Θ. Μαλκίδης
Επιτρέπεται να μιλάμε, να γράφουμε, να σκεφτόμαστε;
Είναι γενικώς αποδεκτό, αντιληπτό και ευρέως κατανοητό, πλην θλιβερών εξαιρέσεων οι οποίες δυστυχώς ασχημονούν ακόμη και μέσω των σχολικών βιβλίων (!) ότι η Επανάσταση του 1821 αποτελεί ένα πρωταγωνιστικό γεγονός για την Ελληνική ιστορία. Ότι έχει ένα σημαντικότατο και κεντρικό ρόλο στην πορεία του ελληνικού λαού.
Πάντοτε η Επανάσταση και οι αγωνιστές της μας οδηγούσαν και μας έδιναν έμπνευση. Αυτή η έμπνευση είναι ακόμη πιο έντονη σήμερα, αφού την έχουμε ανάγκη για εμάς, για το σεβασμό στις προηγούμενες γενιές και για την Ελευθερία των επόμενων γενεών.
Ειδικά σήμερα που δοκιμάζεται το μέλλον του Ελληνισμού στον Έβρο, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Μακεδονία.....
Στην αρχή η αποδόμηση ξεκίνησε έγινε με τη «θεωρία» πως Τούρκοι και Έλληνες, δηλαδή καταπιεστές και καταπιεζόμενοι περνούσαν καλά και πως κάτι «εθνικιστές που δεν ήταν αλλά επέλεξαν να είναι Έλληνες (!)» κατέστρεψαν την ειδυλλιακή αυτή εικόνα.
Μετά γράφτηκε ότι οι Σουλιώτες «πουλούσαν προστασία» στα ελληνικά χωριά και πως το Ζάλογγο δεν έγινε ποτέ. Ύστερα ήρθαν τα σχολικά βιβλία που αναφέρονται στην 25η Μαρτίου του Βαγγελάκη που «είχε την εθνική του εορτή», στο «τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο και στη σκορδαλιά», στους «κάτι Κολοκοτρώνηδες και στις κάτι σημαίες» στη λογοκρισία της ομιλίας του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, ο οποίος κατηγορείται ότι πλούτισε κατά την Επανάσταση, κάτι αντίστοιχο με τον Καποδίστρια ο οποίος χρηματιζόταν.
Και στο τέλος έστειλαν τα Ελληνόπουλα παραμονές της 25ης Μαρτίου επίσκεψη στο μουσείο του Μοχάμετ Άλι, πατέρα του Ιμπραήμ, του σφαγέα των Ελλήνων και του βιαστή των Ελληνίδων και των παιδιών!
Αλήθεια επιτρέπεται να αναφερόμαστε στην Επανάσταση;
Στους απελευθερωτές μας, στους νεομάρτυρες, στους αγίους μας, στους ήρωες μας;
Επιτρέπεται να να μιλάμε, να σκεφτόμαστε, να γράφουμε
για το 1821 για την Ελλάδα;
‘’Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά’’.
Οδυσσέας Ελύτης.
