Η ὓβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των Ελλήνων της αρχαιότητας, η οποία όμως ακολουθεί τον Ελληνισμό σε μεγάλο βαθμό μέχρι τις μέρες μας.
Το ανόμημα της ύβρεως διέπραττε και διαπράττει κάποιος, όταν υπερεκτιμά τις ικανότητές του ή και τις δυνάμεις του (σωματικές ή και στρατιωτικές), αλλά κυρίως οικονομικές και πολιτικές, συμπεριφέρεται με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο, μη υπολογίζοντας φυσικούς ούτε και ηθικούς κανόνες και νόμους ή η συμπεριφορά του δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τους άγραφους ηθικούς νόμους οι οποίοι επέβαλλαν ή και επιβάλλουν όρια στην ανθρώπινη δράση.
Όποιος λοιπόν ξεπερνά τα όρια και γίνεται αλαζόνας δηλ. υβριστής, περνά σε πράξεις ανόσιες, απρόσεκτες αλλά και προσβλητικές, τότε επιλαμβάνεται η θεία δίκη δηλ. η Νέμεσις η οποία λειτουργεί ως απονομή του οφειλομένου εκ της θείας οργής, ως τιμωρός μεγάλων εγκλημάτων.
