«Μελετώντας τη Βίβλο αντιλήφθηκα πως ο Χριστιανισμός ήταν ο τρόπος ζωής που ήθελα να ακολουθήσω. Όχι ως απλός πιστός, αλλά να αφιερωθώ σε αυτόν. Για μένα, έναν νεαρό Ιάπωνα, η ιδέα ότι ο Θεός δημιούργησε όλο τον κόσμο ήταν συναρπαστική και οδηγούσε στον σκοπό και το νόημα της δικής μου ζωή. Σε έξι μήνες βαφτίστηκα Χριστιανός», λέει στη Voria, ο π. Τιμόθεος, ο οποίος έφυγε από την πατρίδα του και ακολουθώντας μια διαδρομή μέσα από μοναστήρια ανά τον κόσμο, βρίσκεται πλέον στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους και ένα από τα διακονήματά του είναι να δέχεται τους προσκυνητές στο παρεκκλήσι όπου φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας.
Στο Τόκιο πέρασε 10 χρόνια ως Προτεστάντης, θέτοντας διαρκώς ερωτήματα για την πίστη κι ένιωθε πως κάτι του έλειπε στις απαντήσεις. «Διάβασα πολύ, τη Βίβλο και άλλα βιβλία για τον Χριστιανισμό και κατέληξα πως ήθελα ειρήνη στην καρδιά μου, σιωπή και ησυχία για να αφιερωθώ στον Θεό. Αυτές οι ανησυχίες μου και οι απαντήσεις που πήρα μέσα από το διάβασμα με οδήγησαν στην Ορθοδοξία, καθώς η προτεσταντική ματιά μου έδειξε πως ήταν λάθος η ερμηνεία της ιστορίας της εκκλησίας», συνεχίζει.
Από την έρημο της Αριζόνας στην Κορέα
Τότε ήταν που πήρε την απόφαση να φύγει από την Ιαπωνία και να ξεκινήσει την περιπλάνησή του στον κόσμο. Έγινε μοναχός στην Καλιφόρνια, στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Σανγκάης στο Μάντον. Ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, κατά κόσμον Μιχαήλ Μπορίσοβιτς Μαξίμοβιτς (1896-1966), με καταγωγή από το Χάρκοβο της Ουκρανίας, εκλέχτηκε Επίσκοπος Σαγκάης το 1934, το 1946 Αρχιεπίσκοπος της περιφέρειας της Κίνας και το 1962 Επίσκοπος του Σαν Φρανσίσκο.
«Αυτό που με ρωτούν πολλοί είναι γιατί αφού επέλεξα τον ορθόδοξο μοναχισμό δεν ήρθα στην Ελλάδα ή δεν πήγα στη Ρωσία. Η απάντηση είναι απλή, η γλώσσα. Δεδομένου ότι μιλούσα καλά αγγλικά, ήταν πιο εύκολο να επικοινωνήσω με τους γέροντες στην Αμερική», αναφέρει ο π. Τιμόθεος, προσθέτοντας πως στόχος του ήταν να μείνει για 10 χρόνια στην Καλιφόρνια και στη συνέχεια να επιστρέψει στην πατρίδα του και να ιδρύσει μια μικρή μοναστική κοινότητα. Τα πράγματα δεν κύλησαν όπως τα υπολόγιζε, οι ανακατατάξεις στο μοναστήρι τον οδήγησαν σε ένα άλλο κι ο ηγούμενος της νέας του αδελφότητας τον έστειλε σε μια κοινότητα Ορθόδοξων Χριστιανών στην Αλάσκα.
«Περιτριγυρισμένο από την άγρια φύση, μακριά από τον πολιτισμό, το απομονωμένο Κελλί μου ήταν το κατάλληλο μέρος για αυστηρό ασκητισμό. Σε αυτό ασκήθηκα στην υπομονή, στη μελέτη και στην προσευχή».
Στην Αλάσκα διαπίστωσε πως του έλειπε η πνευματική καθοδήγηση από κάποιον έμπειρο γέροντα και πήρε την απόφαση να μεταβεί στην Αριζόνα για να γνωρίσει από κοντά τον γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα.
Ο π. Τιμόθεος έμεινε τρία χρόνια κοντά του και στη συνέχεια έφυγε για να υπηρετήσει μια μικρή κοινότητα Ορθόδοξων Χριστιανών στην Κορέα. Ο αριθμός των μελών της κοινότητας συρρικνώθηκε και στο τέλος έμεινε μόνος. Με την άδεια του επισκόπου του έφυγε και με δική του προτροπή ήρθε στο Άγιον Όρος και στη μονή Ιβήρων. «Το μοναστήρι εδώ έχει μια πολύ καλή αδελφότητα, αλλά αυτό που με τράβηξε περισσότερο κοντά τους ήταν η θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου Πορταΐτισσας», λέει με ταπεινοφροσύνη στη Voria.
Άγιον Όρος: Το πιο ευνοημένο μέρος στον κόσμο για την άσκηση του μοναχισμού
Ο μοναχισμός είναι για εκείνον «ο τρόπος ζωής που οδηγεί στη χριστιανική τελειότητα» και το Άγιον Όρος «το πιο ευνοημένο μέρος στον κόσμο για την άσκησή του». «Κανείς δεν έρχεται εδώ χωρίς λόγο. Ακόμη και οι κοσμικοί, οι πιστοί, έχουν έναν σκοπό, να ψάξουν μέσα τους και να βρουν το νόημα της αγάπη του Θεού. Μια μικρή μοναστική κοινότητα στον κόσμο είναι ένα κλουβί με λογής πουλιά. Το μοναστήρι στην Αριζόνα ήταν για μένα σαν ένας ζωολογικός κήπος, ενώ το Άγιον Όρος έχει όλων των ειδών τα πλάσματα του Θεού, μοιάζει με ζούγκλα, όχι με την αγριότητα της ζούγκλας, αλλά με την ποικιλία της φύσης και της ζωής».
Στη Μονή Ιβήρων ο π. Τιμόθεος είναι ο φύλακας άγγελος της Παναγίας Πορταΐτισσας. Καθημερινά ανοίγει το μικρό παρεκκλήσι, υποδέχεται και ξεναγεί τους προσκυνητές. Είναι επίσης ο ράφτης του μοναστηριού. Έμαθε από τη μητέρα του τη ραφτική και επιδιορθώνει τα ράσα των μοναχών. «Η μητέρα μου, μου έλεγε πως για να βρω κορίτσι και να παντρευτώ, πρέπει να ξέρω να μαγειρεύω, να καθαρίζω, να ράβω. Αυτό με βοήθησε στο να διακονώ την αδελφότητα», μας λέει ενθυμούμενος την οικογένειά του στο Τόκιο.
Ψάλλει στην αριστερή χορωδία της μονής, αλλά τα ελληνικά του δεν τον βοηθούν ιδιαίτερα και αποφεύγει, όπως τονίζει, τους ύμνους που έχουν γρήγορο ρυθμό, όπως είναι οι Κανόνες γιατί μπερδεύεται. Η ελληνική είναι η τρίτη του γλώσσα και προσπαθεί συνεχώς να βελτιώνεται και να μιλά σωστά-στο γράψιμο δεν τα καταφέρνει ιδιαίτερα.
Στις αρχές του καλοκαιριού ο π. Τιμόθεος βρέθηκε στο Τόκιο κι εκεί δέχτηκε με πολλή χαρά μια πρόσκληση από τον διαπρεπή ανά τον κόσμο Ιάπωνα βυζαντινολόγο, Χιροφούμι Σουγκαβάρα, ο οποίος διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο Kanagawa στην περιοχή της Γιοκοχάμα- μόλις ολοκλήρωσε άλλη μία ερευνητική επίσκεψή του στην Καππαδοκία. Ο Σουγκαβάρα τον κάλεσε στο πανεπιστήμιο να δώσει μία διάλεξη στους φοιτητές του με τίτλο «Άγιον Όρος: Η άγνωστη Ορθόδοξη Εκκλησία και ο κόσμος του Ορθόδοξου Μοναχισμού». Η αίθουσα ήταν κατάμεστη και αρκετοί ήταν αυτοί που παρακολούθησαν όρθιοι την ομιλία και τη συζήτηση που ακολούθησε.
«Με δεδομένο ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι γνωστή στην Ιαπωνία έπρεπε να αρχίσω από το τι είναι η Ορθοδοξία, πώς ξεκίνησε ο μοναχισμός στην ιστορία του Χριστιανισμού, πώς το κέντρο του μοναχισμού μετατοπίστηκε στο Άγιο Όρος και τι τελικά είναι το Άγιον Όρος, μίλησα επίσης για τη μονή Ιβήρων, για τις εικόνες και πώς αυτές αποτυπώνουν τον Χριστό, την Παναγία, τους αγίους, ποιες οι διαφορές της εικονογραφίας σε σχέση με την Καθολική εκκλησία», λέει ο π. Τιμόθεος. Στο κοινό βρισκόταν φοιτητές, καθηγητές, ιστορικοί και κριτικοί τέχνης και η συζήτηση κράτησε αρκετή ώρα.
«Είναι σπουδαίο να έχει απορίες ο κόσμος. Να ψάχνει να μάθει, να αποζητά την αλήθεια. Εδώ, στο Περιβόλι της Παναγίας η αλήθεια υπάρχει γύρω μας. Την δείχνει ο Κύριος και Δημιουργός μας. Η αναζήτηση της αλήθειας και η σωτηρία της ψυχής, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους για τον εαυτό μας και τους γύρω μας», καταλήγει πριν πιάσει τη φωτογραφική του μηχανή και βγει στη φύση για να αποτυπώσει... την αλήθεια. Αυτή ήταν η ιστορία ενός Ιάπωνα που άφησε το διάστημα για την αιωνιότητα...
