Εκδήλωση για τη Γενοκτονία στη Νέα Καρβάλη

Εκδήλωση στη Δημοτική Ενότητα Φερών

Πρόσκληση της Δημοτικής Ενότητας Φερών

Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση με θέμα: «Από την πτώση της Κωνσταντινούπολης και την γενοκτονία των Ελλήνων, στην αναγέννηση» που θα γίνει στο Αμφιθέατρο του Δημοτικού καταστήματος Φερών στις 28 Μαΐου 2011, ημέρα Σάββατο και ώρα 20:00.
Ομιλητής ο κ. Μαλκίδης Θεοφάνης

Ο Αντιδήμαρχος Φερών
Γκότσης Νικόλαος

Παρουσίαση βιβλίου για το Ποντιακό αντάρτικο

Άλλη μία πετυχημένη παρουσίαση τοῦ βιβλίου «Μνῆμες τοῦ Ποντιακοῦ Ἔπους», τοῦ Παντέλ- Ἀγᾶ, καπετάνιου τοῦ ποντιακοῦ ἀντάρτικου, ἀπὸ τὸ σωματεῖο τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης, πραγματοποιήθηκε την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας, αυτὴ τὴ φορὰ στὴν Έδεσσα .
Μέλη τοῦ σωματείου, σε συνεργασία με το Σύλλογο Ποντίων Έδεσσας «Άγιος Θεόδωρος Γαβράς» παρουσίασαν μπροστὰ σὲ ἕνα πολυπληθὲς κοινὸ τὸ μοναδικὸ στὸ εἶδος του χειρόγραφο, τὸ ὁποῖο κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις τοῦ σωματείου.
Στὴν ἐκδήλωση παρέστησαν καὶ μίλησαν ἡ ἐγγονὴ τοῦ Παντὲλ-Ἀγᾶ, κ. Ἀναστασιάδου Φωτεινή, ὁ κ. Μαλκίδης Θεοφάνης, καὶ ὁ πρόεδρος τῆς Ενωμένης Ρωμηοσύνης κ. Παπαδόπουλος Θεόφιλος, οι οποίοι ανέλυσαν το ποντιακό αντάρτικο και τη σημασία που έχει το χειρόγραφο ενός αυτόπτη μάρτυρα του έπους, όπως το ονομάζει ο Δ. Ψαθάς, των Ποντίων.
Μάλιστα επιλέχθηκε για την παρουσίαση του βιβλίου, η ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας, η 19η Μαΐου, για να αναδειχθεί μαζί με τη συμβολή του ποντιακού αντάρτικου και η ιστορική διαδρομή των Ελλήνων, μέχρι τη γενοκτονία και την έξοδο, αλλά και την αναγέννηση σε όλον τον πλανήτη.
Οἱ παριστάμενοι έφυγαν ἐνθουσιασμένοι ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ βιβλίου και την παρουσίαση, ἐνῷ πληροφορούμενοι τοὺς σκοποὺς τοῦ σωματείου ζήτησαν νὰ συνδράμουν μὲ ὅποιον τρόπο κριθεῖ ἀπαραίτητος.

Γενοκτονία και Ύβρις

Φάνης Μαλκίδης
Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαικών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Τι εορτάζει το ελληνικό κράτος την 19η Μαΐου; Να σταματήσει επιτέλους η Ύβρις

Μέρος της ομιλίας στην ελληνική και στην τουρκική γλώσσα στην εκδήλωση μνήμης για τη Γενοκτονία στην Καβάλα, στην οποία μίλησε και ο Τούρκος αγωνιστής Ρατζίπ Ζαράκολου


Εδώ και δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, από τη ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου με το οποίο αναγνωρίζεται η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης, το ελληνικό κράτος αποτελεί μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Αρνούμενο να συμβάλλει στο αυτονόητο, δηλαδή στην αναγνώριση και διεθνοποίηση της γενοκτονίας, όταν δεν απουσιάζει, τότε λειτουργεί εχθρικά. Με την απόδοση τιμής του πρωθυπουργού (2008) και του υπουργού εξωτερικών (2000) στον Κεμάλ, τον οποίο ο σχετικός νόμος του ελληνικού κράτους έχει αναγνωρίσει ως τον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας (!), έως την προκλητική απουσία του ζητήματος από τις διμερείς και διεθνείς αναφορές και κινήσεις της Ελλάδος.
Ωστόσο αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι η επανάληψη δύο τυπικών –ουσιαστικών αναφορών, οι οποίες δείχνουν τη σοβαρότητα του κράτους. Σοβαρότητα η οποία φαίνεται από τα μικρά και από τα μεγάλα.
Στα έγγραφα, δημόσια εννοείται που υπογράφονται ως εγκύκλιοι, ή οτιδήποτε άλλο που διακινούνται από το Υπουργείο Εσωτερικών κλπ, κλπ, τις Περιφέρειες, τις Περιφερειακές Ενότητες καλείται ο ελληνικός λαός να εορτάσει (!!!!!!!) τη ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας. Τι μπορείς να πεις αλήθεια παραπάνω, όταν σε πλημμυρίζει η θλίψη. Δεν βλέπουν τι υπογράφουν, τι στέλνουν, τι διακινούν στα μέσα ενημέρωσης, στους συλλόγους, στους πολίτες;
Επίσης παρότι έχει ψηφιστεί ως ημέρα μνήμης η 19η Μαΐου, και όλοι γνωρίζουμε πλέον γιατί, κάθε χρόνο με αυθαίρετο τρόπο με σχετική κρατική κίνηση, μετατίθεται η ημερομηνία σε άλλη. Έτσι χάνεται η ουσία της ημέρας και η σημασία της για όλους μας και βεβαίως απαλλάσσεται η Τουρκία. H 19η Μαίου έχει γίνει ημέρα- λάστιχο και όταν το κράτος αποφασίζει να την «τιμήσει», αυτή έχει χάσει το ουσία της. Πέρα βεβαίως από το γεγονός της διαδικασίας με ένα τελετουργικό που θυμίζει την ρήση «να βγούμε από την υποχρέωση».
Οι κινήσει αυτές πρέπει να σταματήσουν τώρα. Κανείς δεν εορτάζει, πόσο μάλλον οι απόγονοι των θυμάτων κανείς δεν θέλει να τιμά την 19η Μαΐου όποτε κρίνει το κράτος και τα συμφέροντά του.
Η ύβρις να σταματήσει τώρα και το ελληνικό κράτος, το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του, κεντρικοί και περιφερειακοί να αναλάβουν τα ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Όπως μας νουθετούν να πράξουμε εμείς. Οι πολίτες όμως έχουν δικαιώματα και κυρίως ευθύνη και χρέος. Και αυτά έχουμε αναλάβει εδώ και καιρό.

Παρακολουθείστε τη συνέντευξη για το ίδιο ζήτημα στο Ράδιο Χρόνος

http://www.mpakirtzakis.com/index.php?op=rsunent&lop=play&list=477&idm=477
από 74: 40 έως 90: 00

Γενοκτονία

το ελληνικό κράτος εορτάζει (!!!!!!!) τη ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας

Το ελληνικό κράτος μας στέλνει το πρόγραμμα εορτασμού (!!!!!!) της ημέρας μνήμης

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΣΧΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ

Ρατζίπ Ζαράκολου: Η γενοκτονία είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός και η Τουρκία πρέπει να την αναγνωρίσει

Συνεχίζοντας την τακτική της να πρωτοτυπεί στις εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία η Λέσχη Ποντίων Καβάλας, - πριν δύο χρόνια είχε τιμήσει τους αθλητές του κολεγίου Μερζιφούντας με ποδοσφαιρικό αγώνα προς τιμήν τους φορώντας φανέλες, τα αυθεντικά αντίγραφα- προσκάλεσε το γνωστό Τούρκο εκδότη και αγωνιστή Ρατζίπ Ζαράκολου. Η
Σ’ ένα κατάμεστο από κόσμο αμφιθέατρο του ΤΕΙ Καβάλας, αφού κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στην μνήμη αυτών που χάθηκαν ο πρόεδρος της Λέσχης Ποντίων Χαράλαμπος Αλεξανδρίδης τόνισε την ανάγκη να μην ξεχαστεί η γενοκτονία και να αναγνωριστεί από όλον τον κόσμο. «Δεν ζητάμε εκδίκηση. Το μόνο που ζητάμε είναι αναγνώριση και μια συγνώμη από τους Τούρκους. Η γενοκτονία είναι γεγονός αναμφισβήτητο», είπε ο κ. Αλεξανδρίδης.
Αμέσως μετά μίλησε στα τουρκικά και στα ελληνικά ο Φάνης Μαλκίδης, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών, ο οποίος ανέφερε τα εξής:
«Εδώ και δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, από τη ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου με το οποίο αναγνωρίζεται η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης, το ελληνικό κράτος αποτελεί μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Αρνούμενο να συμβάλλει στο αυτονόητο, δηλαδή στην αναγνώριση και διεθνοποίηση της γενοκτονίας, όταν δεν απουσιάζει, τότε λειτουργεί εχθρικά. Με την απόδοση τιμής του πρωθυπουργού (2008) και του υπουργού εξωτερικών (2000) στον Κεμάλ, τον οποίο ο σχετικός νόμος του ελληνικού κράτους έχει αναγνωρίσει ως τον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας (!), έως την προκλητική απουσία του ζητήματος από τις διμερείς και διεθνείς αναφορές και κινήσεις της Ελλάδος.
Ωστόσο αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι η επανάληψη δύο τυπικών –ουσιαστικών αναφορών, οι οποίες δείχνουν τη σοβαρότητα του κράτους. Σοβαρότητα η οποία φαίνεται από τα μικρά και από τα μεγάλα.
Στα έγγραφα, δημόσια εννοείται που υπογράφονται ως εγκύκλιοι, ή οτιδήποτε άλλο που διακινούνται από το Υπουργείο Εσωτερικών κλπ, κλπ, τις Περιφέρειες, τις Περιφερειακές Ενότητες καλείται ο ελληνικός λαός να εορτάσει (!!!!!!!) τη ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας. Τι μπορείς να πεις αλήθεια παραπάνω, όταν σε πλημμυρίζει η θλίψη. Δεν βλέπουν τι υπογράφουν, τι στέλνουν, τι διακινούν στα μέσα ενημέρωσης, στους συλλόγους, στους πολίτες;
Επίσης παρότι έχει ψηφιστεί ως ημέρα μνήμης η 19η Μαΐου, και όλοι γνωρίζουμε πλέον γιατί, κάθε χρόνο με αυθαίρετο τρόπο με σχετική κρατική κίνηση, μετατίθεται η ημερομηνία σε άλλη. Έτσι χάνεται η ουσία της ημέρας και η σημασία της για όλους μας και βεβαίως απαλλάσσεται η Τουρκία. H 19η Μαΐου έχει γίνει ημέρα- λάστιχο και όταν το κράτος αποφασίζει να την «τιμήσει», αυτή έχει χάσει το ουσία της. Πέρα βεβαίως από το γεγονός της διαδικασίας με ένα τελετουργικό που θυμίζει την ρήση «να βγούμε από την υποχρέωση».
Οι κινήσεις αυτές πρέπει να σταματήσουν τώρα. Κανείς δεν εορτάζει, πόσο μάλλον οι απόγονοι των θυμάτων κανείς δεν θέλει να τιμά την 19η Μαΐου όποτε κρίνει το κράτος και τα συμφέροντά του.
Η ύβρις να σταματήσει τώρα και το ελληνικό κράτος, το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του, κεντρικοί και περιφερειακοί να αναλάβουν τα ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Όπως μας νουθετούν να πράξουμε εμείς. Οι πολίτες όμως έχουν δικαιώματα και κυρίως ευθύνη και χρέος. Και αυτά έχουμε αναλάβει εδώ και καιρό και η παρουσία του Ρατζίπ Ζαράκολου δείχνει ότι έχουμε και συμμάχους στον αγώνα μας»

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Ρατζίπ Ζαράκολου, μέλος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία, ο οποίος έχει υποστεί πολλές διώξεις στη γειτονική χώρα για τη δράση του κυρίως για τα άρθρα του και τα βιβλία που εκδίδει στον εκδοτικό οίκο Belge. Μέχρι το στρατιωτικό πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου 1980 ο εκδοτικός οίκος Belge δημοσίευε κυρίως ακαδημαϊκά και θεωρητικά βιβλία. Στη συνέχεια ο Belge άρχισε να δημοσιεύει μια σειρά από βιβλία γραμμένα για πολύ σημαντικά και καυτά, για την τουρκική κοινωνία, ζητήματα. Ο κατάλογος των δημοσιεύσεων περιλαμβάνει βιβλία (μεταφράσεις) της ελληνικής λογοτεχνίας, ανάμεσά τους η Λωξάνδρα, το «Ματωμένα χώματα» της Δ. Σωτηρίου, για την εκδίωξη των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη το 1955, για τον Πολιτισμό του Πόντου με συγγραφείς τον Ομέρ Ασάν, τον Γιώργο Ανδρεάδη, βιβλία σχετικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων, βιβλία για τους Κούρδους στην Τουρκία.
Από το θάνατο της συζύγου του το 2002, η οποία είχε φτάσει στις 34 δικαστικές διώξεις, ο Ραγκίπ Ζαράκολου εξακολουθεί να αντιμετωπίζει περαιτέρω διώξεις.
Οι διώξεις του Ζαράκολου αφορούν συνήθως κατηγορίες για αποσχιστική προπαγάνδα και για «προσβολή των οργάνων της Τουρκικής Δημοκρατίας» (άρθρο 301 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα)
Το 1986 έγινε ένα από τα 98 ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία, το 2007 διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής για την Ελευθερία της δημοσίευσης στην Ένωση Εκδοτών και πολλοί διεθνείς οργανισμοί (π.χ Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη ) έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για τις διώξεις του Ραγκίπ Ζαράκολου.
Ο Ζαράκολου έχει τιμηθεί από διάφορους φορείς στο εξωτερικό (Διεθνής Ένωσης συγγραφέων, Διεθνής Ένωση Εκδοτών, κ.α ) για τους αγώνες του για ελεύθερη έκφραση, ωστόσο πολλές φορές δεν μπόρεσε να λάβει τα βραβεία του αφού το διαβατήριό του είχε κατασχεθεί από τις τουρκικές αρχές (περίπτωση της τελετής στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης).
Στην ομιλία του ο Ζαράκολου αφού έκανε μία ιστορική αναδρομή για τους λαούς οι οποίοι ως αυτόχθονες ζούσαν στη χώρα, τόνισε τη Γενοκτονία που υπέστησαν από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς αναφέροντας μάλιστα στοιχεία της Γενοκτονίας από την Τραπεζούντα μέχρι τη Σμύρνη.
Τόνισε ότι «σήμερα μπορεί να καλυτέρευσαν οι σχέσεις των δυο χωρών, αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελέσει λησμονιά για όσα έγιναν. Όμως από το 1980 και μετά, το εκπαιδευτικό σύστημα της γείτονος ελέγχεται πλήρως από τον στρατό, που προσπαθεί να μεταφέρει παραχαραγμένη την ιστορία. Όμως οι απλοί άνθρωποι να είστε σίγουροι πως γνωρίζουν την πραγματική ιστορία, αφού την μαθαίνουν από τους γονείς και τους παππούδες τους που την έζησαν. Έτσι υπάρχει πραγματική αμφισβήτηση από τον απλό κόσμο για όσα προσπαθούν οι μεγάλοι να τους περάσουν. Οι γενοκτονίες έγιναν. Απομένει να προσπαθήσουμε να αναγνωριστούν από όλους». Ο Ζαράκολου ο οποίος τιμήθηκε από τη Λέσχη Ποντίων, αναφέρθηκε και στη δολοφονία των Ελλήνων που φοιτούσαν στο Κολλέγιο Ανατόλια της Μερζιφούντας, ενώ έκλεισε την ομιλία του λέγοντας «ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση στην Τουρκία, όπου το καθεστώς έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε σκλάβους».

Για τη Γενοκτονία και την επίσημη ελλαδική στάση

«Οι πολίτες πρέπει να αναλάβουν δράση, καθώς με την απραξία των Ελληνικών κυβερνήσεων δε μπορούμε να περιμένουμε πολλά»

Με αφορμή της 19η Μαΐου, «Ημέρα Μνήμης» της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (1916-1923) και την άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει το ιστορικό αυτό γεγονός, η Λέσχη Ποντίων Ν. Καβάλας, πραγματοποίησε εκδήλωση στο αμφιθέατρο του ΤΕΙ Καβάλας.

Ένας από τους βασικούς ομιλητές της εκδήλωσης, ήταν, Φάνης Μαλκίδης ο οποίος μιλώντας στον «Καθημερινό Τύπο.», εξέφρασε τις απόψεις του σχετικά με το ιστορικό αυτό γεγονός. «Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η «Ημέρα Μνήμης» της γενοκτονίας είναι η 19η Μαΐου. Αυτή η ημερομηνία έχει καθιερωθεί. Δυστυχώς, το υπουργείο εσωτερικών με εγκύκλιο που έχει στείλει όρισε ως “ημέρα εορτασμού της γενοκτονίας” την 22α Μαΐου. Εδώ προκύπτουν δύο θέματα. Το πρώτο είναι η ημερομηνία. Η ημέρα μνήμης της γενοκτονίας δε μπορεί να γίνεται λάστιχο. Πραγματικά απορώ. Οι αρμόδιοι υπουργοί δε βλέπουν τι υπογράφουν; Το δεύτερο θέμα αφορά τον χαρακτηρισμό από το υπουργείο ως “ημέρα εορτασμού”. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν γνωρίζω κανέναν που να έχει χάσει τον άνθρωπο του και να το γιορτάζει», δήλωσε ο Φάνης Μαλκίδης.

«Κ.Τ.»: «Σήμερα σε ποιο σημείο βρίσκεται το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού;»

Φ.Μ. : «Η τελευταία επιτυχία ήταν η αναγνώριση της γενοκτονίας από το Σουηδικό Κοινοβούλιο το 2010. Επίσης στις 24 Απριλίου ο Πρόεδρος του Αρμενικού Κοινοβουλίου, απηύθυνε επίσημη πρόσκληση στα κοινοβούλια όλων των χωρών να αναγνωρίσουν μία σειρά από γενοκτονίες, ανάμεσα τους και η γενοκτονία των Ελλήνων. Παράλληλα τον τελευταίο χρόνο έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα και στην Τουρκία, καθώς πραγματοποιήθηκαν αρκετές εκδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη, με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα, ζητώντας την αναγνώριση της γενοκτονίας».

«Κ.Τ.»: «Έχουμε παρατηρήσει ότι οι περισσότερες αν όχι όλες οι πρωτοβουλίες ξεκινούν από το εξωτερικό. Με τις Ελληνικές Κυβερνήσεις τι γίνεται; Γιατί έχουμε την εντύπωση ότι όλες οι ηγεσίες του υπουργείου εξωτερικών εφαρμόζουν μία ιδιότυπη ομερτά γύρω από το συγκεκριμένο θέμα;»

Φ.Μ. : «Πράγματι εδώ και 17 χρόνια η Ελληνική Πολιτεία σιωπά, αρνούμενη να εφαρμόσει νόμους που έχουν ψηφιστεί στη Βουλή. Οι Νόμοι όμως θα πρέπει να τηρούνται, ιδιαίτερα σε μία περίοδο όπως η σημερινή. Αυτό που μπορώ να σας πω ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της στάσης των Ελληνικών κυβερνήσεων είναι ότι την τελευταία δεκαετία τόσο ο σημερινός Πρωθυπουργός, όσο και ο προηγούμενος κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του ανθρώπου που ευθύνεται για την γενοκτονία.
Επίσης το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από την Τουρκία, δεν έχει τεθεί ποτέ στην ατζέντα των διμερών επαφών των δύο χωρών. Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα».

«Κ.Τ.»: «Ποιο θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον γύρω από αυτή την υπόθεση;»

Φ.Μ. : «Το ενθαρρυντικό είναι ότι ολοένα περισσότεροι άνθρωποι, απλοί πολίτες ασχολούνται με το θέμα της γενοκτονίας. Οι πολίτες πρέπει να αναλάβουν δράση, καθώς με την απραξία των Ελληνικών κυβερνήσεων δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά».

Εκδήλωση για τη Γενοκτονία στην Καβάλα

ΛΕΣΧΗ ΠΟΝΤΙΩΝ Ν. ΚΑΒΑΛΑΣ
Από το 1916 έως και το 1923 οι ομαδικές σφαγές και οι εκτοπίσεις των Ελλήνων του Εύξεινου Πόντου είχαν ως στόχο να αφανίσουν τον Ελληνισμό του Πόντου.Σήμερα 95 χρόνια από την έναρξη της Γενοκτονίας, η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Στο πλαίσιο αυτής του πολύ σημαντικού γεγονότος για την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, η Ποντιακή Λέσχη Καβάλας, θα πραγματοποιήσει στο αμφιθέατρο του ΤΕΙ Καβάλας μια εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη των 353.000 Ελλήνων του Πόντου που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους την Κυριακή 22 Μαΐου 2011 στις 10 μ.μ.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου της Λέσχης, Χαράλαμπος Αλεξανδρίδης με τον Γραμματέα, Γιώργο Χαρπαντίδη, παρουσίασαν χθες σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν στο ξενοδοχείο Ωκεανίς το πρόγραμμα της εκδήλωσης.Ο Πρόεδρος της Ποντιακής Λέσχης Καβάλας, Χαράλαμπος Αλεξανδρίδης, τόνισε ότι η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού είναι ένα ιστορικό γεγονός που δεν έχει διαδοθεί τόσο πολύ στην χώρα μας, σε αντίθεση με το εξωτερικό. «Με τη διεκδίκηση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, δεν έχουμε πρόθεση να ενσπείρουμε μίσος ή να αναμοχλεύσουμε τα πάθη, αλλά πιστεύουμε πως η ιστορική γνώση είναι η καλύτερη ασπίδα για το μέλλον και το ασφαλέστερο θεμέλιο για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων των λαών και των κρατών. Το να αρνείται κανείς την ύπαρξη της Γενοκτονίας είναι σα να σκοτώνεις για δεύτερη φορά τα θύματα και να αναβιώνεις τον πόνο των επιζώντων», δήλωσε.

Δεσπόζουσα θέση αλλά και ιδιαίτερης σημασίας θεωρείται η παρουσία στην εκδήλωση του μέλους της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία, Ραγκιπ Ζαράκολου, ο οποίος έχει υποστεί πολλές διώξεις στη γειτονική χώρα για τη δράση του, και θα μιλήσει στην εκδήλωση για την Γενοκτονία των Ποντίων. Ο κ. Ζαράκολου αποτελεί ένα σημαντικό αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου στην Τουρκία και αποτελεί σημαντική φωνή ανάδειξης των εγκλημάτων που σημειώθηκαν εναντίον των Ελλήνων και των άλλων λαών στη χώρα.

Παράλληλα το παρόν θα δώσει Φάνης Μαλκίδης, ενώ θα προβληθεί 15λεπτο βίντεο για την Γενοκτονία.
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης έχει ως εξής 1. Ενός λεπτού σιγή2. Χαιρετισμός Προέδρου κ. Αλεξανδρίδη Χαράλαμπου3. Ανάγνωση Λογοτεχνικού Κειμένου από την κα. Κοσμίδου Ελένη4. Βίντεο 15 λεπτών για την Γενοκτονία5. Ομιλητές – Φάνης Μαλκίδης. Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών6. Ragip Zarakolu, μέλος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία7. Χορωδία Λέσχης Ποντίων Καβάλας8. Χοροί Σέρρα – Θανατί λάγγεμα9. Προσφορά Ποντιακών Εδεσμάτων

Πηγή: Κ-Τύπος

Γενοκτονία και αντάρτικο

Το Σωματείο "Ενωμένη Ρωμηοσύνη" και ο Σύλλογος Ποντίων Έδεσσας "Άγιος Θεόδωρος Γαβράς" παρουσιάζουν το βιβλίο "Μνήμες του Ποντιακού Έπους, 1913-1922" του Παντελή Αναστασιάδη (Παντέλ-Αγά) καπετάνιου του Ποντιακού αντάρτικου, την Πέμπτη 19 Μαΐου 2011 και ώρα 19:00 στο πνευματικό κέντρο της Μητρόπολης, απέναντι από τον ψηλό βράχο στην Έδεσσα.

Στην εκδήλωση θα παρεβρεθούν και θα μιλήσουν η εγγονή του Παντέλ-Αγά κ. Φωτεινή Αναστασιάδου και ο κ. Θεοφάνης Μαλκίδης.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΔΕΣΣΑΣ "Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΑΒΡΑΣ"ΜΕΛΕΝΙΚΟΥ 18ΕΔΕΣΣΑΤ.Κ. 58200ΤΗΛ. 2381022729, 6973554438, 6971530312syllogospontionedessas@yahoo.gr

The Greek Genocide

Dr Theofanis Malkidis

19th of MAY: DAY OF REMEMBRANCE FOR THE GREEK GENOCIDE

1. Introduction: History

The Greeks who once lived along the southern shores of the Black Sea, as well as other parts of Asia Minor, Thrace, Cappadocia, and other regions of the former Ottoman Empire (today Turkey) constituted a significant part of the Greek population living outside Greece, who after a long existence in those regions, were forced to abandon them through violent means.

The persecutions which started just before the beginning of the First World War by the Young Turks, increased in severity during the war, and continued and culminated after 1919 when Mustafa Kemal acquired the de facto authority in the crumbling Ottoman state. The persecutions which then developed into genocide, were tragic and led to the loss of 1.000.000 Greek lives. The Greek Genocide is one of the biggest crimes against humanity which still remains unpunished, since a sizeable part of the Greek minority which inhabited territories of the Ottoman state perished. The Greeks who survived were exiled under inhumane conditions, the end result being total extermination. Thousands were converted to Islam and remained in Turkey, while those who escaped the mass murder became refugees who then became interspersed throughout the entire world. Most ended up in Russia and the former Soviet Union, Greece (and later Germany), the USA, Canada and also Australia. A number of years passed before these people regained their identity recovered from the mental scars of the ordeal. The massive extirpation of the Greeks was undeniably a crime which after a period of silence is now becoming known to the entire world.

Turkey, the Young Turks and the supporters of Mustafa Kemal from 1914 to 1923 organized and implemented the Genocide of the indigenous Greeks, Armenians, and Assyrians, yet the Turkish state denies the genocide of these minorities, and distorts reality while trying to deny its responsibility. The reactive policy of Turkey on the case of genocide against its indigenous populations, continually uses the same excuse; the Armenian and Greek threat against the Ottoman empire, the state of the Young Turks, and the established order of Mustafa Kemal. Due to these factors, the Armenians, the Greeks, the Assyrians and others, from 1908 to 1924 experienced extermination and persecution. In this way the massive crime and the uprooting of indigenous populations from their mother country was committed. This was the ‘final solution’ for the Armenian and Greek issue. It was the ‘final solution’ but it was also the first genocide of the 20th century. And as there has been a lack of punishment, the Jewish holocaust then followed. ‘Who remembers the Armenians?’ Hitler once said while planning his own ‘final solution’.

Nearly a century later, Turkish policy on genocide denial hasn’t changed at all, although in recent years more and more people in Turkey are attempting to state the historical truth. The state however does not allow these different opinions to be heard openly or tends to criticize them or suppress them with every possible means, such as the assassination of the Armenian journalist Hrant Dink in 2007.

However, it seems that violence cannot silence the truth completely. ‘The struggle of humanity against any imposition is the struggle of memory against oblivion’, wrote the well-known Czech writer Milan Kountera. And he is right: although many people, who are not related to humanity, ignore historical crimes because of their political, financial and other reasons, humanity is obliged to strive against these with all its powers. As time goes by, this will not be an obstacle for the next generation of Greeks and of all the democratic people throughout the world, and definitely in Turkey. All these people will not forget and will not abandon this struggle, because they know that sooner or later the time will come that it will be unthinkable to deny the genocide of the Greeks and the battle of memory struggling against oblivion will be resolved. Only then, will all populations live peacefully, harmoniously, on friendly terms, and light will have defeated darkness.

2.The Greek Genocide

The decision to implement the genocide was taken by the Young Turks (Cemal, Enver and Talat Pasha) in 1911, and was put into practice during the First World War, and then completed by Mustafa Kemal in 1919 – 1923. The persecutions originally appeared in the form of violence, destruction of property, deportations and exiles. Soon though, they became better organized, extensive and turned gravely against the Greeks and the Armenians.

The first phase of the Greek Genocide is traced to 1908 and lasts until the beginning of World War I with the rise of the Young Turks to powerful positions in the Ottoman Empire. Germany’s assistance as a strategic ally of the Ottoman state created the right conditions for the initiation of the expulsion of the Greeks of Thrace. During that period, there are no more declarations by the Young Turks regarding fair and equal treatment of all minorities - on the contrary the Greeks were now marked for extermination. A major part of this extermination was the “Special Organization”, whose paramilitary structure made the Greeks and the Armenians their targets.

The second period began in 1914 when fighting during World War I allowed the promotion of the genocidal policies. The Young Turk government ordered a number of actions to be taken in order to further continue the extermination of the Greeks together with the genocide of the Armenians.

The period 1919-1923 is the third and last yet more intense phase of the genocide which saw the establishment of Mustafa Kemal (Ataturk) into the interior of the Ottoman state. Coincidentally this is the time of the establishment of the Soviet Union which provided aid to the nationalistic movement of Kemal, as well as the change of course in exterior policy affairs of the great European powers.

The Young Turks and the Kemalist authorities pre-planned and realized the genocide. The orders for the deportations of the Greek populations to Kurdistan, Syria and elsewhere either in the form of governmental decisions, either as bills of the National Assembly, such as 1041 of the 12th June 1921 and 941 of the 16th June in the same year, had been signed both by the Young Turks and Kemal himself.
Consequently until 1923, the Young-Turks and the Kemalists, having taken harsh measures against the Greeks through the means of expulsions, rapes, slaughters, deportations and hangings, exterminated hundreds of thousands of Greeks.

Among the victims of the genocide were a great number of women and children, which was one of the particular plans of the extermination plan. This can be verified through the reports and documents of foreign ambassadors, consuls, embassies, and others where one can find references to these acts of slaughter and brutality.


The final chapter of this mass murder deals with the forced removal of the survivors from their homeland. With the treaty regarding the population exchange which was signed by both Greece and Turkey in 1923, the uprooting of the Thracian Greeks from their land is completed, thus ending the case of one of the bloodiest mass murders in the history of mankind. After 27 centuries of presence, prosperity and contribution of a historical nation, the Greeks of Thrace, Pontus, Asia Minor, Cappadocia etc, abandoned the land of their ancestors, their homes, churches, graves, and a culture which had world wide appeal.

The Greeks of the former Ottoman Empire who nowadays reside in Greece, U.S.A, Canada, Australia, the remainder of Europe and throughout the world, want justice to be attributed in the name of their ancestors that were murdered during the genocide by the Ottoman state. A genocide that cost the life of 1.000.000 Greeks and resulted in more than 1.220.000 Greeks becoming refugees.


3. The Epilogue (?)

The presence of influential Greeks in Thrace, Pontus, Asia Minor, Cappadocia following Ottoman domination was considered a threat. The system of authority and the government resulted in discrimination against the Christians. With the creation of the Young Turks in the Ottoman state, a nationalistic ideology appeared and consolidated. And with their coming to power in 1908, there was a desire for the Christian populations to become extinct - a dream which came true during World War I - and the Greeks were a central target.

When the genocide of the Armenians reached its final phase, it was time for the Greeks to be exterminated by the same means: massacres, violence, arrests of women and children, violent conversion to Islam, death marches. These facts are confirmed by survivors of the genocide as well as foreign witnesses. Many people fled the region taking refuge in Russia.

The Greek Genocide continued after the end of WW I. On the 19th of May 1919, Mustafa Kemal arrived at Samsun. Operations of mass assassinations, deportations, banishments, destruction of cultural and religious property took place as well as burning of villages and towns. No one can explain these crimes and this fact is confirmed by the Turks, many foreigners and allies of Kemal’s coup.

Between 1916 and 1923 approximately 1.000.000 of the more than 2.600.000 Greeks (census 1914) were lost due to massacres, deportations and death marches. This premeditated destruction of roughly 50% of the Greek population constitutes genocide according to criteria of the U.N. Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (Article 2, paragraphs a, b, c, d and e).

In order to not repeat this crime, the responsible parties must be identified and held to account. The truth must be sought and presented to international public opinion, which is capable of judging and sentencing without self-interest. On the other hand, the contemporary Turkish state has to answer for the Greek Genocide without making propagandist claims. The Turkish state which was created by Mustafa Kemal, as well as the Young Turks, are responsible for the crime of Genocide. All nation states have the right to intensely demand recognition from the perpetrators. The more the facts are hidden, the more intense this desire for recognition will become. Recognition is a big step towards the fight against genocide; Recognition confirms a nation’s right towards the respect of its existence according to international law and historic truth.

Γενοκτονία

Θεοφάνης Μαλκίδης

19η Μαΐου . Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας

Η αφετηρία της παρουσίας του Ελληνισμού που ζούσε στο Οθωμανικό κράτος, στη σημερινή Τουρκία, ξεκινά από το μύθο και καταλήγει στην ιστορική πραγματικότητα, εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Σε όλες τις χρονικές περιόδους οι Έλληνες είχαν πάντοτε κεντρικό ρόλο, στην φιλοσοφία, στις τέχνες, στις επιστήμες, στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή.
Η κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς το 1453, ήταν οι σφαγές, οι λεηλασίες και ο βίαιος εξισλαμισμός, η φυγή προς τη δυτική Ευρώπη και τις παραδουνάβιες χώρες, τη Ρωσία.
Οι Έλληνες αντιμετώπισαν τραγικές στιγμές, όταν πραγματοποιούνται ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών και η βία κυριαρχεί παντού. Ανάμεσα στους πληθυσμούς που εξισλαμίστηκαν παρατηρήθηκε και το φαινόμενο του κρυπτοχριστιανισμού.
Από τις αρχές του 18ου αιώνα οι Έλληνες άρχισεαν να ξαναριζώνουν στην πατρίδα τους και στις αρχές του 20ου αιώνα οι Έλληνες ήταν πάνω από 2.600.000.
Η ανάπτυξη αυτή θα διακοπεί μετά την απόφαση από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς για τη γενοκτονία.

Η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων ξεκινά το 1908 και κρατά μέχρι την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η δεύτερη περίοδος ξεκίνησε το 1915 και ολοκληρώνεται το 1918. Το Οθωμανικό κράτος βρίσκεται σε πόλεμο με τις δυνάμεις της Αντάντ και η υλοποίηση του οργανωμένου σχεδίου φαίνεται πιο εύκολη.
Η περίοδος 1919-1923 αποτελεί την τρίτη, τελευταία και πιο έντονη φάση γενοκτονίας, με την εδραίωση του Μουσταφά Κεμάλ στο οθωμανικό εσωτερικό.
Τα τάγματα εργασίας, οι μαζικές δολοφονίες, οι εξορίες, η δίωξη παιδιών και γυναικών, η εξόντωση της ηγεσίας, είχαν σαν αποτέλεσμα να εξαφανισθεί ο μισός πληθυσμός των Ελλήνων του Πόντου.
Τον επίλογο της γενοκτονίας αποτελεί ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων Ελλήνων. Με τη συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών έρχονται στην Ελλάδα και τα τελευταία υπολείμματα της γενοκτονίας. Σύντομα πολλοί θα αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στο εξωτερικό, ενώ σε λιγότερο από τη χρονική περίοδο μίας γενιάς αρκετοί θα ξαναγίνουν πρόσφυγες με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Εκεί στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης θα ξαναβρούν τους συγγενείς τους και συμπολίτες τους και θα μάθουν για την τύχη των αγνοούμενων μετά τη γενοκτονία.
Η εκρίζωση αυτή των Ελλήνων είναι από τα πρωτοφανή εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία. Ύστερα από 27 αιώνες ζωής παρουσίας και προσφοράς ένα κομμάτι ενός ιστορικού έθνους εκριζώθηκε αφήνοντας πατρογονικές εστίες, εκκλησίες, τάφους προγόνων και κατέφυγε στις ακτές της Ελλάδος. Στον Πόντο παρέμειναν μόνο μέχρι σήμερα οι Ποντιόφωνοι εξισλαμισμένοι.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου την ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα το 1919, ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία».

Μέχρι σήμερα την γενοκτονία των Ελλήνων έχει αναγνωρίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Βουλή της Σουηδίας, η Βουλή της Νότιας Αυστραλίας καθώς και πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Την υπόθεση έχει απασχολήσει τον ΟΗΕ, τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και την Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Σήμερα που άλλοι λαοί υφίστανται νέες γενοκτονίες πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα για την αναγνώριση του εγκλήματος της γενοκτονίας των Ελλήνων, ενώ παράλληλα το τουρκικό κράτος οφείλει να αναλάβει την ευθύνη για τη γενοκτονία των Ελλήνων.
Κάθε λαός έχει δικαίωμα στη μνήμη, έχει το δικαίωμα να απαιτεί με επιμονή την επίσημη αναγνώριση από τις αρχές των εγκλημάτων και αδικιών που διαπράχτηκαν σε βάρος του. Όσο μεγαλύτερη είναι η αδικία, όσο περισσότερο χρόνο αποκρύφτηκαν τα γεγονότα, τόσο πιο έντονη είναι η επιθυμία για μια τέτοια αναγνώριση. Αναγνώριση η οποία είναι ένας ουσιαστικός τρόπος πάλης ενάντια στη μάστιγα της γενοκτονίας, αναγνώριση που αποτελεί μία επιβεβαίωση του δικαιώματος του ελληνικού λαού να γίνει σεβαστή η ύπαρξή του σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και την ιστορία.

The Genocide

The Armenian and Greek Genocide

Part of a speech by Τheofanis Malkidis at an event concerning the Armenian Genocide in Athens. April 2011



The decision of parliaments, international organizations and government institutions around the world regarding the Armenians and genocide, is always a historic moment not only for the Armenian people, but for every democratic man and woman who supports history, justice and truth. The efforts to highlight the genocide come despite some non-diplomatic pressures. But many people have worked hard and managed to pass resolutions on the Armenian Genocide.

American diplomat Henry Morgenthaou once wrote, “the Turkish authorities, in giving orders to implement the measure of displacement did nothing more than to recite the death sentence of an entire people."

The genocide of 1,500,000 Armenians and 1.000.000 Greeks in the early part of the 20th century, constitutes a genocide which has not been punished and thus has been a precursor for other mass crimes. Before Hitler began the Jewish Holocaust he said, "who remembers the Armenians?" It has been a remarkable effort by the Armenian diaspora to highlight the issue since it was first discussed, and thus punishing those responsible for the Holocaust. A position that has been consistent regardless of where they reside in the world – a clear fight for recognition of the genocide that claimed so many lives.

A member of the Swedish parliament, Gulan Avci, went against her party and voted in favour of the Armenian Genocide by saying, "every time another country recognizes the genocide, the truth is approaching a little closer for Turkey. It is no longer possible to escape or remain silent about the past. It's time for Turkey to recognize the genocide… The last stage of genocide is denial, and unfortunately Turkey today is at this very stage. It's time for Turkey to come to terms with its Kemalist heritage. The recognition of genocide is not a blow to Turkey. In contrast, non-recognition is a blow for justice… And I'm fairly confident that justice can only be a good thing. Justice must be enforced on Turkey.... While Turkey is trying to cover up the issue there will never be reconciliation. If the memory of the victims is not respected, people will not be able to heal their wounds and continue. It is important that all the forces that believe in human values continue to struggle and exert pressure on Turkey to accept the truth and admit that it committed Genocide ".

Silence, lies and forgetfulness should be a thing of the past and people’s struggle for freedom and the truth should be vindicated. Regimes responsible for crimes against humanity of such magnitude must face their history and justice must be done. Truth always wins against propaganda, falsehood, lobbyists and money.

Theofanis Malkidis is a member of the International Association of Genocide Scholars .

The political event in memory of victims of the Armenian Genocide in

http://www.youtube.com/watch?v=4-nP4lrWnLs

See also

Armenian Parliament calls for recognition of Armenian, Greek , Assyrian Genocides
MEDIA RELEASE May 3, 2011

The Peak Public Affairs Committee of the Armenian-Australian Community


YEREVAN: The Armenian National Committee of Australia (ANC Australia) reports that the parliament of the Republic of Armenia called upon parliaments and legislative bodies throughout the world to recognise and condemn the genocide of the Armenians, Hellenes and Assyrians perpetrated by Ottoman Turkey from 1915 to 1923. In a Parliamentary Declaration on the occasion of the 96th anniversary commemoration of the Armenian Genocide, the Republic of Armenia National Assembly Speaker, Hovik Abrahamyan stated that recognition of the genocides perpetrated against the Armenians, Hellenes and Assyrians would lead to the restoration of justice and the of prevention other genocides in the future.He said: “For the resolution of this injustice, the prevention of further genocides and the establishment of good neighbourly relations between Armenia and Turkey, the National Assembly of the Republic of Armenia calls on the parliaments of the world to recognise and condemn the genocides perpetrated against the Armenian, Hellenic and Assyrian peoples in Turkey at the beginning of the last century.”Directing his message to Turkey, Abrahamyan then declared: “The National Assembly of the Republic of Armenia calls upon the legislative and executive authorities of Turkey to remove all the legal, political and other obstacles, that prevent Turkish society from freely studying and discussing the past, especially the facts of the genocide for which Ottoman Turkey is responsible.”ANC Australia Executive Director Varant Meguerditchian welcomed the Parliamentary Declaration.“The National Assembly of the Republic of Armenia’s policy regarding Turkish responsibility for and denial of the Armenian, Hellenic and Assyrian Genocides is clear and unequivocal,” he said. “ANC Australia takes this opportunity to reaffirm its commitment to work with the Australian Hellenic Council and the Assyrian Universal Alliance Australia to advocate for the recognition of the Armenian, Hellenic and Assyrian Genocides by the Federal government of Australia.”
------------------------
During the last days of the Ottoman Empire the Government implemented a policy of Genocide upon its Christian Armenian, Hellenic and Assyrian population. As a result, up to 1.5million Armenian, 1million Hellene and 750,000 Assyrian men, women and children lost their lives between 1915 and 1923.On July 9, 2010 ANC Australia the Australian Hellenic Council (AHC) and the Assyrian Universal Alliance (AUA) released a joint statement outlining their agreement to focus on genocide recognition:Whereby, Australia is signatory to the UN Genocide Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide and has demonstrated leadership on international human rights issues; whereby, the people of Australia provided food, clothing and shelter to victims and survivors of the Armenian Genocide, the Hellenic Genocide and the Assyrian Genocide as part of an international humanitarian relief effort known as the Near East Relief; and whereby, throughout World War One, Australian servicemen witnessed the systematic annihilation of the Armenian, Hellenic and Assyrian peoples in the Ottoman Empire from 1915 - 1923; ANC Australia, the AHC and the AUA commit to their moral responsibility to seek recognition of the Armenian Genocide, Hellenic Genocide and Assyrian Genocide by the Federal Government of Australia as a measure aimed at preventing similar crimes against humanity from ever occurring again.

Για την οικονομική κρίση

Μία συζήτηση για την οικονομική κρίση . Ο Δημήτρης Κολιός συζητά με το Φάνη Μαλκίδη για τις νέες εξελίξεις σχετικά με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Ακούστε όλη τη συνέντευξη που δόθηκε την Τρίτη 17 Μαίου 2011 στο ραδιοφωνικό σταθμό MAXIMUM FM στον ιστοτόπο.

http://www.radiomax.gr/maxsite//modules/mod_jlplayer/standalone.php

Cyprus

Stavros T.Stavridis

Greek-Cypriots and Enosis with Greece 1915 and 1919
Cyprus is a beautiful island which occupies an important strategic position in the Eastern Mediterranean Sea and Middle East. The Greek Cypriots wanted union with Greece with Britain willing to cede the island so long as Athens went to the assistance of Serbia in October 1915. The offer lapsed with Greek Premier Zaimis carrying out King Constantine’s neutral foreign policy. In early 1919, Greek-Cypriot fortunes for enosis revived once again and only to be dashed by the British government’s refusal to cede Cyprus to Greece.
1 The offer of Cyprus to Greece October 1915
When the Ottoman Empire joined the Central Powers: Germany and Austro-Hungary in October 1914, Great Britain annexed Cyprus which became a British colony. With the British war effort bogged down on the Western front and at Gallipoli, she looked towards opening up a new front in the Balkans. Greek Prime Minister Eleftherios Venizelos invited Anglo-French troops to land in Salonika in early October 1915 to go to the assistance of Serbia. Venizelos was very keen for Greece to join the Entente powers: Great Britain, France, Russia and Italy. This action brought Venizelos into direct conflict with King Constantine who dismissed him from office. Alexander Zaimis was appointed Prime Minister to oversee King Constantine’s neutral foreign policy.
Britain offered Cyprus to Greece in October on the condition that she went to the assistance of Serbia. Under the terms of the Greek-Serbian Treaty of 1913, Greece was obliged to aid her ally against a Bulgarian attack. King Constantine refused to come to Serbia's aid "claiming that the Treaty did not apply to a war in which Serbia was not only attacked by Bulgaria but a Great Power (Germany)". Zaimis consulted with the King and his cabinet colleagues before officially responding to the British offer. His response was that Greece wished to maintain its neutrality and even the offer of Cyprus did not offer her many advantages either. The Greek-Cypriots were greatly disappointed to learn of the Greek Government’s refusal to accept the British offer. There was nothing they could do in the present circumstances because of the war. It was also hoped that Britain would cede Cyprus to Greece in the future which would make enosis a reality. Unfortunately Cyprus was divided along Venizelist and Constantinist lines thus relegating any notions of enosis into the background.
The abdication of King Constantine in June 1917 signaled the return of Venizelos to power who immediately entered the war on the side of the Entente. For many Greek- Cypriots, the armistice of Mudros signed on October 30, 1918 offered the hope that the issue of enosis might be taken up by Eleftherios Venizelos at the forthcoming Paris Peace Conference. In order to bolster their position for enosis, a Greek-Cypriot delegation headed by Archbishop Kyrillos 111 visited London and Paris.
2. Paris Peace Conference 1919
Two British diplomats Harold Nicolson and Eyre Crowe attached to the British peace delegation in Paris discussed the future of Cyprus in January 1919. Nicolson noted in his diary that Crowe was “cantankerous about Cyprus” and would not even allow him to outline his concerns. Nicolson stated that Britain had acquired the island “by a trick as disreputable as that which the Italians collared the Dodecanese” and was “no use to us strategically or economically.” He further argued that Britain could not claim the high moral ground by retaining Cyprus and exhibiting “moral indignation at the Italians retaining Rhodes?” The Greek-Cypriots had the right to seek union with Greece for which Crowe described Nicolson’s position as “nonsense…and not being clear-headed.”
On February 3, Venizelos outlined Greece’s territorial claims before the Council of Ten (British Empire, US, France, Italy and Japan). On Cyprus, he stated:
It might be asked why no specific claim had been put forward to the island of Cyprus. He had not done so for various reasons, the most important of these being that he was convinced that the British Government …would at the end of war be sufficiently magnanimous to surrender Cyprus to Greece.
Venizelos believed that Britain would make a gesture of surrendering the island to Greece but his idea was one borne out of hope rather than insistence. On the other hand, Venizelos was more interested in achieving his nation’s territorial gains in Asia Minor, Northern Epirus, Thrace, the Dodecanese, Imbros, Tenedos, Kastelorizo and Rhodes. George Georghallides succinctly describes Venizelos’ ambivalence over Cyprus that “the main task of Greece was to liberate the bulk of the long-suffering Greek communities living in near Asia Minor coast and in Thrace and to consolidate the Greek occupation of the Greek islands.”
The Cypriot delegation visited London in the hope of convincing British officials of their desire to be united with Greece. On February 5, 1919 the Times of London reported that the Cypriot delegation met with the Colonial Secretary, Lord Milner to discuss the future of Cyprus. During the meeting Milner stated that he knew very little about Cyprus but understood the island’s historical importance. He appreciated the aspirations of the Cypriots for union with Greece but would consider their case. The British Foreign Office made it very clear to the Cypriot deputation that “we do not intend to cede Cyprus to Greece and nothing is to be gained by pretending that we do.” Milner’s response appears somewhat insincere whereas the Foreign Office had made its decision of keeping the island under British control.
3. Another appeal for enosis
On July 21, 1919 the Cyprus delegation’s letter was published in the Times where they continued to argue for union with Greece. They appreciated the benefits of British administration but the Cypriots demanded enosis with Greece based on ‘strong ties of blood…their language and religion.” The Cypriots argued that their island was not as important strategically as the British might have thought. Any future British interest in Cyprus could easily be concluded between Greece and Britain. The Muslim minority would have its rights fully respected and would have nothing to fear from a Greek administration. Examples were cited of their co-religionists in Crete, Thessaly and Macedonia who enjoyed the benefits and privileges of Greek citizenship where they were employed in the Greek civil service, they also elected mayors and “deputies to the Chamber.” However the Turkish Cypriots were content with British rule and did not desire to be placed under Greek rule.
The British remained unmoved by the Cypriots call for union with Greece and put forward a number of proposals to justify its retention of the island in October 1919. A British Admiralty memorandum argued that Cyprus occupied an important strategic position which was close to the ports of Port Said, Haifa, Mersina, Alexandretta, Adalia and Beirut which could easily be patrolled by the Britsh planes. Whilst lacking natural harbors, Famagusta situated on the east coast had the prospect of becoming an excellent base for submarines and destroyers. An airbase could easily be constructed at Famagusta for the Royal Airforce.
The Admiralty outlined additional reasons for retaining Cyprus as it possessed minerals (copper, gypsum, copper sulphate and asbestos), grains (wheat and barley), potatoes, and timber which was largely untapped compared to Asia Minor and Syria where forests had been destroyed by wasteful practices. Cyprus was largely self-sufficient which also supplied food and timber to the British army who fought in the Middle East. The Air Ministry concurred with the views of the Admiralty.
The British Government was concerned that should Cyprus fall into the hands of a hostile power, then its position in Egypt and Suez Canal would be under threat. They considered Greece a weak power who possibly might not be able to defend Cyprus in a time of conflict. Furthermore Britain kept a close eye on Italian naval ambitions in the Eastern Mediterranean. Under the Sykes-Picot Agreement of 1916, Britain could not cede Cyprus to a third party without the consent of France.
The proposed British cession of Cyprus to Greece was a hasty decision made under the exigencies of the First World War. Britain was not prepared to part with this important strategic island which played a prominent role in her imperial communications in the Eastern Mediterranean .Unfortunately the aspirations of the Greek-Cypriots for enosis were dashed by both Venizelos and the British Government.
Stavros T.Stavridis

Θράκη

Φάνης Μαλκίδης

Η επέτειος της απελευθέρωσης της Θράκης
ως απαρχή επαναθρακοποίησης των Θρακών

Μέρος της ομιλίας του Φάνη Μαλκίδη σε εκδήλωση του Φιλεκπαιδευτικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης για την απελευθέρωση της Θράκης.

Η τελευταία πράξη της τριχοτόμησης της ενιαίας Θράκης, της οποίας το μικρότερο μέρος βρίσκεται σήμερα στην Ελλάδα, γράφτηκε στη Λωζάννη.
Από τότε πέρασε, ένας σχεδόν αιώνας αφωνίας και σιωπής πέρασε από τότε ένας στρατός που δεν ηττήθηκε ακολουθούμενος από πρόσφυγες, όπως έγραψε ο Έρνεστ Χεμινγουέι, πέρασαν τον ποταμό Έβρο.
Ένας αιώνας από τότε που χιλιάδες άνθρωποι, οι γονείς μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, άφησαν τις οικίες τους, τα εκπαιδευτήρια, τους χώρους λατρείας τους, αυτά που είχαν οικοδομήσει, οι δικοί τους πρόγονοι, αιώνες πριν. Την ίδια στιγμή άνθρωποι έξω από κάθε δίκαιο και ηθική, διαπραγματεύτηκαν τις ψυχές αυτές χωρίς αιδώ, σε μία πόλη και μία συνθήκη (Λωζάννη) που μύριζε «αίμα και πετρέλαιο», όπως ανέφεραν οι ελβετικές εφημερίδες της εποχής.

Οι Θρακιώτες της Σηλυβρίας, της Ραιδεστού, της Μακράς Γέφυρας, των Μαλγάρων, των Σαράντα Εκκλησιών, της Αδριανούπολης ξεριζώθηκαν, όπως ξεριζώθηκαν λίγα χρόνια πριν οι συμπατριώτες τους από την Αγχίαλο, τη Σοζώπολη, τη Βάρνα, τον Πύργο, τη Φιλιππούπολη. Και έμειναν οι Θρακιώτες χωρίς Θράκη, να κοιτούν πληγές, να μετρούν τις απώλειες και να ψάχνουν τους αγνοούμενούς τους. Κορυφαία στιγμή του ξεριζωμού η φυγή από την Αδριανούπολη, το Κάραγατς και τα χωριά της περιοχής. Τότε που οι Αδριανουπολίτες θυσιάστηκαν για να σωθεί η Ελλάδα. Η νέα, όπως το συνθετικό στην ονομασία πριν από πολλές πόλεις και χωριά των Θρακών στην Ελλάδα, Ιφιγένεια, ήταν η Αδριανούπολη. Μία Ιφιγένεια που έσωσε την Ελλάδα του 1922.

Κάθε προσπάθεια, κάθε αναφορά, στην ιδιαίτερη μας πατρίδα, τη Θράκη, είναι μία ψηφίδα για να σχηματιστεί ξανά το ψηφιδωτό που καταστράφηκε το 1922. Το ψηφιδωτό το οποίο προσπαθούν θεσμοί, πρόσωπα, σύλλογοι να συνθέσουν ξανά, για να επανέλθουν οι μνήμες, οι εικόνες, οι μυρωδιές. Από τη γέφυρα στο ποτάμι, τα ωραία και φωτεινά σχολεία, τις εκκλησίες, τα όμορφα δέντρα, μέχρι τα αρτοποιεία, τα ζαχαροπλαστεία και το σιδηρόδρομο. Αυτόν που κάθε Θρακιώτης και απόγονός του είχε ως εικόνα ζωής, ορόσημο και ένωση Δύσης – Ανατολής και αντίστροφα, μέχρι που να απαξιωθεί και να στέκεται σήμερα εγκαταλελειμμένος και καταστραμμένος.

Κάθε αγώνας για τη Θράκη είναι αναμφισβήτητα απαραίτητος, αφού μετά από χρόνια στο παρασκήνιο, αναδεικνύονται παλιά αλλά όχι ξεχασμένα και φέρνει στο πεδίο της σκέψης μας την καταγωγή μας, την κληρονομιά μας. Αυτήν που δεν πρέπει να παραδώσουμε ακόμη μία φορά, την ώρα που οι θύτες προκαλούν ζώντες και κεκοιμημένους. Κάθε αναφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα μας είναι καθοριστική γιατί από το χώρο των συναισθημάτων και της συγκινησιακής φόρτισης ως μοναδικού τρόπου προσέγγισης της Θράκης, και των άλλων πατρίδων της καθ΄ ημάς Ανατολής, περάσαμε στη δυναμική, παραγωγική, ζωντανή και δημιουργική μνήμη.

Μπορεί να βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή για να νικηθούν οι δυνάμεις της αμνησίας, ωστόσο, όπως σημείωνε ο Γκάντι, μία μεγάλη προσωπικότητα που νίκησε μία αυτοκρατορία χωρίς βία, αλλά με τη σκέψη του, «στην αρχή σε αγνοούν, ύστερα σε περιφρονούν, μετά σε πολεμούν, στο τέλος νικάς».

Η μεγαλύτερη συνεισφορά και συμβολή μας, για τη Θράκη είναι η επανθακοποίησή μας, η ανάκτηση της μνήμης και της ταυτότητάς μας που δημιουργεί συνθήκες για την αλήθεια, δηλαδή τη μη λήθη. Όπως έγραφε ο Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα, «η πάλη του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι η πάλη της μνήμης κατά της λήθης».

Στην εκδήλωση διανεμήθηκε ως ελάχιστη προσφορά, η έκδοση του Φιλεκπαιδευτικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης, για τη Θράκη.

Γενοκτονία

Φάνης Μαλκίδης
Η Αναγνώριση της Γενοκτονίας: Η προσπάθεια (θα) έχει αποτέλεσμα

Πριν λίγους μήνες και συγκεκριμένα το Δεκέμβριο του 2010 μιλώντας στο Γερεβάν, στο Συνέδριο για τη Γενοκτονία που οργάνωσε η Δημοκρατία της Αρμενίας ζήτησα από τους Αρμένιους επίσημους και πολίτες να προωθήσουν το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων και η Αρμενία να την αναγνωρίσει και επίσημα.
Η πρόσφατη ανακοίνωση εκ μέρους της Αρμενικής Εθνικής επιτροπής της Αυστραλίας, ότι το Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Αρμενίας απηύθυνε έκκληση προς τα Κοινοβούλια και τα λοιπά Νομοθετικά Σώματα ανά τον κόσμο να αναγνωρίσουν και να καταδικάσουν τις Γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, οι οποίες διεπράχθησαν από την Οθωμανική Τουρκία από το 1915 έως το 1923, αποτελεί μία νίκη της ανιδιοτελούς παγκόσμιας προσπάθειας για την αναγνώριση.

Ο Πρόεδρος του κοινοβουλίου της Δημοκρατίας της Αρμενίας Χοβίκ Αβραχάμιαν δήλωσε ότι «προς επίρρωση αυτής της αδικίας, την πρόληψη περαιτέρω γενοκτονιών και την εγκαθίδρυση καλών γειτονικών σχέσεων μεταξύ της Αρμενίας και της Τουρκίας, η Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατίας της Αρμενίας απευθύνει έκκληση προς τα Κοινοβούλια ανά τον κόσμο να αναγνωρίσουν και να καταδικάσουν τις Γενοκτονίες που διεπράχθησαν κατά του Αρμενικού, Ελληνικού και Ασσυριακού Λαού στην Τουρκία στις αρχές του προηγουμένου αιώνα».Επίσης ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου κάλεσε τις σχετικές αρχές στην Τουρκία, να αφήσει ελεύθερη την έρευνα περί την Γενοκτονία, για την οποία η Οθωμανική Τουρκία είναι υπεύθυνη».

Η σχετική δήλωση και οι αναμενόμενες αποφάσεις κοινοβουλίων, διεθνών οργανισμών και θεσμών της αυτοδιοίκησης σε όλο τον πλανήτη, για την Γενοκτονία, αποτελούν μία ιστορική στιγμή, όχι μόνο για τον Αρμενικό, Ελληνικό και Ασσυριακό λαό, αλλά και για κάθε δημοκράτη και άνθρωπο ο οποίος υποστηρίζει την ιστορία, το δίκαιο και την αλήθεια.
Η άνοιξη των λαών, των δολοφονημένων λαών του οθωμανικού κράτους και του κεμαλικού καθεστώτος έρχεται. Η προσπάθεια για την αναγνώριση της Γενοκτονίας έχει αποτελέσματα.

Ο Φάνης Μαλκίδης είναι τακτικό μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.

Genocide

The Armenian and Greek Genocide,

Part of his speech Prof. Τheofanis Malkidis at the event on Armenian Genocide in Athens. April 2011


The decisions of parliaments, international organizations and government institutions around the world, the Armenian and also Genocide, is a historic moment not only for the Armenian people, but for every man and Democrat who supports the history, law and truth. ». The initiatives to highlight the genocide despite the pressures, not diplomatic and very raw in many aspects, many people have managed to pass resolutions on the genocide for the event, as he wrote the American diplomat Henry Morgenthaou «that the Turkish authorities gave orders to implement the measure of displacement and did nothing more than to recite the death sentence of an entire people. "

The genocide of 1,500,000 Armenians and 1.000.000 Greeks in the early 20th century, a genocide, which was not punished as a precursor for other mass crimes, before Hitler started the Holocaust had said "Who remembers the Armenians" - was at the end of the Second World War II the dominant issue of the Armenian policy. It is remarkable activity of the Armenian diaspora, which has managed to highlight the issue since the period was first discussed punishing those responsible for the Holocaust. A position held by all consistently, wherever they are and fight for the recognition of the Genocide.

'Writes a member of the Swedish parliament Gulan Avci, which went against his party and voted for the Armenian Genocide, "every time another country recognizes the genocide, the truth is approaching a little closer to Turkey. It is no longer possible to escape or remain silent about the past. It's time for Turkey to recognize the genocide .... The last stage of genocide is denial, and unfortunately today Turkey is at this very stage. It's time to come to Turkey with the Kemalist heritage ... The recognition of genocide is not a blow to Turkey. By contrast, non-recognition is a blow for justice. And I'm pretty confident that justice can only be good to do.Justice must be applied in Turkey .... While Turkey is trying to cover up the issue there will never be reconciliation. If the memory of the victims restore people will not be able to heal their wounds and continue. It is important, all the forces that believe in human values, continue to struggle and exert pressure on Turkey to start telling the truth and admit the Genocide "
The spring of the peoples of the murdered people of the Ottoman state and the Kemalist regime comes.The silence, lying and forgetfulness are the past and the struggles of peoples for freedom and truth vindicated. No regime responsible for crimes of such magnitude against humanity should not get away from history and justice. The truth is with us and we will win, propaganda, falsehood, lobbyists and money.

Theofanis Malkidis is a member of the International Association of Genocide Scholars .

The political event in memory of victims of the Armenian Genocide in

http://www.youtube.com/watch?v=4-nP4lrWnLs

See also

Armenian Parliament calls for recognition of Armenian, Greek , Assyrian Genocides
MEDIA RELEASE May 3, 2011

The Peak Public Affairs Committee of the Armenian-Australian Community


YEREVAN: The Armenian National Committee of Australia (ANC Australia) reports that the parliament of the Republic of Armenia called upon parliaments and legislative bodies throughout the world to recognise and condemn the genocide of the Armenians, Hellenes and Assyrians perpetrated by Ottoman Turkey from 1915 to 1923. In a Parliamentary Declaration on the occasion of the 96th anniversary commemoration of the Armenian Genocide, the Republic of Armenia National Assembly Speaker, Hovik Abrahamyan stated that recognition of the genocides perpetrated against the Armenians, Hellenes and Assyrians would lead to the restoration of justice and the of prevention other genocides in the future.He said: “For the resolution of this injustice, the prevention of further genocides and the establishment of good neighbourly relations between Armenia and Turkey, the National Assembly of the Republic of Armenia calls on the parliaments of the world to recognise and condemn the genocides perpetrated against the Armenian, Hellenic and Assyrian peoples in Turkey at the beginning of the last century.”Directing his message to Turkey, Abrahamyan then declared: “The National Assembly of the Republic of Armenia calls upon the legislative and executive authorities of Turkey to remove all the legal, political and other obstacles, that prevent Turkish society from freely studying and discussing the past, especially the facts of the genocide for which Ottoman Turkey is responsible.”ANC Australia Executive Director Varant Meguerditchian welcomed the Parliamentary Declaration.“The National Assembly of the Republic of Armenia’s policy regarding Turkish responsibility for and denial of the Armenian, Hellenic and Assyrian Genocides is clear and unequivocal,” he said. “ANC Australia takes this opportunity to reaffirm its commitment to work with the Australian Hellenic Council and the Assyrian Universal Alliance Australia to advocate for the recognition of the Armenian, Hellenic and Assyrian Genocides by the Federal government of Australia.”
------------------------
During the last days of the Ottoman Empire the Government implemented a policy of Genocide upon its Christian Armenian, Hellenic and Assyrian population. As a result, up to 1.5million Armenian, 1 million Hellene and 750,000 Assyrian men, women and children lost their lives between 1915 and 1923.On July 9, 2010 ANC Australia the Australian Hellenic Council (AHC) and the Assyrian Universal Alliance (AUA) released a joint statement outlining their agreement to focus on genocide recognition:Whereby, Australia is signatory to the UN Genocide Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide and has demonstrated leadership on international human rights issues; whereby, the people of Australia provided food, clothing and shelter to victims and survivors of the Armenian Genocide, the Hellenic Genocide and the Assyrian Genocide as part of an international humanitarian relief effort known as the Near East Relief; and whereby, throughout World War One, Australian servicemen witnessed the systematic annihilation of the Armenian, Hellenic and Assyrian peoples in the Ottoman Empire from 1915 - 1923; ANC Australia, the AHC and the AUA commit to their moral responsibility to seek recognition of the Armenian Genocide, Hellenic Genocide and Assyrian Genocide by the Federal Government of Australia as a measure aimed at preventing similar crimes against humanity from ever occurring again.

Θράκη

Ο Φιλεκπαιδευτικός Όμιλος Αλεξανδρούπολης σας προσκαλεί στην εκδήλωση για τα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Αλεξανδρούπολης, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης, την Τετάρτη 11 Μαίου 2011 και ώρα 8:00 μμ.

Η εκδήλωση έχει τίτλο "Θράκη: από το περιθώριο, στο προσκήνιο της μνήμης και της ταυτότητας" και ομιλητής θα είναι ο Φάνης Μαλκίδης.

Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από την χορωδία του Φιλεκπαιδευτικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης και θα διανεμηθεί δωρεάν το βιβλίο έκδοσης του Ομίλου για τη Θράκη.

Ομιλία στο Συνέδριο Τρεις Γενοκτονίες, Μία Στρατηγική

Το Livemedia.gr μετάδωσε ζωντανά την εκδήλωση "Τρεις Γενοκτονίες μια Στρατηγική" που έλαβε χώρα στην Αίθουσα Παλαιάς Βουλής στην Αθήνα.

Παρακολουθείστε την ομιλία του Φάνη Μαλκίδη Η γενοκτονία των Ελλήνων με βάση τη σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη του εγκλήματος της Γενοκτονίας,

στον ιστοτόπο

http://www.livemedia.gr/default.aspx?action=showMedia&id=2397&albumid=78&content=videos

Μνημόνιο

Ένας χρόνος μνημόνιο. Στον Maximum FM με το Δ.Κολιό και το Φάνη Μαλκίδη
Μία ενδιαφέρουσα εκπομπή ένα χρόνο μετά την υπογραφή της Δανειακής Σύμβασης και των Μνημονίων,
Ο Δημήτρης Κολιός συζητά με το Φάνη Μαλκίδη για τις τρεις διεθνείς συμβάσεις που σχετίζονται με το δανεισμό της χώρας και όλες τις παραμέτρους που συνδέονται με αυτές.

Για τον τρόπο με τον οποίο έφτασε η Ελλάδα στο δανεισμό και στο μνημόνιο. Πώς δημιουργήθηκε η ελληνική κρίση, τι κρύβουν οι όροι του μνημονίου και με το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργείται με τη σύναψη δανειακής σύμβασης και το κομμάτι του απεχθούς χρέους και τον τρόπο που υποθηκεύτηκε η Ελλάδα. Τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αυτή την χρονική συγκυρία και το ευρύτερο σκηνικό γύρω από την ελληνική κρίση.
Η πολιτική λιτότητας και η ύφεση που πιέζει περισσότερο την κοινωνία, οι αντιθέσεις που συγκεντρώνονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα με εκρηκτικό τρόπο, με την κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων και την επερχόμενη τεράστια αύξηση της ανεργίας.
Η συζήτηση αποτελεί μία αποκαλυπτικότατη και διαφωτιστικότατη ανάλυση, αφού γίνεται κατάρριψη πολλών μύθων γύρω από την κρίση χρέους, με αδιάψευστα στοιχεία και ξεκάθαρο τρόπο και αναδεικνύεται η πραγματική πορεία της οικονομίας και της Ελλάδας.

Μπορείτε να ακούσετε την εκπομπή στο http://www.radiomax.gr/maxsite//modules/mod_jlplayer/standalone.php

Η γενοκτονία των Ελλήνων σήμερα.

«Νομικές, Διπλωματικές και Πολιτικές διαστάσεις της Γενοκτονίας των Ελλήνων»

Μέρος της εισήγησης στο 2ο Συμπόσιο με θέμα "Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ" που οργάνωσε ο Σύλλογος Μικρασιατών Πτολεμαίδας

Η Τουρκία εδώ και χρόνια αρνείται το έγκλημα της γενοκτονίας ενάντια στους Έλληνες , ενώ πολλές χώρες έχουν υιοθετήσει νόμους, με τους οποίους έχουν καταδικαστεί άτομα που αρνούνται τη Γενοκτονία.

Οι τουρκικές αρχές υποστηρίζουν ότι οι θάνατοι ήταν αποτέλεσμα εμφυλίου πολέμου, ασθενειών και λιμού, και ότι θύματα υπήρξαν και από τις δυο πλευρές.
Υποστηρίζεται από την Τουρκία ότι :
-Ότι απειλούνταν η «εθνική ασφάλεια» της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
-Ότι υπήρξε προδοσία από τους Έλληνες
-Αμφισβητείται ο αριθμός των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος
-Ότι η Ανατολία δεν ήταν πατρίδα των Ελλήνων
Επίσης προπαγανδίζεται ότι:
Δεν ήταν προσχεδιασμένο το έγκλημα, αλλά οι δολοφονίες έγιναν από άτακτα σώματα, δεν υπήρξαν διαταγές των Νεότουρκων και πως δεν είναι 1.000.000 τα θύματα αλλά 300.000 και οι Τούρκοι έχασαν το ίδιο διάστημα 3.000.000.
Η Γενοκτονία όμως υλοποιήθηκε και κάθε άρνησή της δεν μπορεί να μας οδηγήσει στο μέλλον.
Η Gulan Avci, μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου, η οποία ψήφισε την αναγνώριση της γενοκτονίας το Μάρτιο του 2010, αναφέρει σχετικά τα εξής:

«…κάθε φορά που ακόμα μία χώρα αναγνωρίζει τη γενοκτονία η αλήθεια πλησιάζει λίγο πιο κοντά στην Τουρκία. Δεν είναι πλέον δυνατόν να ξεφεύγει ή να παραμένει σιωπηλή για το παρελθόν. Ήρθε η ώρα η Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία….Το τελευταίο στάδιο της Γενοκτονίας είναι η άρνησή της και δυστυχώς σήμερα η Τουρκία βρίσκεται σε αυτό ακριβώς το στάδιο. Ήρθε η ώρα να συμφιλιωθεί η Τουρκία με την Κεμαλική της κληρονομιά…
αυτό που συνέβη ήταν Γενοκτονία. Οι επιφανέστεροι επιστήμονες και ιστορικοί του κόσμου έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για γενοκτονία….Η άσκηση πίεσης στο τουρκικό κράτος προκειμένου αυτό να αποδεχθεί μία ξεκάθαρη συζήτηση σχετικά με τη Γενοκτονία και να επιτρέψει την πρόσβαση του έξω κόσμου στα αρχεία ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας…. Η αναγνώριση της γενοκτονίας δεν αποτελεί πλήγμα για την Τουρκία. Αντιθέτως, η μη αναγνώρισή της αποτελεί πλήγμα για τη δικαιοσύνη. Και είμαι αρκετά πεπεισμένη ότι η δικαιοσύνη μόνο καλό μπορεί να κάνει. Η δικαιοσύνη πρέπει να εφαρμοστεί στην Τουρκία….
•Όσο η Τουρκία προσπαθεί να κουκουλώσει το θέμα δεν θα υπάρξει ποτέ συμφιλίωση. Αν η μνήμη των θυμάτων δεν αποκατασταθεί οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να επουλώσουν τις πληγές τους και να συνεχίσουν. Για αυτό είναι σημαντικό όλες οι δυνάμεις, οι οποίες πιστεύουν σε ανθρώπινες αξίες, να συνεχίσουν να αγωνίζονται και να ασκούν πίεση στην Τουρκία προκειμένου να αρχίσει να λέει την αλήθεια και να παραδεχθεί τη Γενοκτονία…."

Η προσπάθεια για αναγνώριση συνεχίζεται και ο αγώνας θα είναι νικηφόρος, παρά τα εμπόδια, την προπαγάνδα και το ψεύδος.

Πλούσιες οι εκδηλώσεις που έχει προγραμματίσει ο Δήμος Αλεξανδρούπολης για τα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 2011. Από την Τετάρτη 4 Μαϊου έως την Παρασκευή 20 Μαϊου, η Αλεξανδρούπολη γιορτάζει με ποκίλες εκδηλώσεις...
Τετάρτη 4 Μαϊου 2011

Οι νέοι της πόλης μας σε μια ανοιχτή συζήτηση με θέμα : «Ο ρόλος και η σημασία της ελευθερίας και της δημοκρατίας για τους νέους σήμερα».
Συνομιλητές: Γεωργία Νικολάου, Αντιπεριφερειάρχης Περιφερειακής Ενότητας ΈβρουΚωνσταντίνος Ρέμελης, Πρύτανης Δ.Π.ΘΕυάγγελος Λαμπάκης, Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Ώρα έναρξης:11.00 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης

Παρασκευή 6 Μαϊου 2011"Παιδιά κάτω από τον ίδιο ουρανό: Διαφορετικοί κόσμοι – Ίδια δικαιώματα".
Οργάνωση και επιμέλεια: Ομάδα Αγωγής Υγείας 5ου Γυμνασίου Αλεξανδρούπολης σε συνεργασία με τις ομάδες Α.Υ. του 1ου Γυμνασίου Αλεξανδρούπολης, του 3ου ΓΕΛ Αλεξανδρούπολης, τη χορωδία του 6ου Δημοτικού Σχολείου Αλεξανδρούπολης, το Πρότυπο Παιδικό Κέντρο Δ.Λεγγέτση και το ΕΕΕΕΚ –ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Αλεξανδρούπολης.

Ώρα έναρξης:19.00 - Δημοτικό Θέατρο ΑλεξανδρούποληςΣάββατο 7 Μαϊου 20111. "Η μάνα εν το στήριγμαν τη χαράς το κλαδίν". Ο μαστός σύμβολο θηλυκότητας και μητρότητας.
Ομιλήτρια: Ιωάννα Κουγιουμτζή Ιατρός - Γενικός Χειρούργος, Διδάκτωρ Δ.Π.Θ

Οργάνωση και επιμέλεια: Σύνδεσμος φιλολόγων νομού Έβρου με συμμετοχή της παιδικής Χορωδίας και την Χορωδία Ενηλίκων του Καλλιτεχνικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης.

Ώρα έναρξης: 20.00 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης
2. "Πανέβρια συνάντηση σκακιστώνΣτην πλατεία του Φάρου Αλεξανδρούπολης ο Μ.Γ.Σ ΕΘΝΙΚΟΣσας προσκαλεί να γιορτάσετε μαζί του, την άνοδό του στη Β’ Εθνική."Το πρόγραμμα περιλαμβάνει: ΣΙΜΟΥΛΤΑΝΕ και ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΣΚΑΚΙ

Ώρα έναρξης: 18.00 – 22.00 - Πλατεία Φάρου

Κυριακή 8 Μαϊου 2011"Αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο"Δημοτική Χορωδία υπό την διεύθυνση του κ.Θόδωρου ΠαπαδόπουλουΣολίστ: Στέλιος Βραχιόλογλου και Νίκος ΚατσαρόςΏρα έναρξης : 20.30 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης

Δευτέρα 9 Μαϊου 20111. "Αφιέρωμα στον Ποιητή της Θάλασσας Νίκο Καββαδία"Την εκδήλωση θα τιμήσει ο συγγραφέας Μήτσος Κασόλας Οργάνωση και επιμέλεια: 2ο Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης ΑλεξανδρούποληςΏρα έναρξης: 12.00 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης
2. Μούσικοθεατρική παράσταση: "Το πικροπαράμυθο: Στη χώρα του εδώ και τώρα"Σκηνοθεσία : Μαγδαληνή ΚασβίκηΜουσική επένδυση: Ιωάννα ΝιεζγκόνταΟργάνωση και επιμέλεια: 2ο Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης

Ώρα έναρξης : 20.30 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης

Τρίτη10 Μαϊου 2011 Μέρες σιδηροδρόμου – Αλεξανδρούπολη 2011- 19.30: Εγκαίνια έκθεσης βιβλίου, φωτογραφίας, έργων τέχνης και σιδηροδρομικών αντικειμένωνΔιάρκεια έκθεσης: 10/5/2011 - 15/ 5/2011Ώρες Λειτουργίας της Έκθεσης: 10.00 – 13.00 και 19.00- 21.00 στον χώρο του φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου
- 20:00: Ιστορικές διαδρομές με τον ελληνικό σιδηρόδρομο – προβολή ντοκυμαντέρ (αίθουσα Δημοτικού θεάτρου)"Σιδηρόδρομος, σταυροδρόμι τεχνολογίας και πολιτισμού" (Σύλλογος Φίλων Σιδηροδρόμου)Επιμέλεια, οργάνωση και συντονισμός: Φωτεινή Τοζακίδου, υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων καιΚαλλιτεχνικών Αγώνων Β/μιας εκπαίδευσης Νομού Έβρου. Ώρες προβολής: 20.00
- Oι τροβαδούροι τραγουδούν κάνοντας βόλτα στο κέντρο της ΑλεξανδρούποληςΤετάρτη 11 Μαϊου 2011
Α. ΜΕΡΟΣ: Προβολή ντοκυμαντέρ
1."Οι ράγες της Ιστορίας".(Στον υπαίθριο χώρο του Γαλλικού σταθμού, ώρα έναρξης 20.30 )Παραγωγή: 3ο γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης (Γυμνάσιο Δόμνα Βισβύζη) που έχει διακριθεί με το 1ο βραβείο στο μαθητικό φεστιβάλ ντοκυμαντέρ Χαλκιδικής 2010)2. "Το τραμ" (Σύλλογος Φίλων Σιδηροδρόμου)
Β. ΜΕΡΟΣ: Μουσική εκδήλωση
1.Μουσικά ταξίδια με το 5ο γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης.2.Τα τρένα που φύγαν… (Μουσική εκδήλωση με τραγούδια εμπνευσμένα από τον σιδηρόδρομο – μουσική επιμέλεια Στέλιος Βραχιόλογλου).Επιμέλεια, οργάνωση και συντονισμός: Φωτεινή Τοζακίδου, υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων Β/μιας εκπαίδευσης Νομού Έβρου.

Τετάρτη 11 Μαίου

- "Θράκη: από το περιθώριο στο προσκήνιο της μνήμης και της ταυτότητας".

Ομιλητής: Μαλκίδης Θεοφάνης. Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από την χορωδία του Φιλεκπαιδευτικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης και θα διανεμηθεί δωρεάν το βιβλίο του Θ. Μαλκίδη για τη ΘΡΑΚΗ, έκδοση του Φιλεκπαιδευτικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης.Ώρα έναρξης: 20.00 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης.

- Το 2ο Πανελλήνιο Πρόγραμμα «Αναδάσωση και Αθλητισμός» της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας της Ελλάδος ξεκινά από την Αλεξανδρούπολη στις 11/05/2011.Σημείο συνάντησης: Στάδιο Φώτης Κοσμάς

Ώρα έναρξης: 09.00Συνδιοργάνωση: Δήμος Αλεξανδρούπολης - ΜΓΣ Εθνικού.*Η δεντροφύτευση και οι αθλητικοί αγώνες θα πραγματοποιηθούν με την συμμετοχή μαθητών, αθλητών και Ελλήνων Ολυμπιονικών .
- Oι τροβαδούροι τραγουδούν κάνοντας βόλτα στην περιοχή της Αγίας Κυριακής.
Πέμπτη 12 Μαϊου 2011"Λογοτεχνικό Ανθολόγιο"Ώρα έναρξης: 20.00 - Εθνολογικό Μουσείο Θράκης
Προβολή ντοκυμαντέρ1. Αλεξανδρούπολη, φως στην ιστορίαΠαραγωγή : Εθνολογικό Μουσείο Θράκης2. Οδοντωτός, το τραινάκι του βουραϊκούΠαραγωγή: Σύλλογος Φίλων ΣιδηροδρόμουΕπιμέλεια, οργάνωση και συντονισμός: Φωτεινή Τοζακίδου, υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων Β/μιας εκπαίδευσης Νομού Έβρου.- "Πενήντα χρόνια ο άνθρωπος στο διάστημα" - Αφιερωμένο στον Ιούρι ΓκαγκάρινΟργάνωση και επιμέλεια: Σύνδεσμος "ρώσσικο σπίτι" και σύνδεσμος παλλινοστούντων επιχειρηματιών σε συνεργασία με το προξενείο της Θεσσαλονίκης.

Την εκδήλωση θα τιμήσει ο Πρόξενος της Ρωσσίας στη Θεσσαλονίκη.Ώρα έναρξης: 12.00 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης

Παρασκευή13 Μαϊου 2011
Τιμητική βραδιά για τρεις λόγιους Εβρίτες:Φοίβος Μάλαμας – ΛογοτέχνηςΠασχάλης Χριστοδούλου - Δοκιμιογράφος, ΠοιητήςΣτέλιος Ντουρανίδης - Λαϊκός ποιητήςΟργάνωση και επιμέλεια: ΕΠΟΦΕ ( Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου)Ώρα έναρξης: 21.00 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης
-Oι τροβαδούροι τραγουδούν κάνοντας βόλτα στο κέντρο της Αλεξανδρούπολης
Σάββατο 14 Μαϊου 2011

Δημήτρης Β. Νανόπουλος, Ακαδημαϊκός, Διακεκριμένος ΚαθηγητήςΦυσικής Υψηλών Ενεργειών, Texas A & M UniversityΤίτλος Ομιλίας: «Πολυσύμπαν (Multiverse) & LHC (Large Hadron Collider)Ώρα έναρξης: 20.30 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης
- Τουρνουά Μπάσκετ ΠαίδωνΣυμμετέχουν: Αλέξανδρος Αλεξανδρούπολης, Εθνικός Αλεξανδρούπολης, Ολυμπιάδα Αλεξανδρούπολης, ΑΡΗΣ, ΠΑΟΚ, Καβάλα, ΜαντουλίδηςΤο τουρνουά θα διεξαχθεί στον χώρο του Κλειστού Γυμναστηρίου Αλεξανδρούπολης 14/05/2011 και ώρα 17.00 - 15/05/2011 και ώρα 10.00

Κυριακή 15 Μαϊου 2011- Παραδοσιακοί Χοροί και Βιοποικιλότητα στο Πάρκο ΑνεξαρτησίαςΤα παιδικά τμήματα διαφόρων πολιτιστικών συλλόγων παρουσιάζουν Παραδοσιακούς Χορούς. Με το τέλος της παρουσίασης θα μοιραστούν δωρεάν παραδοσιακά φυτά και σπόροι σε ενδιαφερόμενους, από την ΕΠΟΦΕ και τα συνεργαζόμενα Δημοτικά Σχολεία.Ώρα έναρξης: 11.00 - Πάρκο Ανεξαρτησίας
"ΔΡΟΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ"Παιδιά και ενήλικες θα τρέξουμε κατα μήκος της παραλιακής ζώνης δίνοντας το παράδειγμα για άσκηση και υγεία. Ώρα έναρξης:11.00 - Φάρος Αλεξανδρούπολης
- Ορχήστρα Δωματίου Θράκης - Συναυλία Κλασσικής Μουσικής»Διεύθυνση ορχήστρας: Κώστας Βενετικίδης

Ώρα έναρξης 20.30 - Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης

16 – 20 Μαΐού 2011"Αθλητική Εβδομάδα για παιδιά Δημοτικών Σχολείων" (Ε’& ΣΤ’ Τάξεων)Καλαθοσφαίριση,Πετοσφαίριση (3x3),Χειροσφαίριση,Ποδόσφαιρο (5x5) και στίβος.Οργάνωση και επιμέλεια: Γραφείο φυσικής αγωγής και η Διεύθυνση Α΄/θμιας Εκπ/σης Ν.ΈβρουΏρες έναρξης: 9.00 – 13.30 - Δημοτικό Στάδιο «Φώτης Κοσμάς» και πρώην Κέντρο Νεότητας