Από την εισβολή και την κατοχή και από το ψευδοκράτος και την ομοσπονδία, στην αντίσταση του Ελληνισμού

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Εισβολή, κατοχή, ψευδοκράτος, ομοσπονδία: αυτό (θα ) είναι το παρόν και το μέλλον της Κύπρου, του Ελληνισμού;

 

 

Από την ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη με αφορμή την επέτειο ανακήρυξης του ψευδοκράτους,  στην εκδήλωση που οργάνωσαν οι Κύπριες φοιτητές και οι Κύπριοι φοιτητές των Πανεπιστημίων της Θεσσαλονίκης.

 

 

1.Το παράδοξο

 

Παρότι η εισβολή και η κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο είναι η σκληρή πραγματικότητα, εντούτοις με όσες δυνάμεις διαθέτει ο Ελληνισμός, πέτυχε από το 1983, να μην αναγνωριστεί, πλην της Τουρκίας, το παράγωγο της παρανομίας ψευδοκράτος.

«Από την εισβολή και την κατοχή και από το ψευδοκράτος και την ομοσπονδία, στην Αντίσταση και την Ελευθερία».

 Η ΠΕΟΦ Θεσσαλονίκης διοργανώνει, όπως κάθε χρόνο στο πλαίσιο του αντικατοχικού της τριημέρου, εκδήλωση για τα 42 χρόνια από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου.

 «Από την εισβολή και την κατοχή και από το ψευδοκράτος και την ομοσπονδία, στην Αντίσταση και την Ελευθερία».

Ομιλητής θα είναι ο Διδάκτορας Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου, Θεοφάνης Μαλκίδης.

🗓️Σάββατο 15 Νοεμβρίου στις 18:00

📍Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Γρηγορίου Παλαμά έναντι της Μητρόπολης (Αγίας Σοφίας 3)

Το ψευδοκράτος τους και τα πλυντήρια μας

 

Στηριζόμενοι στο διεθνές δίκαιο πετύχαμε έναν άθλο από το 1983 μέχρι σήμερα: να μην αναγνωριστεί το ψευδοκράτος από καμιά χώρα πλην της Τουρκίας. Αλλά πετύχαμε και το χειρότερο: να το αποδεχτούμε εμείς και να μην πιστεύουμε πια ότι είναι μια παρανομία που  πρέπει να αρθεί.

Τα «Δύο Κράτη» των Τούρκων Κατακτητών και οι Δι-Ζωνικώς στοχο-προσηλωμένοι

 

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ Α-140,5: ..."Οἷς εἰ ξυγχωρήσετε, καὶ ἄλλο τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε ὡς φόβῳ καὶ τοῦτο ὑπακούσαντες"...

ΗΛΙΟΥ φαεινότερον. Επακριβώς προβλέψιμο προ πολλών ετών. Από ούκ ολίγους οξυδερκείς σε Κύπρο, Ελλάδα κι εξωτερικό. Γεγραμμένο «προφητικά» στην τότε αρθρογραφία και δηλώσεις τους. Κι έκτοτε κατ’ επανάληψιν αποδεικνυόμενο στην πράξη θλιβερό γεγονός ότι:

1963/64 – To τουρκικό σχέδιο πραξικοπήματος και η στάση των Βρετανών

 

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1963 ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ, αντιπρόεδρος της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, και ο Ραούφ Ντενκτάς, πρόεδρος της τότε Κοινοτικής Συνέλευσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπέγραψαν ένα απόρρητο έγγραφο, στο οποίο κατέγραψαν το προμελετημένο τουρκικό εγκληματικό σχέδιό τους, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, βασισμένο στο σχέδιο Δρoς Νιχάτ Ερίμ, Νοεμβρίου 1956, για «επανάκτηση» της Κύπρου.

Η Απελευθέρωση της Καστοριάς

 

    H Καστοριά απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό την 11η Νοεμβρίου 1912. Η ημερομηνία αυτή έμελλε να θέσει τέλος στα 527 χρόνια του τουρκικού ζυγού (1385-1912) και να την κατατάξει οριστικά ανάμεσα στις πόλεις του Νεοελληνικού Κράτους. Ήταν ημέρα εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Μηνά, ενός όχι και τόσο δημοφιλούς Αγίου στην λατρευτική ζωή των Καστοριανών έως τότε. Χαρακτηριστική είναι η ανυπαρξία περιώνυμου ναού μεταξύ των δεκάδων εκκλησιών της πόλης.

Η Ένωση της Σάμου με την Ελλάδα!

 

του Γιάννη Κιουλέκα

Με την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο ένα σύνθημα επικράτησε: ΕΝΩΣΗ. Σε έκτακτη σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης στις 11 Νοεμβρίου 1912 ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, μπροστά σε μια πάνδημη συγκέντρωση, στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, «εν μέσω κατανυκτικής σιγής» γεμάτης προσμονής και ενθουσιασμού, κήρυξε την ένωση με την Ελλάδα, στέλνοντας ψήφισμα στον Ελ. Βενιζέλο. 

Ελληνικότητα και Ορθοδοξία

 Μία συγκλονιστική εικόνα Ελληνικότητας και Ορθοδοξίας:

❝ στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος ❞

 

 

Ο Μάης ζητούσε. Οι επαναστάσεις γίνονται απ’ αυτούς που δίνουν.

Έτυχε να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών γυρεύοντας ένα τελάρο που είχα δανείσει σε κάποιον. Με πήραν για αστυνομικό! '

Ενας 'Ελληνας που με ήξερε, τους εξήγησε πως ήμουν ακίνδυνος! ’Επιασα συζήτηση μαζί τους. ’Ηταν περήφανοι που κατέλαβαν τή σχολή τους. Στο τέλος αρχίσαμε να μιλάμε. Τους είπα πως «ό,τι καλύτερο είχε η γαλλική ζωγραφική, απέφυγε αυτή τη σχολή!

Περαστικός από τον Άθω

 

Καθισμένος στην ερειπωμένη δρόσο των χαλασμάτων βλέπω

την πένα του Ιωάννη να υψώνεται όπωςμια γλώσσα όχι η δική μου που μάταια γυροφέρνειμια ελάχιστη ανάσα και δεν της δίνει σχήμα

ένα κομμάτι σοβά πέφτει από τον θόλο

και δημιουργεί σκόνη με αυτό που υπήρξε

ένα φύλλο όμοιο με το χέρι μου μα γιατίνα με ταράζει τόσο η ανέγγιχτη η αβάσταχτη

Με τη σωστή πλευρά της Τουρκίας....

 

Μετά από χρόνια κρίσεων, casus belli, γκρίζες ζώνες και εμπάργκο, η λύση που προτείνεται από την Μαρία Δαμανάκη μοιάζει σχεδόν αιρετική: «Συζήτηση με την Τουρκία», «κοινό θαλάσσιο πάρκο» και «συμφωνία για επέκταση χωρικών υδάτων έως 12 ναυτικά μίλια».

Η λεγόμενη οικία γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, ως χώρος προβολής του τουρκικού εθνικισμού

 

Θεοφάνης Μαλκίδης*

 

Η λεγόμενη οικία  γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, ως χώρος προβολής του τουρκικού εθνικισμού

 

«Η Ελληνική Βουλή έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο εθνικό, ιστορικό, ηθικό και πολιτικό κενό καθιερώνοντας την 19η Μαΐου, ημέρα, που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε το 1919 στη Σαμψούντα, για να συνεχίσει με εντονότερο και φρικιαστικότερο τρόπο, τη συστηματική γενοκτονία» (Εισηγητική έκθεση του νόμου 2193/1994)

«Οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις συνιστούν απειλή για τις ομάδες και τα πρόσωπα, που γίνονται στόχος τους, γι' αυτό απαιτείται η παροχή από το κράτος αυξημένου βαθμού προστασίας με τη λήψη ποικίλων μέτρων χρησιμοποιώντας, μεταξύ άλλων, και τα μέσα του ποινικού δικαίου, ώστε να επιβάλλονται αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές κυρώσεις, τόσο κατά των φυσικών προσώπων τα οποία διαπράττουν τέτοια εγκλήματα, όσο και κατά των νομικών προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτά» (Εισηγητική  έκθεση Ν. 4285/2014)

 

1.Η απούσα ιστορική αλήθεια

Η πριν από λίγες ώρες παρουσία  εκατοντάδων Τούρκων «επισκεπτών» στη Θεσσαλονίκη για να τιμηθεί η επέτειος θανάτου του Μουσταφά Κεμάλ και όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της προκλητικής εκδήλωσης («ονομάστηκε επαναλειτουργία με την ανακαίνιση του μουσείου του Κεμάλ») επανέφεραν το ζήτημα της ιστορίας και της αλήθειας.  Και ειδικότερα για το πως ένα κτίριο μπορεί να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και κέντρο εθνικιστικού παροξυσμού. Θυμίζουμε ότι  το 2011  υπήρξε  ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού να κηρυχθεί ως μνημείο η φερόμενη ως οικία του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Απόφαση η οποία εκδόθηκε από ένα κράτος που ενώ έχει ψηφίσει νόμους που ονομάζουν τον Κεμάλ ως βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας,  χαρακτηρίζει ως μνημείο την αποκαλούμενη οικία γέννησής του!

Η πραγματικότητα όμως,  πέραν των άλλων, είναι άλλη: Παρά την προβεβλημένη άποψη ότι ο Μουσταφά Κεμάλ γεννήθηκε το 1881 στη Θεσσαλονίκη,  στο κτίριο το οποίο είχε χτίσει δήθεν ο πατέρας του και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αποστόλου Παύλου και Αγίου Δημητρίου (τότε Γενί Καπί και Νουμάν Πασά),  το γεγονός ότι  η γέννηση του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και στο συγκεκριμένο οίκημα είναι ένα καλοστημένο τουρκικό ψέμα !

Θεσσαλονίκη: Εγκαινιάστηκε το αποκαταστημένο μουσείο του Κεμάλ στο τουρκικό προξενείο

 

Στα εγκαίνια προσήλθαν πολλοί Τούρκοι πολίτες από διάφορες πόλεις της Τουρκίας (φωτ.: Χ/Türkiye in Thessaloniki)

Παρουσία πλήθους Τούρκων πολιτών, καθώς και του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας Μεχμέτ Νουρί Ερσόι, εγκαινιάστηκε σήμερα, Δευτέρα, η ανακαινισμένη «Οικία Ατατούρκ», που λειτουργεί ως μουσείο παραπλεύρως του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη.

Γιώργος Σεφέρης : Από μια ομιλία στα παιδιά

 

Στις 10 Ιουνίου 1941, στην Αλεξάνδρεια ο Σεφέρης μίλησε στα παιδιά του Γυμνασίου για την ελληνική γλώσσα : 

«η ελληνική γλώσσα, ο άνθρωπος, η θάλασσα… Για κοιτάξετε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να λογαριάζει κανείς πώς, από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε, και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα. Κι αυτό δε σταμάτησε ποτέ, είτε σκεφτούμε την Κλυταιμνήστρα που μιλά στον Αγαμέμνονα, είτε την Καινή Διαθήκη, είτε τους ύμνους του Ρωμανού και τον Διγενή Ακρίτα, είτε το Κρητικό Θέατρο και τον Ερωτόκριτο, είτε το δημοτικό τραγούδι. Και όλοι αυτοί, οι μεγάλοι και οι μικροί, που σκέφτηκαν, μίλησαν, μέτρησαν ελληνικά, δεν πρέπει να νομίσετε πως είναι σαν ένας δρόμος, μια σειρά ιστορική, που χάνεται στη νύχτα των περασμένων και βρίσκεται έξω από σας. 

Τα γαλλικά του Παπαδιαμάντη

 

 

Από το στόμα του Αγίου των Ελληνικών Γραμμάτων Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη , δεν θα περίμενε κανείς να κάνει χρήση των Γαλλικών για τους ανευλαβείς απέναντι στην εικόνα της Θεοτόκου . Και όμως αναφέρεται και εκθειάζει κρητικό σεβαστό γέροντα ο οποίος στόλιζε Γαλλιστί τους μη προσκυνούντας την σεπτήν της εικόνα :

Σιδηροδρομικός σταθμός Λαρίσης, Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 1940

 

«…Μόλις ήρθε το τραίνο από τον Πειραιά χιλιάδες κόσμος ώρμησε να το κυριέψει. Οι λιγώτεροι μπαίνανε από τις πόρτες των βαγονιών. Οι περισσότεροι από τα παράθυρα, τη σκεπή, κι' από άλλα απίθανα μέρη. Δεν ξέρω πώς τινάχτηκα σ' ένα κάθισμα, πάντως το γεγονός είναι πως βρίσκομαι σ' ένα βαγόνι δεύτερης θέσης, στριμωγμένος ανάμεσα σε οχτώ άλλους αξιωματικούς. Το τραίνο ξεκίνησε. Για πολλή ώρα κανείς μας δε μιλά, ο καθένας σκέφτεται τον κόσμο που άφησε πίσω του, το άγνωστο που πηγαίνει να συναντήσει...»

Για τον Ελληνισμό

 

Ο  Θεοφάνης Μαλκίδης, μιλά στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ "Η Φωνή της Ελλάδας" / "The Voice of Greece", στην εκπομπή "Έλληνες παντού", με τον Θανάση Χούπη.

Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, για την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο για την αμερικανική ενέργεια, προς την ανατολική και κεντρική Ευρώπη, για την Αθήνα, που ταυτόχρονα προωθεί Πενταμερή Διάσκεψη για το ενεργειακό μέλλον της ανατολικής Μεσογείου, με Κύπρο, Τουρκία, Αίγυπτο, Λιβύη (ποια Λιβύη;), αποκλείοντας το Ισραήλ, το Λίβανο και τη Συρία. 

Την ίδια ώρα που πληθαίνουν οι διπλωματικοί ψίθυροι για μια ευρωπαϊκή αλλά και αμερικανική αξιοποίηση του "SAFE", προκειμένου να προωθηθεί η "πακετοποίηση" των παράνομων - απαράδεκτων αξιώσεων που εγείρει η Τουρκία, σε βάρος της Ελλάδας, μαζί με τις εκβιαστικές κινήσεις της για το Κυπριακό. 

Η συνέντευξη στη συνέχεια 

Ελλάδα και πρώτα ο Θεός

 

Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι και  αυτοί οι αθλητές και ακούγεται η λέξη Ελλάδα και η προϋπόθεση για κάθε πράξη των προγόνων μας:  πρώτα ο Θεός!

Oι 13 στρατιώτες στα νερά του ποταμού Λούρου

 

Η άγνωστη ιστορία των Ελλήνων στρατιωτών που χάθηκαν στα νερά του Λούρου το 1941.

Στον Άγιο Σπυρίδωνα Άρτας, 84 χρόνια μετά, ανασύρεται στην επιφάνεια ένα συγκλονιστικό αλλά ξεχασμένο γεγονός του 1941. 

Δεκατρείς Έλληνες στρατιώτες, επιστρέφοντας από το μέτωπο της Αλβανίας, χάθηκαν στα παγωμένα νερά του ποταμού Λούρου. Μέσα από τη μαρτυρία του ιστορικού Φώτη Βράκα, φωτίζουμε μια άγνωστη σελίδα της νεότερης ελληνικής ιστορίας — μια ιστορία θυσίας, τιμής και μνήμης. 

Η περιοδεία του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως στο Άγιον Όρος

  

Η προσκυνηματική επίσκεψη του Αγίου Νεκταρίου στο Άγιον Όρος το 1898 υπήρξε σταθμός στη ζωή του, χαράσσοντας βαθιά την αγάπη του για τον μοναχισμό και την Παναγία.

Το Άγιον Όρος, “το περιβόλι της Παναγίας”, υπήρξε ένας τόπος που ιδιαιτέρως είλκυε την φιλέρημο ψυχή του Μητροπολίτου Νεκταρίου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, μετά την απομάκρυνσή του από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, επροτίμησε ως τόπο διαμονής του το Άγιον Όρος και όχι την μονή της μετανοίας του, την Νέα Μονή της Χίου. Αυτό εξυπηρετούσε δύο σκοπούς· αφενός μεν, το Άγιον Όρος, ως κιβωτός της παραδόσεως και καρδία του Ορθοδόξου μοναχισμού, είλκυσε τον ιεράρχη, και αφετέρου η μελέτη στις περίφημες βιβλιοθήκες των μονών του Άθω θα του προσέφερε πλούσιο υλικό, προς εξακολούθησιν της συγγραφής των έργων του.

Τάσος Λειβαδίτης

 

« Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων εμείς καθόμασταν τα βράδια και ζωγραφίζαμε σκηνές απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου. Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας »

Ο Ελληνισμός των αιθέρων

 

Οι Αρχάγγελοι να προστατεύουν τους ιπτάμενους της πατρίδας μας !

Η μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο απέναντι στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας

 

 

Θεοφάνης Μαλκίδης: Η μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο απέναντι στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας!

Συνέντευξη στο Pontos Voice και στον Χρήστο Κωνσταντινίδη

Η Αλεξανδρούπολη και κατ’επέκταση η Θράκη είναι ο τόπος που τον ώθησε να ασχοληθεί με την πολιτική επιστήμη ως καθήκον στις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές ως συνέχεια της παράδοσής μας, της οικουμενικότητας, της ανιδιοτελούς προσφοράς. Πρότυπο και πηγή έμπνευσης αποτέλεσε για αυτόν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο οποίος όπως τονίζει, ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον Πόντο στο προσκήνιο της εθνικής συνείδησης και πολιτικής διαδικασίας, όχι μόνο ως μνήμη, αλλά ως ενεργή διεκδίκηση.

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, μίλησε στο Pontos Voice, σε μια συνέντευξη, στην οποία ξεδίπλωσε αναμνήσεις, γνώσεις, αλλά και απόψεις. Η συζήτηση επικεντρώθηκε κυρίως σε θέματα που αφορούν τη Γενοκτονία και γιατί έγιναν πολύ λίγα βήματα για τη διεθνή αναγνώριση από το 1994 που θεσπίστηκε στην Ελλάδα η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης. 

«Το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στην ελλαδική πολιτική προσέγγιση, η οποία, ακολουθώντας την πεπατημένη του φόβου, απέτυχε να μετατρέψει την αναγνώριση του 1994 σε διεθνή διπλωματική εκστρατεία» απαντά. Ρωτήθηκε μάλιστα και για ένα σημαντικό θέμα που αγορά έναν κοινό αγώνα μαζί με τους υπόλοιπες προσφυγικές κοινότητες των Ελλήνων της Ανατολής. 

«Το κύριο σφάλμα είναι η αποσπασματική θέαση της ιστορικής τραγωδίας. Η Τουρκία δεν διέπραξε τρεις διαφορετικές γενοκτονίες (Πόντου, Μικράς Ασίας, Θράκης), αλλά μία ενιαία, συστηματική και οργανωμένη γενοκτονία εναντίον του Ελληνισμού» σημειώνει.

Παράλληλα εξήγησε ως κοινωνιολόγος το φαινόμενο της νοσταλγίας των Ποντίων, Μικρασιατών και Θρακιωτών για τις πατρίδες των προγόνων τους. «Δεν είναι απλώς συναίσθημα, αλλά κοινωνική μνήμη και πολιτική διεκδίκηση. Δεν πρόκειται για μια απλή μελαγχολία, λιτανεία μίας ετήσιας σύναξης με αφορμή τις ημέρες μνήμης, αλλά για ένα δομικό στοιχείο της ταυτότητας των προσφυγικών πληθυσμών, που έχει βαθιές ανθρώπινες, συναισθηματικές, ηθικές, κοινωνιολογικές, αλλά και γεωπολιτικές διαστάσεις. Το φαινόμενο ερμηνεύεται μέσω της έννοιας της συλλογικής μνήμης»,  υπογραμμίζει.

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε: