Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, στο Πέτα της Άρτας την ιδιαίτερη πατρίδα του, «επέστρεψε» ο ήρωας της ΕΛ.ΔΥ.Κ Κωνσταντίνος Κόκκας. Ο Κωνσταντίνος Κόκκας αρχιλοχίας τότε, στον 6ο λόχο, έπεσε μαχόμενος στην Κύπρο. Υπερασπίστηκε την Μεγαλόνησο από τους Τούρκους εισβολείς στις 20 Ιουλίου του 1974. Τα οστά του βρέθηκαν στο σημείο όπου «έπεσε», στο χωριό Κιόνελι της επαρχίας της Λευκωσίας.
Ο αποχαιρετισμός της κόρης του Ελένης συγκλονίζει:
«Αιωνία σου η μνήμη ήρωα πατέρα. Μεταξύ ζωής και Ελλάδας, εσύ την έδωσες για την Ελλάδα. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο πατέρα. Αθάνατος στην ψυχή μας και την ιστορία… Αιωνία σου η μνήμη ήρωα πατέρα».
Τυλιγμένα στη γαλανόλευκη, τα οστά του ήρωα Συνταγματάρχη των Κωνσταντίνου Κόκκα, έφτασαν στις 11:00 το πρωί, στον Άγιο Γεώργιο του Πέτα, όπου πραγματοποιήθηκε η νεκρώσιμος ακολουθία, παρουσία του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Χαρδαλιά, του εκπροσώπου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Κύπρου Χρ. Πιερή και αντιπροσωπεία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Δήμος Νικολάου Σκουφά, όπου ανήκει το Πέτα, τον τίμησε όπως αρμόζει σε έναν ήρωα.
«Το όνομά του έχει περάσει στο πάνθεον της ελληνικής ιστορίας, καθώς έδωσε τη ζωή του μαχόμενος για τα ιδανικά της ελευθερίας, και την προστασία των Κύπριων αδελφών μας από του Τούρκους εισβολείς» αναφέρει
σε ανακοίνωση ο Δήμος Νικολάου Σκουφά.
«Ήταν πατριώτης, ήταν παλικάρι» λέει ο πρώτος του ξάδερφος Γούλας Κώστας,στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ήταν ορφανός. Η μητέρα του Βασιλική χάθηκε στη γέννα. Χρόνια μετά πέθανε και ο πατέρας. Λίγες μέρες πριν φύγει για την Κύπρο, τα δύο ξαδέρφια βρέθηκαν μαζί και όπως θυμάται ο Κώστας του είπε, ότι ήταν αποφασισμένος να πάει για 2η φορά στην Κύπρο, γιατί είχε ξανά υπηρετήσει το 1963. Ήταν ένας άνθρωπος όπως μας λέει, με πολύ υψηλό Εθνικό φρόνημα αγαπούσε την πατρίδα του και δεν σκέφτηκε ποτέ τη ζωή του, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης, όπως έμαθαν από κάποιους επιζήσαντες. Άφησε πίσω δύο κοριτσάκια και την σύζυγό του».
Ο Κωνσταντίνος Κόκκας ήταν από μικρός, ένας δραστήριος άνθρωπος. Πολυμήχανος, πολυτεχνίτης και ευρεσιτέχνης, που διακρινόταν πάντα για τις ηγετικές του ικανότητες. Η οικογένεια του ήρωα δεν ήταν εύπορη. «Ορφανός από μητέρα, καλός μαθητής, που αγαπούσε τα γράμματα, λάτρευε πάνω από όλα την Ελλάδα και θέλησε να την υπηρετήσει σε μια δύσκολη περίοδο, από μια δύσκολη και απαιτητική θέση», λέει ένας συγχωριανός του που μεγάλωσαν μαζί και συνεχίζει: «Έτσι κατετάγη στη σχολή των υπαξιωματικών, με σκοπό να υπερασπιστεί όλα όσα συνθέτουν και περικλείουν διαχρονικά την έννοια της Ελλάδας».
ΑΠΕ-ΜΠΕ
