Μία σκηνή από αρχαία ελληνική τραγωδία η οποία εκτυλίσσεται αυτές τις ώρες στο Αρτσάχ.
Οι Αρμένιοι αποχαιρετούν τους νεκρούς τους πριν πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. Αποχαιρετούν τους γονείς που έθαψαν πριν χρόνια, τους άντρες που έθαψαν πριν μήνες, τα παιδιά που έθαψαν χθες.
Πως να μιλήσεις σ' αυτούς τους ανθρώπους, που σφαγιάζονται από τους φασίστες Τουρκοαζέρους, για το διεθνές δίκαιο και για τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Τι να τους πεις τη στιγμή που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους;
Ότι δεν είναι με τη σωστή πλευρά της ιστορίας;
Ότι υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί αλλά σιωπούν ;
Ότι όλοι έχουν εξαφανίσει το θέμα των 120.000 προσφύγων, τα εγκλήματα των κατακτητών, την εθνοκάθαρση;
Ότι οι πολιτικοί τους πρόδωσαν;
