Ήταν ακριβώς αυτές οι ημέρες του 2015, που ελπίζανε και εξακολουθούν να ελπίζουν στον Ερντογάν και είναι προφανές ότι θα δούμε πολλά ακόμη!
Πάντως, να συνεχίζουν να πανηγυρίζουν Ελληνοκύπριοι για τις «νίκες» του Ταγίπ Ερντογάν είναι το άκρον άωτον της ανοησίας.
Το λέω τόσο κυνικά και με το συμπάθιο, αλλά δεν βρίσκω πιο δόκιμο όρο να το πω για να είμαι και πολίτικαλ κορέκτ. Διότι οι πολιτικές εκτιμήσεις, όταν αφορούν την επιβίωσή μας, δείχνουν και το μυαλό που διαθέτουμε να διαχειριστούμε τις εξελίξεις.
Και απ΄ ό,τι φαίνεται δεν διαθέτουμε. Δεν μπορεί να είμαστε σοβαροί, ούτε ως κοινότητα, ούτε ως νόμιμο κράτος, όταν υπάρχουν ομάδες Ελληνοκυπρίων και πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αναλυτές, οι οποίοι θεωρούν ότι η νίκη του Ερντογάν και του Νταβούτογλου στις τουρκικές εκλογές της Κυριακής, είναι γεγονός που επιτρέπει στην Κύπρο να ελπίζει.
Ότι, δηλαδή, το γεγονός πως πήραν ποσοστά για να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση, χωρίς να αναγκαστούν να συνεργαστούν με τους εθνικιστές, θα επιδράσει θετικά στο Κυπριακό. Αυτά τα έγραφε χτες μια εφημερίδα κάτω από τον κύριο τίτλο: «Σάρωσε το AKP, ελπίζει η Κύπρος». Αλλά, δεν είναι μόνο η εφημερίδα, είναι ακόμα και πολιτικοί ηγέτες και ηγετίσκοι, που κινούνται στο ίδιο μοτίβο.
Από το 2003, που είναι στην εξουσία ο Ερντογάν, μας πουλούν το ίδιο παραμύθι, το παραμύθι του καλού Ερντογάν που θέλει λύση και θα βοηθήσει το Κυπριακό, έναντι των κακών Ελληνοκυπρίων που δεν θέλουν λύση. Αυτή είναι και η επιτυχία της τουρκικής προπαγάνδας ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους.
Η Άγκυρα του Ερντογάν και του Νταβούτογλου, έχουν ξεκαθαρίσει πολλές φορές ποια είναι η πολιτική τους για την Κύπρο και θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο για όλους, ότι αυτό που ζητούν είναι να προσεγγίσουν τις θέσεις τους οι Ελληνοκύπριοι και όχι να γίνουν οι ίδιοι πιο διαλλακτικοί. Δεν μετακινήθηκαν ούτε εκατοστό από τις θέσεις τους αυτά τα τελευταία χρόνια και ούτε προτίθενται να μετακινηθούν. Ζητούν ως «κόκκινες γραμμές» αρκετές από τις πρόνοιες του σχεδίου Ανάν, διαμορφωμένες σε πιο σκληρές θέσεις στα χρόνια που μεσολάβησαν, την εμπλοκή τους ως κυρίαρχοι στα ζητήματα των κοιτασμάτων, τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε εκλιπούσα… Γιατί πανηγυρίζουν Ελληνοκύπριοι και είναι ευτυχείς, είναι αδύνατο να καταλάβουμε. Πόσο πιο σκληρή θα ήταν η προσέγγιση τους αν συνεργάζονταν με τους εθνικιστές; Αυτοί τι είναι; Δεν λέγονται εθνικιστές επειδή δεν έχουν εθνικιστικό κόμμα, αλλά είναι φασίστες, νεοσουλτάνοι, που επιβουλεύονται όλες τις γειτονικές τους χώρες και κυρίως την Κύπρο.
Κι εμείς χαιρόμαστε! Και κάνουμε αναλύσεις ως να αφορούν οι εξελίξεις κάποιους άλλους, τρίτους και όχι τις βλέψεις των νεοσουλτάνων πάνω στις ζωές μας. Και δεν μας αφορά που κέρδισαν τις εκλογές, όπως ακριβώς τα είπε ο αρχηγός του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, για να ενδιαφερθούμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, να αναδείξουμε αυτή τη διάσταση στους Ευρωπαίους εταίρους μας για να δουν σε ποιους διαόλους κάνουν πλάτες.
Ότι, μέσα στην περίοδο των πέντε προεκλογικών μηνών 258 πολίτες έχασαν τη ζωή τους στις κουρδικές περιοχές και 190 κτήρια του φιλοκουρδικού κόμματος δέχτηκαν επιθέσεις και κάηκαν. Μόλις πριν μια βδομάδα η Αστυνομία του καλού Ερντογάν έκανε επιδρομή σε δύο εφημερίδες και δύο τηλεοπτικούς σταθμούς της αντιπολίτευσης και τους έβαλαν λουκέτο. Για να μη μιλήσουμε για τις καθημερινές συγκρούσεις και τις ζωές που χάνονται στις διαδηλώσεις, τις αεροπορικές επιθέσεις εναντίον Κούρδων που μάχονται κατά των τζιχαντιστών, τις κατηγορίες ότι χρηματοδοτούν τους τζιχαντιστές αγοράζοντας στη μαύρη αγορά το πετρέλαιο τους… Από ηγέτες που δημιούργησαν στη χώρα τους και στους γύρω τους αυτές τις συνθήκες, η Κύπρος ελπίζει. Κι αυτό δεν είναι ανέκδοτο. Διότι δεν είμαστε για γέλια, αλλά για κλάματα.
Άριστος Μιχαηλίδης
