Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016

Από την Παναγία Σουμελά μέχρι την Παναγία Κανακαριά στην κατεχόμενη Κύπρο



Θ. Μαλκίδης

Από την Παναγία Σουμελά μέχρι την Παναγία  Κανακαριά στην κατεχόμενη Κύπρο.

Δεκαπενταύγουστος του 2016

Είναι ομολογουμένως συγκλονιστικό το πόσο έχει επηρεάσει, επηρεάζει και θα συνεχίσει να το πράττει, τη ζωή στον Ορθόδοξο κόσμο η Παναγία, η Μητέρα όλων, εκεί που εν τέλει όλες και όλοι βρίσκουμε καταφύγιο. Για τα προβλήματα, τις θλίψεις και τις δοκιμασίες, για την εκπλήρωση του αιτήματός μας.
Στον Ελληνικό Ορθόδοξο σύμπαν ειδικότερα, η Παναγία μας αποτελεί, εκτός των παραπάνω, μία ιδιαίτερη Μορφή, που φροντίζει, προσέχει, νουθετεί, προστατεύει και κυρίως πράττει σε όλες τις στιγμές μας.

Τούτες τις ώρες όμως έρχεται στο μυαλό η αγάπη της Παναγίας μας, αλλά και το παράπονό της. Για τη σιωπή μας έναντι του εγκλήματος που συντελέστηκε και συντελείται εναντίον της σε πολλούς ναούς της. Εκεί που βρήκαν καταφύγιο και άσυλο, παρηγοριά και ελπίδα, εκατομμύρια χριστιανοί και Έλληνες, σ΄ Αυτήν που είναι η αρχή και το τέλος της ζωής, η πίστη, η αγάπη και η στήριξη.
Ήρθε στη σκέψη μας, η ύβρις και η σύληση, ο μαρασμός και η δολοφονία που έγινε και γίνεται στην Παναγία την Σουμελά και στις άλλες Παναγίες στον Πόντο, στις Παναγίες της Ιωνίας, της Θράκης και της Καππαδοκίας, στις Παναγίες της Βορείου Ηπείρου, μέχρι την Παναγία Κανακαριά στη Λιθράγκωμη της Καρπασίας  και τις άλλες εκκλησίες της Μητέρας μας στην  κατεχόμενη Κύπρο.

Ταράζεσαι όταν κατανοείς, χάνεις την ηρεμία σου όταν καταλαβαίνεις ότι μπροστά στο μεγαλείο της Παναγίας, άνθρωποι μικροί και τραγικά εφήμεροι, ορθώνουν την ασημαντότητά τους και καταστρέφουν με πρωτοφανή βαρβαρότητα το θείο Πρόσωπό της.
Μέχρι το 2010 στην Παναγία Σουμελά οι συνεχιστές των εγκληματιών εναντίον της Μητέρας μας και των προγόνων μας, απαγόρευαν τη λειτουργία, και μετά από ένα διάλειμμα έξι έτων, επανήλθαν στα προηγούμενα, όπως στην Παναγία την Κανακαριά, οι φασίστες εισβολείς του 1974, σύλησαν την εκκλησία της κομίζοντας μάταια πλούτη.

Τα ίδια συνέβησαν και όπου αλλού υπήρξαν εκκλησίες της Παναγίας μας που βρέθηκαν μπροστά σε αφηνιασμένο όχλο, αλλά, και εδώ είναι η τεράστια ευθύνη μας, και ενώπιον της εκκωφαντικής σιωπής μας.

Τούτες τις στιγμές ας σκεφτούμε τις αλειτούργητες Παναγίες του ελληνικού κόσμου, τις βιασμένες εκκλησίες και τα συλημένα μοναστήρια της και αφού ζητήσουμε συγχώρεση για την απουσία μας, ας βάλουμε στην προσευχή μας προς την Παναγία και αυτό το αίτημα: Να ξαναδούμε λειτουργημένες τις εκκλησιές της και τις μονές της, να ξανακουστεί το “Υπερμάχω” και το “Άξιον Εστί”, για να γίνει το “η γῆ πανηγυρίζει, ὁ οὐρανὸς χορεύει”, λόγος και πράξη και έργο.