Το θέμα έφερε στο φως, κατά πως τη βόλεψε, η τουρκοκυπριακή «Αβρούπα». Με τίτλο «δέστε το ρεζιλίκι» και υπότιτλο «έβαλαν μέλη της ΕΟΚΑ στο Κρατικό Λαχείο ως μουτζαχίντ» προκάλεσε σάλο στα κατεχόμενα. Το «κρατικό» λαχείο κυκλοφόρησε για την 58η επέτειο της μάχης των Κοκκίνων και απεικόνιζε αγωνιστές που αντιστάθηκαν στην τουρκανταρσία και μόλις είχαν ανακαταλάβει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο.
Κι αν η «Αβρούπα» έχει δική της ατζέντα, επιδιώκοντας να παραπλανήσει και να επιβάλει την προπαγάνδα ότι η ΕΟΚΑ υπήρχε και το 1964 και εξόντωνε Τουρκοκύπριους, το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ) μετέφρασε αμάσητη την είδηση, η οποία μετά αναδημοσιεύτηκε στην πλειονότητα των ελληνοκυπριακών, διαδικτυακών κυρίως, ΜΜΕ. Μαζί δημοσιεύτηκαν και δηλώσεις του κατοχικού ηγέτη και άλλων Τουρκοκυπρίων πολιτικών που επίσης αναφέρονται στην ΕΟΚΑ.
Και δυστυχώς, δεν βρέθηκε ένας, στο ΚΥΠΕ ή αλλού, να αφιερώσει πέντε λεπτά για να οριοθετήσει το ιστορικό πλαίσιο. Η δράση της ΕΟΚΑ τερματίστηκε το 1959, μετά από εντολή του αρχηγού της και έπειτα από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Με το ξέσπασμα της τουρκοκυπριακής ανταρσίας το 1963 και ελλείψει σοβαρής στρατιωτικής οργάνωσης, σκόρπιες αντάρτικες ομάδες ανέλαβαν την προστασία των Ελληνοκυπρίων, μα και του υπό κατάρρευση κράτους. Στον Πενταδάκτυλο έδρασαν κυρίως οι λεγόμενοι «Κοκκινοσκούφηδες» με πολιτικό αρχηγό τον Βάσο Λυσσαρίδη. Οι οποίοι ανακατέλαβαν τον Προφήτη Ηλία το 1964, πιθανώς με τη συμβολή των ανδρών της ομάδας του Τάσου Μάρκου.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η αυτοακύρωση συνεχίστηκε με δεύτερη είδηση για τον σάλο που επικρατεί στα κατεχόμενα. Η επανάληψη της μετάφρασης και της αντιγραφής δεν βελτίωσε την αντιμετώπιση της ιστορίας από τα ε/κ ΜΜΕ –πάλι έφταιξε η ΕΟΚΑ που ολοκλήρωσε τη δράση της το 1959 και κατόπιν εντολής του αρχηγού της: «Εκείνος ο οποίος δεν θα εδέχετο την συμφωνίαν και θα εσυνέχιζε τον αγώνα, θα ΕΔΙΧΑΖΕ όχι μόνον τον κυπριακόν λαόν, αλλά πιθανώς και ολόκληρον το έθνος, τα δε αποτελέσματα του εθνικού διχασμού θα ήσαν απείρως καταστρεπτικώτερα από τα τοιάυτα, τα οποία τινες νομίζουν ότι θα επιφέρη η δοθείσα λύσις». Σωστά ή λάνθασμένα, οι αντάρτες κατέβηκαν από τα βουνά και παρέδωσαν τα όπλα πριν ακόμα επιστρέψει ο Μακάριος στην Κύπρο και φωνάξει «νενικήκαμεν» τον Μάρτιο του 1959. Μετά την τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963, κάπως έπρεπε να αμυνθούν οι Ελληνοκύπριοι που είχαν να αντιμετωπίσουν τρομοκράτες εξοπλισμένους από την Τουρκία και εφόσον ο μικτός στρατός είχε σαμποταριστεί από τους Τουρκοκύπριους βουλευτές από το 1960-1963. Ο κυπριακός Ελληνισμός, ίσως πιο σύσσωμος από ποτέ, στάθηκε δίπλα στις αντιστασιακές ομάδες και τούτο μόνο εκθέτει όσους σήμερα ζητούν αυτομαστιγώματα για όσα έγιναν στον Πενταδάκτυλο και αλλού. Ό,τι, όμως, και να διαλαλούν, ένθεν και ένθεν των οδοφραγμάτων, σε μια εμμονική εκστρατεία αναθεώρησης της ιστορίας, ΕΟΚΑ δεν υπήρχε ούτε το 1964 ούτε το 1967 ούτε το 1974. Η ΕΟΚΑ πραγματοποίησε ένα φοβερό αντιαποικιακό εθνικοαπελευθερωτικό αντάρτικο, που δεν είχε άλλο σκοπό εκτός την αποαποικιοποίηση, την αυτοδιάθεση και την ένωση με την Ελλάδα.
του Αλέκου Μιχαηλίδη
