Ἡ προσευχή εἶναι τό πρῶτο καθῆκον τοῦ χριστιανοῦ τό ὁποῖον πρέπει νά ἐκπληρώνει. «Τοῖς πᾶσι χρόνος καί καιρός παντί πράγματι ὑπό τόν οὐρανόν» (Ἐκκλησ. 3,1). Ἀλλά πῶς νά μήν εἶναι χρόνος γιά προσευχή, ἀφοῦ εἶναι τό πρῶτο ἔργο πού πρέπει νά γίνεται κάτω ἐδῶ στήν γῆ;
Ἐάν ὑπάρχη χρόνος γιά διασκέδαση, μπορεῖς νά διαμαρτύρεσαι ὅτι δέν ὑπάρχη πλέον χρόνος γιά προσευχή;
Μόνον αὐτός πού δέν θέλει νά προσεύχεται, δέν εὑρίσκει χρόνο γιά προσευχή. Ὅσο καί νά εἶσαι ἀπησχολημένος, ὅσο καί νά εἶναι δύσκολη ἡ ἐργασία σου, μέ τήν ὁποία ἀποκτᾶς τήν τροφή τῆς ζωῆς σου, δέν εἶσαι σέ θέσι νά προσθέσης δίπλα στό ἐργατικό σου ὡράριο τίς πρῶτες ὥρες τῆς ἡμέρας καί τῆς νυκτός γιά τήν συνομιλία σου μέ τόν Θεό, μέσῳ τῆς προσευχῆς;
Ἐάν εἶναι δυνατόν, ἀκόμη καί στόν καιρό τῆς ἐργασίας σου, μήν ἀφήνης τήν προσευχή! Ἕνας ἀσκητής λέγει ὅτι τό ἔργο νά γίνεται μέ τά χέρια καί ἡ προσευχή μέ τό στόμα.
Ἡ προσευχή εἶναι τό πρῶτο δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό ὁποῖο ἀποκτοῦνται ὅλα τά ἄλλα δῶρα.
Ὅπως ἕνας ἐπαίτης γιά νά δεχθῆ ἐλεημοσύνη, πρέπει νά ἐκτείνη τό χέρι του, ὅπως ἕνα νήπιο γιά νά δεχθῆ τήν τροφή του πρέπει ν᾿ ἀνοίξη τό στόμα του, παρομοίως πρέπει καί ὁ ἄνθρωπος νά ἀνοιχθῆ πρός τόν Θεό γιά νά λάβη τό δῶρο Του. Πρέπει νά ἔχη ψυχή ἀνοικτή γιά νά λάβη τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ προσευχή εἶναι τό ἀνοικτό χέρι γιά τήν παραλαβή τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό ἀνοικτό στόμα γιά τήν γεῦσι τῆς οὐράνιας τροφῆς. Ἡ προσευχή ὁμοιάζει μέ τό χρυσό κλειδί μέ τό ὁποῖο ἀνοίγονται ὅλοι οἱ θησαυροί τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν.
Ἡ προσευχή ἀνέρχεται καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ κατέρχεται στόν ἄνθρωπο. Χωρίς προσευχή, ἡ πνευματική μας ζωή πεινᾶ, διψᾶ καί πεθαίνει.
Ὅποιος θέλει νά γίνη εἰσακουστός ἀπό τόν Θεό στήν προσευχή του, πρέπει νά ὑπακούση τόν Θεό διά τῶν ἐντολῶν Του.
Δέξου τόν Νομοδότην Θεόν καί Αὐτός θά δεχθῆ ἐσένα, ὅταν προσεύχεσαι. Δέν γίνεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὑπακούει στόν Θεό, ὁ Θεός νά μήν τόν ἀκούη, διότι ὁ Θεός δέν εἶναι μακριά ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ἡ ὑπακοή ἀκολουθεῖ τήν ὑπακοή. Ἐάν κάποιος ὑπακούη στόν Θεό καί ὁ Θεός τόν ὑπακούει (Ἀββᾶς Μωϋσῆς).
Βάδιζε τόν δρόμο πού πηγαίνει πρός τόν Θεό κι αὐτός ὁ δρόμος θά σέ φέρη στήν θεία σοφία. Ἡ ὁδός πρός τόν Θεό εἶναι γνωστή: Ταπεινοί στοχασμοί, προσευχή καί πίστις.
Ὅλες οἱ γνώσεις μας εἶναι ἀνώφελες, ἐάν δέν γνωρίσουμε τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ ψυχή ἡ ὁποία μένει σάν ξένη μακριά ἀπό τόν Θεό, τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, τήν Ἀρχή παντός ἀγαθοῦ, ματαίως ὀνειρεύεται ὅτι προοδεύει καί πηγαίνει μπροστά.
Προσευχήσου στόν Θεό καί, ὅταν Τόν βλέπεις, σέ βλέπει καί ἐκεῖνος.
Γιατί οἱ χριστιανοί τήν ὥρα τῆς προσευχῆς τους κλείνουν τά μάτια; Διότι στέκονται ἐνώπιον τοῦ φωτεινωτάτου Προσώπου τῆς ἀνωτάτης θεανδρικῆς Ὑπάρξεως. Νά σκέπτεσαι μέ ποιόν συζητῆς γιά νά μή σοῦ λογισθῆ ἡ προσευχή σάν ἁμαρτία.
Αὐτός πού προσεύχεται μόνο μέ τό στόμα, προσεύχεται στόν ἀέρα καί ὄχι στόν Θεό. Ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ πρέπει νά κατευθύνεται στόν καρδιά καί ὄχι μόνο στά λόγια. Ἡ προσευχή πού ἐπιτελεῖται μέ ἀμέλεια καί ὀκνηρία εἶναι μία κενή συνομιλία. Ἀφοῦ ἐσύ ὁ ἴδιος δέν ἀκοῦς τήν προσευχή σου, πῶς θέλεις νά τήν ἀκούση ὁ Θεός;
Πρέπει νά καθαρίσουμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας καί μετά νά σταθοῦμε σέ συνομιλία μέ τόν Καθαρώτατο Ἰησοῦ Χριστό μας (ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος).
Μόνο μία καθαρή ψυχή ἀναπέμει καθαρή προσευχή πρός τόν Θεό (Ἀββᾶς Ἠσαΐας).
Ὅπως θέλουμε νά εἴμεθα στόν καιρό τῆς προσευχῆς, ἔτσι πρέπει νά εἴμεθα καί πρίν ἀπό τήν προσευχή. Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ταπεινώνει τόν ἑαυτό του σέ ὅλα, διότι αὐτός θά ὑψωθῆ.
από το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ» – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (1910-1989)
Περί προσευχῆς – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
(1910-1989)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μ.Δ.Γ – 2003
simeiakairwn.wordpress.com
