Έτσι πορεύονταν προς τον θάνατο, με λεβεντιά και ανδρεία.
Μιχαλάκης Καραολής, Ανδρέας Δημητρίου: απαγχονίστηκαν στις 10 Μαϊου 1956.
Ο Σπύρος Παπαγεωργίου είχε πει σχετικά σε συνέντευξή του: "Χείμαρρος ο Αθηναϊκός λαός στην λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας για να πορευθεί προς την Αγγλική Πρεσβεία -προς την πρεσβεία των δημίων της Κύπρου, των βασανιστών. Πόσοι θυμούνται ότι εκείνο το βράδυ από πυρά της Ελληνικής Αστυνομίας είχαμε 5 νεκρούς και 200 τραυματίες. Βάφτηκαν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια από το αίμα του Αθηναϊκού λαού που βγήκε να διαδηλώσει για τα αδέλφια του που απηγχονιζοντο. Και κάτω από την θηλιά της αγχόνης τραγουδούσαν τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο, δεν είχαν και δεν έχουν, δεν είχαν ποτέ δικό τους Κυπριακό εθνικό ύμνο. Για την Ένωση πολεμούσαν και με το "σε γνωρίζω από την όψη" πέθαιναν δεν είναι μύθος δεν είναι εθνικισμός είναι η πραγματικότης. "
ΕΨΕΣ ΜΑΝΑ
Εψές μανά αννοίασιν τον τάφον μου
τον γιο σου για να θάψουσιν χαράματα
με δίχα το δικό σου στερνοφίλημαν
με δίχα θκυο κουβέντες σου, θκυο κλάματα.
Εψές μανά π' αννοίασιν τον τάφο μου
τζαι άκουα τη τσάππαν τζαι το φκυάριν τους,
εζήτουν των Αγίων που ' τουν δίπλα μου
να πάρω έναν δράμιν που την χάρην τους
Εψές μανά αννοίασιν τον τάφον μου
εσάζαν την κρεμμάλλα τζι εμετρούσασιν
χωρίς να λοαρκάζουν , ότι μέσα μου
σιηλιάες άλλοι τόσοι πως εζιούσασιν
Εψές μανά ' ναν πράμαν ανεξήγητον
ο φόος ήρτεν μα έν επολοήθηκεν
εκόντεψεν , εφτάσαν τα μεσάνυχτα,
που φως πον π' άλλον κόσμον, ενικήθηκεν...
Ελένη Σιούφτα
