Γιατί δεν πρέπει ο Τσίπρας να καταθέσει στεφάνι στον Κεμάλ.

Θεοφάνης Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία το 2007 αναγνώρισε το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων ως ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Γιατί δεν πρέπει ο Τσίπρας  να καταθέσει στεφάνι στον Κεμάλ

1.Η λατρεία για το δάσκαλο του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ

Είναι γνωστή εδώ και καιρό η λατρεία πολλών “ηγετών” και «διανοουμένων» στον Χίτλερ των Ελλήνων, στον Μουσταφά Κεμάλ. Η πρόταση από τον Βενιζέλο για Νόμπελ Ειρήνης στον σφαγέα των Ελλήνων (!), η παραχώρηση από τον Μεταξά του ψεύτικου σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και ο οδυρμός του Δικτάτορα για το θάνατό του, οι συναντήσεις της Χούντας στο όνομα  του Κεμάλ, οι τιμές στο μαυσωλείο του  από τους Κωνσταντίνο και Κώστα Καραμανλή καθώς και  από τον Γιώργο Παπανδρέου,  σε αντίθεση με την ιστορία, τους νόμους και  τη βούληση του ελληνικού λαού που αναγνωρίζουν τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη Γενοκτονία, είναι μία σκληρή πραγματικότητα.

Έτσι για αυτόν που θεμελίωσε το φασισμό και υπήρξε δάσκαλος του Χίτλερ και των Ναζί,  εντάσσονται και οι αναφορές στο χώρο της παιδείας στην Ελλάδα,  με την αφαίρεση του κεφαλαίου που σχετίζεται με τη Γενοκτονία που διέπραξε ο Κεμάλ, με την άρνηση της Γενοκτονίας από τον Υπουργό Παιδείας, ενώ την ίδια στιγμή  στο βιβλίο της Στ ' δημοτικού (σελ. 196) αυτό που αντικατέστησε το “περί συνωστισμού”, ο δήμιος του Ελληνισμού, “θεωρείται ο δημιουργός της σύγχρονης Τουρκίας”(!!!!!!).

Πως μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν “πολιτικοί και πνευματικοί” άνθρωποι στην Ελλάδα, που αποδέχονται και θαυμάζουν τον Κεμάλ; Τον εξολοθρευτή δηλαδή των Ελλήνων; Γιατί η Ελλάδα απουσιάζει όταν γίνεται αναφορά για το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διεθνείς οργανισμούς και συναντήσεις και κρύβεται φοβούμενη, ενώ την ίδια στιγμή υβρίζει τους νεκρούς προγόνους μας, παρίσταται στα εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και αρνείται δια του Υπουργού Παιδείας τη Γενοκτονία ;

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να καταθέσει στεφάνι στον Κεμάλ για τους εξής λόγους :

1.ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΥΣ

Το πρωτόκολλο επίσκεψης σε άλλη χώρα, μίας επίσημης αντιπροσωπείας με επικεφαλής τον Έλληνα πρωθυπουργό, έχει ενδιαφέρουσες παραμέτρους σε ότι έχει σχέση με το πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθηθεί. Επίσημη είναι η επίσκεψη ενός σημαντικού προσώπου, (προέδρου της Δημοκρατίας, πρωθυπουργού, υπουργού εξωτερικών κλπ) υπό τη θεσμική του ιδιότητα η οποία επιβάλλει την εφαρμογή ενός συνόλου αυστηρά προσδιορισμένων και ιεραρχημένων συμπεριφορών και τύπων .

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ταξίδι του Αλ. Τσίπρα στην Τουρκία αφού είναι επίσημη επίσκεψη οι κινήσεις που γίνονται σε αντίστοιχες περιπτώσεις είναι οι εξής: Το διπλωματικό γραφείο του Τούρκου πρωθυπουργού στέλνει το πρόγραμμα για την  επίσκεψη της ελληνικής αντιπροσωπείας, στο αντίστοιχο γραφείο του Έλληνα πρωθυπουργού, πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων εάν υπάρξει κατάθεση στεφάνου στο Μαυσωλείο του Κεμάλ.

Στη περίπτωση των Καραμανλή – μεγάλου και βραχύ- και Γ. Παπανδρέου το πρόγραμμα εστάλη από την τουρκική πλευρά και μέσω της διπλωματικής οδού, επιστράφηκε από την αντίστοιχη ελληνική, χωρίς αλλαγές, σε ότι σχετίζεται με την κατάθεση στεφάνου στον Κεμάλ.

Θα μπορούσε ωστόσο να παρακαμφθεί από την ελληνική πλευρά, και να ζητηθεί να υπάρξει απόδοση τιμής σε άλλο μνημείο, πλην του Κεμάλ, αφού στην Ελλάδα, όπως θα τόνιζε η απάντηση υπάρχουν σχετικές αποφάσεις της ελληνικής βουλής για το συγκεκριμένο πρόσωπο ( νόμοι του 1994 και 1996 για τη Γενοκτονία).

Δεν γνωρίζουμε σε αυτήν την περίπτωση την αντίδραση της τουρκικής πλευράς και εάν θα ήταν λόγος αναβολής ή ματαίωσης της επίσημης επίσκεψης. Ωστόσο η αναφορά και η επίκληση σχετικών νόμων του ελληνικού κράτους, είναι μία ορθή και απολύτως δικαιολογημένη αιτιολόγηση αλλαγής του προγράμματος και στην περίπτωσή μας για την άρνηση απόδοσης τιμής προς τον Κεμάλ.

Οι τοπικές ή εθνικές παράμετροι και οπωσδήποτε η ύπαρξη εθνικών νομικών κειμένων, πολλές φορές αναφέρονται ως αιτιολογία προκειμένου να γίνουν σεβαστές πολιτικές και διπλωματικές στάσεις (π.χ Βάσκοι, Καταλανοί για Ισπανικές εθνικές εορτές, οι σερβικές, μουσουλμανικές και κροατικές εθνικές αρχές στο ομοσπονδιακό κράτος της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, η τουρκική μειονότητα στη Βουλγαρία, καθώς και σε άλλες περιπτώσεις).

2.ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Η επίσημη επίσκεψη μπορεί πραγματοποιηθεί, παρακάμπτοντας την απόδοση τιμής στον Κεμάλ, είτε με την επίκληση του  κωλύματος που έχει ο Πρωθυπουργός  ( «δεν μπορώ να υπερβώ μία εθνικού χαρακτήρα νομική ρήτρα» «δεν μπορώ να έλθω σε αντίθεση με έναν νόμο του κράτους που εκπροσωπώ»), αφού υπό προϋποθέσεις γίνεται σεβαστό διεθνώς, είτε με την άρνηση του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα η κατάθεση στεφάνου στον Κεμάλ.

Αυτό βεβαίως, εξαρτάται από τη βούληση της ελληνικής πολιτείας, αφενός να υπερασπιστεί μία διακηρυγμένη απόφαση, με νόμους του ελληνικού κοινοβουλίου, ότι υπήρξε Γενοκτονία και αφετέρου να δώσει το μήνυμα μέσα από μία επίσημη επίσκεψη ότι στην ατζέντα των διμερών επαφών εντάσσεται το ζήτημα αυτό. Με την άρνηση να τιμηθεί ο Κεμάλ, ο πρωτεργάτης δηλαδή του μαζικού εγκλήματος, προβάλλεται η αναγνώριση από το θύτη Τουρκία της γενοκτονίας των Ελλήνων, των οποίων οι απόγονοι όσων διασώθηκαν είναι πολίτες του κράτους που εκπροσωπείται από τον Πρωθυπουργό ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Υπουργό των Εξωτερικών.

3. ΗΘΙΚΟΥΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ

Ο πρωθυπουργός (και αναλόγως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Υπουργός των Εξωτερικών) όταν βρίσκεται σε επίσημη επίσκεψη εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες πολίτες. Εκπροσωπεί την Ελλάδα της ιστορίας, της αντίστασης, της Δημοκρατίας, της αλήθειας και του φωτός. Εκπροσωπεί τις ψυχές των εκατομμυρίων αγωνιστών που πάλεψαν ενάντια στον Εθνικισμό, το Φασισμό, το Ρατσισμό, το Ναζισμό και τις ψυχές των εκατομμυρίων θυμάτων τους. Θα επαναλάβει ο  Τσίπρας την υβριστική πράξη των Καραμανλή και Παπανδρέου, τις δηλώσεις από τους δικτάτορες  και χουντικούς για τον Κεμάλ; Για όλα τα παραπάνω, νομιμοποιείται διπλωματικά, πολιτικά, ιστορικά, δημοκρατικά και ηθικά, ο Έλληνας πρωθυπουργός να αγνοήσει τις ψυχές των προγόνων μας που δολοφονήθηκαν από τον Κεμάλ και να καταθέσει στεφάνι, τιμώντας τον;

Ο πρωθυπουργός της Χούντας Κ. Κόλλιας με τον Σ. Ντεμιρέλ στην Αλεξανδρούπολη

Η επιστολή του Ελ. Βενιζέλου για απονομή Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ

www.venizelosarchives.gr

Το στεφάνι του Κωνσταντίνου Καραμανλή στον Μουσταφά Κεμάλ




Το στεφάνι του Κώστα Καραμανλή στον Κεμάλ



Το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννιτών για το ζήτημα της Γενοκτονίας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΔΗΜΟΣ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Ιωάννινα 16-11- 2015

Αρ.Πρωτ.: ΟΙΚ.85184/7309

Προς

Τον Υπουργό Εξωτερικών

κ. Νίκο Κοτζιά

ΑΘΗΝΑ

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Σας διαβιβάζουμε ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και παρακαλούμε, θερμά, για τις δικές σας ενέργειες.

Με εκτίμηση

Γεώργιος Παπαδιώτης

Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου

Κοινοποίηση:

1. Κόμματα της Βουλής
2. Βουλευτές Ιωαννίνων
3. ΚΕΔΕ
4. Διεθνής Συνομοσπονδία Ποντίων Ελλήνων

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

11-11-2015

Το Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων με αφορμή τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο οποίος αρνήθηκε να χαρακτηρίσει ως Γενοκτονία τη μαζική δολοφονία των Ελλήνων του Πόντου και οι οποίες έρχονται ως συνέχεια της πολιτικής υπονόμευσης του σχετικού νόμου αναγνώρισης από τη Βουλή των Ελλήνων, επισημαίνει τα παρακάτω:

Η Βουλή των Ελλήνων, στις 24 Φεβρουαρίου 1994, αναγνώρισε ομόφωνα τη Γενοκτονία των Ποντίων και ανακήρυξε την 19^η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού».

Ο Υπουργός Παιδείας της Ελληνικής Δημοκρατίας, για να υποστηρίξει τη θέση του, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η επιστήμη δεν αποδέχεται τον όρο Γενοκτονία για την περίπτωση των εκατοντάδων χιλιάδων δολοφονημένων Ελλήνων, χρησιμοποιώντας την έννοια της εθνοκάθαρσης.

Στους αρνητές της αναγνώρισης της Γενοκτονίας παραθέτουμε τρεις θέσεις που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό τους:

Η πρώτη είναι η επιστημονική τεκμηρίωση του όρου Γενοκτονία και του Ολοκαυτώματος από τον Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος για να εισάγει το σχετικό ζήτημα στον ΟΗΕ, αναφέρθηκε στην Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων. Εκεί βασίστηκε ο όρος, που στο πρώτο συνθετικό έχει την ελληνική λέξη “Γένος”, αλλά και το κυρίαρχο κείμενο στη διεθνή σκηνή, που είναι η Σύμβαση για την Πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας, η οποία ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1948.

Η δεύτερη είναι το ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, στην οποία συμμετέχουν όλοι οι επιστήμονες στον κόσμο που ασχολούνται με το ζήτημα. Ένωση η οποία το 2007 αναγνώρισε ως Γενοκτονία το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων του Πόντου. Θυμίζουμε ότι όλοι οι πρώην πρόεδροι της Ένωσης έστειλαν πρόσφατα επιστολή στο Γερμανικό κοινοβούλιο για να αναγνωρίσει και αυτό με τη σειρά του το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ως Γενοκτονία.

Και η τρίτη είναι η αναφορά του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο το 1992 δημιούργησε διεθνές δικαστήριο με μόνο σκοπό να δικάσει άτομα για παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που διαπράχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αναδεικνύοντας το ζήτημα της «εθνοκάθαρσης», την απομόνωση δηλαδή καθορισμένης περιοχής από εθνική ή εθνοτική ομάδα χωρίς να αφεθούν ίχνη. Ο ΟΗΕ αποδέχθηκε την εθνοκάθαρση ως σχέδιο Γενοκτονίας.

Είναι πράγματι αδιανόητο για όλους όσους αγωνίζονται ανιδιοτελώς για την αναγνώριση της Γενοκτονίας να υπάρχει η πολιτική υπονόμευσης του ζητήματος και αρνητής της Γενοκτονίας να είναι ο Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας !

Επειδή το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων του Πόντου έχει ψηφισθεί ως Γενοκτονία από τη Βουλή των Ελλήνων, της Αρμενίας, της Σουηδίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας, από ομοσπονδιακά κοινοβούλια της Αυστραλίας, από πολιτείες των ΗΠΑ, έχει γίνει αναφορά στον ΟΗΕ, στον ΟΑΣΕ και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ έχει αναγνωρισθεί και από τους σχετικούς επιστημονικούς  φορείς.

Επειδή η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί μείζον εθνικό, διεθνές ιστορικό, διπλωματικό, πολιτικό και κυρίως ηθικό ζήτημα,

Απαιτούμε από τον Υπουργό Παιδείας να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τους Έλληνες του Πόντου.

Ζητάμε τη δημόσια τοποθέτηση της κυβέρνησης για την καταδίκη των σχετικών απόψεων, και

την ενίσχυση από μέρους της, του αγώνα υπέρ της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας , μιας αναγνώρισης που αποτελεί επιβεβαίωση του δικαιώματος των λαών να γίνεται σεβαστή η ύπαρξή τους.

Για το Δημοτικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

Γεώργιος Παπαδιώτης

Το  κείμενο του ψηφίσματος της Διεθνούς Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών έχει ως εξής: 

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΌΤΙ η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που φυλάσσει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες 

 ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΌΤΙ η γενοκτονία ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς από το οθωμανικό κράτος κατά τη διάρκεια και μετά από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο απεικονίζεται συνήθως ως γενοκτονία ενάντια σε Αρμενίους μόνο, με μερική μόνο αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών ενάντια σε άλλες χριστιανικές μειονότητες της οθωμανικής αυτοκρατορίας 

 ΕΙΝΑΙ πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η οθωμανική εκστρατεία ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία ενάντια σε Αρμένιους, Ασσύριους και Έλληνες. 

Η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ζητά από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε αυτούς τους πληθυσμούς, να ζητήσει μια επίσημη συγγνώμη, και για να λάβει άμεσα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση».