Το έγκλημα των Βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής στα Λευκόγεια Δράμας
Τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη του 1941, εκτελέστηκαν από τις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, είκοσι άνδρες από τα Λευκόγεια, το Χρυσοκέφαλο και την ευρύτερη περιοχή, από τις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις. Ένα ακόμη έγκλημα από τους Βούλγαρους συμμάχους των Γερμανών Ναζί οι οποίοι τους παρέδωσαν την Μακεδονία και την Θράκη, ένα ακόμη έγκλημα εναντίων των Ποντίων, οι οποίοι υπέστησαν Γενοκτονία και από το Δάσκαλο Κεμάλ και από το Μαθητή Χίτλερ και τους συνεργάτες του.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν ακολούθησαν το προσφυγικό κύμα του Μαρτίου, πριν την Γερμανική εισβολή (6 Απρ 41), είτε γιατί είχαν υπέργηρους ανθρώπους στις οικογένειες τους, είτε γιατί δεν μπορούσαν να μεταφέρουν τα ζωντανά τους, είτε γιατί ορισμένοι επέστρεψαν. Έτσι ενώ ο κύριος όγκος των κατοίκων της περιοχής, μετακινήθηκε προς τα χωριά της Δράμας,οι παραμένοντες ζήτησαν και ήρθαν σε μια άτυπη συμφωνία με τις Βουλγαρικές αρχές για την ειρηνική διαμονή στα χωριά τους.
Σημειώνεται ότι η Βουλγαρία τάχθηκε στο πλευρό του Χίτλερ, με αντάλλαγμα την προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1941 ξέσπασε το κίνημα της Δράμας εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, το οποία διήρκεσε μέχρι τις 2 Οκτωβρίου και το οποίο τελικά καταπνίγηκε στο αίμα. Μετά την καταστολή της εξέγερσης ακολούθησαν μαζικά αντίποινα, από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής, με τον αριθμό των νεκρών να ξεπερνάει τους 1500.
Η κάθε μία από τις εκτελέσεις των 20 ανδρών στον Αγ. Γεώργιο, αποτελεί και ένα έγκλημα πολέμου, διότι : 1) ήταν άμαχοι, 2) από τις 29 Σεπ είχαν συλληφθεί και κρατούνταν έγκλειστοι εντός του παρεκκλησίου άρα ήταν αιχμάλωτοι πολέμου, 3) δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να απολογηθούν, δηλαδή εκτελέστηκαν χωρίς να δικαστούν.
Γ. Μουρουζίδης
