Η Φωτεινή Καραγκιοζίδου, μια νέα αγρότισσα η οποία ζει στο Ορμένιο του Έβρου στα σύνορα Ελλάδας, Βουλγαρίας και Τουρκίας:
Το τραγούδι τώρα πια ένας θρήνος. Το 1803, είναι η χρονιά της συντέλειας. Το Σούλι με τις τόσες θυσίες και τους ακόμη περισσότερους ηρωϊσμούς πέφτει ύστερα από προδοσία.
Ένας Ηπειρώτικος θρήνος ένα μοιρολόι που μέσα στη λιτότητά του τα λέει όλα. Τον πόνο της καταστροφής. Την ανυποχώρητη κραυγή “Θάνατος ή λευτεριά”.
Στις " Αντιθέσεις" μια συνέντευξη - έκπληξη , με τον Ηρακλειώτη σκηνοθέτη της μεγάλης οθόνης Γιάννη Σμαραγδή, λίγα εικοσιτετράωρα μετά την εντυπωσιακή υποδοχή της νέας του ταινίας "Καποδίστριας" στη παγκόσμια πρεμιέρα της για τον Ελληνισμό στη Νέα Υόρκη και λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες ανά την Ελλάδα.
Εορτή του προστάτη των Ναυτικών μας Αγίου Νικολάου.
Έχουμε Γη και Πατρίδα όταν έχουμε πλοία στη θάλασσα, Γη και Ύδωρ δεν θα δώσουμε!
Καλές θάλασσες!
Από τους δημοφιλέστερους αγίους του χριστιανικού κόσμου. Η μνήμη του εορτάζεται σε Ανατολή και Δύση στις 6 Δεκεμβρίου.
*Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων
με Αναπηρία (3Δεκεμβρίου).
**Ένα οφειλόμενο μνημόσυνο στους 283 ανάπηρους
Έλληνες στρατιώτες που εκτελέστηκαν στις 30 Νοεμβρίου 1943
από τους Γερμανούς κατακτητές σε συνεργασία με
τα ελληνικά τάγματα ασφαλείας και στους 110
εκτελεσθέντες αναπήρους στρατιώτες στη Ριτσώνα
την 16η Μαΐου του 1944.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ Χιμάρας εκφράζει την κατηγορηματική της αντίθεση στην παρουσία του τουρκικού κρατικού οργανισμού στον εκπαιδευτικό τομέα της Χιμάρας.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Ο θησαυρός του παπά Γιώργη
O τίτλος για το παρακάτω σημείωμα είναι από την ομώνυμη ταινία μικρού μήκους της Δήμητρας Μαργαριτίδου, ταινία η οποία ξεδιπλώνει τη ζωή και το έργο του π. Γεώργιου Κομνίδη, του ιερέα και δασκάλου που ίδρυσε το πρώτο μουσείο του Έβρου. Το Μουσείο Λαογραφίας και Φυσικής Ιστορίας με αντικείμενα και εργαλεία του παρελθόντος, λειτουργεί από το 1962 μέχρι σήμερα. Ο παπα-Γιώργης, ξεναγεί τους επισκέπτες έχοντας τον ίδιο ζήλο όπως όταν ξεκίνησε το σπουδαίο έργο του, αποδεικνύοντας πως η θέληση για σπουδαία και μεγάλα έργα, μπορεί να νικήσει όλα τα εμπόδια: από την απόσταση και το χρόνο, μέχρι τη γραφειοκρατία και τη μιζέρια…..
Ο π. Γεώργιος Κομνίδης γεννήθηκε στο Σοφικό Διδυμοτείχου το 1934, από γονείς πρόσφυγες από την Αδριανούπολη και το Μεγάλο Ζαλούφι της ανατολικής Θράκης, οι οποίοι μετά τη Γενοκτονία διασώθηκαν καταφεύγοντας στη δυτική πλευρά του Έβρου. Στη γενέθλια γη τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια φοίτησε στο γυμνάσιο Διδυμοτείχου για ένα έτος, ωστόσο ο εμφύλιος πόλεμος τον ανάγκασε όπως και χιλιάδες άλλους συνομήλικούς του να φύγει μακριά από την οικογένειά του και ως ένα ακόμη ελληνόπουλο της Παιδοπόλεων, φοίτησε στο γυμνάσιο της Ρόδου.
Στη συνέχεια παρακολούθησε τα μαθήματα στην επτατάξιο Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης και στην Εκκλησιαστική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Το 1962 χειροτονήθηκε ιερέας και το 1963 τοποθετήθηκε ως ιερέας και δάσκαλος στο χωριό Γιατράδες Διδυμοτείχου, δίπλα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Εκεί με μεράκι, επιμονή και υπομονή, καθώς και απέραντη αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του δημιούργησε το Μουσείο, αρχικώς για να ικανοποιήσει τις μαθησιακές ανάγκες και στη συνέχεια για να διασώσει την ιστορία και τη λαογραφία του Έβρου, η οποία χανόταν μαζί με το μεγάλο κύμα της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης.
Συνεχίζοντας την παραδοση: Αχνιστή Βαρβάρα στο σπίτι που μοσχοβολά σουσάμι και κανέλα
Κάθε φορά που ξημερώνει η 4η Δεκεμβρίου, η μνήμη όλων γυρίζει πίσω σε εκείνα τα κρύα πρωινά που ανοίγαμε τα μάτια μας και μας περίμεναν τα μπολ με την αχνιστή Βαρβάρα και το σπίτι μοσχοβολούσε σουσάμι και κανέλα.
Θεοφάνης
Μαλκίδης
Η «Γαλάζια Πατρίδα» και «τα Σύνορα της Καρδιάς» ως οικονομικός εθνικισμός: Τούρκοι «τουρίστες»
και «επενδυτές» στην Αλεξανδρούπολη
1. Η
«Γαλάζια Πατρίδα» και τα «Σύνορα της Καρδιάς» κάνουν τουρισμό
και μπίζνες
Η
«Γαλάζια Πατρίδα» μαζί με τα «Σύνορα της Καρδιάς», χρησιμοποιούνται εδώ και πολύ καιρό από
τον Ερντογάν, τους Κεμαλικούς, το στρατιωτικό κατεστημένο και τους
δολοφόνους Γκρίζους Λύκους. Αφορούν, μεταξύ των άλλων, την έκφραση
του εθνικιστικού τουρκικού δόγματος αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελληνικής
και Κυπριακής Δημοκρατίας και φαντασιώνονται εδάφη που κάποτε ανήκαν στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία ή όπου ζουν λαοί που η Τουρκία θεωρεί «αδελφούς».
Με τα παραπάνω σχήματα, πιστές
αντιγραφές του Ναζιστικού «Ζωτικού Χώρου», υποδηλώνεται η φυλετική, πολιτιστική, ιστορική, συναισθηματική,
θρησκευτική, στρατιωτική, πολιτική και οικονομική επιρροή της Τουρκίας στα Βαλκάνια, στη
Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, «σε
τρεις ηπείρους και επτά εποχές»,
«σε όλα τα μέρη όπου ζουν
αυτοί που τους βλέπουμε σαν αδέρφια και μας βλέπουν σαν αδέρφια», όπως λέει ο
ένοικος του παλατιού της Άγκυρας. Ειδικά στη Θράκη και ακόμη πιο
συγκεκριμένα στην Αλεξανδρούπολη, τα δύο παραπάνω εθνικιστικά- αναθεωρητικά
αφηγήματα, χρησιμοποιούν την οικονομία ως ένα βασικό όπλο.
2. «Τουρίστες» και «επενδυτές» από την Τουρκία στην
Αλεξανδρούπολη
Τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρείται
ραγδαία αύξηση της
επισκεψιμότητας Τούρκων στην Αλεξανδρούπολη (και την ευρύτερη περιοχή της
Θράκης), η οποία έχει σημαντικό αντίκτυπο στην τοπική οικονομία. Χιλιάδες
Τούρκοι επισκέπτες έρχονται κάθε μέρα στην πρωτεύουσα του Έβρου, είτε
μεμονωμένα, ή με οργανωμένες εκδρομές,
για να κάνουν αγορές, καθώς η
ακρίβεια και ο υψηλός (πολεμικής περιόδου θα μπορούσε να ονομαστεί )
πληθωρισμός στην Τουρκία, έχουν καταστήσει πολλά προϊόντα (τρόφιμα, λάδι, τυριά
κ.ά.) φθηνότερα στην Ελλάδα.
Επιπλέον η υποτίμηση της τουρκικής
λίρας έναντι του ευρώ κάνει τις τιμές στην Ελλάδα ακόμη πιο ελκυστικές,
ειδικά για όσους έχουν πρόσβαση σε συνάλλαγμα, είτε έχουν εισοδήματα σε
ευρώ/δολάρια είτε ζουν στην ευρωπαϊκή πλευρά της Τουρκίας, οπότε, η Αλεξανδρούπολη λειτουργεί λίγο –πολύ ως ένα μεγάλο «Super Market» για τους Τούρκους.
Επιπλέον υπάρχουν μαζικές αγορές ακινήτων από Τούρκους, συχνά με ευρωπαϊκά διαβατήρια ή μέσω βουλγαρικών και γερμανικών εταιρειών ή
μέσω ξένων funds και off shore ιδιοκτησίας τουρκικής καταγωγής πολιτών. Τουρκικά κεφάλαια
αγοράζουν συστηματικά ακίνητα, επιχειρήσεις και ξενοδοχεία στην Αλεξανδρούπολη
και την ευρύτερη περιοχή του Έβρου,
χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να
παρακάμψουν τους όποιους περιορισμούς έχουν απομείνει, λόγω του παραμεθόριου χαρακτήρα της περιοχής.
Πραγματοποιείται επίσης αγορά εγκαταλελειμμένων κατοικιών στους υπό δημογραφική
κατάρρευση οικισμούς του Έβρου σε πολύ χαμηλές τιμές (π.χ. 10.000-20.000 ευρώ) και αγορά τουριστικών και επενδυτικών ακινήτων
στην παραθαλάσσια ζώνη της Αλεξανδρούπολης.
Επίσης, υπήρξαν απόπειρες εξαγοράς ξενοδοχείων, ακόμη και μονάδων πέντε αστέρων, οι οποίες ανεστάλησαν
την τελευταία στιγμή από τους Έλληνες ιδιοκτήτες, αλλά οι τουρκικές εταιρείες συνεχίζουν
να εμφανίζονταν ως βασικοί υποψήφιοι
αγοραστές. Ακόμη, παρατηρείται κινητικότητα για αγορά διαμερισμάτων (για
εκμετάλλευση μέσω βραχυχρόνιας μίσθωσης-Airbnb),
παραδοσιακών οικημάτων, καθώς και εστιατορίων, κ.ά., τόσο εντός όσο και εκτός
της πόλης.
Παράλληλα με τα ακίνητα, οι Τούρκοι οι οποίοι από
τουρίστες έχουν μεταμορφωθεί σε μικρό
χρονικό διάστημα σε «επενδυτές» προχωρούν στην
ίδρυση εταιρειών στην Αλεξανδρούπολη, κυρίως στους τομείς των υπηρεσιών υγείας με τη ίδρυση πολυϊατρείων, ιατρικών
εργαστηρίων, μονάδων φυσικοθεραπείας και αισθητικής, καθώς και του εμπορίου με
μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων. Επ΄αυτού υπάρχουν καταγγελίες από τοπικούς επιχειρηματίες
ότι οι τουρκικές εταιρείες επιτυγχάνουν ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, ενδεχομένως
και με τουρκική κρατική «ενίσχυση», που είναι κάτω του κόστους, δημιουργώντας έτσι ανταγωνισμό που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί.
3. Και η Golden visa…..
Η
Golden Visa είναι ένα πρόγραμμα
που παρέχει σε πολίτες τρίτων χωρών
(εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης) τη δυνατότητα
να αποκτήσουν πενταετή άδεια διαμονής
στην Ελλάδα, με δικαίωμα ανανέωσης, κυρίως μέσω της επένδυσης σε ακίνητα. Η απόκτηση της Golden Visa είναι ελκυστική
για τους Τούρκους πολίτες αφού η άδεια
διαμονής επιτρέπει και την ελεύθερη μετακίνηση σε όλες τις χώρες
της Ζώνης Σένγκεν (27 χώρες) χωρίς να απαιτείται βίζα, παρέχει μόνιμη βάση
εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσφέροντας ασφάλεια και σταθερότητα, ενώ μετά από
επτά χρόνια νόμιμης διαμονής, ο
επενδυτής έχει δικαίωμα να αιτηθεί την ελληνική υπηκοότητα.
Οι
Τούρκοι πολίτες εντάσσονται στο πρόγραμμα της Golden Visa υπό τους ίδιους όρους
με οποιονδήποτε άλλο πολίτη τρίτης χώρας. Ωστόσο, στην πράξη, υπάρχουν
σημαντικές ιδιαιτερότητες που αφορούν τη γεωγραφική θέση και τον τρόπο
πραγματοποίησης της επένδυσης. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος για την απόκτηση της
Golden Visa είναι η αγορά ακινήτου και το ελάχιστο ποσό επένδυσης σε ακίνητη
περιουσία ορίζεται σε 250.000 ευρώ
για τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης της
Αλεξανδρούπολης και της Θράκης και 500.000
ευρώ για τις περιοχές υψηλής
ζήτησης (π.χ., Κεντρικός, Βόρειος και Νότιος Τομέας Αθηνών, Μύκονος, Σαντορίνη,
Θεσσαλονίκη).
Η
επένδυση μπορεί να αφορά ένα ή περισσότερα ακίνητα, αρκεί η συνολική αξία της
αγοράς να είναι ίση ή μεγαλύτερη από το προβλεπόμενο όριο.
Ενώ το πρόγραμμα είναι ανοιχτό, σε ορισμένες
περιοχές της Ελλάδας υπόκεινται σε ειδικές ρυθμίσεις λόγω της θέσης τους ως παραμεθόριες και εθνικά ευαίσθητες ζώνες. Σε αυτές τις ζώνες (π.χ., τα περισσότερα νησιά του
Αιγαίου, ο Έβρος, η Θράκη), οι πολίτες χωρών που δεν ανήκουν στην Ε.Ε., όπως η
Τουρκία, πρέπει να λάβουν ειδική άδεια. Αυτή η
διαδικασία είναι χρονοβόρα και δεν είναι εγγυημένη η έγκριση, γεγονός
που περιπλέκει την άμεση αγορά ακινήτων από Τούρκους πολίτες στην
Αλεξανδρούπολη. Ωστόσο οι Τούρκοι επενδυτές συχνά παρακάμπτουν αυτόν τον
περιορισμό, με τους τρόπους που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Εκτός
από τα ακίνητα, οι Τούρκοι επενδυτές επιλέγουν και άλλες μορφές επένδυσης για
να λάβουν την Golden Visa, με μεταφορά
κεφαλαίου ύψους 400.000 ευρώ , με
αγορά μετοχών ή ομολόγων ύψους 800.000
ευρώ και επένδυση ύψους 400.000
ευρώ σε επιχείρηση με σκοπό την αγορά μετοχών ή αύξηση κεφαλαίου.
Τη
στιγμή που γράφονταν οι γραμμές αυτές οι Τούρκοι ήταν στη δεύτερη θέση
στις αιτήσεις ( με τους Κινέζους να βρίσκονται στην πρώτη) για τη χορήγηση golden visa…..
3. Οι προκλήσεις
Ας
μην κρύβεται κανείς: η οικονομική
διείσδυση στην Αλεξανδρούπολη αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία της Τουρκίας για την
προώθηση των ευρύτερων γεωπολιτικών και
αναθεωρητικών επιδιώξεών της. Η οικονομία, ο τουρισμός, οι
επενδύσεις, χρησιμοποιούνται όχι απλώς
για τα προφανή οφέλη, αλλά και ως «soft power» και μοχλός
επιρροής για την επίτευξη ηγεμονίας.
Η οικονομική διείσδυση συνδυάζεται
συχνά με την διπλωματία,
ενισχύοντας την αίσθηση της κοινής ιστορίας και του κοινού οικονομικού χώρου. Οι επενδύσεις επιτρέπoυν στην Τουρκία να χρηματοδοτεί και να υποστηρίζει ενέργειες και μονομερείς κινήσεις ή να προσθέτει πίεση, οι οποίες αφορούν άμεσες
γεωπολιτικές επιδιώξεις.
Εν
τέλει η τουρκική οικονομική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη, στοχεύει στην συνεχή πολυποίκιλη παρουσία, στην εμπέδωση της
αναγκαιότητας του τουρκικού ρόλου…..
H συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Focus
Χρήστος Κηπουρός
“Άγραπτα Γραπτά και Απερίγραπτα”: Τέτοιος τίτλος Έπρεπε. Όχι η “Ιθάκη”.
“Ούτε Διεθνής Διάσκεψη χρειάζεται για την Ανατολική Μεσόγειο, ούτε καμιά Πρεσποποίηση. Ούτε κάποια άλλη που θα προταθεί στη συνέχεια για το Αιγαίο. Γιατί τόσο το:
“Κάντε με Πρωθυπουργό, για να είναι αξιοποιήσιμη η Διάσκεψη”, όσο και το: “Αφήστε με να παραμείνω εγώ Πρωθυπουργός”, τα Ναι δηλαδή αμφοτέρων, άμεσα οδηγούν σε μια Ανατολική Μεσόγειο Τουρκοποιήσιμη. Και σε είκοσι-τριάντα χρόνια, Τουρκοποιημένη Λίμνη”.
Χ. Κ.
Δύο πράγματα κυρίως θέλω να επισημάνω:
Πρώτον. Τη συγκριτική και την προσωπολογία, ανάμεσα στα εκ των 27 βιβλίων Άπαντα του αξέχαστου φίλου Μιχάλη Χαραλαμπίδη και στο βιβλίο “Ιθάκη” του Αλέξη Τσίπρα.
Από τη μια είναι ο Πολιτικός Φιλόσοφος με το επεξεργασμένο ιστορικό και πολιτικό σχέδιο για τον Ελληνισμό. Η συνέχεια των Αριστοτέλη, Δημόκριτου, Πλάτωνα και Πρωταγόρα. Και από
την άλλη, ο τίτλος που θα του πήγαινε καλύτερα του πρώην Πρωθυπουργού: Ο ύπερθεν.
Άλλωστε ο αυθεντικός τίτλος “Ιθάκη” καταχωρήθηκε ως έργο του Αλεξανδρινού Καβάφη.
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Μετά την εκλογή του νέου Πάπα Λέοντος ΙΔ΄ και τις πρώτες του ομιλίες – παρεμβάσεις στα διεθνή ζητήματα, είναι πολλές οι προβλέψεις και οι αναλύσεις που δημοσιεύονται στα διεθνή ΜΜΕ. Όμως για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που γνωρίζουν την εκκλησιαστική ιστορία έχει δικαιολογημένα προκληθεί ανησυχία για την πορεία του νέου Πάπα. Αιτία το όνομα που επέλεξε και η δήλωσή του πως θέλει η παποσύνη του να ομοιάζει με εκείνη του Πάπα Λέοντος ΙΓ΄ (1878-1903). Πράγματι ο εν λόγω Πάπας σε δύσκολους καιρούς για την παπική Εκκλησία υπήρξε πολύ ενεργητικός και, πολιτικά, αποτελεσματικός στο να αντιμετωπίσει “τις πλάνες των, τότε, μοντέρνων πολιτικό – κοινωνικών θεωριών του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού και του μηδενισμού. Ενίσχυσε ηθικά και υλικά τη δημιουργία ‘χριστιανικών’ συνδικάτων και πολιτικών κομμάτων και έδρασε αποτελεσματικά κατά της Μασωνίας και υπέρ της οικογένειας – κατά του διαζυγίου”.
Επιστολή στον Παπα Leo XIV
Με μεγάλη χαρά εμείς οι Έλληνες δεχτήκαμε την επίσκεψη σας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Τρείς μέρες γεμάτες συγκινήσεις και συμβολισμούς.
Ο άνθρωπος, η ειρήνη, οι τόποι του Ανθρωπισμού (όπως έλεγε ο Κικέρωνας) ξαναενώθηκαν.
Κοινές ρίζες, κοινή παιδεία, κοινή γεωγραφία κοινή πίστη , ξαναένωσαν λαούς.
Όμως δυστυχώς οι σύμβουλοι σας δεν σας προστάτεψαν.
Ανtίθετα σας εξέθεσαν. Οι προηγούμενοι Πάπες υπήρξαν πιο προσεκτικοί.
Κανένας δεν πλησίασε το μαυσωλείο του γενοκτόνου των λαών, Κεμάλ Ατατούρκ. Του ανθρώπου που εμπνεύστηκε, οργάνωσε και διέταξε την γενοκτονία 1500000 Αρμενιων , 350000 Ελλήνων του Πόντου, χιλιάδων Ελλήνων της Θράκης και της Ιωνίας , καθως και χιλιάδων Χριστιανών και οχι μόνον της Μικράς Ασάας.
Ευχόμαστε η Αγιότητα σας να προχωρήσει στην αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης , αλλά και της χριστιανικής μνήμης αναγνωρίζοντας την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Η Αγιότητα σας μπορεί να πληροφορηθεί από τους Ελληνες της Καλαβρίας , της Βαθειάς Ελλάδας.
Αυτοί το έκαναν.
Με βαθύτατο σεβασμό
Στέλλιος Βικόπουλος
(Ελληνας που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εκδιώχθηκε το '64 ...γιατί ήταν Ελληνας).
Τετάρτη 26.11.2025 στην Βηρυτό: Η υπογραφή για τις ΑΟΖ Λιβάνου – Κύπρου, από τον Πρόεδρο της Κ.Δ. Νίκο Φ. Χριστοδουλίδη και τον Υπουργό Μεταφορών και Δημοσίων Έργων τού Λιβάνου Φαγιέζ Ρασάμι, υπό το βλέμμα του Λιβάνιου Προέδρου Ζοζέφ Αούν.
του Λάζαρου Α. Μαύρου
ΑΦΡΙΣΕ απ’ την λύσσα της η Τουρκιά! Επειδή, κότζαμ νεο-οθωμανική υπερδύναμη της περιοχής, όπως παριστάνει εαυτήν, αντιλήφθηκε αίφνης ότι έχασε το κουμάντο της επί του Λιβάνου. Του οποίου ο Πρόεδρος Ζοζέφ Αούν, υποδέχθηκε την παρελθούσα Τετάρτη 26η Νοεμβρίου στην Βηρυτό τον Πρόεδρο τής (μη… Εκλιπούσας εισέτι) Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη και υπογράφηκε η συμφωνία Κύπρου – Λιβάνου για την οριοθέτηση των θαλασσίων Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ), μεταξύ των δύο κρατών.
Την 1η Δεκεμβρίου του 1913 η Κρήτη ενσωματώθηκε και επίσημα στο ελληνικό κράτος. Ακριβώς ένα μήνα νωρίτερα (1 Νοεμβρίου 1913), ο σουλτάνος Μεχμέτ ο 5ος είχε παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα επικυριαρχίας επί της μεγαλονήσου. Αιώνες αιμάτων και δακρύων στη μαρτυρική Κρήτη έβρισκαν επιτέλους την ιστορική τους δικαίωση.
Στὶς 30 τοῦ Νοέμβρη εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ Πρωτοκλήτου. Ὅλοι οἱ ἀπόστολοι πεθάνανε μὲ μαρτυρικὸ θάνατο, κηρύχνοντας τὸ Εὐαγγέλιο σὲ διάφορες χῶρες. Στὴν Ἑλλάδα μαρτύρησε μοναχὰ ἕνας ἀπ’ αὐτούς, ὁ Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος, δηλαδὴ ποὺ πῆγε πρῶτος κοντὰ στὸν Χριστό. Μαρτύρησε στὴν Πάτρα. Πολὺ τιμημένη εἶναι ἡ Πάτρα μέσα στὸν κόσμο, γιατί ἀξιώθηκε νὰ ποτισθεῖ τὸ χῶμα της μὲ τὸ αἷμα ἐκείνου ποὺ τὸν κάλεσε ὁ Χριστὸς πρὶν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἕντεκα, πρὶν ἀπὸ τὸν ἀδερφὸ του τὸν Πέτρο.
Οι αλβανικές προκλήσεις μεταφέρθηκαν εντός των ελληνικών συνόρων, με χάρτες, σύμβολα και τραγούδια που αμφισβητούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.
Αθήνα και Θεσσαλονίκη «φιλοξένησαν» τις εθνικιστικές κορώνες των Αλβανών οι οποίοι εμφάνισαν χάρτες της «Μεγάλης Αλβανίας», φώναξαν και τραγούδησαν για την «Τσαμουριά», ενώ ύψωσαν και σημαίες των εγκληματιών του UCK!
Στο… μενού υπήρχαν υβριστικά συνθήματα κατά της Σερβίας.
Της Φανούλας Αργυρού
Τη δεκαετία του1960 παρακολουθούσαμε στη μικρή οθόνη την αμερικανική σειρά «Peyton Place» (ελληνικά «Πολίχνη Πέιτον»). Με την απλή καθημερινότητα των κατοίκων μιας γειτονιάς. Επανήλθε το 1972 ως «Return to Peyton Place», στη συνέχεια γυρίστηκαν δύο ταινίες, η μια το 1977 «Murder in Peyton Place» και η άλλη το 1985, «The Next Generation»…
