Θ. Μαλκίδης
Κεμαλισμός και Ναζισμός: Από τη Γενοκτονία στο Ολοκαύτωμα
Απόσπασμα της ομιλίας στην ημερίδα που οργάνωσε η Πολιτιστική Ομάδα του 7ου Γυμνασίου Περιστερίου.
Μιλώντας ο Χίτλερ το 1938 στην Ναζιστική εφημερίδα Heimatland είχε αναφέρει ότι «ο Ατατούρκ ήταν
δάσκαλος. Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος».
Παράλληλα ο Ναζιστικός
τύπος του Γκέμπελς θα κατέληγε στο συμπέρασμα πως «ένας μεγάλος άνδρας, ο Μουσταφά Κεμάλ, κατάφερε μόνος του να αφυπνίσει το
αποβλακωμένο, μελαγχολικό, εξουθενωμένο και εντελώς απελπισμένο τουρκικό έθνος
και να μετατρέψει την ήττα σε λαμπρή νίκη»......«Με την εμφάνιση του Κεμάλ
Ατατούρκ η παγκόσμια ιστορία απέδειξε ξανά ότι στη σημερινή εποχή, η ίδρυση και
η αναζωογόνηση μιας αυτοκρατορίας μπορεί να τελεστεί μόνο σε εθνική βάση και
απαιτεί έναν υπέρτατο Φύρερ».
Για τον Χίτλερ, τους Ναζί, το παράδειγμα του Μουσταφά Κεμάλ ήταν ζωντανό και κυρίως εκ
του αποτελέσματος επιτυχημένο αφού πέτυχε να εξοντώσει τους «ανεπιθύμητους», τους Αρμένιους, τους Έλληνες: «Εμείς οι
Γερμανοί μπορούμε να διδαχθούμε από την πιο πρόσφατη ιστορία ότι ένα έθνος δεν
πάει χαμένο αν ακολουθεί τον Φύρερ….Ιδίως τώρα που το γερμανικό έθνος ….έχει
φτάσει σε σημαντική καμπή του αγώνα για τιμή και ελευθερία με ηγέτη τον Αδόλφο Χίτλερ, πρέπει
να οπωσδήποτε να τιμήσουμε τη μνήμη του πολεμιστή και του έθνους, που ήδη πριν μια δεκαετία
στέφθηκαν νικητές κατά εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών…
Όπως ακριβώς και ο
Κεμάλ….. έτσι και εμείς οι Γερμανοί πρέπει- όπως οι Τούρκοι- να μην απελπιζόμαστε
και να μένουμε πιστοί στον μεγάλο μας Φύρερ. Και όταν εκείνος ζητά από εμάς
θυσίες, δεν πρέπει να υπάρξει κανένας Γερμανός που να μην τις κάνει με την ίδια
ακριβώς χαρά που τις έκανε το τουρκικό έθνος»
Επειδή λοιπόν δεν τιμωρήθηκαν τα εγκλήματα του Δασκάλου Μουσταφά Κεμάλ, ο Μαθητής Αδόλφος Χίτλερ είπε «ποιος θυμάται τους Αρμένιους», υλοποιώντας τα Ολοκαυτώματα. Από τη Σμύρνη, την Τραπεζούντα και την Αδριανούπολη του Κεμάλ στο Νταχάου, στο Άουσβιτς, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα του Χίτλερ.
Είναι προφανές ότι η συζήτηση που αναδεικνύεται στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο για τις ομοιότητες Κεμαλισμού και Ναζισμού, οφείλει να ανοίξει και στην Ελλάδα. Για να υπάρξει καταδίκη των δύο αυτών πρακτικών του θανάτου και αναγνώριση των εγκλημάτων τους. Μία πρώτη ενέργεια θα μπορούσε να είναι η ανακήρυξη της 19ης Μαΐου της ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας ως παγκόσμιας ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, μία ενέργεια η οποία παρά τα εμπόδια από την Άγκυρα και την υπονόμευση από την Αθήνα, προχωρά στη Γερουσία του Καναδά!
