Πριν 48 ολόκληρα χρόνια, πραγματοποιήθηκε η «ειρηνική», κατά τους Τούρκους, ΕΙΣΒΟΛΗ, στην προαιωνίως βασανισμένη Κύπρο. Συμπονούμε τους Έλληνες Κύπριους συμπατριώτες μας, τους γονείς και τους παππούδες μας, που αυτές τις μέρες, ξαναζωντανεύουν τις αναμνήσεις και τον θυμό τους. Θυμό, γιατί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, γιατί αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες.
Για εμάς, ο «πόλεμος» ενάντια στην εισβολή και την κατοχή έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Με δίφυλλα ενημερωτικά φυλλάδια, με διαφωτιστικές εκδηλώσεις, με συμβολικές ενέργειες όπως το κλείσιμο των οδοφραγμάτων, με την ανάδειξη της αλήθειας μέσω δημοσιεύσεων και ανάρτησης πανό, με τον αντίλαλο των πατριωτικών μας συνθημάτων που ηχεί σε κάθε σημείο του Ελληνισμού. Αυτή είναι η δική μας αντίσταση.
Ας ανοίξουμε πραγματικά τα μάτια μας, να δούμε την αλήθεια, ας ανοίξουμε τα αυτιά μας, να ακούσουμε την αλήθεια και προπάντων, ας διαβάσουμε την ελληνική ιστορία που είναι γραμμένη στα χώματα της Κύπρου μας. Ευχόμαστε φέτος να είναι η τελευταία χρονιά που στεκόμαστε μπροστά στα «οδοφράγματα», με τον εισβολέα απέναντί μας. Καρτερούμε με πείσμα να επιστρέψουμε στη γη από όπου μας ξερίζωσαν το 1974.
Ας φωνάξουμε, λοιπόν, όσο δυνατά ηχεί η σειρήνα τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου, θυμίζοντας σε αυτούς που ξεχνούν, την κατοχή. Ας φωνάξουμε, όχι μόνο με τη φωνή μας, αλλά με τη φλόγα που καίει μέσα μας για επιστροφή.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
