Επάνω: Η Σμύρνη στις φλόγες 1922. Κάτω: Βομβαρδισμός Λευκωσίας από τουρκικά αεροπλάνα 1974.
Του Λάζαρου Μαύρου από την Σημερινή
Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ μας Καταστροφή υπήρξε η μεγαλύτερη ήττα και εξολόθρευση που υποστήκαμε – σε πρώτο πληθυντικό – στη νεότερη ιστορία οι συναποτελούντες τον Ελληνισμό. Στην αρχαία μας Ιστορία ο Θουκυδίδης είχε χαρακτηρίσει την ήττα των Αθηναίων το 412 π.Χ. στην Σικελική τους Εκστρατεία ως πανωλεθρία, στο Η-87 της Ξυγγραφής του. Συγκριτικά με το 412 π.Χ. στη Σικελία, θα έπρεπε να βρεθεί μια άλλη λέξη για το 1922 μ.Χ. στη Μικρασία. Υπερθετικότερου βαθμού από την πανωλεθρία του Θουκυδίδη.
ΤΑ ΛΕΜΕ σήμερα εδώ. Στην ημικατεχόμενη από τους Τούρκους επί 48 χρόνια Κύπρο:
– Το 1974 υπήρξε η μικρογραφία του 1922.
– Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν, 52 χρόνια πιο πριν, η μεγαλογραφία, της Κυπριακής Καταστροφής.
Βασανιστικός πολλών εξ ημών ο στοχασμός:
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΜΕ – ο Ελληνισμός – να υποστούμε το ολέθριο 1974 στην Κύπρο, επειδή αμελήσαμε να μελετήσουμε με επάρκεια, ώστε να μας γίνουν μάθημα, τα παθήματά μας του 1922 στη Μικρασία. Αυτή η αμέλεια περιέχει και δύο δικές μας, διαχρονικές πρωταίτιες στραβάρες.
1η μας στραβάρα: Τα εμφύλιά μας πάθη.
2η, η παράλειψή μας, η άρνησή μας, να βλέπουμε καθαρά τις μεθοδεύσεις που προπαρασκεύαζε εναντίον μας η τουρκική βουλιμία.
ΣΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά, με τον τίτλο «1909 – 1922 Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ελλάδα», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες, παρατίθενται πλήθος ιστορικών τεκμηρίων για αμφότερες τις στραβάρες μας.
Σήμερα μιλάμε πλέον στην εκπνοή του 2022. Στα 100χρονα του Μικρασιατικού μας ολέθρου. Ήδη ο Ερντογάν ανάγκασε όλους σχεδόν τους Έλληνες να ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας. Επειδή μας φωνάζει, μας κραυγάζει, φανερά προετοιμάζεται, στρατηγεί και μας απειλεί με ένα νέο 1922.
ΑΠ’ ΑΦΟΡΜΗ τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την Καταστροφή του Εικοσιδύο, υπήρξε εφέτος και ένας πλούτος εκδόσεων για την Μικρασιατική μας πατρίδα και τα καθέκαστα που οδήγησαν στον εθνικό μας όλεθρο. Δεκαετίες όμως σκαλίζουμε κάθε ιστορική πηγή για να εντοπίσουμε τα αιτιώδη τραύματα και τις ανίατες πολιτικές ασθένειες, που προκάλεσαν τον φρικτό ακρωτηριασμό του Ελληνισμού: Πώς και γιατί μας αποκόπηκε ο ένας από τους δύο πνεύμονες της ύπαρξής μας, ο Μικρασιατικός;
ΜΑΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΕ και σ’ αυτήν την μελέτη η Κυπριακή μας Καταστροφή του 1974. Λακωνικά σε τίτλους δύο γεγονότα:
(α) Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ Βασιλικών – Βενιζελικών: Πρωταίτιος της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922.
(β) Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ Μακαριακών – Γριβικών, με διευθύνουσα, στην διάπραξη της μέγιστης εθνικής προδοσίας, την Χούντα των Αθηνών: Η πρωταίτια της Κυπριακής Καταστροφής του 1974.
Η ΠΡΟΓΟΝΙΚΗ μας εμφυλιο-πολεμική πανούκλα. Από την εποχή του θυσιασθέντος κατά των Περσών μαχόμενου στη Σαλαμίνα της Κύπρου Ονήσιλου το 499 π.Χ., ο οποίος είχε, όμως, αδελφό τον περσόδουλο Γόργο, συστρατευθέντα κατόπιν με τον Ξέρξη το 480 π.Χ. εναντίον της μητέρας Ελλάδας. Την εμφύλιά μας προγονική πανούκλα είχε καταγράψει, αφού την είχε εξιχνιάσει με υποδειγματική επιστημοσύνη στο Γ-82 των Κερκυραϊκών του για το 427 π.Χρ. ο Θουκυδίδης. Την ίδια πανούκλα είχε περιγράψει για τους Εμφυλίους Πολέμους του 1823-1825 στα Απομνημονεύματά του για την Επανάστασή μας του Εικοσιένα ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
ΑΥΤΗ είναι τώρα και η καταγραφή του Γιώργου Καραμπελιά. Με καίριας σημασίας καταιγισμό εξαντλητικών λεπτομερειών. Ώριμων αναλύσεων και ερμηνειών. Από το στρατιωτικό Κίνημα στο Γουδί του 1909 έως και μετά την κατακρεούργηση του μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου 27η Αυγούστου 1922 στην Μικρασιατική μας Καταστροφή.
ΥΣΤΕΡΑ από την ταπεινωτική μας ήττα στον «ατυχή» πόλεμο του 1897 και μετά τον ηρωικό Μακεδονικό Αγώνα του 1904-1908, το Στρατιωτικό Κίνημα του 1909 έκανε τη μεγάλη ανατροπή στο αθηναϊκό καθεστώς της φαυλοκρατίας. Και προσκάλεσε από την Κρήτη τον 45χρονο τότε επαναστάτη Ελευθέριο Βενιζέλο για να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγείου, της μικρής Ελλαδίτσας της Μελούνας. Ανέλαβε από το 1910 το τιτάνιο έργο, που στόχευε στην Ανόρθωσιν του έθνους.
Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ της Ανορθώσεως οδήγησε με στρατηγική μαεστρία τις δυνάμεις του έθνους στον θρίαμβο της απελευθερωτικής εξόρμησης των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913. Υπερδιπλασίασε την εδαφική επικράτεια του ελλα-δικού μας κράτους με την απελευθέρωση της Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Θράκης, των νησιών του ανατολικού μας Αιγαίου και την ένωση της Κρήτης με την μητέρα Ελλάδα.
«ΑΠΟ τον θρίαμβο λοιπόν του 1912-13 στον όλεθρο του 1922», θα μπορούσε να είναι ένας υπότιτλος που αρμόζει στο βιβλίο του Καραμπελιά. Το οποίο επιχειρεί και ρωμαλέα τεκμηριωμένες, σαφείς απαντήσεις, σε ένα σημαντικό, κατά τη γνώμη μας, ερώτημα. Βασανιστικό επί έναν ήδη αιώνα, για την υπαρξιακής σημασίας του Ελληνισμού 13ετία από το 1909 έως και το 1922:
– Γιατί απέτυχε και ποια, καθοριστικής σημασίας, σφάλματα διέπραξε ο επιφανέστερος του νεότερου Ελληνισμού πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος;
– Γιατί ηττήθηκε ο Ελληνισμός από τον Μικροελλαδισμό;
– Γιατί χάσαμε τη Μεγάλη Ελλάδα των Δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών;
– Και γιατί πνίγηκε η Μεγάλη Ιδέα στα νερά του Κόλπου της Σμύρνης;
– Και ατιμασμένοι το Εικοσιδύο, εκτοπισμένοι πρόσφυγες, όσοι πρόγονοί μας επέζησαν από τις γενοκτονίες των Τούρκων στην Ιωνία και στον Πόντο, τους απέμεινε – και μας απέμεινε – η «Μικρά και Έντιμος Ελλάς» των Κωνσταντινικών αντιβενιζελικών του «Οίκαδε»; Οι οποίοι, κιόλας, με βασιλική κυβέρνηση Ζαΐμη από το 1915 είχαν απορρίψει και την βρετανική προσφορά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου για την Ένωση της Κύπρου στην Ελλάδα;
ΤΑ ΕΞΗΓΕΙ αυτά το σπουδαίο βιβλίο του Καραμπελιά. Μελετώντας επί πολλά χρόνια όσα μπορέσαμε από πλήθος βενιζελικά και αντιβενιζελικά συγγράμματα και ντοκουμέντα, προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε την αληθέστερη αλήθεια για ένα κρισιμότερο ερώτημα:
ΓΙΑΤΙ ο θριαμβευτής στις διαπραγματεύσεις των νικητριών δυνάμεων του Α΄ Παγκ. Πολέμου, οι οποίες διεξήχθησαν από τις 18 Ιανουαρίου 1919 στο Παρίσι, Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος πέτυχε από 2 Μαΐου 1919 και την συμμαχική εντολή ελληνικής κατοχής της Σμύρνης και ύστερα από έναν χρόνο πέτυχε και τον θρίαμβο της Συνθήκης των Σεβρών της 28ης Ιουνίου 1920, για την υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας, της Ελλάδας των Δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών, διέπραξε το μοιραίο λάθος των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 1920, τις οποίες έχασε; Ο θριαμβευτής του Ελληνισμού τον Ιούνιο του 1920, ηττήθηκε από τον μικροελλαδισμό τον Νοέμβριο του 1920.
Διαμορφώσαμε προσωρινά μιαν πιθανότερη εξήγηση. Ότι ο Βενιζέλος, έχοντας εγκαταστήσει το στρατηγείο της διπλωματικής του επιδεξιότητας στο ξενοδοχείο «Μερσέντες» των Παρισίων, αναγνωρισμένος πλέον από όλους τους ισχυρότερους των νικητριών δυνάμεων ως ικανότατος στις διαπραγματεύσεις των μεγάλων δυνάμεων, ευρισκόμενος επί ενάμιση χρόνο αδιαλείπτως μακράν της Ελλάδος, εκεί, με τα μέσα επικοινωνίας του 1919, ΔΕΝ ΕΙΧΕ επαρκή εικόνα των όσων συνέβαιναν εν Ελλάδι. Όπου πλείστα υποτροπίαζαν επικίνδυνα, εξαιτίας του εκτραχυνθέντος από το 1915 Εθνικού Διχασμού. Και της αιματηρής κιόλας αντιπαράθεσης ανάμεσα στο βενιζελικό κράτος της Θεσσαλονίκης και το βασιλικό κράτος των Αθηνών ώς το 1917.
