Οι στόχοι, οι τακτικές και τα δεδομένα για τους διεκδικητές της Προεδρίας, στο «τελευταίο μίλι» πριν τις εκλογές.
του Χρίστου Πέτρου
Με την υποβολή υποψηφιοτήτων έχουμε εισέλθει και επίσημα στο «τελευταίο μίλι» του προεκλογικού μαραθωνίου.
Ο χάρτης των υποψηφιοτήτων έχει σχηματιστεί με τους 14 (!) διεκδικητές να ικανοποιούν όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά γούστα. Ποια όμως είναι τα δεδομένα για κάθε έναν από τους υποψηφίους, ποιοι είναι οι στόχοι και ποιες τακτικές θα υιοθετήσουν προκειμένου να τους κατακτήσουν;
Στο κλαμπ των «βασικών»
Οι Νίκος Χριστοδουλίδης, Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέας Μαυρογιάννης είναι οι τρεις που διεκδικούν με αξιώσεις την Προεδρία της Δημοκρατίας. Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και οι τάσεις στο εκλογικό σώμα.
Από τους τρεις, κεφάλι έχει εδώ και μήνες ο Νίκος Χριστοδουλίδης ο οποίος προηγείται με διαφορά στον α΄ και τον β’ γύρο ανεξαρτήτως αντιπάλου. Στο επιτελείο Χριστοδουλίδη, στο «τελευταίο μίλι» μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου, αυτό που θα προσέξουν είναι να μην κάνουν το «μεγάλο λάθος» προκειμένου να μην θέσουν εν αμφιβόλω την δυναμική που καταγράφουν. Η τακτική του «μίλα λίγο και δείχνε ότι ακούς πολύ», που ταιριάζει εξάλλου σε έναν διπλωμάτη, δείχνει να αποδίδει. Ούτε ενδείξεις αλλά ούτε και λόγος υπάρχει για αλλαγή αυτής της τακτικής. Εξάλλου ο κ. Χριστοδουλίδης με την «παθητική» του τακτική είναι σαν να βρέθηκε στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη ιστορική στιγμή και να κεφαλαιοποιεί χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, τις τάσεις φυγής των ψηφοφόρων από το «παλαιοκομματικό κατεστημένο». Ψηφοφόρων που έψαχναν κάτι «νέο» και φαίνεται πως έχουν πειστεί ότι ο Χριστοδουλίδης δεν είναι σάρκα από τη σάρκα του παλαιοκομματικού κατεστημένου, ασχέτως μάλιστα πως υποστηρίζεται από κόμματά του -που διαφωνούν (;) μαζί του στο κυπριακό- όπως ΔΗΚΟ και ό,τι απέμεινε από την ΕΔΕΚ και την Αλληλεγγύη της Ελένης Θεοχάρους.
Στο στρατόπεδο του Αβέρωφ Νεοφύτου, σαφώς τα δεδομένα δεν είναι αυτά που υπολόγιζαν όταν προ πολλών μηνών εξήγγειλε την υποψηφιότητά του ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Οι δημοσκοπήσεις προκαλούν μια κάποια νευρικότητα. Ειδικότερα οι τελευταίες που δείχνουν «ντέρμπι» μεταξύ Μαυρογιάννη – Αβέρωφ για το ποιος θα πάρει το δεύτερο εισιτήριο του β’ γύρου, αμφισβητούνται έντονα από την Πινδάρου, με στελέχη μάλιστα να υπονοούν ακόμη και «μαγειρέματα». Στο επιτελείο Αβέρωφ, εργάζονται για τη συσπείρωση των συναγερμικών που μεγάλο ποσοστό τους –γύρω στο 30% – φαίνεται να στηρίζει Χριστοδουλίδη. Θεωρούν πως αν το πετύχουν αυτό, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ θα περάσει σίγουρα στον β’ γύρο. Απ’ εκεί και πέρα, όπως οι ίδιοι λένε, «οι εκλογές του β’ γύρου είναι εκλογές που ξεκινούν από το μηδέν», και άρα όλα μπορούν να γίνουν. Το πιθανότερο είναι πως η προεκλογική ρητορική στο διάστημα μέχρι τις εκλογές θα έχει «ελληνοκεντρικό» χρώμα, προκειμένου να ενεργοποιηθούν τα ένστικτα εκείνων των συναγερμικών που πρόσκεινται στην παράταξη περισσότερο από άποψη «εθνικοφροσύνης» και λιγότερο για λόγους «φιλελευθερισμού». Ψηφοφόρων που ψάχνουν και δεν βρίσκουν τον «ελληνοκεντρικό προσανατολισμό» του κόμματος 4 χρόνια και 11 μήνες, και αυτός τους αποκαλύπτεται πάντα, λίγο πριν τις εκλογές…
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννη κατάφερε από τον περασμένο Μάρτιο να καταγράψει μια ανοδική πορεία μέχρι τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που τον δείχνουν να ξεπερνά τον κ. Νεοφύτου και να του «κλέβει» τη 2η θέση. Βλέπει με ικανοποίηση αφενός πως οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ στοιχίζονται όλο και περισσότερο πίσω από την υποψηφιότητά του, αλλά κυρίως βλέπει να κερδίζει το μεγάλο στοίχημα που τέθηκε από τότε που εξήγγειλε: να μην ταυτιστεί με τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη και να συσπειρώσει πέραν από τους ακελικούς, ευρύτερες φιλοδιζωνικές, προοδευτικές δυνάμεις. Ο στόχος της πρόκρισης στον β’ γύρο, θεωρείται πως θα επιτευχθεί τακτικά με την περαιτέρω εξωστρέφεια του ίδιου του Ανδρέα Μαυρογιάννη και συγκεκριμένα με «σαφάρι» στις Λαϊκές Οργανώσεις και αλλού, ανά το παγκύπριο. Επιπλέον, και με στοχευμένες δηλώσεις αποστασιοποίησης από τον Νίκο Αναστασιάδη, προκειμένου να πειστούν διάφοροι ψηφοφόροι οι οποίοι βλέπουν στο πρόσωπο του απερχόμενου ΠτΔ τον «μαστροχαλαστή της λύσης» και τον «Μίδα της διαφθοράς». Και επειδή ο κ. Μαυρογιάννης ως το δεξί χέρι του Νίκου Αναστασιάδη στο Κυπριακό όσο και να κατάφερε να πείσει πως έχει διαφορετικά πλάνα στο εθνικό μας θέμα ξέρει ότι το «επιχείρημα» αυτό έχει κάπως εξαντληθεί, θα προβάλει ως «άφθαρτος πολιτικός» περισσότερο την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Εκλογικές και μετεκλογικές προοπτικές των υποψηφίων του δεύτερου κλαμπ
Οι τέσσερεις υποψήφιου του δευτέρου κλαμπ, έχουν σαν «προσγειωμένο» και πραγματικό στόχο ένα ποσοστό που θα τους προσδώσει πολιτικό βάρος και θα επιτρέψει να αποκτήσουν έρεισμα στις εθνικές και κοινωνικές διεργασίες ή και να διεκδικήσουν ενδεχομένως, θέσεις και οφίκια για στήριξη κάποιου υποψηφίου στον β’ γύρο.
Ο Χρίστου του ακροδεξιού ΕΛΑΜ έχει ξεκάθαρο στόχο να κερδίσει την 4η θέση, να δει τα ποσοστά του κόμματός του τουλάχιστον να μην πέσουν (5,65% στις προεδρικές του 2018) και να παραμείνει έτσι υπολογίσιμη κοινοβουλευτική δύναμη και ρυθμιστική όταν του παρουσιάζεται η ευκαιρία, όπως για παράδειγμα στην εκλογή της «δικαιωματήστριας» συναγερμικής Προέδρου της Βουλής, Αννίτας Δημητρίου.
Ο εξωκομματικός φιλοδιζωνικός υποψήφιος Αχιλλέας Δημητριάδης αν και έχει κάθε λόγο να είναι «πληγωμένος» από το ΑΚΕΛ επειδή δεν υποστήριξε τη δική του υποψηφιότητα, δεν θα αποτελούσε «παραφωνία» η στοίχιση του στην υποψηφιότητα του κ. Μαυρογιάννη σε περίπτωση που αυτός περάσει στον β’ γύρο. Αν και κάπως πιο απομακρυσμένο ενδεχόμενο, ούτε η υποστήριξη ακόμη και στον κ. Νεοφύτου θα ήταν «έκπληξη» βάσει θέσεων στο Κυπριακό. Επιπλέον ένα αυξημένο ποσοστό στον α’ γύρο για τον κ. Δημητριάδη, θα αποτελούσε το «κεφάλαιο» που θα του επέτρεπε στο μέλλον να ιδρύσει υπό προϋποθέσεις, ένα νέο πολιτικό μόρφωμα.
Ο αντιομοσπονδιακός Γιώργος Κολοκασίδης, από την άλλη πρόβαλλε την αντίθεσή του καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο στο παλαιοκομματικό κατεστημένο και τους υποψηφίους που αυτό προκρίνει. Συνεπώς θα ήταν αυτοακύρωση για τον ίδιο αν ένα καλό ποσοστό στον α’ γύρο το χρησιμοποιούσε για να διαπραγματευτεί την υποστήριξη οποιουδήποτε στον β’ γύρο. Ως εκ τούτου για τον Κολοκασίδη, ένα καλό ποσοστό που απαντάται στο 3% και άνω, μάλλον θα χρησίμευε αποκλειστικά για τον σχηματισμό κάποιας πολιτικής κίνησης με αντιομοσπονδιακό προσανατολισμό.
Για τον πρώην πρύτανη Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, ένα αποτέλεσμα που θα προσέγγιζε το 2% θα τον βοηθούσε δυνητικά, προκειμένου να κερδίσει κάποιο πολιτικό έρεισμα στο πρόγραμμα διακυβέρνησης –ευκολότερα-, του Αβέρωφ Νεοφύτου με τον οποίον ταυτίζονται και ως προς την επιδίωξη ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ ή/και –δυσκολότερα- του Ανδρέα Μαυρογιάννη.
Το τρίτο κλαμπ
Το ψηφοδέλτιο συμπληρώνουν οι υποψήφιοι του τρίτου κλαμπ, Ανδρέας Ευστρατίου, Λουκάς Σταύρο, Τσελεστίνα ντε Πέτρο, Ανδρόνικος Ζερβίδης , Αλέξιος Σαββίδης, Ιουλία Χορβίνα Κομνηνός και Χαράλαμπος Αριστοτέλους.
Από το τρίτο αυτό κλαμπ με τους λιγότερο γνωστούς υποψηφίους, ο Αλέξιος Σαββίδη που είναι ο εκφραστής του πυρήνα του αντιεμβολιαστικού κινήματος είναι ίσως η πιο «μετρήσιμη» υποψηφιότητα. Την αριστερή άκρη στο ιδεολογικό φάσματος υποστηρίζει πως εκφράζει ο Χαράλαμπος Αριστοτέλους ενώ απέναντι, ο Λουκάς Σταύρου με την κάπως «φιλοπολεμική» ρητορική του, «έκανε αίσθηση» κατά την υποβολή της υποψηφιότητάς του. Για 8η φορά κατέρχεται ως υποψήφιος ο κ. Ευστρατίου ενώ πρωτοεμφανιζόμενοι είναι οι Ανδρόνικος Ζερβίδης και Ιουλία Χορβίνα Κομνηνός.
Τέλος, αν και η κυρία Τσελεστίνα ντε Πέτρο είτε λόγω εξωτικού ονόματος είτε λόγω «ταπεραμέντου», σχολιάστηκε ως υποψηφιότητα στο προηγούμενο διάστημα, φαίνεται ότι… δεν περνά ούτε αυτή στον β’ γύρο.
