"Τούτος ο τόπος είν’ ένας μύθος
από χρώμα και φως,
ένας μύθος κρυφός
με τον κόσμο του ήλιου δεμένος.
Καθ’ αυγή ξεκινά ν’ ανταμώσει ξανά
το δικό του αθάνατο γένος.
Τούτος ο τόπος είν’ ένας κήπος με κλαμένα παιδιά,
στη γαλάζια ποδιά κάποιας μάνας για πάντα χαμένης,
που συντρόφοι ορφανοί καρτερούν να φανεί,
στο κατώφλι μίας πόρτας κλεισμένης.
Τούτος ο τόπος είν’ ένας βράχος, σα σπαθί κοφτερός,
που, σοφός ο καιρός,
θα τον κάνει τραγούδι μια μέρα,
και θα `ρθουν εποχές που οι φτωχές μας ψυχές,
το σκοπό του θ’ ακούν στον αγέρα."
Νίκος Γκάτσος.
