Ο γείτονας γενοκτόνος, εισβολέας και τραμπούκος, δεν θα μπορούσε να αφήσει τους αυτοκινητόδρομους, έξω από την προπαγάνδα, την ψυχολογική προετοιμασία και την ανθελληνική πολιτική.
Έτσι όποιος ταξιδεύει με το αυτοκίνητο του, στην Τραπεζούντα αντί να απολαμβάνει το θαυμάσιο τοπίο του Πόντου και να σκέφτεται τι υπήρξε εκεί, θα ακούει τα οθωμανικά στρατιωτικά εμβατήρια του Ερντογάν, του Φιντάν και των Γκρίζων Λύκων!
Το είδαμε και το ακούσαμε και αυτό!
Επιμέλεια: Χρήστος Κωνσταντινίδης
https://pontosvoice.com/neothomaniki-plysi-egkefalou-stin-trapezounta-stratiotika-emvatiria-se-siranga-sti-matsouka/
Ένα κατά τα φαινόμενα πρωτότυπο έργο οδικής καινοτομίας εγκαινιάστηκε στην Τουρκία: μεταξύ του 29ου και του 31ου χιλιομέτρου του αυτοκινητοδρόμου Τραπεζούντας–Ματσούκας, οι οδηγοί ακούνε… οθωμανικό στρατιωτικό εμβατήριο όσο κινούνται με σταθερή ταχύτητα. Το έργο φέρει τον εύγλωττο τίτλο «μελωδικός δρόμος» (melodic road) και υλοποιήθηκε από το Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, αποτελώντας την τρίτη τέτοια εγκατάσταση στην Τουρκία.
Η τεχνολογία βασίζεται σε ειδικές αυλακώσεις στο οδόστρωμα που παράγουν ήχους μέσω των κραδασμών των τροχών. Επισήμως, ο στόχος είναι η ενίσχυση της οδικής ασφάλειας, «ενθαρρύνοντας τους οδηγούς να διατηρούν σταθερή ταχύτητα», και η «προσφορά μιας πρωτότυπης μουσικής εμπειρίας». Όμως το μήνυμα πίσω από το έργο είναι πολύ πιο βαθύ και πολιτικό.
Από την οδική ασφάλεια στη μουσική προπαγάνδα
Το γεγονός ότι το επιλεγμένο μουσικό θέμα είναι οθωμανικό στρατιωτικό εμβατήριο δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε αθώο. Αντί να προτιμηθεί ένα νεοκλασικό ή σύγχρονο κομμάτι, το τουρκικό κράτος επενδύει συνειδητά στην αισθητική και ιδεολογική επαναφορά της οθωμανικής ταυτότητας.
Ο δρόμος της Τραπεζούντας —μιας πόλης με έντονο βυζαντινό παρελθόν και ελληνικό αποτύπωμα— μετατρέπεται έτσι σε φορέα νεοθωμανικού συμβολισμού.
Ο ήχος των ζουρνάδων και των νταουλιών, που επί αιώνες συνόδευαν τις εκστρατείες της Υψηλής Πύλης, προβάλλεται σήμερα ως «τουριστικό» και «πολιτιστικό» στοιχείο. Πρόκειται όμως για μια προσεκτικά μελετημένη μορφή ήπιας προπαγάνδας —μια καθημερινή υπενθύμιση ότι ο Ερντογάν επιδιώκει να ξαναγράψει την τουρκική ταυτότητα μέσα από το φαντασιακό μεγαλείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Νεοθωμανισμός με ήχο και εικόνα
Η Τουρκία του Ερντογάν δεν περιορίζεται στη ρητορική. Το κράτος επενδύει σε συμβολικές πολιτικές «μικρής κλίμακας» — από τηλεοπτικές σειρές όπως το Diriliş: Ertuğrul μέχρι μνημεία, μουσεία και πια… δρόμους που «τραγουδούν» την οθωμανική ισχύ.
Η πολιτιστική μηχανική έχει μετατραπεί σε εργαλείο εθνικής συνοχής και ιδεολογικής χειραγώγησης, όπου κάθε δημόσιο έργο οφείλει να υπηρετεί το αφήγημα της “Αιώνιας Τουρκίας” (Ebedî Türkiye).
Ο «μελωδικός δρόμος» δεν είναι απλώς μια τεχνολογική ιδιομορφία. Είναι μια κινητή πλατφόρμα εθνικιστικής επιτελεστικότητας: κάθε αυτοκίνητο που περνά ακούει τον ήχο μιας ιδεολογίας που συνδέει το παρόν με το οθωμανικό παρελθόν και προβάλλει μια ταυτότητα «ισχυρού έθνους υπό πολιορκία».
Όποιος διαφωνεί κατηγορείται
Στην επιφάνεια, πρόκειται για ένα έργο «πολιτιστικής καινοτομίας». Στην ουσία, όμως, η μουσική του δρόμου αντικαθιστά τον ήχο της κριτικής. Όποιος διαφωνεί, όποιος βλέπει τον κίνδυνο αυτής της συνεχούς εθνικής αυτοπροβολής, κατηγορείται για έλλειψη πατριωτισμού.
Ο Ερντογάν έχει καταφέρει να μετατρέψει ακόμη και τον ήχο των τροχών σε πολιτικό μήνυμα πειθαρχίας και υπακοής. Η Τουρκία βαδίζει —κυριολεκτικά— στον ρυθμό του νεοθωμανισμού. Και ο «μελωδικός δρόμος» της Τραπεζούντας είναι η ηχηρή απόδειξη ότι το καθεστώς δεν επιδιώκει μόνο να κυβερνά, αλλά να ορίζει τι θα ακούγεται, τι θα θυμόμαστε και πώς θα σκεφτόμαστε.
