Στις 20 Μαΐου 1825 έπεσε ηρωικά στο Μανιάκι ο Γρηγόριος Δικαίος - Παπαφλέσσας, πολεμώντας, σαν νέος Λεωνίδας, με τα πολυπληθή φουσάτα του Ιμπραήμη. Μαζί του, σκοτώθηκαν άλλοι πεντακόσιοι αγωνιστές. Ο Ιμπραήμ, ύστερα από την μάχη, αναζήτησε το κουφάρι του Παπαφλέσσα, το βρήκαν οι δικοί του, το έστησαν μπροστά στον κορμό ενός δέντρου, αναγνωρίζοντας την ανδρειωσύνη του τον φίλησε στο μέτωπο.
Ο Παπαφλέσσας ήταν γιος πολυμελούς οικογένειας, ο πατέρας του απέκτησε 28 παιδιά, ο ίδιος με βαπτιστικό όνομα Γεώργιος πριν καρεί μοναχός και πάρει το όνομα Γρηγόριος, ήταν το δέκατο και τελευταίο παιδί του πατέρα του απο τον δεύτερο του γάμο.
Τα κοσμητικά επίθετα που τον στόλισαν φίλοι και εχθροί, ήταν απειράριθμα, μέχρι εξωλέστατο τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν.
Δεν απεκόμισε κανένας άλλος αγωνιστής τόσα πολλά επίθετα, άλλοι τον ύβριζαν, άλλοι τον υμνούσαν.
Όμως, ένα είναι το γεγονός το οποίο δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Απέκτησε, με το σπαθί του, τόσους εχθρούς, διότι βιαζόταν, απο την στιγμή που αντελήφθη ότι οργανωνόταν ξεσηκωμός, πότε θα αρχίσει, ήθελε αυτό τον ξεσηκωμό μια ώρα αρχήτερα. Δεν ανεχόταν καμιά δικαιολογία για καθυστέρηση. Στον σκοπό του αυτό, γινόταν ψευταράς, που ανώτερος του δεν υπήρχε.
Ήταν δηλαδή ένας καλόγερος, αρχιμανδρίτης από τα χέρια του Γρηγορίου του Ε' , που όταν άρχισε η επανάσταση πέταξε τα ράσα και έβαλε τα πολιτικά, έβαλε και μια περικεφαλαία στο κεφάλι, καθώς και ο Κολοκοτρώνης. Γλεντζές από τους καλύτερους.
Ήταν, θα έλεγε κάποιος "διαβόλου κάλτζα".
Ορκίστηκε μέλος της Φιλικής Εταιρείας απο τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο. Όταν αντελήφθηκε ότι ο Αναγνωστόπουλος γνώριζε τα μεγάλα μυστικά, τράβηξε μαχαίρι και τον απείλησε για να τα μάθει, και τα έμαθε.
Ήταν στην ιεραρχία της Φιλικής με το όνομα Αρμόδιος, και έφερε τα αρχικά Α.Μ.
Για τους σκοπούς της επιτυχίας της εξέγερσης και της επανάναστασης, ήταν καταφερτζής απο τους μεγαλύτερους. Φαίνεται, είχε την πειθώ. Όμως, όσο έπειθε τους άλλους, στον ίδιο και μεγαλύτερο βαθμό δημιουργούσε μεγάλους εχθρούς. Οι προεστοί, ήταν οι μεγαλύτεροι. Σε αυτούς, χρησιμοποιούσε και τα μεγαλύτερα ψέματα. Τα είπαμε, σκοπός να τους πείσει για να αρχίσει η εξέγερση.
Ο Ανδρέας Σφαέλος είχε σταλεί από τον αδελφό του δολοφονηθέντος Νικολάου Γαλάτη προκειμένου να πάρει εκδίκηση για τον θανατο του αδελφού του. Ο Παπαφλέσσας, κατάφερε να τον μεταπείσει, να τον καταστήσει ενεργό στέλεχος της Φιλικής, μάλιστα πολέμησε και σκοτώθηκε στη μάχη στο Σκουλένι τον Ιούνιο του 1821.
Ο Παπαφλέσσας κάπου στα τέλη του 1820 έφτασε στα νησιά Ύδρα και Σπέτσες. Με μπουγιουρτί ανά χείρας, απο τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Όταν οι προεστοί στην Πελοπόννησο έμαθαν ότι θα περνούσε από τις Σπέτσες στην Πελοπόννησο, έστειλαν τον Παναγιώτη Αρβάλη για να τον μεταπείσει. Στην ανάγκη, αν δεν πειθόταν, να τον εμπόδιζαν.
Ποιο το αποτέλεσμα ; Ο Παπαφλέσσας έπεισε τον Αρβάλη στους δικούς του σκοπούς, έγινε ο Αρβάλης πιστός οπαδός της όσο γίνεται γρηγορότερης εξέγερσης.
Δημιούργησε πολλούς εχθρούς, όμως, το γεγονός είναι ένα.
Ήταν από τους "τρελλούς" που πίστεψαν στην εξέγερση, και υπηρέτησε τον αγώνα, τον ξεσηκωμό καλύτερα, όσο κανένας άλλος.
"Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται" .
Αυτός ήταν ο Γρηγόριος Δικαίος -Παπαφλέσσας, ο Αρμόδιος με τα αρχικά Α.Μ. της Φιλικής Εταιρείας.
https://www.sansimera.gr/biographies/831
