"14/9, εορτήν της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού, επέπρωτο να συντελεσθή μία από τας φοβερωτέρας καταστροφάς που είδεν η Κρήτη καθ’ όλην την περίοδον της κατοχής. Οι Γερμανοί εισέβαλον εις τα χωρία της Βιάννου, Αμιράς, Βαχός, Κεφαλοβρύσι, Κρεββατάς, Αγ. Βασίλειος, Πεύκος, Κάτω Σύμη, Γδόχια, Μύρτος, Μουρνιές, Ρίζα, Μάλλες κ.τλ. φονεύοντες μεμονωμένως μεν όσους συνήντων καθ’ οδόν -άνδρας, γυναίκας και παιδιά- εντός δε των χωρίων συγκεντρούντες τους άνδρας όλους και εκτελούντες αυτούς ομαδικώς''.
"Τρία παιδιά σκοτώσανε εις το Κεφαλοβρύσι,
η απονιά των Γερμανών είναι παρά τη φύση,
πως δεν εμαρτυρούσανε πού είναι ο μπαμπάς τους
τις σάρκες τους εκόβανε γουλιές με τα σπαθιά τους.
Οι αιμοβόροι Γερμανοί που δεν τα λυπήθηκαν,
κομμάτια κόβαν τα παιδιά, ώσπου νεκρά τ’ σφήκαν..."
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1943, ανήμερα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, οι Γερμανοί εισέρχονται στα χωριά της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας και προχωρούν σε μαζικές εκτελέσεις πολιτών. Μια ομάδα Γερμανών φτάνει στο Μετόχι της οικογένειας Βερβελάκη από το Κεφαλοβρύσι και βρίσκει εκεί τα τρία μικρότερα παιδιά της οικογένειας, την Ευαγγελία 8 ετών, τη Μαρία 12 ετών και τον Στέλιο 15 ετών.
Τα ρωτούν άγρια πού κρύβεται ο πατέρας τους, αλλά αυτά δεν απαντούν. Τα βασανίζουν με τις ξιφολόγχες, μα τα μικρά παιδιά δεν λυγίζουν. Αντιστέκονται με πρωτόγνωρη γενναιότητα στη ναζιστική βαρβαρότητα και βρίσκουν μαρτυρικό αλλά ηρωικό θάνατο.
Τα αδέλφια Βερβελάκη με τη γενναιότητα και το ανυπότακτο φρόνημά τους νίκησαν τον φασισμό κι έγιναν φωτεινά ορόσημα αντίστασης και αυτοθυσίας.
