Που είναι τα Μνημεία μας;
Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τι σημαίνει Μνημείο, Μνήμη, Μνήμα, Μνημοσύνη, Μνημόσυνο.
Είναι ταυτισμένες οι λέξεις αυτές με την Ελληνική ιστορία και παράδοση.
Βλέποντας πριν λίγες ώρες τον Πρόεδρο της Γαλλίας να επισκέπτεται το Μνημείο (και το Μουσείο) της Γενοκτονίας των Αρμενίων στο Ερεβάν και να αποτίει φόρο τιμής στα θύματα του μαζικού εγκλήματος, αναπόφευκτα ήρθε η σκέψη στη δική μας περίπτωση.
Και κυρίως ήρθε το ερώτημα με τις δύο συνιστώσες:
Εμείς γιατί δεν έχουμε το δικό μας Μνημείο της Γενοκτονίας των Ελλήνων, (αλλά και του Μακεδονικού Αγώνα, των αμέτρητων Σφαγών από τις κατοχικές δυνάμεις 1941-1944, του Έπους του 1940-1941, των Αγωνιστών στις Κυπριακές Θερμοπύλες και άλλων πολλών);
Το 2019 που θα συμπληρωθούν 100 χρόνια από την έναρξη της τελευταίας φάση της Γενοκτονίας, όποιοι και όσοι έρθουν από το εξωτερικό που θα καταθέσουν στεφάνι;
Ερωτήματα που παρότι συμπιέζονται ανάμεσα σε εντολοδόχους και αδιάφορους της δήθεν πολιτικής και πνευματικής ελίτ, μπορούν να απαντηθούν από εμάς......
ΥΓ Μία από πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου είναι όταν επισκέφθηκα (και έχει γίνει πολλές φορές ) το Μνημείο στο Ερεβάν και φύτεψα ( ως επίσημος προσκεκλημένος της Δημοκρατίας της Αρμενίας ) ένα δέντρο στη Μνήμη των θυμάτων.
Ο αγώνας για την Αναγνώριση συνεχίζεται, εννοείται χωρίς το κράτος, χωρίς τα κόμματα, χωρίς τους κάθε είδους <ειδικούς> και <ιστορικούς>, αλλά μόνο από τον Ελληνικό λαό.....
