Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη και η Αλεξανδρούπολη

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

Κυριάκος Διαμαντόπουλος  

1Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη2
Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το έτος 1410 μ.Χ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης και ο πατέρας του ονομαζόταν Διονύσιος. Πριν γίνει μοναχός ήταν στρατιωτικός στο βυζαντινό στρατό, όπου και είχε φτάσει σε μεγάλο βαθμό. Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών γνώρισε έναν ασκητικό και σεβάσμιο γέροντα, τον Ιωάννη, ο οποίος τον προσείλκυσε στην εν Χριστώ ζωή. Την ημέρα των Χριστουγέννων ο γέροντας αυτός κατέβηκε από τον τόπο της ασκήσεώς του, για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους στρατιώτες και κήρυξε τον Λόγο του Θεού.

Τότε ο αξιωματικός Γεώργιος, όταν ο γέροντας κατέβηκε πάλι τα Θεοφάνεια, αποχαιρέτισε τους στρατιώτες και τον ακολούθησε. Μετά την κουρά του σε μοναχό, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, αλλά τιμήθηκε και με το οφίκιο του αρχιμανδρίτη και του πρωτοσύγκελου.

Λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, περίπου το 1450 μ.Χ., ο Άγιος Ραφαήλ βρέθηκε μετά από περιπλανήσεις στην περιοχή της Μακεδονίας και μόνασε εκεί.Κοντά στον Άγιο Ραφαήλ βρισκόταν εκείνο το διάστημα ο Άγιος Νικόλαος ως υποτακτικός. Ο Άγιος Νικόλαος εκάρη μοναχός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος. Θεωρείται Θεσσαλονικιός στην καταγωγή, αν και αναφέρεται ότι γεννήθηκε στους Ράγους της Μηδίας της Μικράς Ασίας. Ωστόσο μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη.

 

Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι εισέβαλαν στη Θράκη και τελείωσε οριστικά η βυζαντινή αυτοκρατορία, ο φόβος για γενικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών στάθηκε ως αφορμή να φύγει ο Άγιος Ραφαήλ με την συνοδεία του από το λιμάνι της Αλεξανδρουπόλεως, στη Μυτιλήνη. Εκεί εγκαταστάθηκε μαζί με άλλους μοναχούς στην παλαιά Μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία στο παρελθόν ήταν γυναικεία και ήταν χτισμένη στο λόφο Καρυές, κοντά στο χωριό Θέρμη. Ηγούμενος της μονής εξελέγη στην συνέχεια ο Άγιος Ραφαήλ.

 

Το 1463 μ.Χ., η Λέσβος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι σε μια επιδρομή τους στο μοναστήρι, συνέλαβαν τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, τη Μεγάλη Πέμπτη του ιδίου έτους. Ακολούθησαν σκληρά βασανιστήρια και ο Άγιος Ραφαήλ μαρτύρησε διά σφαγής με πολύ σκληρό τρόπο. Τον έσυραν βιαίως τραβώντας τον από τα μαλλιά και την γενειάδα, τον κρέμασαν από ένα δένδρο, τον χτύπησαν βάναυσα, τον τρύπησαν με τα πολεμικά τους όργανα, αφού προηγουμένως τα πυράκτωσαν σε φωτιά και τελικά τον έσφαξαν πριονίζοντάς τον από το στόμα.

 

Ο Άγιος Νικόλαος παρέδωσε Μαρτυρικά τη ψυχή του στον Κύριο, μετά από βασανισμούς, από ανακοπή καρδιάς, δεμένος σε ένα δένδρο. Μαζί με τους Αγίους Ραφαήλ και Νικόλαο, συνάθλησε και η μόλις δώδεκα χρονών Ειρήνη, η οποία ήταν κόρη του Βασιλείου, του προεστού της Θέρμης. Η Αγία Ειρήνη παρέδωσε κι αυτή Μαρτυρικά τη ψυχή της στον Κύριο, ως εξής: Οι αλλόθρησκοι της έκοψαν το ένα χέρι και ακολούθως την έβαλαν σε ένα πιθάρι και την έκαψαν ζωντανή, μπροστά στα μάτια των δύστυχων γονέων της. Με τους Αγίους συνεμαρτύρησαν ο πατέρας της Αγίας Ειρήνης, Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, το μόλις πέντε ετών παιδί τους Ραφαήλ, η ανηψιά τους Ελένη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο ιατρός Αλέξανδρος, των οποίων τα οστά βρέθηκαν κοντά στους τάφους των Αγίων, μέσα σε ξεχωριστούς τάφους.

Το Μαρτύριό τους συνέβη την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου του έτους 1463 μ.Χ. Τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης βρέθηκαν ύστερα από Θαυματουργικές υποδείξεις των Αγίων.