Η απειλή προσάρτησης των κατεχομένων ως μέσο για επιβολή της ομοσπονδίας
Όλο και πιο έντονη γίνεται η απειλή της προσάρτησης των κατεχομένων ως μέσο για επιβολή της ομοσπονδίας. Άλλωστε, ήδη από το 1956, όταν ο αγώνας των Κυπρίων για Απελευθέρωση-Αυτοδιάθεση-Ένωση βρισκόταν στο αποκορύφωμά του, ο Τούρκος Καθηγητής Πανεπιστημίου και διακεκριμένος Συνταγματολόγος, ή αλλιώς «Ο εμπνευστής της διχοτόμησης», Νιχάτ Ερίμ, υπέβαλε τις γνωστές εκθέσεις ως το «Σχέδιο Ανάκτησης Κύπρου».
Οι εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ δεν μπορούσαν να μην έχουν κάποιους βασικούς πυλώνες, μέσα από τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί ο βασικός, μακροπρόθεσμος στόχος τους, δηλαδή η ολοκληρωτική κατάκτηση του νησιού μας. Ο πρώτος πυλώνας στηρίζεται στο ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις επί της Κύπρου είναι απαραίτητο να στηρίζονται σε πολιτικούς λόγους και όχι σε νομικά επιχειρήματα. Όμως, για να μη δημιουργείται πρόβλημα στις σχέσεις Βρετανίας- Τουρκίας- Ελλάδας, αν παραχωρηθεί αυτοδιοίκηση στο νησί, «η καλύτερη λύση είναι η μέση, δηλαδή η διχοτόμηση του νησιού». Ο πυλώνας αυτός εφαρμόστηκε με την παράνομη τουρκική εισβολή το 1974, καθώς στηρίχθηκε στη δήθεν καταπίεση των τουρκοκυπρίων. Ο δεύτερος πυλώνας, αναφέρει ότι η Τουρκία πρέπει να δίνει βάση ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο διαφορετικές κοινότητες, όπου η κάθε μια έχει την αρχή της αυτοδιάθεσης ξεχωριστά. Ο συγκεκριμένος πυλώνας υλοποιήθηκε το2004μετα δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα του σχεδίου Ανάν, με τα οποία αναδείχθηκε διεθνώς ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο ξεχωριστές κοινότητες. Ο τρίτος πυλώνας αφορούσε τη μετακίνηση του πληθυσμού, ούτως ώστε να διαχωριστεί ο λαός σε δύο ζώνες. Ο εν λόγω πυλώνας, εφαρμόστηκε το 1964 με την τ/κ ανταρσία και το 1974 με την τουρκική εισβολή.
Επιπρόσθετα, η Τουρκία, στην προσπάθειά της να αποκτήσει τον έλεγχο στο νησί μας, απαιτεί να συμμετέχει στην ασφάλεια της περιοχής του νησιού. Αυτό προβλέπεται στον τέταρτο πυλώνα με τον οποίο η Τουρκία διεκδικεί επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο. Επιπλέον, σύμφωνα με τις εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, πρέπει να είναι δυνατή η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο για τη συνεχή αύξηση του τουρκικού πληθυσμού, κάτι που οδήγησε στον εποικισμό. Αν και ο εποικισμός είναι ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζεται ως «έγκλημα πολέμου» βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, είναι και ένα φαινόμενο το οποίο εντείνεται, αφού οι Τούρκοι έποικοι πολλαπλασιάζονται.
Οι εκθέσεις αυτές, παρότι συνετάχθησαν το 1956, εντούτοις 66 χρόνια μετά, παραμένουν επίκαιρες αλλά και μείζονος στρατηγικής σημασίας έγγραφα, λόγω της συνέπειας και της σταθερότητας με την οποία οι τουρκικές κυβερνήσεις τις ακολούθησαν. Είναι τραγικό ότι μέχρι σήμερα η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία παραμένει η μοναδική πολιτική βάση λύσης, τόσο της κυπριακής, όσο και της τουρκικής πλευράς.
Πώς αποδεικνύεται ότι μέχρι και σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία έρχεται αντιμέτωπη με τις πρόνοιες της λύσης αυτής; Στο πρόσφατο παρελθόν, 18 χρόνια πριν, δηλαδή το2004, προτάθηκε το σχέδιο Ανάν από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Οι πρόνοιες του σχεδίου αυτού, ήταν αντίστοιχες των εκθέσεων Νιχάτ Ερίμ, με αποτέλεσμα το σχέδιο να εγκριθεί από την «τουρκοκυπριακή κοινότητα» και να απορριφθεί από το 75,83% των Ελλήνων της Κύπρου. Ο λαός μίλησε, μα η κυβέρνηση τον αγνόησε. Τον αγνόησε, αφού την 8η Ιουλίου 2006 υπεγράφη από τον τότε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσο Παπαδόπουλο, και τον τότε ηγέτη των τ/κ, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, η συμφωνία της 8ης Ιουλίου, η οποία προνοούσε τη δέσμευση και των δύο «κοινοτήτων» για λύση του Κυπριακού στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Μεγάλη ένταση προκάλεσε το φαινόμενο που επικρατούσε στις 20 Ιουλίου 2022, το οποίο αφορούσε την ανακοίνωση προσάρτησης των κατεχομένων από τον Ερντογάν. Μάλιστα, υπήρχε η πρόθεση της αμερικανικής πλευράς να έστελνε σχετικό ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Η αλήθεια είναι, πως ο Ερντογάν δεν θα είχε κανένα απολύτως δισταγμό να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Η Υψηλή Στρατηγική της Τουρκίας για το Κυπριακό, χαρακτηρίζεται από αδιάλειπτη συνέπεια και φτάνει 66 χρόνια πίσω στις προτάσεις Νιχάτ Ερίμ, οι οποίες προαναφέρθηκαν.
Στην τελική, ίσως ο λόγος που η Τουρκία δεν προχώρησε ποτέ στην προσάρτηση και την αναγνώριση δύο ξεχωριστών κρατών, είναι γιατί δεν τη συμφέρει ολοκληρωτικά. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία έχει ως σκοπό την αναγνώριση του ψευδοκράτους μέσω εξαναγκασμού και πίεσης, με τρόπο ώστε να μπορεί να ασκεί έλεγχο σε ολόκληρη την Κύπρο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας λύσης που θα παραχωρεί στην Τουρκία το δικαίωμα πολιτικής παρέμβασης και στο «ελληνοκυπριακό συνιστόν κρατίδιο».
Παρόλο που ανησυχούμε ότι η προσάρτηση θα φέρει την Τουρκία στην Κύπρο, στην τελική πού είναι η Τουρκία τώρα; Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, είμαστε ενάντια στην προσάρτηση των κατεχομένων και στην επιβολή της ομοσπονδίας για τους εξής λόγους. Αρχικά, με τους όρους «δικοινοτική» και «διζωνική» νοείται πως η Κύπρος θα αποτελείται από δύο κοινότητες και δύο ζώνες αντίστοιχα, την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή. Το 82%των Ελλήνων της Κύπρου θα εξισώνεται με το 18% των τ/κ, δίνοντας το δικαίωμα στην Τουρκία να κυριαρχήσει στο νησί. Επιπλέον, θα πρέπει στο κάθε κρατίδιο να υπάρχει πληθυσμιακή υπεροχή, κάτι το οποίο θα επηρεάσει το βόρειο κομμάτι της Κύπρου, στο οποίο την πλειοψηφία πλέον θα κατέχουν οι τ/κ με αποτέλεσμα να μην μπορούν όλοι οι πρόσφυγες να επιστρέψουν πίσω στις πατρογονικές τους εστίες, ενώ αυτοί που θα επιστρέψουν, θα στερούνται το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Επίσης, οι υπόλοιπες βασικές ελευθερίες που θα έπρεπε να διαθέτει κάθε πολίτης, δηλαδή η διακίνηση, η ιδιοκτησία και η εγκατάσταση, πλέον δεν θα υφίστανται.
Επιπλέον, μέσα από τη λύση της Δ.Δ.Ο, το Κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής, υποβαθμίζεται ξεκάθαρα σε πρόβλημα μεταξύ δύο κοινοτήτων. Τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε η Τουρκία εις βάρος των Ελλήνων της Κύπρου νομιμοποιούνται και οι Τούρκοι έποικοι μαζί με τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα, δεν θα αποχωρήσουν ποτέ από το νησί.
Η Δ.Δ.Ο θα αποδειχθεί δυσλειτουργική και μέσα στη Βουλή, αφού για να εγκριθεί κάποιος νόμος θα απαιτείται ξεχωριστή πλειοψηφία των βουλευτών που θα αντιπροσωπεύουν την κάθε πλευρά. Το 9,1% των τ/κ, συνταγματικά θα εξισώνεται με το 90,9% των Ελλήνων της Κύπρου και θα μπορεί να επιβάλλει την άποψή του μέσω των αντιπροσώπων του στη Βουλή. Επίσης, ο τ/κ αντιπρόεδρος θα έχει το δικαίωμα της αρνησικυρίας (βέτο) στη Βουλή, που αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση ασυμφωνίας του με κάποια απόφαση της Βουλής, θα μπορεί να την αρνηθεί και η απόφαση αυτή να μην ληφθεί.
Με την επιβολή αυτής της λύσης, κάθε ίχνος του ελληνικού στοιχείου και της εθνικής συνείδησης που έχουμε στο νησί μας, θα κινδυνεύει προς εξαφάνιση. Μια βασική πρόνοια της Δ.Δ.Ο, αποτελεί η κατάργηση των εθνικών εορτών, δηλαδή της 28ης Οκτωβρίου, της25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου, του Εθνικού μας Ύμνου και της έπαρσης της Ελληνικής σημαίας, αλλά και όλες οι θυσίες των ηρώων θα ξεχαστούν. Η ιστορία και το παρελθόν της Κύπρου σχετικά με την Τουρκία θα είναι γεγονότα άγνωστα για τις επόμενες γενεές.
Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, δεν θα πάψουμε ούτε δευτερόλεπτο να αγωνιζόμαστε και να παλεύουμε με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο, για την Απελευθέρωση του κατεχόμενού μας νησιού. Απαιτούμε την εξακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων, την επιστροφή όλων ανεξαιρέτως των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες, την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, την αποχώρηση όλων των εποίκων και των παραγώγων τους και την εξασφάλιση των τεσσάρων βασικών ελευθεριών. Απαιτούμε δηλαδή τη μοναδική, δίκαιη και βιώσιμη λύση που να μας επιτρέπει να περπατάμε ελεύθεροι στα χώματα που περπατούσαν οι πρόγονοί μας, δηλαδή την πραγματική απελευθέρωση.
Γραφείο Τύπου
ΠΕΟΦ Θεσσαλονίκης
