Αν σκεφτόμασταν ότι ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα μας τώρα...

«Αν σκεφτόμασταν ότι ο άνθρωπος δίπλα στον οποίο βρισκόμαστε

 τώρα, που τον έχουμε μπροστά μας και του μιλάμε, μπορεί σε ένα

 λεπτό 

να έχει φύγει δια παντός,

αν σκεφτόμασταν ότι τα λόγια που μόλις ειπώθηκαν ήσαν και τα τελευταία, ότι η κίνηση που έγινε δεν ήταν αληθινή, ότι το καλό που θα μπορούσα να του είχα κάνει δεν το έκανα και ότι αυτό που κατέστρεψα δεν έπρεπε να το είχα καταστρέψει,τότε τον κάθε άνθρωπο που συναντάμε θα τον αντιμετωπίζαμε με προσοχή, με προσήλωση και με βάθος.
Με ένα βάθος που θα έδινε και στη δική μας ζωή βάθος. 

Δεν φερόμαστε όμως με αυτό τον τρόπο, γιατί πιστεύουμε ότι θα υπάρχει χρόνος.
Αλλά χρόνος δεν υπάρχει, γιατί η παρούσα στιγμή καθίσταται ανεπίστρεπτο παρελθόν και η επόμενη στιγμή δεν θα έρθει ποτέ προς το μέρος μας. Δεν διαθέτουμε τίποτε άλλο από την παρούσα στιγμή.Τον χρόνο ενός πεταρίσματος του ματιού.Τη στιγμή.Τίποτα άλλο».