Αφού στην πρώην Ελλάδα έγινε κακοποίηση της πολιτικής, θα εμφανίζεται αυτή η εικόνα....
Επειδή θέλουμε την ειρήνη, οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Η Τουρκία μάς επέβαλε τον πόλεμο σε όλα τα μέτωπα και συνεχίζεται διά της κατοχής της Κύπρου. Μητσοτάκης-Χριστοδουλίδης ας προσγειωθούν: Η ειρήνη δεν θα επιτευχθεί διά της διζωνικής τερατουργίας, ούτε διά του κατευνασμού του τουρκικού θηρίου.
του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει έφεση στις αποκαλύψεις τελευταία. Για λόγους αυτοπροστασίας προφανώς, αλλά ολίγον μας αφορούν οι λόγοι του. Όταν μιλά για γεγονότα οφείλουν να τα ζυγίζουν όλοι, για να ξέρουν τι γίνεται πίσω από την πλάτη του λαού.
Η νέα αποκάλυψή του προστίθεται σε όσα έγραψα χθες για τον τρόπο που διαχειρίζεται η πολιτική ηγεσία το Κυπριακό. Βλακωδώς, δηλαδή. Και γι΄ αυτό, δεν ελπίζω τίποτα πλέον. Είμαστε χαμένοι. Όχι από την Τουρκία, αλλά από τους «δικούς μας». Αυτούς που βρίσκονται πάντα σε θέσεις κλειδιά και έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τις εξελίξεις για να μας βοηθήσουν να σωθούμε από την τουρκική βουλιμία, αλλά τις επηρεάζουν εναντίον μας.
·
H εκπομπή «Παντού Ελλάδα» στο ApodimosTV φιλοξένησε τον Θεοφάνη Μαλκίδη, με θέμα τις Γερμανικές Αποζημιώσεις
Μια ουσιαστική συζήτηση για την ιστορική μνήμη, τη δικαιοσύνη και το χρέος της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα.
Συντονίζει ο Ανδρέας Σαλμανίδης
Παρακολουθήστε τη συζήτηση στη συνέχεια
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για την 28η Οκτωβρίου, για την αντίσταση του Ελληνισμού στην υποταγή, τότε και σήμερα !
Η 28η Οκτωβρίου αποτέλεσε μία σκληρή δοκιμασία του ελληνικού λαού.
Οι αγώνες που έδωσε το Ελληνικό έθνος είχαν την μορφή άμυνας, αντίστασης, ή απελευθέρωσης Ελληνικών εδαφών και Ελλήνων και τελικά την 28η Οκτωβρίου οι Έλληνες και οι Ελληνίδες επέλεξαν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία από την ήττα και την ταπείνωση. Και μάλιστα έναντι ενός εχθρού με πολύ περισσότερες και ποιοτικότερες δυνάμεις.
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα, ως κράτος, δεν έχει κάτι σχεδόν τίποτα ουσιαστικό για τους ήρωες που χάθηκαν. Και αναφερόμαστε στην ανάπαυση των πάνω από 8.000 νεκρών Ελλήνων στρατιωτών. Σήμερα, οφείλουμε να στηρίξουμε την περισυλλογή των οστών των Ελλήνων στρατιωτών και να στηρίξουμε την κατασκευή των στρατιωτικών νεκροταφείων και την κατασκευή κενοταφίων, προς τιμήν των ενδόξως πεσόντων στην Βόρεια Ήπειρο.
Είναι το ελάχιστο χρέος έναντι των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους, αντιστεκόμενοι στην υποταγή.
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Θράκη Νετ στη συνέχεια.
Νέα
έκδοση
Μιχάλης
Χαραλαμπίδης. Κείμενα από το ιστολόγιό του ΠΟΛΙΣ- ΑΓΟΡΑ https://polis-agora.blogspot.com (2009-2024).
Εισαγωγή – επιμέλεια Θεοφάνης
Μαλκίδης. Δημιουργικό–συντονισμός
έκδοσης Χρόνης Αμανατίδης. σελ. 702
Αθήνα Νοέμβριος 2025.
«Δεν
πρέπει να πω ένα δημόσιο ευχαριστώ. Γιατί αυτό κινείται σε μια άλλη ανώτερη
ηθική σταθερά. Το ευχαριστώ δεν αρκεί. Είναι περιορισμένο. Πρέπει να πω
ότι είναι έκφραση υψηλής αρετής και συνείδησης η ανιδιοτελής συμβολή όλων αυτών
των ανθρώπων, των προσώπων των γυναικών και των ανδρών, στην Ελλάδα και την
Διασπορά που εξασφαλίζει την ύπαρξη και λειτουργία του Πόλις – Αγορά. Γι αυτό
τις/τους αξίζει μεγάλη, η μεγαλύτερη τιμή. Αυτό είναι το καθήκον αυτό πρέπει να
κάνει το Πόλις. Να τιμά τους ενάρετους. Αυτό είναι το Πόλις. Το
Πόλις-Αγορά δεν είναι μια απλή ιστοσελίδα. Είναι ένα υψηλού διεθνούς επιπέδου
διδακτορικό. Είναι μια ιδιαίτερη μορφωτική και πολιτική σχολή.
Πάντοτε πίστευα και η
ιστορία μου έδινε δίκαιο ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει κέντρο
μορφωτικό του κόσμου. Όχι μόνο για το χθες αλλά για το αύριο».
(Μιχάλης Χαραλαμπίδης, 7 Ιανουαρίου 2019, https://polis-agora.blogspot.com/2019/01/blog-post.html )
Ο
Μιχάλης Χαραλαμπίδης (Αλεξανδρούπολη 1951- Αθήνα 2024) συνδύασε ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα της ελληνικής
πολιτικής και διανόησης, τη δράση με το
στοχασμό, τη θεωρία με την πράξη και πρότεινε ένα λόγο κριτικό, ανεξάρτητο και
βαθιά εναλλακτικό και ριζοσπαστικό.
Θεοφάνης Μαλκίδης: Η μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο απέναντι στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας!
Συνέντευξη στο Pontos Voice και στον Χρήστο Κωνσταντινίδη
Η Αλεξανδρούπολη και κατ’επέκταση η Θράκη είναι ο τόπος που τον ώθησε να ασχοληθεί με την πολιτική επιστήμη ως καθήκον στις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές ως συνέχεια της παράδοσής μας, της οικουμενικότητας, της ανιδιοτελούς προσφοράς. Πρότυπο και πηγή έμπνευσης αποτέλεσε για αυτόν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο οποίος όπως τονίζει, ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον Πόντο στο προσκήνιο της εθνικής συνείδησης και πολιτικής διαδικασίας, όχι μόνο ως μνήμη, αλλά ως ενεργή διεκδίκηση.
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, μίλησε στο Pontos Voice, σε μια συνέντευξη, στην οποία ξεδίπλωσε αναμνήσεις, γνώσεις, αλλά και απόψεις. Η συζήτηση επικεντρώθηκε κυρίως σε θέματα που αφορούν τη Γενοκτονία και γιατί έγιναν πολύ λίγα βήματα για τη διεθνή αναγνώριση από το 1994 που θεσπίστηκε στην Ελλάδα η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης.
«Το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στην ελλαδική πολιτική προσέγγιση, η οποία, ακολουθώντας την πεπατημένη του φόβου, απέτυχε να μετατρέψει την αναγνώριση του 1994 σε διεθνή διπλωματική εκστρατεία» απαντά. Ρωτήθηκε μάλιστα και για ένα σημαντικό θέμα που αγορά έναν κοινό αγώνα μαζί με τους υπόλοιπες προσφυγικές κοινότητες των Ελλήνων της Ανατολής.
«Το κύριο σφάλμα είναι η αποσπασματική θέαση της ιστορικής τραγωδίας. Η Τουρκία δεν διέπραξε τρεις διαφορετικές γενοκτονίες (Πόντου, Μικράς Ασίας, Θράκης), αλλά μία ενιαία, συστηματική και οργανωμένη γενοκτονία εναντίον του Ελληνισμού» σημειώνει.
Παράλληλα εξήγησε ως κοινωνιολόγος το φαινόμενο της νοσταλγίας των Ποντίων, Μικρασιατών και Θρακιωτών για τις πατρίδες των προγόνων τους. «Δεν είναι απλώς συναίσθημα, αλλά κοινωνική μνήμη και πολιτική διεκδίκηση. Δεν πρόκειται για μια απλή μελαγχολία, λιτανεία μίας ετήσιας σύναξης με αφορμή τις ημέρες μνήμης, αλλά για ένα δομικό στοιχείο της ταυτότητας των προσφυγικών πληθυσμών, που έχει βαθιές ανθρώπινες, συναισθηματικές, ηθικές, κοινωνιολογικές, αλλά και γεωπολιτικές διαστάσεις. Το φαινόμενο ερμηνεύεται μέσω της έννοιας της συλλογικής μνήμης», υπογραμμίζει.
Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε:
Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 70 χρόνων από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, το Ίδρυμα Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ, το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, τo Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, το Κέντρο Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος, το Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ και η Ένωση Προφορικής Ιστορίας Κύπρου διοργανώνουν επιστημονικό συνέδριο με τίτλο: «70 χρόνια από τον αγώνα της ΕΟΚΑ: Απόηχοι, Αναλύσεις, Επανεκτιμήσεις».
Το συνέδριο θα διαρκέσει τρεις ημέρες, από την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου μέχρι την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025, στα κεντρικά κτίρια του Πανεπιστημίου Κύπρου (Καλλιπόλεως 75, Λευκωσία). Το συνέδριο περιλαμβάνει 26 συνεδρίες με πέραν των 110 ομιλητών.
Στα πλαίσια του συνεδρίου θα αναλυθούν οι στρατιωτικές, πολιτικές, κοινωνικές, νομικές και άλλες πτυχές του αγώνα της ΕΟΚΑ ενώ θα περιλαμβάνει συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης με αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ακαδημαϊκούς.
Αποτελεί το μεγαλύτερο διεθνές επιστημονικό συνέδριο που έχει διοργανωθεί για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ.
Δείτε το πλήρες πρόγραμμα του συνεδρίου στον παρακάτω σύνδεσμο
<<Τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά >>.
Ένα συγκλονιστικό γεγονός στη σύγχρονη ιστορία του Ελληνισμού, γεγονός το οποίο δεν θα προβληθεί για ακόμη μία φορά, από τα λεγόμενα μέσα ενημέρωσης:
Ο Ελληνισμός αποχαιρέτησε μετά από πενηνταένα χρόνια τον Ήρωα Στρατιώτη του 251ου Τάγματος Πεζικού Όθωνα Χριστοδούλου, ο οποίος αγνοούνταν από τον Ιούλιο του 1974, μαχόμενος τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο.
Το μαρτυρολόγιο είναι μια ψυχωφελής διήγηση, που δεν αφίσταται της πραγματικότητας, και η οποία ανέκαθεν ενθάρρυνε και εμψύχωνε τον υπόδουλο ελληνικό λαό.
ΟΚωνσταντίνος Κατσίφας γεννήθηκε την 3η Σεπτεμβρίου του 1983 μ.Χ. στο χωριό Βουλιαράτες της βορείου Ηπείρου από ευσεβείς γονείς, τον Ιωάννη και τη Βασιλική, οι οποίοι τον ανέθρεψαν με τα νάματα της χριστιανικής πίστεως. Η Δερόπολη, στην οποία ανήκε το χωρίο αυτό, ήταν το πνευματικό κέντρο των Ελλήνων της βορείου Ηπείρου, που αγωνίζονταν σκληρά και καθημερινά για να διατηρήσουν την πίστη τους στον Χριστό, την ελληνική τους γλώσσα και συνείδηση.
Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος – Θεολόγος
«Ποθοῦσα πιό ζωντανά, πιό ἀποτελεσματικά νά ὑπηρετήσω τήν Ἑλλάδα μου, πού σάν ματοβαμμένη μάνα νόμιζα πώς μέ καλοῦσε», ἔγραφε στό ἡμερολόγιό της τό 1943 ἡ Σόνια-Σοφία Στεφανίδου.
Το 1939 τα ιταλικά στρατεύματα, υπό τον στρατηγό Γκουτσόνι, αποβιβάσθηκαν στο Δυρράχιο, το πρωί της 7ης Απριλίου. Ο βασιλιάς Ζώγου δεν αιφνιδιάστηκε δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί, πριν από έναν μήνα και πλέον, εντατικές διπλωματικές συνομιλίες. Υφίστατο το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τις ξένες κυβερνήσεις, εκτός της Γερμανίας και ίσως της Γιουγκοσλαβίας. Δεν προβλήθηκε καμία σοβαρή αντίσταση κατά των Ιταλών. Ο αλβανικός λαός στην πλειοψηφία του υποδέχθηκε τους Ιταλούς στρατιώτες ως “ελευθερωτές”.
Στην αρχή έκλεισαν τα στρατόπεδα, μετά οι τράπεζες, οι σιδηροδρομικοι σταθμοί και σταμάτησαν τα δρομολόγια των τρένων, ύστερα διέκοψαν τη λειτουργία τους οι δημόσιες υπηρεσίες, τα σχολεία και τώρα τα ταχυδρομεία.
(Αφιέρωμα στον Τ/χη Δημ. Κασλά και στους μαχητές του)
Εξ αρχής να διευκρινίσω, ότι δεν είμαι ειδικός – βαθύς αναλυτής των πολεμικών επιχειρήσεων. Σχετίζομαι με αυτές (μόνο) στο μέτρο της εμπειρίας μου ως στρατιώτης σε Νησί του Αιγαίου Πελάγους σε Τάγμα προκαλύψεως με υψηλή εκπαίδευση (1977-79), θεωρητική και πρακτική.
Απόσπασμα (σσ. 301-303) από το Γιώργος Θεοτοκάς, Τετράδια ἡμερολογίου 1939-1953, βιβλιοπωλείον της Εστίας.
27 Ὀκτωβρίου 1941
Το βράδι μέ φίλους κατάθεση στεφάνου δάφνης στον τάφο τοῦ Αγνώστου Στρατιώτη (α).
α) Ὁ Χριστόφορος Χρηστίδης, στα Χρόνια Κατοχῆς 1941-44 (Αθήνα 1971), περιγράφει το περιστατικό ἐκτενέστερα:
Αγαπητά μας αδέρφια!
Σας στέλνουμε τις κάρτες τις οποίες ετοίμασαν οι μαθητές του Σχολείου Ελληνικής γλώσσας Ελληνικής Κοινότητας Μόσχας για την μεγάλη Εθνική Γιορτή την Ημέρα του ηρωικού ΟΧΙ! Ζήτω η Νίκη του 40! Ζήτω η ΕΛΛΑΣ!
Ο θάνατος του ποιητή Γ. Σαραντάρη
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Η πορεία προς τον θάνατο του σημαντικού ποιητή και χριστιανού στοχαστή Γιώργου Σαραντάρη κατά την απόκρουση των εισβολέων Ιταλών φασιστών αποτελεί παράδειγμα φιλοπατρίας, εγκαρτέρησης, ηρωισμού και ένθεης αντιμετώπισης του θανάτου. Ήταν η μόνη και η πιο άδικη απώλεια ποιητή κατά τον πόλεμο του 1940. Τον έκλαψαν όλοι οι ομότεχνοί του και όσοι γνώριζαν τον ίδιο και το έργο του, με το οποίο παραμένει ζωντανός, εμπνέει αγαλλίαση και διδάσκει ορθόδοξο ήθος.
Το ημερολόγιο του Γιώργου Θεοτοκά (Τετράδια ημερολογίου 1939-1953, Βιβλιοπωλείον της Εστίας) είναι μια ανεκτίμητη πηγή για το Έπος του 1940, όπως και για την περίοδο της Κατοχής, της Αντίστασης, αλλά και του Εμφυλίου που ακολούθησε. Στο παρακάτω απόσπασμα (σσ. 169-173) ο Θεοτοκάς μας μεταφέρει την έξαψη που επικρατούσε την μέρα της κήρυξης του πολέμου, το εορταστικό – εθνεγερτικό πνεύμα που επικράτησε.
Ούτε ο Ερντογάν, οι Κεμαλικοί και οι Γκρίζοι Λύκοι δεν θα τα έλεγαν τόσο καλά και τόσο ωραία:
ο Γεώργιος Γεωργίου, ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, ζητά να γίνει μνημείο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για τους Τουρκοκύπριους, θύματα του ελληνοκυπριακού φασισμού το 1974!
Με τη σωστή πλευρά της ιστορίας , με τη σωστή πλευρά της τουρκικής εισβολής!
«Η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελληνική ιστορία» ανέφερε χαρακτηριστικά. Παρά τη μικρή στρατιωτική δύναμη και τις κακές οικονομικές συνθήκες, οι Έλληνες αποφάσισαν να αντισταθούν, δείχνοντας θάρρος και πίστη. Η αντίσταση δεν περιορίστηκε στα πεδία των μαχών: ολόκληρη η κοινωνία συνέβαλε στον αγώνα, με γυναίκες και παιδιά να προμηθεύουν πολεμοφόδια και να υποστηρίζουν τους στρατιώτες.
