λίγος.
Μάλιστα, έχοντας διαπιστώσει από φωτογραφίες της εκδήλωσης, πως στη συγκεκριμένη εκδήλωση ήταν παρούσα και η υπουργός Παιδείας Αθηνά Μιχαηλίδου, τότε το πρόβλημα καθίσταται ακόμη σοβαρότερο. Διότι θα ήταν πανεύκολο για τον Πρόεδρο να ζητήσει από την υπουργό του να τον εκπροσωπήσει και να διαβάσει το χαιρετισμό του. Έτσι ώστε ο ίδιος να παρέμενε στην τόσο πολυσήμαντη σύσκεψη στο Προεδρικό. Αλήθεια, τι θα σκέφτηκαν οι ξένοι συμμετέχοντες στη σύσκεψη βλέποντας τον Πρόεδρο του κράτους να τους αφήνει στα κρύα του λουτρού;
Επέλεξε, όμως, το αντίθετο. Δείχνοντας ότι κυρίαρχο στοιχείο για τον ίδιο είναι η πολιτική των δημοσίων σχέσεων και η διαδρομή η οποία θα του προσφέρει μια δεύτερη θητεία (όνειρο απατηλό, βεβαίως, αφού η απογοήτευση που σκορπά είναι απεριόριστη).
Η ευθυκρισία αποτελεί πρωτεύοντα κριτήριο για κάποιον που θέλει να είναι ηγέτης. Η μεγαλοψυχία και η υποταγή του προσωπικού οφέλους χάριν του γενικότερου οφέλους είναι αρετές εξίσου σημαντικές για έναν ηγέτη. Αν το πρώτο, χθες, ο Χριστοδουλίδης έδειξε ότι δεν το διαθέτει, στο δεύτερο απέτυχε παταγωδώς.
Πήρε προχθές στη Βουλή τη φαεινή ιδέα που είχε για να «λύσει» το πρόβλημα των πολλαπλών συντάξεων, το οποίο εδώ και χρόνια προκαλεί την κοινή γνώμη, για να θεσμοθετηθεί η εθελούσια αποποίηση των πολλαπλών συντάξεων από τους κρατικούς αξιωματούχους. Πέραν του ότι η πρόταση είναι επιπόλαιη και πρακτικά, μετά βεβαιότητος, θα αποδειχθεί αναποτελεσματική, κορύφωσε την οργή και την αγανάκτηση διότι εξαίρεσε τους νυν δικαιούχους. Θα ισχύσει για τους υπόλοιπους από εδώ και μπρος!
Τουτέστιν, εξαίρεσε και τον εαυτό του, αφού λαμβάνει σύνταξη (πέραν του βαρβάτου μισθού του) από τα 45 του! Ένας ηγέτης, κύριε Χριστοδουλίδη, θα είχε προ πολλού βγει και θα ανακοίνωνε ότι αποποιείται του δικαιώματος αυτού. Θα καλούσε και όλα τα μέλη της κυβέρνησής του (Κεραυνός και Μιχαηλίδου) να πράξουν το ίδιο. Και αν συνέχιζε να επιμένει (εμείς δεν το πιστεύουμε) ότι αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα, θα πήγαινε στη Βουλή και με όπλο το δικό του έμπρακτο παράδειγμα θα ζητούσε και από τους υπόλοιπους να πράξουν το ίδιο.
Ένα χρόνο μετά, γράφεις την κοινωνία (που σε έκραξε για τη σύνταξη από τα 45 σου) στα παλαιότερα των υποδημάτων σου. Δικαίωμα σου βεβαίως. Δεν παρανομείς. Όμως προκαλείς. Κυρίως, αποκαλύπτεις πόσο λίγος είσαι για ηγέτης! Κι αυτό είναι απείρως απογοητευτικό!
