Επιστολή του Οδυσσέως Ανδρούτσου προς τον Δημήτριον Υψηλάντην
«Υψηλότατε πρίγκηψ! Τα γράμματά μου την σήμερον δεν πέμπονται παρά εις όσους φρονούν καλά δια την σωτηρίαν της Πατρίδος. Πρέπει λοιπόν να λείψουν από το γένος μας τα κρυφά, και σαν αληθινοί πατριώται να κηρύττωμεν την αλήθειαν εις όλους χωρίς κανένα φόβον. Εκείνοι όμως όπου λυσσιάζουν δια αξιώματα ας γράφουν διπλωματικά, ας λέγουν κρυφά και ας προσπαθή να γελά ο ένας τον άλλον.
Αυτοί είναι σαν πανούκλα εις την Ελλάδα και πρέπει ο λαός να χωρισθή απ’ αυτούς και να τους κάμη κουτουμάτζια (*) δια να μη μολευθούμεν όλοι μας και χαθούμεν. Έως την σήμερον δεν σου έγραψα, μήδε τώρα είχα σκοπόν να σου γράψω, πλην το γράμμα όπου μου έστειλες εις τας τρεις τρέχοντος με βιάζει να σου είπω ότι οι Τούρκοι κοντεύουν ν’ αφανίσουν όλα ταύτα τα μέρη, τα λεγόμενα ελεύθερα, αφού επέρασαν από το πυρ και το σίδερον τα υποκείμενα εις αυτούς εμπροσθινά. Εγώ, αφού εφωδίασα το φρούριον των Αθηνών μ’ ό,τι εδυνήθην, εκστρατεύω με τας ολίγας στρατιωτικάς δυνάμεις, όχι ν’ αντιπαραταχθώ εις τους εχθρούς, αλλά να τους απατήσω με τας υποσχέσεις, έως ότου γλυτώσουν μερικά αδύνατα παιδιά και γυναίκες και να συνάξουν τινά από τα εις αλώνια ευρισκόμενα γεννήματα. Πρίγκηπα, ιδού σας περικλείεω τα ίσα των γραμμάτων, όπου έλαβον σήμερον από τους Τούρκους και Ρωμαίους Ζητουνίου, Πατρατζικίου και Λαρίσσης, σου τα στέλνω όχι να τα κρύψης, αλλά να τα κάμης φανερά εις όλους και να πληροφορήσης τον κόσμον ότι εγώ κρατώ πάντα ανταπόκρισιν με τους Τούρκους με σκοπόν πατριωτικόν, όπου με τούτουν τον τρόπον να εμπορέσωμεν καμίαν φοράν να τους φέρωμεν εις καμίαν τοποθεσίαν όπου να τους χάσωμεν∙ αλλά ταύτα μου τα τερτίπια οι κοτζαπασίδες και οι νέοι Γενεραλαίοι της μεγάλης επικράτειας της Ελλάδος τα λεν προδοσίες. Εγώ με τας προκηρύξεις μου και με την διαγωγήν μου πληροφορώ το Έθνος ότι πρέπει να έχωμεν διοίκησιν, αλλά να λείψουν οι κακοδιοικηταί, εκείνοι που τρυπώνουν και μιλούν κρυφά και κάμουν φατρίες δια να λάβουν οφίκια θα χαλάσουν την Πατρίδα, καθώς ως τώρα την έδωκαν του διαβόλου. Πρίγκηπα, εγώ έτσι γράφω και σε παρακαλώ να δώσης έξω κόπιαν του γράμματός μου. Έτσι πρέπει να γράφης και εσύ και μην ετρούπωσες αυτού και κοιμάσαι. Ενθυμήσου ότι η φαμιλιά σου επρωτοκήρυξε τον πόλεμον του Σουλτάνου και έβαλε την Ελλάδα εις τοιαύτην κίνησην.
Είσαι λοιπόν εις χρέος και σε προτεστάρω έμπροσθεν όλου του λαού της Ελλάδος ευθύς να κάμης προκηρύξεις ιδικάς σου και να τας διαδιώσης καθ’ όλην την Ελλάδα, όπου να εμψυχωθή όλον το Έθνος, να γνωρίση εις ποίον κίνδυνον ευρίσκεται και να αναλάβη τα άρματα δια να υπερασπισθή Πίστιν και Πατρίδα. Εγώ, το ξαναλέγω, έτσι γράφω και έτσι πρέπει να γράφη και κάθε καλός πατριώτης∙ αν δεν σου αρέση μη μου γράφης, δια να κάμω και εγώ το ίδιον
