Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Τῆς Θεοτόκου ἡ Πόλις, τῇ Θεοτόκῳ προσφόρως, τὴν ἑαυτῆς ἀνατίθεται σύστασιν, ἐν αὐτῇ γὰρ ἐστήρικται διαμένειν, καὶ δι᾽ αὐτῆς περισώζεται καὶ κραταιοῦται, βοῶσα πρὸς αὐτήν, Χαῖρε ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς.
11 Μάιου 330 μ.Χ. Γενέθλιον Κωνσταντινουπόλεως. Η Ρωμηοσύνη γεννάται επισήμως!
Το 330 μ.χ. και αφού τελείωσε όλο το τειχόκαστρο, τα σπίτια και τις Ιερές εκκλησίες ο Μέγας Κωνσταντίνος αφιέρωσε την Κωνσταντινούπολη στην Υπεραγία Θεοτόκο. Κατόπιν για να ευχαριστήσει τον Θεό, για το μεγαλοπρεπές αυτό έργο, έκανε λιτανεία με τον τότε Πατριάρχη, όλο τον κλήρο και τον λαό. Όταν ανέβηκαν στον Φόρο, έστησαν εκεί οι πολίτες δικό του ανδριάντα, που μέσα στο κεφάλι του έβαλαν τα καρφιά με τα όποια κάρφωσαν τον Χριστό. Στη βάση του ανδριάντα τοποθέτησαν τα δώδεκα καλάθια, που μέσα είχαν μαζέψει τα περισσεύματα των πέντε άρτων, που ευλόγησε ο Χριστός και πολλαπλασιάστηκαν. Από τότε λοιπόν η Εκκλησία, γιορτάζει κάθε χρόνο αυτή τη γιορτή για ανάμνηση.
Η συγκεκριμένη ημέρα της τελέσεως των εγκαινίων της Κωνσταντινουπόλεως επιλέχθηκε σκόπιμα, γιατί συνέπιπτε με την ημέρα της μνήμης του μαρτυρίου του Αγίου Μωκίου, ο οποίος ήταν και ο πολιούχος του Βυζαντίου.
Το Γενέθλιον της Πόλεως ήταν μεγάλη εορτή στο Βυζάντιο. Κάθε χρόνο στις 11 Μαΐου ο λαός της Κωνσταντινουπόλεως γιόρταζε και χόρευε στην Μέση Οδό την μεγαλύτερη της Πόλεως.
Κατά την ημέρα αυτήν περιέφεραν τον ανδριάντα του Μέγα Κωνσταντίνου και οι άρχοντες ήταν προσκεκλημένοι του αυτοκράτορα σε γεύμα στο Ιερό Παλάτιο.
