Αναφερόμενος
στο έργο του έλεγε ο ίδιος ο Ντοστογέφσκυ:
«η θεμελιώδης ιδέα ,που
θα διαπερνά όλα τα μέρη, με βασάνισε πολύ, συνειδητά και ασυνείδητα, σε
όλη μου τη ζωή : είναι το ερώτημα για την ύπαρξη του Θεού.» Μια
εξομολόγηση που «ανάγεται στα θεμέλια της δραματικής σύλληψης του
κόσμου» και που είναι εμφανής στα λόγια του Αλιόσα στους «Αδελφούς
Καραμαζώφ» : «Ναι για τους πραγματικούς Ρώσους τα προβλήματα του θεού
και της αθανασίας ή τα ίδια παρμένα αντίστροφα, όπως είπες, είναι βέβαια
τα σπουδαιότερα και τα πιο πρωταρχικά».
