Θ. Μαλκίδης
Αντίσταση στην <<ποιοτική μετάβαση προς το θάνατο>>...
«Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν [….]. Για να έβγει αληθινός ο λόγος, ότι σιμά η μέρα όπου το κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της αγοράς». «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ/ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ, ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ» του Οδυσσέα ΕΛΥΤΗ.
Δίπλα στον Ελύτη και ο έτερος Νομπελίστας ποιητής μας, ο Γιώργος Σεφέρης μιλώντας το 1969 για την κατάσταση στην Ελλάδα καταγράφει με εντυπωσιακά ακριβή τρόπο το σήμερα:
"Μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας ....
Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκούμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους....Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό".
Και συμπληρώνει ο Διονύσιος Σολωμός στην επιστολή του στον απομνημονευματογράφο του Κολοκοτρώνη, Γ. Τερτσέτη, επίσης με ακριβή τρόπο: "Η διαφθορά είναι τόσο γενική κι έχει τόσο βαθιές ρίζες, που σε κάνει να σαστίζεις"
Κάθε τέλος μίας χρονιάς στην οποία πλησιάζουμε και κάθε αρχή μίας νέας που ελπίζουμε , αποτελεί έναν προσωπικό απολογισμό, υποθέτω και συλλογικό, ένα προγραμματισμό στόχων. Άλλωστε έτσι αρμόζει σε πολιτικά όντα. Και βεβαίως κάθε αρχή ενός νέου έτους αποτελεί ένα ξεκίνημα για, συν Θεώ, μεγάλες, όπως αρμόζει σε ανθρώπινες υπάρξεις, πράξεις.
Ζούμε σε δύσκολες εποχές, δύσκολες στιγμές. Η Ελλάδα, η πατρίδα μας, ο τόπος μας, από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Θράκη, μέχρι το Αιγαίο, την Κύπρο, τη Μακεδονία, δεν αναγνωρίζεται, δεν αναπαύομαι, από όσα βλέπω και αισθάνομαι.
Φασισμός και βιασμός παντού. Ζω στον τόπο μου, νοσταλγώντας τον τόπο μου.
Κράτος διαλυμένο, χρεοκοπημένο, δουλικό σε κάθε είδους δανειστές και απαιτήσεις, Παιδεία με εθνομηδενιστές, αρνητές και ψευτοκαθηγητές, Υγεία και Πρόνοια που καταρρέουν, Αγροτικός κόσμος που καταστρέφεται, Νέοι και Μεγαλύτεροι που φεύγουν αηδιασμένοι αναζητώντας εργασία και δικαιοσύνη, Διανοούμενοι που σιωπούν για την τραγωδία του λαού μας, Ψευτοπολιτικοί που διορίζονται βάσει (οικογενειακής ή/και άλλης ) επετηρίδας, Ψευτοκόμματα- παρακρατικοί μηχανισμοί, Μεγαλοαπατεώνες που παριστάνουν τους σπουδαίους, Αφύσικο που βαπτίζεται Φυσικό, κλειστές Εκκλησίες, Αμαρτία που τη βάπτισαν Αρετή, όπως γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης......
Εύχομαι δύναμη σε όλες και όλους για να νικήσουμε την κατάρα που μας έδωσαν <<για ποιοτική μετάβαση προς το θάνατο(!)>>, με γνώση ότι ακόμη και σήμερα παραμένουμε ένα έθνος Αγίων και φιλοσόφων.
Όπως γράφει ο Ελύτης <<μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά>>.
