- Η Κατοχή και Υποθήκευση της Ελλάδος,
Γράφει ο Φάνης Μαλκίδης
Α. Εισαγωγικά σχόλια
Είναι γεγονός ότι για πολλούς μήνες, οι οποίοι πλέον γίνονται χρόνια, λέγονται και ακούγονται πολλά ψέματα (και) για την οικονομία. Ψέματα που εκπορεύονται από μηχανισμούς προπαγάνδας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, μηχανισμοί οι οποίοι με πρόσχημα την οικονομική κρίση στην πατρίδα μας, οργιάζουν κάθε δευτερόλεπτο. Από τις θεσμικές έδρες, μέχρι τους «μεγάλους αδελφούς», ηλεκτρονικούς και γραπτούς. Ο Γκαίμπελς όχι μόνο θα έμενε ικανοποιημένος από τους μαθητές του, αλλά πολλές φορές και άφωνος από τη6ν πρόοδο τους
Η προπαγάνδα για το ζήτημα της οικονομικής κρίσης έχει πολλές όψεις και εδώ θα καταγράψουμε μόνες ορισμένες. Εξάλλου οι συνιστώσες της προπαγάνδας «περί της Ελλάδας και του λαού που πρέπει να συμμορφωθεί» είναι άπειρες, εναλλάσσονται, δημιουργούν νέες αντιλήψεις και κυρίως επιδιώκουν όπως συνηθίζεται, ενός κλίματος εμφυλίου της μιας κοινωνικής ομάδας έναντι της άλλης, τη συνένοχη, τι συνευθύνη, την τρομοκρατία και το φόβο. Ειδικά για το τελευταίο από καταβολής κόσμου, ήταν ίσως, το πιο έντονο ανθρώπινο συναίσθημα. Και χρησιμοποιείται «αρμοδίως»
Β. Το Μνημόνιο σωτηρίας
Το Μάιο του 2010, και αφού η κοινωνία είχε προετοιμαστεί σε ψυχολογικό επίπεδο, Βουλευτές από τρία κόμματα, το αυτοφερόμενο ως Πανελλήνιο και Σοσιαλιστικό και Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), ο λεγόμενος Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑΟΣ) και από τη Νέα Δημοκρατία-Δημοκρατική Συμμαχία η Ντ. Μπακογιάννη, ψήφισαν πέντε διεθνείς συμβάσεις, γνωστές ως «Μνημόνιο».
Η αξιωματική αντιπολίτευση, η ονομαζόμενη Νέα Δημοκρατία η οποία δε το ψήφισε, παρότι είναι προφανές και Βέβαιο ότι εάν βρισκόταν στην εξουσία θα το ψήφιζε και αυτή, περιχαρής μας ανακοίνωνε στη συνέχεια, ότι στήριξε και ψήφισε δεκάδες νομοσχέδια της κυβέρνησης, που σχετίζονται με το «Μνημόνιο» μεταξύ των άλλων απελευθερώσεις επαγγελμάτων και ιδιωτικοποιήσεις. Για να προσθέσουμε τις συμβάσεις, που δημιούργησε το ίδιο κόμμα κατά τη διάρκεια της «διακυβέρνησης», συμβάσεις που έδωσε τις οδούς της πατρίδας μας σε ιδιωτικά συμφέροντα, επιβάλλοντας ανά 20 χιλιόμετρα διόδια για δρόμους που δεν κατασκευάστηκαν. Για την αποκαλούμενη και αριστερά, Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ), Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΡΙΖΑ), Δημοκρατική Αριστερά, δε χρειάζεται να πούμε τίποτα. Θα κριθούν, όπως όλοι και όλες. Παρών κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας δήλωσαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, Β. Οικονόμου, Γ. Δημαράς, Σ. Σακοράφα. Η τελευταία, ένα χρόνο μετά την εφαρμογή «του μονόδρομου», «της σωτηρίας», «του μοναδικού μέσου αποφυγής της χρεοκοπίας», όπως ονομάστηκε το «Μνημόνιο» δήλωσε τα εξής: «Η προσφυγή στο ΔΝΤ με μαθηματική ακρίβεια θα μας έφτανε εδώ που φτάσαμε, όπως και πολλές άλλες χώρες στον κόσμο. Για τον λόγο αυτό δεν κατηγορώ απλώς την κυβέρνηση για λάθος πρόβλεψη, για ατυχή επιλογή, αλλά για σχεδιασμένη επιλογή με γνωστές τις συνέπειες και τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής. Σήμερα πλέον πωλείται η πατρίδα μας, το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας, με μεσάζοντα την κυβέρνηση και με συμβούλους πωλήσεων τους αγοραστές. Αυτή η κατάντια δεν αντιστοιχεί στον λαό μας και στην ιστορία μας» (Σ. Σακοράφα, συνέντευξη Μάιος 2011)
Παρότι ο ελληνικός λαός γνωρίζει το θρυλικό πλέον «Μνημόνιο», εντούτοις η κατοχή και η υποθήκευση της Ελλάδας αφορά πέντε διεθνείς συμβάσεις, με τριετή διάρκεια, οι οποίες υπεγράφησαν από τον Υπουργό των Οικονομικών και το διοικητή της ιδιωτικής Τράπεζας της Ελλάδας. (Μνημόνιο. Η υποθήκευση της Ελλάδας. Αθήνα, εκδ. Χριστιανική 2010)
Η πρώτη αφορά τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 8ης Μαίου 2010, ύψους 80 δις ευρώ, με τρία μέρη: τις χώρες της Ευρωζώνης, Βέλγιο, Ιρλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Κύπρος, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Αυστρία, Πορτογαλία, Σλοβενία, Σλοβακία, και Φιλανδία, την Τράπεζα ΚΓθάΐί3η5ί3ΐί ίυΓ ννΐθάθηθΓ3υίθ3υ (Τράπεζα για την Ανοικοδόμηση) που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Γερμανίας, ως δανειστές και το ελληνικό κράτος ως δανειολήπτη.
Η Σύμβαση γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα από το ίδιο δικηγορικό γραφείο που συνέγραψε και το Σχέδιο Ανάν - αν αυτό σημαίνει κάτι για ορισμένους- και η (ανεπίσημη;) μετάφραση στην ελληνική που διανεμήθηκε στους Βουλευτές κατηγορήθηκε ότι έχει περικοπές.
Η Σύμβαση μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει τα εξής:
μπορεί να τροποποιηθεί μονομερώς, χωρίς να ερωτηθεί δηλαδή η Ελλάδα (προοίμιο, παράγραφος 6), οι δανειστές πρέπει να μείνουν ικανοποιημένοι από την τήρηση της Σύμβασης (άρθρο 3), η αποκαλούμενη τρόικα (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή )μπορεί να αποστέλλει υπαλλήλους για τη διενέργεια ελέγχων (άρθρο 10), το εφαρμοστέο δίκαιο για οποιαδήποτε διαφορά είναι το αγγλικό (άρθρο 14), ενώ «ο δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς τα ασυλίας την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών του στοιχείων (άρθρο 14 παράγραφος 5).
Όπως έχει σημειωθεί «σε περίπτωση αδυναμίας του κράτους να πληρώνει τα τοκοχρεολύσια, οι δανειστές και όχι μόνο οι άμεσοι δανειοδότες, αλλά και ο τυχόν κομιστής ελληνικών τοκοχρεολυσίων θα έχουν εξουσία να κατάσχουν και να πλειστηριάσουν και αντικείμενα της ελληνικής περιουσίας»(Εφημερίδα Ελευθεροτυπία 14 77/2010).
Η παραίτηση δηλαδή από την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι η Ελλάδα από την δημόσια περιουσία του κράτους από το σύνολο της εθνικής επικράτειας, από το εθνικό έδαφος, από την περιουσία των πολιτών, παραιτείται, από τη δυνατότητα να μην υπάρξει δέσμευση ή υποθήκευση ακόμα και στον οπλισμό της χώρας.
Στο Παράρτημα 4 της Σύμβασης η Ελλάδα δεσμεύεται από υπόδειγμα γνωμοδότησης, ενώ το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους οφείλει να Βεβαιώνει ότι η Σύμβαση δεν είναι αντίθετη με κανόνες δημόσιας τάξης.
Η δεύτερη, η τρίτη και η τέταρτη διεθνή σύμβαση, είναι τρία μνημόνια γνωστό ως Μνημόνιο Συνεννόησης μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ελλάδας της 3ης Μαΐου 2010, έχει συνοδευτικό νόμο τον 3845 του 2010 με τίτλο «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη- μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο».
Το μνημόνιο αφορά τις τρεις διεθνείς συμβάσεις και συγκεκριμένα τις εξής: α) το Μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής, και αφορά την οικονομική πολιτική που θα πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας (έλλειμμα, ενίσχυση της τραπεζικής αγοράς, μείωση συντάξεων, μισθών, ελαστική απασχόληση, κ.ά)
β) Μνημόνιο συνεννόησης στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις οικονομικής πολιτικής που σχετίζεται με τον οικονομικό σχεδιασμό βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα (π.χ απελευθέρωση επαγγελμάτων), γ) Τεχνικό μνημόνιο συνεννόησης (και ο νοών νοείτω)
Τέλος η πέμπτη διεθνή σύμβαση είναι η συμφωνία μεταξύ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το οποίο θα δώσει 30δις και Ελλάδας, μεταξύ της πατρίδας μας και ενός οργανισμού, το ασφαλές καταφύγιο σύμφωνα με την προπαγάνδα, μαζί με τους εταίρους μας -19 εκατ. ευρώ ανακοίνωσε η Αυστρία από τόκους του κεφαλαίου που δάνεισε στην Ελλάδα. Το ΔΝΤ είναι εκεί, σύμφωνα με το καθεστώς, για να εξασφαλίσει ότι οι φτωχές χώρες δε θα Βυθιστούν στα χρέη, αλλά και αν το κάνουν, να τις βγάλει από αυτή την κατάσταση με δάνεια και «τεχνική υποστήριξη»....
Όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, αυτό που αναφέρεται ότι η τήρηση του «επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη Βία», (άρθρο 120) όλες οι διεθνείς συμβάσεις πρέπει να κυρωθούν από τα Βουλή, από τα τρία πέμπτα των βουλευτών (180 θετικοί ψήφοι), και ιδιαίτερα όταν διεθνείς συμβάσεις παρέχουν σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες.
Ωστόσο την 11η Μαΐου 2010 δημοσιεύεται ο Ν. 3847 που καταργεί τη κύρωση των συμφωνιών από τη Βουλή και θέτει σε ισχύ και εφαρμογή τις συμφωνίες από την υπογραφή τους, παρότι ο νόμος 3845 όριζε ότι οι συμφωνίες θα κυρωνόταν από το Κοινοβούλιο. (Μνημόνιο. Η υποθήκευση της Ελλάδας. Αθήνα, εκδ. Χριστιανική 2010)
Την 3η Ιουνίου 2010 κατατίθενται στη Βουλή οι συμφωνίες για κύρωση χωρίς όμως να έχει γίνει μέχρι σήμερα. Η άλλη άποψη βέβαια μιλά για τα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα και όχι τις νομικές αμφισβητήσεις που καθόρισαν τις εξελίξεις(....) και εξάλλου η αντίληψη περί εθνικής κυριαρχίας είναι από καιρό ξεπερασμένη. Οπότε ας δεχθεί η Ελλάδα για λόγους μεταφοράς τεχνογνωσίας, ενίσχυσης της αξιοπιστίας και την αποτελεσματικότητας της πολιτικής προσαρμογής, ξένους υπάλληλους-τοποτηρητές στα υπουργεία, και στελέχη του ΔΝΤ και άλλων οργανισμών στους ελληνικούς θεσμούς διοίκησης.
Τον Ιούνιο του 2011, και παρότι προβλεπόταν για το Μνημόνιο Νο1 υπήρχε τριετής διάρκεια με επιτόκιο 5,3% και έξοδος της χώρας στις αγορές τέλος του 2011, αρχές του 2012, αφού εκτελέστηκε το πρώτο μέρος του σχεδίου, μπήκε σε εφαρμογή το δεύτερο. Το αποκαλούμενο και Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής «το οποίο συντάχθηκε από την κυβέρνηση με τη συνεργασία όλων των υπουργείων, ως υποχρέωση που απορρέει από τον νόμο 3871/2010, που εμείς ψηφίσαμε (ο Υπουργός Οικονομικών απευθύνεται στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ) και αποτελεί τη δική μας δέσμευση για τη συνέχιση του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας, την οριστική βιώσιμη επίλυση του δημοσιονομικού μας προβλήματος και τη σταδιακή ανάταξη και ανάπτυξη της οικονομίας μας, η οποία όμως θα στηρίζεται σε γερές βάσεις και αξιόπιστες πολιτικές. Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής περιλαμβάνει όλες τις προβλέψεις για την πορεία των μακροοικονομικών και δημοσιονομικών μεγεθών και ορίζει τους στόχους και τις πολιτικές παρεμβάσεις που θα μας οδηγήσουν στην επίτευξη τους. Για πρώτη φορά στη χώρα ο μεσοπρόθεσμος δημοσιονομικός προγραμματισμός αναλύεται με κάθε λεπτομέρεια και εξειδικεύεται σε παρεμβάσεις ύψους 28 δισ. ευρώ για την κάλυψη της πρόσθετης προσπάθειας που απαιτείται για το 2011 καθώς και για όλα τα χρόνια ως το 2015». (Υπουργός Οικονομικών, Ιούνιος 2011)
Το Πλαίσιο, το οποίο χρησιμοποιεί τις γνωστές καθεστωτικές λέξεις, «εξορθολογισμός», «αναδιοργάνωση», «μεταρρυθμίσεις», «τομές», «δράσεις» «παρεμβάσεις», «εκλογίκευση», «εκσυγχρονισμός» κλπ, περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων τα εξής: Εξορθολογισμός μισθολογικής δαπάνης, καταργήσεις/ συγχωνεύσεις φορέων και μείωση επιχορηγήσεων, αναδιοργάνωση Δημοσίων επιχειρήσεων και Οργανισμών, εξοικονόμηση δαπανών και Βελτίωση των αποτελεσμάτων του τομέα υγείας, εξορθολογισμός ιατροφαρμακευτικής δαπάνης, εξορθολογισμός κοινωνικών δαπανών, εξορθολογισμός δαπάνης Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, συγχωνεύσεις, καταργήσεις, μείωση των αμυντικών δαπανών την ώρα που η Γερμανία και η Γαλλία απαιτούν για νέες παραγγελίες.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον και Βεβαίως είναι η κεντρική ιδέα της νέας κατοχικής σύμβασης είναι το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του δημοσίου, που Βαδίζει στα πρότυπα της εταιρείας που συστήθηκε μετά τη Γερμανική ενοποίηση το 1989, για να ιδιωτικοποιήσει τις εταιρείες της ανατολικής Γερμανίας. Στην Ελλάδα, η εταιρεία θα λέγεται Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.
Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών, δικαιολογείται με την εξής αναφορά: «Ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και μάλιστα τέτοιας έκτασης όπως αυτό που χρειάζεται να ακολουθήσει η Ελλάδα αναπόφευκτα αφαιρεί πόρους από την οικονομία (είτε μέσω της μείωσης των δαπανών είτε μέσω της αύξησης των δημοσίων εσόδων). Ταυτόχρονα η οικονομία της χώρας είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που η τεράστια αύξηση των δημοσίων δαπανών όχι απλώς δεν μπορούσε να αποτρέψει την ύφεση, αλλά και προκαλούσε ιδιαίτερα υψηλές εισαγωγές με μεγάλη αρνητική επίπτωση στο εξωτερικό ισοζύγιο.
Η χώρα εκτός από προσαρμογή, χρειάζεται και ανάπτυξη. Ανάπτυξη που θα βασιστεί σε νέες επενδύσεις και θα οδηγήσει σε νέες πηγές παραγωγής εισοδήματος, σε ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης. Το δημόσιο μπορεί να μην είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει άμεσα την ανάπτυξη, όμως ο δημόσιος πλούτος, οι συμμετοχές του δημοσίου, αλλά και η ακίνητη περιουσία του δημοσίου μπορούν να προσελκύσουν κεφάλαια και μαζί εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, αλλά και τεχνογνωσία και νέες δραστηριότητες που αυτή τη στιγμή η οικονομία μας δεν μπορεί να αναπτύξει χωρίς πρόσθετες επενδύσεις.
Άρα με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του δημοσίου στοχεύουμε όχι μόνο στο να άρουμε το μεγάλο βάρος του χρέους από τον ελληνικό λαό- (σ.σ. είναι Βάρος ο δημόσιος πλούτος (;) αλλά παράλληλα να διασφαλίσουμε:
Εισροή κεφαλαίων και επενδύσεων.
Μεταφορά τεχνογνωσίας σε κρίσιμους τομείς όπως στη μετάβαση σε μια πράσινη οικονομία.
* Εκπαίδευση ανθρώπινου δυναμικού σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας.
Στήριξη τομέων τους οποίους έχουμε συγκριτικό πλεονεκτήματα. δημιουργία συμμαχιών για άνοιγμα σε διεθνείς αγορές.
Καλύτερες πρακτικές και σύγχρονο μάνατζμεντ. διατήρηση εθνικού ελέγχου σε κρίσιμους ή στρατηγικούς τομείς.
* Επίτευξη καλύτερου δυνατού τιμήματος χωρίς όμως καθυστερήσεις.
Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα συνεισφέρει δραστικό στη μείωση του δημόσιου χρέους. Με στόχο τα 50 δισ. ευρώ εισπράξεις ως το 2015 με 15 δισ. ευρώ να στοχεύουμε να εισπραχθούν ως το τέλος του 2012 από τις αποκρατικοποιήσεις την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, θα μπορέσει να μειωθεί το χρέος μας κατά περίπου 20 μονάδες του ΑΕΠ».
Οι αποκρατικοποιήσεις αφορούν, μεταξύ των άλλων τους εξής τομείς: ΟΠΑΠ, Λαχεία, ΕΛΒΟ, Κοίτασμα Αερίου «Νότια Καβάλα», Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι, Χαρτοφυλάκιο Ακινήτων δημοσίων, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΤΑ, ΛΑΡΚΟ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Περιφερειακά Αεροδρόμια και Λιμάνια, ΟΤΕ, ΕΥΑΘ, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης, Κρατικά λαχεία, ΟΛΠ, Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ΔΕΠΑ, Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Αερίου, ΑΙρΙπβ Ββπκ, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος, Αδειες Κινητής Τηλεφωνίας, Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας, Ελληνικό, 4 ΑιΥβυ.5, ΕΛΠΕ, Τράπεζα Πειραιώς, Αγροτική Τράπεζα, Εγνατία Οδός, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, Ψηφιακό Μέρισμα, Μεταλλευτικά δικαιώματα.
Θυμίζουμε ότι στην περίπτωση της Αργεντινής, οι ιδιωτικοποιήσεις-μόνο τα Τελωνεία ήταν κρατικά- οδήγησαν στην εξάρτηση σημαντικών κλάδων της οικονομίας από το εξωτερικό, καθιστώντας τη χώρα εξαιρετικά ευάλωτη, τόσο στην κερδοσκοπία, όσο και στη «μετανάστευση» των κεφαλαίων, οπότε συνετέλεσε στην τραπεζική κρίση που ακολούθησε με «φυγή» κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Γ. Όψεις της προπαγάνδας
Για το χρονικό διάστημα από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι σήμερα που το Μνημόνιο Νο2, («Μεσοπρόθεσμο») είναι πραγματικότητα, και το Μνημόνιο Νο1 έχει ζωή ενός έτους (δες και τη «δήλωση» 16 Βουλευτών του αυτοαποκαλούμενου ΠΑΣΟΚ, Μάιος 2011) οι άνθρωποι είναι μόνο αριθμοί. Έχουν μόνο υποχρεώσεις. Ως πολίτες σε ένα κράτος, υποτίθεται δημοκρατικό, θα πρέπει να έχουμε και δικαιώματα. Αυτά όμως όπως όλοι γνωρίζουμε δεν υπάρχουν. Και επικαλούμαι τα γνωρίσματα μας, ότι μας έχει απομείνει από αυτά, και πιο συγκεκριμένα, της ευθύνης, του χρέους, και του καθήκοντος. Και επειδή έχουμε ευθύνη και χρέος και κυρίως καθήκον, καταγράφουμε την προπαγάνδα. Και δίνουμε απαντήσεις, χωρίς απόλυτη θέση, με μόνο μέσο τη λογική. Με στόχο την πληροφόρηση. Αυτή που λείπει.
Τα ψέματα της προπαγάνδας, γράφονται με τυχαία σειρά, και αφορούν λόγους νουθεσίας προκειμένου να «συνετισθεί» ο λαός. Και βεβαίως η καταγραφή του ψεύδους, αποτελεί μία ελάχιστη συμβολή και σε μία άλλη άποψη για την οικονομική κρίση, προκειμένου να καταγραφεί και αυτή. Χωρίς να διεκδικούμε τίποτα περισσότερο από αυτό που γράφει ο Αισχύλος, ότι οι πολίτες πρέπει να λένε τα καίρια.
Και κυρίως για να μείνει, αφού το φαστ φουντ, κατά το φαστ τρακ των «επενδύσεων», της ηλεκτρονικής ενημέρωσης και κυρίως του διαδικτύου, δεν ξέρουμε αν αύριο αυτά θα υπάρχουν. Εξάλλου η «δημοκρατία» πέρα από τις διαβουλεύσεις και τα όπεν γκοβ δεν ανέχεται και πολλά- πολλά και κάποια Δευτέρα, δεν θα υπάρχει πρόσβαση σε επικίνδυνες «ιστοσελίδες». Τα παραδείγματα άπειρα, με τελευταίο της «δημοκρατίας» της Τουρκίας, όπου στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί θαυμαστές, απολογητές και προαγωγοί της.
1. «Η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη», «υπάρχει το ευρώ» κλπ, κλπ.
Η ελληνική οικονομία των Ολυμπιακών Αγώνων και του Χρηματιστηρίου ήταν κυριολεκτικά μία φούσκα. Χιλιάδες καλοπροαίρετοι πολίτες στήριξαν τους λεγόμενους και φερόμενους ως Ολυμπιακούς Αγώνες, την Ελλάδα που υποδεχόταν «την επιστροφή της Ολυμπιακής ιδέας» και άλλα φληναφήματα της προπαγάνδας, όταν ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Παράλληλα εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια εξαπατήθηκαν από τους κράχτες της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, που λειτουργούσαν στο ναό του Χρηματιστηρίου, επενδύοντας οικονομίες, στερώντας από την Ελλάδα πόρους, που τώρα αναπαύονται στις ΗΠΑ, σε εξωτικά νησιά και στην Ελβετία. Μεταξύ των άλλων και ζεστό χρήμα, όχι αριθμοί και λογιστικές εγγραφές στους υπολογιστές, χρήμα από ταμεία πρόνοιας και συντάξεων. Από την άλλη το χρηματιστήριο ήταν ο δείκτης της ανάπτυξης, δηλαδή «ψηφίστε μας και ο δείκτης θα πάει στις δέκα χιλιάδες». Και (υπερ)ψηφίστηκαν.
2. «Λεφτά υπάρχουν»
Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, ίσως και σε ώρες από εκεί που η χώρα ήταν στην 25η θέση σε επίπεδο παγκόσμιας οικονομικής κατάταξης και ως τέτοια έδινε αναγκαστικά- δίνει ακόμη (;)- το 0,5% του ΑΕΠ ως δωρεάν οικονομική Βοήθεια σε φτωχές χώρες, το οικοδόμημα αυτό κατέρρευσε. Την επαύριον λεφτά δεν υπήρχαν...
3. «Το ΔΝΤ όπου πήγε κατέστρεψε τις χώρες και δε θα το χρειαστούμε»
Οι κατεστραμμένες χώρες δεν έχουν τελειωμό. Από το Μαλάουι που έφτασε στα όρια της λιμοκτονίας, μέχρι την Αργεντινή, την Ταϊλάνδη, το Περού, το Εκουαντόρ, την Αιθιοπία, στην Κένυα. Και οι συνταγές οι ίδιες: το ΔΝΤ θα δώσει βοήθεια μόνο αν- βάλτε το όνομα της χώρας που επιθυμείτε- συμφωνεί στις «διαρθρωτικές αλλαγές». Εν αρχή ην η εκποίηση της κρατικής περιουσίας σε ιδιωτικές εταιρείες και κερδοσκόπους, και η μείωση των κοινωνικών δαπανών.
Στην Κένυα, το ΔΝΤ επέμεινε να εισάγει η κυβέρνηση τέλη για να δει κάποιος έναν γιατρό - έτσι, ο αριθμός των γυναικών που ζητούσαν βοήθεια ή συμβουλές για σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες μειώθηκε κατά 65 τοις εκατό, σε μία από τις χειρότερα πληγείσες, από το AIDS, χώρες στον κόσμο.
Στην Γκάνα, το ΔΝΤ επέμενε να επιβάλλει η κυβέρνηση δίδακτρα για να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο - και ο αριθμός των αγροτικών οικογενειών που είχαν την οικονομική δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο μειώθηκε κατά τα δύο τρίτα. Στη Ζάμπια, το ΔΝΤ επέμενε να μειωθούν οι δαπάνες για την υγεία - και ο αριθμός των βρεφών που πέθαναν διπλασιάστηκε.
Στη Χιλή το ΑΕΠ μέσα σε δύο χρόνια μειώθηκε κατά 17% και χώρες όπως η Ρωσία, η Ουκρανία, το Πακιστάν, η Ουρουγουάη, το Εκουαδόρ, η Αργεντινή, δηλώνουν αδυναμία εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους, παρότι ακολούθησαν τις συνταγές του ΔΝΤ.
4. «Δε γίνεται καμία επαφή με το ΔΝΤ»
Βίντεο και γραπτά απέδειξαν ότι θεσμικοί παράγοντες της αποκαλούμενης ελληνικής δημοκρατίας, συνομιλούσαν λες και προετοίμαζαν σύσταση συμμορίας. Και επαφές γινόταν και συζητούσαν για έξι ολόκληρους μήνες μέχρι να προσφέρουν το πικρό ποτήρι του μνημονίου Νο 1. Τι κρίμα να ψεύδονται τόσο χυδαία....
5. «Τιτανικός», «βουλιάζουμε», «οιΈλληνες είναι διεφθαρμένοι»,
Και τα 5ρΓθ3άδ στα ύψη, «δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές», άρα αναγκαστικά πρέπει να πάμε στο μηχανισμό στήριξης. Όλα καλά, τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα. Δεν διεκδικήσαμε έστω και την τελευταία στιγμή πριν την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών όταν οι αγορές δάνειζαν 53 δις € με επιτόκιο 6,2%.
Αντί γι' αυτό περιμέναμε την άνοδο των επιτοκίων δανεισμού (spreads) κατηγορώντας διεθνώς τους έλληνες πολίτες ότι είναι
διεφθαρμένοι και παρομοιάζοντας την οικονομία μας με «Τιτανικό». Και τα επιτόκια στις «αγορές» έφτασαν στο 11%.
6. «Οι διεθνείς αγορές είναι κλειστές»
Οι κερδοσκόποι οργίαζαν με τα ασφάλιστρα, με τα ομόλογα, και κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια, και τα τοπικά υπηρεσιακά στελέχη τους έπαιρναν το ποσοστό που τους αναλογούσε. Και υποκριτικά βγάζουν και ένα στην πλατεία για το θέαμα.
7. «Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, δεν δουλεύουν πολύ», «να μοιάσουμε τους Γερμανούς», «δεν υπάρχει σάλιο»
Πολλά προπαγανδιστικά σχήματα, όπως γνωρίζουμε κατέρρευσε με τα στοιχεία ενός ακόμη ρυθμιστή του μέλλοντος μας, του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Οι Έλληνες και δουλεύουν και δεν αμείβονται, και δεν παίρνουν άδεια τόσων ημερών, όπως τα «πρότυπα μας».
Φυσικά δεν αναφέρεται ότι η Γερμανία κερδίζει εις Βάρος των χωρών του νότου, έχοντας πλεονάσματα και λειτουργώντας ως κράτος προς όφελος ιδιωτικών τραπεζών. Στη ρίζα του προβλήματος βρίσκεται το ευρώ. (Λαπαβίτσας Κ. κ.ά Η ευρωζώνη ανάυεσα στην λιτότητα και στην αθέτηση πληρωμών Αθήνα, εκδ. ΛιΒάνη2010, σ.14 )
Επιπρόσθετα, το μοναδιαίο κόστος εργασίας στη Γερμανία παρέμεινε σταθερό μετά την εισαγωγή του ευρώ, ενώ στην Ελλάδα αυξήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο κράτος μέλος της ευρωζώνης (ΓΚ Καζάκος Μετά το μνημόνιο. Αθήνα εκδ. Παπαζήση 2011, σ.69)
8. «Όλοι μαζί τα φάγαμε»
Η προπαγάνδα στο αποκορύφωμα της. Ελλαδική, πανευρωπαϊκή, παγκόσμια. Όλοι τους ίδιους διαφημιστές- επικοινωνιολόγους- συμβούλους έχουν τέλος πάντων; Η συνευθυνη και η συνενοχή ως μηχανισμός προπαγάνδας επιβολής των μέτρων σωτηρίας.
9. Να γίνουν συγχωνεύσεις σχολείων «νια μία καλύτερη παιδεία», «νια το καλό των παιδιών», να γίνουν συγχωενύσεις νοσοκομείων για την περιστολή δαπανών, να μπει τέλος- διόδιο για κάθε ασθενή κλπ.
Από τις Καστανιές ΈΒρου, μέχρι την Ελασσόνα και την Ήπειρο, το ίδιο «επιχείρημα». Και τα παιδιά των «οικογενειών» στα ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας, στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, και στα ιδιωτικά νοσοκομεία, ενώ οι ασθενείς θα πληρώνουν παντού, σε όποια κέντρα υγείας ή νοσοκομεία ακόμη υπάρχουν, εάν εφόσον έχουν ασφάλεια.
10. «Να πουληθούν τα «Βαρίδια» που κρατούν δέσμιο το κράτος»
Σιγή για τις ευθύνες του κράτους που φόρτωσε τις ΔΕΚΟ με δάνεια για κατασκευή υποδομών, που είναι υποχρεωμένο να το φτιάξει αυτό. Η προπαγάνδα τονίζει ότι οι κακές ΔΕΚΟ που φόρτωσαν το κράτος με δάνεια, να κλείσουν τώρα. Μάλλον να πουληθούν, την ώρα που έγιναν μεγάλες επενδύσεις από χρήματα του λαού. Και επίσης να γίνουν αυξήσεις στα τιμολόγια τώρα, για να μην τις χρεωθούν οι ιδιώτες!
Η πιο χυδαία προπαγάνδα έγινε στην περίπτωση του ΟΣΕ, όπου πριν κλείσουν οι γραμμές, αφού είχαν εκσυγχρονισθεί- γιατί άραγε- το σύνθημα ήταν «6000 σιδηροδρομικοί βάζουν τον ΟΣΕ 3 εκατ. ημερησίως μέσα».
Επίσης τονίσθηκε ότι δεν έχει πληρότητα πάνω από 50% κλείνει. Στη Γερμανία οι εθνικές γραμμές έχουν πληρότητα 46% και οι τοπικές γραμμές μόνο 22%. Αρα πρέπει να κλείσουν σήμερα.
Η ιδιωτικοποίηση θα σώσει τον ΟΣΕ μας λένε. Στη Βρετανία που κάθε γραμμή την έχει και άλλη εταιρεία αφού γινόταν κάθε μέρα και ατύχημα, σήμερα οι σιδηρόδρομοι απορροφούν και κοστίζουν στον βρετανό φορολογούμενο τέσσερις φορές παραπάνω επιχορηγήσεις σε σύγκριση με την προ ιδιωτικοποίησης εποχή.
Εδώ όπως γνωρίζουμε οι επιχορηγήσεις είναι παράνομες, θυμίζουμε την περίπτωση της Ολυμπιακής, ενώ στη Μητρόπολη του καπιταλισμού όχι!
Επίσης ενώ για τους γερμανικούς και δανικούς σιδηροδρόμους οι επιχορηγήσεις είναι έσοδα, για τον ΟΣΕ είναι έξοδα ! (περιοδικό Σιδηροτροχιά Δεκέμβριος 2010)
11.«Να μειωθεί το κράτος».
Μιλούσαν για εκατομμύρια υπαλλήλους, η απογραφή έδειξε για ακόμη μία φορά τα προβλήματα του κράτους, το οποίο μειώθηκε με την μη ανανέωση των συμβάσεων χιλιάδων ανθρώπων, και θα συνεχισθεί με την απόλυση και των λεγόμενων «μόνιμων». Όπως ειπώθηκε από «αρμόδια» χείλη, μόνιμοι είναι μόνο οι δικαστικοί, προφανώς πρόσθεσε από μέσα του και οι πολιτικοί, οπότε μέσα από τις διαδικασίες- τι εύηχη λέξη- όσοι περισσεύουν θα φύγουν.
12. «Να γίνουν απολύσεις»
Για τον ελληνικό λαό, προηγούνται οι στρατιές συμβούλων του πρωθυπουργού- όπως έχει πει ο Μ. Χαραλαμπίδης από τη δεκαετία του 1990, από τους συμβούλους του πρωθυπουργού καταλήξαμε στον πρωθυπουργό των συμβούλων- οι συνεργάτες των υπουργών, των βουλευτών, και λοιπών παρατρεχάμενων και δημοκρατικών δυνάμεων.
Την ίδια ώρα αν ακολουθηθεί η γραμμή του ΔΝΤ, θα μείνουν και ορισμένοι να προσφέρουν υπηρεσίες στον Έβρο και στο Καστελόριζο, εκτός και εάν «εθνικοί λόγοι», ή το εθνικό συμφέρον» υπαγορεύει κάτι άλλο. Οπότε να κλείσουν όλα για «συμβολικούς λόγους», εξάλλου παραδέχονται ότι δεν θα υπάρξει κανένα δημοσιονομικό όφελος, και να προσφέρει τα πάντα ο ιδιωτικός τομέας. Τουρκικός, γερμανικός, γαλλικός, αυτοί που μας νουθετούν να το πράξουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα. «Για το καλό μας».
13. «Να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις»
Δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, υποδομές που χτίστηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού και δάνεια που επίσης που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός θα πρέπει να δοθούν σε ιδιώτες επενδυτές. Δημόσια φιλέτα που προσφέρονται «αντί πινακίου φακής»- ακραίο οξύμωρο- και δημόσιες υποδομές «του κουτιού», οι οποίες θα λειτουργούν με τα διόδια μας. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα τέχνασμα με απώτερο στόχο τη λεηλασία των δημοσίων επιχειρήσεων και του δημόσιου πλούτου.
14. «Θα μας Βοηθήσουν γιατί είναι φίλοι του πρωθυπουργού», «Η κρίση να γίνει ευκαιρία»
Στο Ελληνικό, στο πρώην αεροδρόμιο, που έκλεισε παρότι εκσυγχρονισμένο για να παραμείνει μόνο των Σπάτων- παγκόσμια και πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία να υπάρχει πρωτεύουσα με ένα αεροδρόμιο- ο «άμισθος σύμβουλος»- πόσοι είναι τελικά αυτοί(;), είναι μέλος της εταιρείας που θα πάρει το έργο, αλλά εμείς πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γιατί θα μας Βοηθήσει αφιλοκερδώς. Πράγματι η κρίση έχει ευκαιρίες. Χιλιάδες δωρεάν στρέμματα.
15. «Πρέπει η αγορά εργασίας να γίνει «ευέλικτη» και η οικονομία πιο ανταγωνιστική».
Τι σημαίνει ευέλικτη; Μία εταιρεία που έχει κέρδη σήμερα, να προσλάβει υπαλλήλους κάτω των 25 ετών, με μείον είκοσι τοις εκατό αποδοχές του Βασικού μισθού και του χρόνου που τα κέρδη δεν θα είναι της τάξης του 150% που θέλει, να τους απολύσει.
Και πως θα προστατευθούν αυτοί οι άνθρωποι; Θα το κάνει η αγορά λέει η προπαγάνδα. Και το μαγικό χέρι της αγοράς θα τα ρυθμίσει όλα. Και πρέπει να μειωθούν οι μισθοί. Δηλαδή να γίνουν κάτι μεταξύ Βουλγαρίας και Κίνας για να γίνει πιο ανταγωνιστική η οικονομία.
Η αλήθεια είναι ότι από το 1995 έως το 2010, οι μισθοί σε πραγματικούς όρους έχουν μειωθεί κατά 35% και η ανεργία έχει αυξηθεί κατά 17%. Αυτά όμως έχει η ελεύθερη αγορά, μερικά μένουν χωρίς ρύθμιση και έτσι, παρότι ότι λυπούνται πάρα πολύ πρέπει να απολυθούν μερικές χιλιάδες ημερησίως. Εξάλλου η φθηνή, ανασφάλιστη εργατική δύναμη, ελαστικού χαρακτήρα, περιμένει στα σύνορα, ή στις πλατείες των ελληνικών πόλεων, πιέζοντας και άλλο τη εργασιακή ζούγκλα. Και αναφερόμαστε στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης
Και μάλιστα με πρόβλημα υπογεννητικότητας και γήρανσης, οι παρανόμως εισελθόντες νέοι Έλληνες «πολίτες», θα είναι οι καταλληλότεροι. Σημειώνουμε ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας από 11,3 εκατ. την 1η Ιανουαρίου 2010, αναμένεται να φτάσει τα 11,6 εκατ. το 2035 (+2,7%) για να μειωθεί στα 11,2 εκατ. το 2060 (-0,1%). Επίσης οι άνω των 80 ετών στην Ελλάδα θα αντιπροσωπεύουν το 13,3% του πληθυσμού το 2060, από 4,6% που ήταν το 2010. Την ώρα που κάθε χρόνο θα περνούν εκατοντάδες παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα. (Eurostat Ιούνιος 2011)
16. «Πρέπει να απελευθερωθούν τα επαγγέλματα».
Έτσι πρέπει να έρθουν εταιρείες οι οποίες, αφού καταστρέψουν «τους υπεύθυνους της κρίσης», οδηγούς φορτηγών, ταξί, δικηγόρους, φαρμακοποιούς κλπ, θα «αναπτύξουν» την οικονομία μας.
17. «Ο ανταγωνισμός θα προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες και καλύτερες τιμές».
Τα παραδείγματα χιλιάδες στην Ελλάδα, όπου ο ανταγωνισμός δεν λειτούργησε. Από τα τρόφιμα μέχρι τις μεταφορές, με εταιρείες που σέβονται τον καταναλωτή και του προσφέρουν εναλλακτικές υπηρεσίες και διαφορετικές τιμές. Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος και το χέρι της αγοράς εκεί, να ρυθμίζει με αγάπη τα στραβά και τα ανάποδα, συγνώμη, τις «στρεβλώσεις».
18. «Το σπάταλο ελληνικό κράτος», «η οδός ευημερίας είναι οι απολύσεις, κλπ» (εφημ. Καθημερινή 8/5/2011)».
Στην Ελλάδα το κράτος στοιχίζει 17,3% του ΑΕΠ, στη Γερμανία, 19,9%, στη Γαλλία 24% στη Βρετανία 23,7% ,στην Ευρωζώνη 21,8%. (Μνημόνιο. Η υποθήκευση της Ελλάδας. Αθήνα, εκδ. Χριστιανική 2010)
Και να μην επαναλάβουμε τα περί παραγωγικότητας, μισθών, αριθμού υπαλλήλων, αφού όλα αποδείχτηκαν προπαγάνδα και ψεύδη. Μπροστά το
0,1 % των υπαλλήλων που αμείβονται με παχυλούς μισθούς και σιγή για το υπόλοιπο μέρος, το οποίο μετά από 25 χρόνια εργασίας και πανεπιστημιακό πτυχίο αμείβεται με μισθό ανειδίκευτου εργάτη στο Λουξεμβούργο.
19. «Το 2012, εφόσον ακολουθήσουμε το μνημόνιο θα Βγούμε στις αγορές».
Πέρα από το γεγονός ότι αυτό δε θα γίνει, γιατί μετατέθηκε το 2015 και βλέπουμε, το 2009 με λιγότερο χρέος δεν μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές και θα βγαίναμε το 2012, πως θα βγούμε το 2015 με περισσότερο; Τον Οκτώβριο του 2009 το χρέος ήταν 298 δις ευρώ, το Μάρτιο του 2010 310,3 δις, το Δεκέμβριο του 2010 340,2 δις, ενώ το Μάρτιο του 2011 354, 5 δις. Το Μνημόνιο Νο 1 δηλαδή αύξησε το χρέος κατά 57 δις και διαμορφώνεται στο 153% του ΑΕΠ το 2011, από το 127% στο τέλος του 2009.
Για την ενημέρωση σχετικά με το συνολικό χρέος και την εξέλιξη του (2006-2010) σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας είναι το εξής ( HYPERLINK "http://www.bankofgreece.gr/" www.bankofgreece.gr/ πρόσβαση 8 Ιουνίου 2011 ):
20. «Η εγώ (εμείς) η χρεοκοπία».
Το γνωστό δίλημμα που ανά τακτά χρονικά διαστήματα αλλάζει όρους. Καραμανλής ή τανκς, Σημίτης ή κατάρρευση του χρηματιστηρίου, Παπανδρέου ( και πολιτικό σύστημα) ή πτώχευση- χρεοκοπία. Αυτό όμως δεν ισχύει, είναι μία ακόμη τρομοκρατική πράξη- δήλωση για να μην υπάρχει αντίσταση από την κοινωνία. Την ώρα που γνωρίζουμε ότι τα επιτόκια είναι πάνω από 5% όταν οι τράπεζες δανείζονται με 1,5% και ο ελληνικός λαός εξαθλιώνεται για να πληρωθούν οι δανειστές και οι τοκογλύφοι.
21. «Αν δεν είχαμε το μνημόνιο θα είχαμε χρεοκοπία και στάση πληρωμών», «η χώρα δεν είχε άλλη επιλογή», «το μνημόνιο δεν είναι το πρόβλημα».
Η σωτηρία της Ντόιτσε Μπανκ, της Γκόλντμαν Σακς, της Λίμαν Μπάδερς και των άλλων ιδρυμάτων, ως πρωταρχικός στόχος και όχι η σωτηρία της πατρίδας και των ανθρώπων της.
22. «Το πρόβλημα είναι το κομματικό, εξαιρετικά αναποτελεσματικό, δίφθαρμένο σύστημα διακυβέρνησης», «η ξεχαρβαλωμένη δημόσια διοίκηση», «οι στρεβλώσεις», «οι αγκυλώσεις», «τα διαρθρωτικά προβλήματα», «το γεγονός ότι η κοινωνία είναι όμηρος ισχυρών συμφερόντων και οργανωμένων μειοψηφιών», « το δεδομένο ότι η οικονομία είναι σοβιετικού τύπου»
«Σιγή για την ταμπακιέρα», για τις ευθύνες των πολιτικών και των ανθρώπων που ενώ είναι το πρόβλημα, είναι πάλι στο προσκήνιο προτείνοντας μας «λύσεις». Τονίζουν ότι τα προβλήματα αυτά τα λυθούν από τον ανταγωνισμό, την ελεύθερη αγορά, τις ιδιωτικοποιήσεις, «την ευελιξία της αγοράς εργασίας που είναι αγκυλωμένη σε υψηλό κόστος μισθών και απολύσεων, άκαμπτους μισθούς, ύψος επιδομάτων ανεργίας και συντάξεων». Το μαγικό και αόρατο χέρι της αγοράς θα τα λύσει όλα και εάν γίνει κάποιο λάθος, αυτό θα οφείλεται στα διαρθρωτικά προβλήματα και στις αντιστάσεις της κρατικής μηχανής που δε θα μπορεί να αντεπεξέλθει, «αφού πρέπει να κινούμαστε με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα».
23. «Μα χρωστάμε τόσα πολλά», «τι θα γίνει με το χρέος; » «τολμήστε, πέστε στο λαό την αλήθεια», «μην αφήνετε το λαϊκισμό και τη δημαγωγία» «Τολμήστε» μας λένε, «γιατί καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσει καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης», προτείνοντας μας «μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία....»
Για το ποιος θα κάνει τις θυσίες σιγή. Γιατί οι μεγάλες επιχειρήσεις, με πρόσχημα την κρίση, απολύουν και μειώνουν τους μισθούς, ενώ ανακοινώνουν κέρδη.
Η Ελλάδα δανειζόταν και δανείζεται από τη πρώτη στιγμή ύπαρξης της, με ληστρικά επιτόκια, το τελευταίο διάστημα από τους εταίρους μας που επικαλείται η καθεστηκυία άποψη. Αυτή που ήξερε και ξέρει, οι σοφοί, οι τραπεζίτες, οι διανοούμενοι, οι άνθρωποι της τέχνης, κλπ, ενώ εμείς όχι.
Και όσο γα τις θυσίες που πρέπει να κάνουμε- αυτό ακούμε για δεκαετίες- θα πρέπει να γίνει την ώρα που δεν υπάρχουν όργανα νομισματικής πολιτικής, δηλαδή εθνικό νόμισμα, και ως εκ τούτου, υπάρχει πρόβλημα στην πολιτική απασχόλησης (Κέντρο Προγραυυατισυού και Οικονομικών Ερευνών Μάιος 2011. ) Σε ότι αφορά τα δάνεια: Αν υποθέσουμε ότι το 2004 η χώρα μας δανείστηκε για να γίνουν οι αποκαλούμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες, 20δις €, το οποίο δάνειο λήγει το 2023 . Σύμφωνα με διεθνή πρακτική εναντίον της χώρας μας, με το πρόβλημα του ανατοκισμού, ο οποίος λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο προς όφελος των «τοκογλύφων», το αρχικό κεφάλαιο, με συνεχώς ανατοκιζόμενο (ετήσια) επιτόκιο 15%, διπλασιάζεται ανά πέντε έτη και ενώ η Ελλάδα δεν εξοφλούσε έκτοτε ούτε το κεφάλαιο, ούτε τους τόκους, στα τέλη του 2023, θα ήταν χρεωμένη με περίπου 330 δις€!.
Δηλαδή, θα είχε πληρώσει το αρχικό δάνειο, το κεφάλαιο, σχεδόν 16,5 φορές παραπάνω! Το προηγούμενο παράδειγμα συνέβη και συμβαίνει. Το δάνειο, του Μνημονίου Νο1 ήταν 110δις, με επιτόκιο 5% - έτσι μας είπαν- θα πήγαινε 130 δις, και με την επιμήκυνση που προβλήθηκε σαν επιτυχία του τοπικού καθεστώτος, παρότι την πέτυχε η Ιρλανδία, θα πληρώσουμε 200 δις στη λήξη του! Και βεβαίως θα πρέπει να υπολογιστούν και τα ομόλογα που είναι τα εξής (καταγραφή Μάιος 2011- ΒΙοοπίθγ^, σε δις €): 2011: 30,5, , 2012: 33,7, 2013: 30,6 2014: 31,8, 2015: 56,5 2016-2021: 81,4. Την ίδια στιγμή, οι ιδιωτικές και όσες έχουν μείνει κρατικές τράπεζες στην Ελλάδα κατέχουν ομόλογα του ελληνικού κράτους 40 δις ευρώ.
Στην εξαετία 2013-2019 λήγουν δάνεια που υπερβαίνουν τα 300 δις € και δεν υπάρχουν πλέον, όπως αναφέρεται «περιθώρια εφησυχασμού και απώλειας χρόνου».
Για αυτά θα υπογραφούν νέες συμβάσεις ή θα βγούμε στις αγορές; και ποιος θα κάνει θυσίες. Εξάλλου η πατρίδα μας Βιώνει κοινωνικοποίηση των χρεών και ιδιωτικοποίηση των κερδών-πλεονασμάτων, και πολύ πιο έντονα από τότε που εισήλθε στην ευρωζώνη.
24. «Αγαπάς το κράτος;» «ζήτα απόδειξη», «πάρε κάρτα», «γίνε μέρος της ζούγκλας », «ψρουτάκια- τζόγος παντού»
Κάρτα του πολίτη, φοροκάρτα, όποιος δεν πληρώνει στα κάτεργα και ο Μεσαίωνας επανέρχεται. Ο Μεγάλος Αδελφός φροντίζει για σένα, στην αρχή όλα προαιρετικά, αλλά πως θα πληρώνεσαι, πως περπατάς, πως θα αναπνέεις, χωρίς κάρτα; χωρίς φορολογική συνείδηση; Και για να μη μην ξεχνάμε ο πρωθυπουργός τής χώρας προέτρεπε τους πολίτες να επενδύσει στο χρηματιστήριο, δηλαδή τον τζόγο. Και τα κεφάλαια του ελληνικού λαού πέταξαν οριστικά.
25. «Χωρίς μνημόνιο δεν έχει μισθούς και συντάξεις».
Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι η δανειακή σύμβαση έγινε για να εξασφαλισθούν οι δανειστές της πατρίδας μας, οι οποίοι γνωρίζουμε ότι δάνειζαν και δανείζουν με ληστρικά επιτόκια, ενώ κάθε χρόνο η εξυπηρέτηση του χρέους μας κοστίζει 35 με 40% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ).
Θυμίζουμε ότι το έλλειμμα της Ιρλανδίας αυξήθηκε απότομα, διπλασιάζοντας σχεδόν το δημόσιο χρέος της λόγω της διάσωσης των τραπεζών της.
Τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης (Κεντρική Δημ. Διοίκηση, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και Κοινωνική Ασφάλιση) ήταν, σε όλη τη διάρκεια της περιόδου 2000-2010, υψηλότερα από τις δαπάνες που απαιτήθηκαν για την πληρωμή μισθών στον δημόσιο τομέα και συντάξεων, συνεπώς τα έσοδα αρκούσαν και αρκούν. Για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους δεν αρκούν!
Για παράδειγμα, τα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου το 2009 ήταν 55 δισ.ευρώ. Από αυτά, το 50% είναι για τις πληρωμές μισθών του δημοσίου, τα 12-13 δισ.ευρώ πηγαίνουν για την κάλυψη του ασφαλιστικού και τα υπόλοιπα αφορούν τις πληρωμές των τόκων. Το 2009, κατ' εξαίρεση, - λόγω της σημαντικής υποχώρησης των δημοσίων εσόδων (-7,3%) σε συνδυασμό με τη μεγάλη αύξηση της δαπάνης για μισθούς (+10,5%), συντάξεις (+6,7%) και τόκους (+7,5%) - ανακύπτει για πρώτη φορά πρόβλημα επάρκειας των τρεχόντων εσόδων για την πληρωμή και όλων των τόκων του Χρέους, η οποία γινόταν με νέο δανεισμό. Συνεπώς όποιος υιοθετεί το επιχείρημα ότι «δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις» υπονοεί ότι αφού θα είχαμε εξοφλήσει κατά προτεραιότητα τα οφειλόμενα για την ετήσια εξυπηρέτηση του χρέους (τόκους και χρεολύσια), δεν θα έμεναν έσοδα για να πληρωθούν όλοι οι μισθοί και οι συντάξεις. Η παραδοχή αυτή είναι η απόλυτη και αποκλειστική προτεραιότητα των υποχρεώσεων έναντι κάθε είδους πιστωτών και όλες οι άλλες υποχρεώσεις (μισθοί-συντάξεις) έρχονται δεύτερες και καλύπτονται μόνο εάν περισσεύουν η βρεθούν λεφτά... (Δ. Σερευέτης, Πολίτης της Θράκης 2/ 6/2011)
Δ. Τα αποτελέσματα
Σύμφωνα με την άποψη της «διανόησης», το Μνημόνιο Νο 1 απέτρεψε μεταξύ των άλλων την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, προτείνοντας πως ένα εφαρμοσθεί με τις απαραίτητες επικαιροποιήσεις και Βελτιώσεις θα έχει μεν βραχυπρόθεσμες υψηλό κόστος (και έχει ήδη), αλλά μακροπόθεσμα οι επιπτώσεις του θα έιναι θετικές σε οικονομία και θεσμούς της χώρας. Επειδή όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών «μακροπρόθεσμα όλοι θα πεθάνουμε», ας δούμε τι έγινε βραχυπρόθεσμα. Μετά από το χρονικό διάστημα εφαρμογής του Μνημονίου Νο 1 και της ψήφισης και αρχής εφαρμογής του Μνημονίου Νο 2 η Ελλάδα βρίσκεται στο γκρεμό. Το δημόσιο χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ ήταν τον Απρίλιο του 2011 στο 153 % το έλλειμμα στο 10,5%, η μείωση του ΑΕΠ έφτασε στο 5%- μόνο σε πολεμικές περιόδους συνέβη αυτό- , το κατά κεφαλή ΑΕΠ μειώθηκε κατά 4,2, οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 17,4%, η ανεργία έφτασε στο 18%. Το ποσοστό ανεργίας τον Μάρτιο του 2010 ήταν 11,6% , ενώ σε περιφέρειες όπως στη δυτική Μακεδονία η ανεργία το Μάρτιο του 2011 ήταν 22,7% και στη ανατολική Μακεδονία και Θράκη 19,3%. (Ελληνική Στατιστική Αρχή, Ιούνιος 2011 και στοιχεία ΕΙΙΚ05ΤΑΤ)).
Στους μήνες εφαρμογής του Μνημονίου Νο1 είχαμε υποχώρηση μιας 10ετίας στην ελληνική οικονομία και τα εισοδήματα κατέληξαν, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας σε επίπεδα 2003 (έκθεση διοικητή Απρίλιος 2011).
Την ίδια περίοδο 26 δις ευρώ «πέταξαν» στο εξωτερικό. Σημειώθηκε πτώση του τζίρου στο 90% των επιχειρήσεων, και μείωση του κύκλου εργασιών του εμπορίου κατά 7,5 δις, αυξήθηκε κατά 30% το ποσοστό των επιχειρήσεων που έκλεισαν, ενώ έκλεισαν 2350 περίπτερα (στοιχεία Κεντρικής Ένωσης επιμελητηρίων και Ομοσπονδίας Περιπτερούχων Καπνοπωλών Ελλάδος, Απρίλιος 2011)
Υπάρχει υστέρηση εσόδων, ύφεση, ανεργία και ελλείμματα που αυξάνουν περισσότερο το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η πρόβλεψη του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία είναι ύφεση 3% για το 2011 και ανάπτυξη για το 2012 μόλις 1,1% ενώ η ανεργία για το 2011 και 2012 θα κινηθεί γύρω στο 18%. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει μέχρι το 2015 να υπάρχουν έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δις € και 23 δις € ( 14 δις € από περιορισμό των δαπανών και μείωση του κράτους και 9 δις € από έσοδα). Φαίνεται αυτό εφικτό; Πάντως η απόκλιση του προϋπολογισμού μόνο για το Α' τρίμηνο του 2011 υπολογίζεται σε 4,7 δις €. Πώς λένε ότι για τα επόμενα χρόνια θα έχουμε πλεονασματικό προϋπολογισμό;
Η υποθήκευση της πατρίδας έγινε για την εξασφάλιση των κεφαλαίων και των ληστρικών τοκοχρεολυσίων, και το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων δεν εμφανίστηκε ποτέ στην Ελλάδα. Η διαδρομή τους ήταν μεταξύ καλωδίων υπολογιστών και η οικονομία δεν είδε ποτέ τα λεφτά, που ήταν για τη σωτηρία και την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Όπως είπε ο Νομπελίστας οικονομολόγος Γιόζεφ Στίγκλιτς, πρώην συνεργάτης του ΔΝΤ για πάνω από μια δεκαετία, «όταν το ΔΝΤ φτάνει σε μια χώρα, τους ενδιαφέρει μόνο ένα πράγμα. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικό ιδρύματα θα πληρωθούν; ... Είναι το ΔΝΤ, το οποία εξασφαλίζει την οικονομική επιβίωση των κερδοσκόπων. Δεν ενδιαφέρετε για την ανάπτυξη, ή για ό,τι θα μπορούσε να βοηθήσει μια χώρα να βγει από τη φτώχεια» (Μάιος 2011)
Είναι γνωστό ότι όπου πήγε το ΔΝΤ γα χρόνια η οικονομία βυθίστηκε στην ύφεση. Γιατί εδώ να ήταν διαφορετικά τα πράγματα, τη στιγμή που πέραν των άλλων, μετά από πολιτικές του συστήματος και των «εταίρων» μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελλάδα δεν έχει παραγωγικό ιστό. Στην Ελλάδα το 77% (!) του ΑΕΠ παράγεται από τις υπηρεσίες, το 7(!)% από τον πρωτογενή τομέα και το υπόλοιπο από το δευτερογενή, σύμφωνα με την γνωστή και μη εξαιρετέα ΟΙΑ (Factbook 2011 ). Η οποία ειρήσθη ένα παρόδω υπολογίζει το χρέος σε 550 δις €, προφανώς γιατί αναφέρεται και στο ιδιωτικό πέραν του δημοσίου. Για το ιδιωτικό έπεται και συνέχεια, αφού ένας από τους στόχους των αρπακτικών, πέραν της ακίνητης δημόσιας περιουσίας, είναι και η κινητή, δηλαδή οι καταθέσεις και τα άλλα «προϊόντα» όπως αναφέρει η τραπεζική αργκό.
Η Ελλάδα «για κάθε δάνειο που αποπληρώνει με επιτόκια που αποζημιώνουν για έναν κίνδυνο χρεοκοπίας που δεν επήλθε, αποτελούν μία πρόσοδο που απέκτησαν/απομύζησαν οι δανειστές της χώρας στην καμπούρα των φορολογουμένων» (Α. Λυμπεράκη gk Ιούνιος 2011)
Εδώ η προπαγάνδα μιλά για «σκληρή διαπραγμάτευση», όταν υποθηκεύεται η περιουσία των Ελλήνων για να μη χάσουν ούτε ένα Ευρώ οι Γερμανικές Τράπεζες.
Η Ελλάδα, όπως αναφέρει ο Τζον Πέρκινς, ένας «οικονομικός δολοφόνος», ονομάζεται, «χτυπήθηκε από οικονομικούς δολοφόνους, και για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Ξεκίνησε με την Ισλανδία πριν από δύο χρόνια και έφτασε σε εσάς, στην Ιρλανδία και άλλες χώρες. Εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της Ελλάδας, τέθηκε σε μια κατάσταση με υπέρογκο χρέος και η οικονομία της βρίσκεται σε τέλμα». (Ελευθεροτυπία 28/5/2011)
Οι προβλέψεις γνωστές: η ύφεση θα συνεχιστεί, το ΑΕΠ θα μειωθεί, η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται, ο μέσος ετήσιος ρυθμός πληθωρισμός θα αυξάνεται, ο ετήσιος ρυθμός πιστωτικής επέκτασης προς τον ιδιωτικό τομέα θα παραμένει σε αρνητικά επίπεδα (Τράπεζα της Ελλάδας. Διοικητής Απρίλιος 2011) Και τι προτείνεται μπροστά στην καταιγίδα: επιχειρηματική πρωτοβουλία, ανταγωνισμός, παρά το γεγονός ότι «μπορεί να υπάρξει και τυχόν αποτυχία». (Τράπεζα της Ελλάδας. Διοικητής Απρίλιος 2011)
Ε. Αντί επιλόγου
Η κρίση είναι του συστήματος και προφανώς όχι των πολιτών και αυτά που έγιναν δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτά που θα γίνουν (Ντομινίκ Στρος Καν. Αθήνα Οκτώβριος 2010).
Επειδή όμως η κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο, ούτε να υποθηκεύσει την περιουσία της, ούτε να ξεπουλήσει το δημόσια γη, ούτε να δανείζεται για να σωθούν τράπεζες, προτείνουμε:
1)την παραίτηση της Κυβέρνησης, αφού στη χρονική συγκυρία είναι το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει ο μηχανισμός αυτός στην πατρίδα. Ανάληψη της εξουσίας της χώρας από συνέλευση όπως συνέβη σε ανάλογες καταστάσεις, μόνο που τώρα δε συμμετέχει κανείς από το παλιό πολιτικό σύστημα.
2) Δημοψήφισμα, όπως συνέβη στην Ισλανδία, η οποία αντιστέκεται σθεναρά, και έπειτα από δημοψήφισμα αρνήθηκε να πληρώσει το «χρέος της».
3) καταγγελία των διεθνών συμβάσεων για τυπικούς και ουσιαστικούς
λόγους και όχι επαναδιαπραγμάτευση όπως λέει η αντιπολίτευση.
4) επιτροπή λογιστικού ελέγχου, για να αποδειχθεί το απεχθές χρέος, με γνώμονα ότι υπάρχουν και οι τρεις προϋποθέσεις του. Δηλαδή ότι η χώρα δανειζόταν χωρίς να το ξέρουν οι πολίτες της, («το δανείζεσαι της εσχάτης αφροσύνης και υαλακίας εστίν» Πλούταρχος Ηθικά 827 d'') πολλά από τα δάνεια δεν πήγαν για τους σκοπούς που λήφθηκαν και οι δανειστές γνώριζαν την κατάσταση αλλά συνέχιζαν τη ληστρική τους τακτική. Τράπεζες που δανείστηκαν χρήματα από την ΕΚΤ με 1% με κρατικές εγγυήσεις, δανείζουν τώρα την Ελλάδα με 5-10% και το χρέος θα συνεχίζει να αυξάνεται. Στη δεκαετία του ευρώ, ο συνολικός δανεισμός του ελληνικού κράτους ήταν 490 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία 450 δισεκατομμύρια πλήρωσε για εξυπηρέτηση του χρέους.
Μέσα σε μια 10ετία η Ελλάδα πλήρωσε 1,5 φορά το χρέος που είχε στις 31/12/2009, (340 δις Χ 1,5 = περίπου 500) Και μένουν άλλα 40. Από αυτά τα 40 περίπου τα 18 με 20 είναι το συσσωρευμένο έλλειμμα 10ετίαςτου κρατικού προϋπολογισμού.
Αναδιάρθρωση του χρέους, έχοντας σαν κίνδυνο την αποβολή από την ευρωζώνη. Το τελευταίο το αφήνουμε στην κρίση όλων, αν θα γίνει, ή παραμένει ως ένα ακόμη όργανο της προπαγάνδας. Θυμίζουμε ότι η Νιγηρία και όχι κάποιο κράτος της ευρωζώνης με δήλωση του κοινοβουλίου της ζήτησε από τους δανειστές της περικοπές του χρέους της χώρας με το επιχείρημα ότι δεν ήταν κανονική η φύση του προηγούμενου δανεισμού.
εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Χωρίς άλλα σχόλια, αφού οι τράπεζες παρότι παίρνουν μετρητά συνεχίζουν να τα επενδύουν στο εξωτερικό, πιέζοντας ταυτόχρονα για τις εσωτερικές τους απαιτήσεις.
6) Ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας (και ) με την άσκηση όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
7) διεκδίκηση του γερμανικού χρέους και των αποζημιώσεων.
Το αναγκαστικό δάνειο της κατοχής, μαζί με τις πολεμικές επανορθώσεις φθάνει τα 126 δις €.
Την ώρα που η Γερμανία και οι συνεργάτες της πίεσαν και πιέζουν την Ελλάδα, με μεθόδους οργανωμένου εγκλήματος, αφού συγκέντρωσε τα χρήματα της Ευρώπης, δάνεισε με ληστρικά επιτόκια και με τα δημιουργήματα της, το Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, το Σύμφωνο Σταθερότητας και ανάπτυξης, προβλέπει ενιαία φορολογία, αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης για όλους τους Ευρωπαίους και σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα.
Επίσης θεσπίζει το λεγόμενο «φρένο χρέους» δηλαδή θα προβλέπεται στο Σύνταγμα, η οροφή του ελλείμματος στο 3% και επιπλέον κυρώσεις, οικονομικές και πολιτικές για όσους παραβαίνουν τους νέους κανόνες. Όλα αυτά για να συναινέσει στην διάσωση του κοινού νομίσματος και των πλεονασμάτων της.
Είναι Βέβαιο ότι η πολιτική των Μνημονίων οδηγεί στην ύφεση, στη συνεχή αύξηση του χρέους, στην ολοκληρωτική απώλεια του εθνικού πλούτου, στην εξαθλίωση, στην αύξηση της ανεργίας.
Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί τους ειδικούς, αυτούς που τα ξέρουν, τους γνωστούς, τους γόνους καλών οικογενειών με τις καλές σπουδές, τους επιχειρηματίες -πολιτικούς, τους πολιτικούς-επιχειρηματίες, τους ανθρώπους της αγοράς που ενώ μιλούσαν ότι το χρέος θα έφθανε στο 6% του ΑΕΠ (Νέα Δημοκρατία το 2009), ανακοίνωναν 12,7% (ΠΑΣΟΚ Οκτώβριος 2009) και τελικά έφτασε στο 15% (με τις διορθώσεις....)
Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί αυτούς που μιλούσαν για μέτρα σωτηρίας ενώ συνομιλούσαν με το ΔΝΤ, που αν λάβουμε τα συγκεκριμένα μέτρα (15 Μαρτίου 2010 και Ν.3833/2010 περί προστασίας της εθνικής οικονομίας-μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης ), δε θα υπάρξουν άλλα.
Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί τους καθωσπρέπει πρωθυπουργούς και υπουργούς, που διαφήμιζαν την οικονομική ανάπτυξη- πάνω από 4% ετησίως - και τα καλά της, όταν όλα αυτά ήταν μία φούσκα. Και σήμερα μας οι ίδιοι, ανερυθρίαστα μας λένε ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να υποστεί εικοσαετή λιτότητα.
Ποιος πιστεύει αυτούς που μιλάνε για «σοσιαλιστική συνείδηση», για εντολές που δέχονται μόνο από τον ελληνικό λαό (!) την ώρα που ανάμεσα σε άλλα ψηφίζουν το θάνατο της περιφέρειας και ειδικά της Βόρειας Ελλάδας με την εξομοίωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης, για την «πάταξη του λαθρεμπορίου» και μετά κάνουν επερωτήσεις, ώστε να μην εφαρμόσει το μέτρο! Τι υποκρισία.
Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί τους εταίρους που ζητούσαν διαβεβαιώσεις από την Ελλάδα ότι δεν θα κηρύξει μονομερή στάση πληρωμών! (Εφημερίδα Καθημερινή 20/2/2011 νια το Δεκέμβριο του 2009) Αυτούς που δήλωναν ότι με το πρόγραμμα η Ελλάδα σε δεκαοχτώ μήνες ελάχιστα θα θυμίζει τη σημερινή (Στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Εφημερίδα Το Βήμα 4/5/2010)
Η προπαγάνδα και το ψεύδος ξεχείλισε! Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει άλλο.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να στηρίξει ανθρώπους, που θα αντισταθούν και που θα πουν φτάνει, ως εδώ!
Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, δεν υπάρχουν σωτήρες από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Η αλήθεια και ο λαός μας θα νικήσει.
