16/8/1974 Τοποθεσία στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ, Ύψωμα Β, Λόχος Διοικήσεως, Διμοιρία Μηχανικού
Ο στρατιώτης Παναγιώτης Τσίπης του ΛΒΟ/ΕΛΔΥΚ που πολεμούσε με την διμοιρία του Αρχιλοχία Περισυνάκη στο αριστερό και όπισθεν της Διμοιρίας Μηχανικού, περιέγραψε εκείνες τις στιγμές: "Αφού σταμάτησε να μας βάλει η αεροπορία και το πυροβολικό, όσοι γλιτώσανε από του Δελλή, τραβηχτήκανε προς τα κάτω. Μου λέει ο Αρχιλοχίας Δήμου, "να πας στον Σταυριανάκο να τον ενημερώσεις ότι οι άλλοι φεύγουν". Εκεί, στο επίπεδο έδαφος που πήγα, έφαγα πολλές σφαίρες.
Πάω στο όρυγμα.
- Λοχαγέ φεύγουμε, του λέω.
- Όχι! Δεν θα φύγουμε!
Σοκαρίστηκα με τον τρόπο που μίλησε. Με αποφασιστικότητα! Ήθελε πρώτα να πάρει διαταγή. Λέω, τώρα εδώ θα μείνω κι εγώ, δεν μπορώ να φύγω. Εκεί, είδα μπροστά τρία - τέσσερα άρματα, το ένα πίσω από το άλλο, και έρχονταν πολύ αργά. Φοβόντουσαν νάρκες, δεν ξέρω.
Έρχεται μετά ο στρατιώτης Τζανετουλάκος του Λόχου Διοικήσεως και του λέει ο Σταυριανάκος να πάει στον Δελλή να του φωνάξει [να δώσει διαταγή] να τραβηχτεί κι αυτός κάτω. Ο Σταυριανάκος είχε οπτικό πεδίο και έβλεπε ενώ ο Δελλής ήταν στην κάτω μεριά. Δεν πρόλαβε να του πει δεύτερη κουβέντα και ήρθε βλήμα από άρμα - μας είχαν εντοπίσει. Το βλήμα χτύπησε στα 20 μέτρα πιο μπροστά και του λέω [του Σταυριανάκου] "βάλε τις φωνές να φύγουμε"!
Ακριβώς εκείνη την στιγμή όμως, δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτα, ήλθε δεύτερο βλήμα. Εκεί δίπλα μου σκοτώθηκε ο Σταυριανάκος. Ο Τζανετουλάκος τραυματίστηκε στην πλάτη ελαφρώς. Εγώ χτυπήθηκα στο κράνος -εκείνη την ημέρα είχα και κράνος- έπεσε κάτω. Μετά σηκώθηκα κι έτρεξα. Δεν κατάλαβα τίποτα γύρω μου τι γινόταν. Το μόνο που ζούσα εκείνη την στιγμή, ήταν οι ριπές που έπεφταν δίπλα μου και έβγαινε κουρνιαχτός από τις σφαίρες. Μια κόλαση! Μόλις ανεβήκαμε το ανάχωμα, μια σφαίρα με πήρε ελαφρώς στο παντελόνι ξυστά και μια στο χέρι κι αυτή ξυστά. Αυτοί που γλίτωσαν εκεί πάνω, είναι μετρημένοι".
Πίπτοντας ηγούμενος των σκαπανέων του, ο Λοχαγός (ΜΧ) Σωτήριος Σταυριανάκος άφησε λαμπρή παρακαταθήκη για την ΕΛΔΥΚ και την ιστορία του Όπλου του Μηχανικού. Ο αποδεκατισμός της Διμοιρίας Μηχανικού που ακολούθησε, σήμανε την ανατροπή της ελληνικής αμύνης. Έχοντας δεχθεί το βάρος της συντριπτικής ισχύος των εχθρικών αρμάτων, οι εκτεθειμένες θέσεις των σκαπανέων άρχισαν να εξουδετερώνονται μία προς μία.
Σάββας Βλάσης
Από το βιβλίο μου ΕΛΔΥΚ, Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΧΗ (σελ. 157, 158)
