Τέσσερις σημαντικές, μεταξύ κι άλλων πολλών, ημερομηνίες, μνημονεύουμε και τιμούμε τον μήνα Μάιο που σημάδεψαν την ελληνική Ιστορία με συγκλονιστικά γεγονότα για τον τόπο μας
Βρισκόμαστε στο 1956. Το αντάρτικο της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.) του 1955-59 έχει για τα καλά εδραιωθεί στις συνειδήσεις όλων των Ελλήνων Κυπρίων. Τα αμούστακα και απειροπόλεμα παιδιά της Κύπρου μάχονται για Λευτεριά και Ένωση.
Οι εγγλέζοι φυλακίζουν, βασανίζουν, εξορίζουν και δολοφονούν αδιακρίτως. Στις 10 Μαΐου 1956, δυο λεβεντονιοί βαδίζουν χαμογελαστοί προς την αθανασία! Μιχαήλ Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου πατούν στην καταπακτή και αφήνουν την τελευταία τους ελληνική ανάσα στο ικρίωμα της αγχόνης ψάλλοντας τον Ύμνο προς την ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού!
- Ήταν οι πρώτοι από τους εννέα συνολικά αντάρτες της Ε.Ο.Κ.Α., που με εντολή της βασίλισσας Ελισάβετ (η οποία ποτέ δεν έδωσε λόγο για τούτα τα αποτρόπαια εγκλήματα της), απαγχονίστηκαν!
Την προηγούμενη μέρα των εκτελέσεων, όλη η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους και τις πλατείες στις πιο ογκώδεις, παλλαϊκές και μαχητικές διαδηλώσεις που γνώρισε ποτέ η χώρα, αξιώνοντας ματαίωση των επικείμενων εκτελέσεων. Στην Αθήνα, χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ομονοίας, διαδηλώνοντας ειρηνικά υπέρ του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. και της Ένωσης.
Οι διαδηλωτές κινούνται προς τη αγγλική πρεσβεία, με την αστυνομία να προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να τους σταματήσει. Η ελληνική κυβέρνηση προτίμησε να δώσει εντολή απαγόρευσης των διαδηλώσεων, παρά να δυσαρεστήσει τους εγγλέζους διπλωμάτες, στην πρεσβεία των οποίων θα κατέληγε η πορεία! Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσουν βίαιες ταραχές.
Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και το αποτέλεσμα τραγικό: «4 νεκροί και 164 τραυματίαι εις Αθήνας κατά τας χθεσινάς βίαιας συγκρούσεις», έγραφε, στην 1η σελίδα, το μεσημέρι της Πέμπτης 10 Μαίου1956, η Αθηναϊκή εφημερίδα «Τα Νέα».
Την νύχτα των γεγονότων είχε συναντηθεί στο σπίτι του Κύπριου αγωνιστή Νικόλαου Λανίτη, ο τότε υπουργός Προεδρίας της κυβέρνησης Καραμανλή, Κωσταντίνος Τσάτσος και ομολόγησε την εγκληματική πράξη: «Εγώ είπα να τους συντρίψουν για να τεθεί τέρμα πλέον εις την κυπριακήν πολιτικήν του πεζοδρομίου!».
Πόντος: Στις 24 Φεβρουαρίου 1994, η Βουλή των Ελλήνων (προηγήθηκε Βουλή της Κύπρου) ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
- Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914 – 1923.
Ένας και πλέον αιώνας πέρασε από τότε που οι «άξιοι» συνεχιστές της Οθωμανικής τυραννίας, Νεότουρκοι, δημιούργησαν ένα εν κινήσει Άουσβιτς με χιλιάδες εξόριστους Έλληνες του Πόντου, που οι κακουχίες δεν τους επέτρεπαν να φθάσουν ποτέ στον προορισμό τους. Τους ανάγκαζαν να περπατούν μέχρι θανάτου!
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, αναφέρει ότι «μιλάμε για πάνω από 800.000 δολοφονημένους Έλληνες Ποντίους. Ο Αριστοκλής Ι. Αιγίδης στο σημαντικότατο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα («Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγας», Αθήνα 1934), αναφέρει ότι «1.200.000 ψυχές αποτελούν τον τραγικόν εις ανθρώπινας απώλειας απολογισμόν του αγώνος, για το ελληνικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το 1923.
Τραγικό είναι επίσης το γεγονός ότι λίγες χώρες έχουν αναγνωρίσει αυτή την γενοκτονία (Ελλάδα, Κύπρος, Σουηδία, Αρμενία, Ολλανδία και αρκετές Πολιτείες των Η.Π.Α., Καναδά και Αυστραλίας).
Κρήτη 20 Μάιου 1941: Ο Λαός της Κρήτης αψηφώντας την υπεροπλία των Ναζί μάχεται γενναία για λογαριασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας. Οι Γερμανοί με μια γιγαντιαία αεροπορική επιχείρηση με συνθηματικό όνομα «Unternehmen Merkur» (Επιχείρηση Ερμής), προσπαθούν να καταλάβουν την Κρήτη. Η αντίσταση των παιδιών της Κρήτης (χωρίς καμιά συμμαχική βοήθεια να σημειωθεί!) απέναντι στη σιδερόφρακτη γερμανική πολεμική μηχανή υπήρξε πρωτοφανής. Την 1η Ιουνίου το νησί θα πέσει στα χέρια των Γερμανών.
Πύρρειος όμως ήταν η νίκη τους. Η αντίσταση αποδείχθηκε εξαιρετικά σημαντική για τους «συμμάχους» που κέρδισαν πολύτιμο χρόνο με αποτέλεσμα να προετοιμαστούν καλύτερα για τις επόμενες δύσκολες μάχες.
- Ο αποδεκατισμός των αλεξιπτωτιστών του Τρίτου Ράιχ από τους Κρήτες χωρικούς θα αναγκάσει το Χίτλερ να μην χρησιμοποιήσει ξανά άλλη αεροπορική έφοδο της ίδιας κλίμακας κατά τη διάρκεια του πόλεμου.
Πολλά χρόνια πριν, στις 29 Μαΐου 1453 θα σημάνει το τέλος μιας ένδοξης πορείας αιώνων. Οι βαρβαρικές ορδές υπό τον Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή δίνουν τη στερνή νικηφόρα μάχη τους με του Βυζαντινούς.
Η μοίρα της Βασιλίδος των πόλεων προ πολλού είχε ήδη κριθεί και μετ΄ αυτής η μοίρα της αυτοκρατορίας ολοκλήρου. Μακροί εξωτερικοί πόλεμοι και εξαντλητικές εσωτερικές έριδες είχαν οδηγήσει το κράτος εις την παρακμή και την κατάπτωση.
Ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας θα πέσει μαχόμενος αρνούμενος να παραδώσει την Κωνσταντινούπολη με αντάλλαγμα την ελευθερία του Μοριά. Η απάντηση του στον αιμοδιψή Μωάμεθ έχει καταγραφεί στις πιο χρυσές σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας:
«Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστίν ουτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως». Στα χρόνια που θα επακολουθήσουν ο Ελληνισμός θα ζήσει τον πιο σκληρό μεσαίωνα της μακραίωνης Ιστορίας του.
* Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστής
Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
