Ἡ εἰσαγωγὴ παγκόσμιων καὶ ἀνεξέλεγκτων πλέον οἰκολογικῶν ἀντιξοοτήτων ἤ καταστροφῶν δὲν μπορεῖ βέβαια νὰ ἐμποδισθεῖ, ὅμως ἡ εἰσαγωγὴ ἀφόρητων δημογραφικῶν ἐπιβαρύνσεων ἀποτελεῖ τουλάχιστον ἐν μέρει ὑπόθεση πολιτικῆς βούλησης, ἐκτὸς ἐὰν ἐν τῷ μεταξὺ ἡ ἐπιβάρυνση ἔχει καταποντίσει τὴν πολιτικὴ βούληση. Μπορεῖ κανεὶς, μὲ συγχωρητέα ἀνθρωπιστικὴ ἀφέλεια, νὰ ὑποτιμᾶ τὴ σημασία τοῦ δημογραφικοῦ παράγοντα ἤ, ἀπορροφημένος ἀπὸ ὑψηλοὺς στοχασμούς, ἁπλῶς νὰ τὸν παραβλέπει. Ὅποιος ὅμως ἀνοιχτὰ καὶ σοβαρὰ ὑποστηρίζει ὅτι ἡ μετανάστευση 30 ἤ 40 ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων στὴ σημερινὴ Γαλλία ἤ Γερμανία δὲν θὰ προκαλοῦσε ἀνομικὰ φαινόμενα, αὐτὸς εἶναι -δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἐκφράσω διαφορετικά- ἠλίθιος.
Ἐδῶ καθοριστικὴ εἶναι ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ἡ ποσότητα, καὶ ὁ προσδιορισμὸς αὐτῆς τῆς ποσότητας εἶναι ὑπόθεση τῆς κυρίαρχης πολιτικῆς κρίσης. Μία τέτοια κρίση δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὸν «ρατσισμό», ἐδῶ δηλαδὴ δὲν γίνεται λόγος γιὰ τὸ φυλετικὸ καὶ πολιτισμικὸ ποιὸν τῶν μεταναστῶν -ἐφ’ ὅσον μάλιστα τὰ ἀνομικὰ φαινόμενα θὰ ἐμφανίζονταν ἐξ ἴσου ἀκόμα κι ἄν κανεὶς θεωροῦσε τοὺς μετανάστες ὡς φυλετικὰ καὶ πολιτισμικὰ ἰσότιμος ἤ καὶ ἀνώτερους.
Ἡ δημογραφία ἔχει ἤδη ποσότητα τὴ λογική της καὶ προκαλεῖ ἐντελῶς ἰδιαίτερες δράσεις καὶ ἀντιδράσεις. Στὰ ἤρεμα καὶ ἀβλαβῆ σπουδαστήρια, ὅπου συναντῶνται οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ἠθικοῦ οἰκουμενισμοῦ, μπορεῖ κανεὶς μὲ κάθε ἄνεση νὰ αἰσθάνεται ὡς ὑπερεθνικὸς ἀμιγὴς ἄνθρωπος μεταξὺ ὑπερεθνικῶν ἀμιγῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ἤδη μέσα στὸν συνωστισμὸ ἑνὸς συγκοινωνιακοῦ μέσου χάνει τὴ διάθεση νὰ ἑρμηνεύσει τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω του καὶ πάνω του λέγοντας ὅτι συμμετέχει ἁπλῶς σὲ μιὰ συγκέντρωση ἀνθρώπων ἴσης ἠθικῆς περιωπῆς καὶ ἀξιοπρέπειας.
Μιάν τέτοια περίπου ἀσφυκτικὴ κατάσταση τὴν καθιστᾶ ἀνεκτὴ μόνο καὶ μόνο ἡ βεβαιότητα πὼς εἶναι χρονικὰ περιορισμένη, καὶ εὔκολα μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε τί θὰ συνέβαινε, ἄν ἡ βεβαιότητα τούτη δὲν ὑπῆρχε πιὰ καὶ ἄν ἡ συνεχὴς καὶ μεγάλη πληθυσμιακὴ πυκνότητα συμβάδιζε μὲ μαζικὴ ἐξαθλίωση ἐξ αἰτίας τοῦ ἐντεινόμενου παγκόσμιου οἰκονομικοῦ ἀνταγωνισμοῦ.
