Σε όλους προκαλεί έκπληξη μια τέτοια εικόνα.
Προκαλεί θαυμασμό να βλέπουμε έναν Πατριάρχη να
κυκλοφορεί στον δρόμο σαν απλός παπάς, ως απλός
άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους, ως πατέρας
ανάμεσα στα παιδιά του.
Κανένας δεν ξεχνά τον απλό και ταπεινό παπά, τον Μητροπολίτη Αντώνιο Κόμπο, γιατί η απλότητα του ήταν παροιμιώδης, στην Σιάτιστα συχνά ετοίμαζε ο ίδιος το φαγητό του και το επήγαινε στο φούρνο για να του το ψήσουν.
Για τις μετακινήσεις του χρησιμοποιούσε τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ και πολλές φορές τον εξυπηρετούσε ο Στρατός. Δεν είχε πλούσια φανταχτερά αρχιερατικά άμφια, ήταν πραγματικά καλόγερος, «ασκητής της πόλης».
Μας προκαλεί έκπληξη το αυτονόητο, ποιο δηλαδή; Ένας επίσκοπος, δηλαδή πατέρας, να κυκλοφορεί σαν απλός άνθρωπος. Πολλοί στην Εκκλησία απώλεσαν την απλότητα και το ταπεινό φρόνημα. Ξέχασαν ότι το να είσαι πατέρας έχει άμεση σχέση με την απώλεια κάθε πολυτέλειας και άνεσης στην προσωπική σου ζωή, για χάρη ακόμα και του ενός παιδιού σου που ίσως πεινάει ή δεν έχει θέρμανση ή δεν έχει να πληρώσει το νοίκι
του και πολλά άλλα.
